.jpg)
-
1.
0ozamanlar 8 yaşındaydım 91 liyim panpalarım.Gece 3 4 gibi annem uyandırdı.Babam seyahatteydi deprem oldugu gibi yola cıkıp izmire geldi, sabah 5 gibi izmirdeydi.Evet deprem oldugunda izmirdeydim .aSlen gölcüklüyüm panpalarım tüm akrabalarım orda en yakınıda en uzagıda. depremin etkisini atlattıgımızda eve girip haberleri izliyodum ne olmuş diye , 17 agustos 1999..
hErhalde o günden beri haberlerde bu kadar odaklanarak izleyecegim bişey olmamıştır.Bi yandan aklım kuzenlerimde dedemlerde ne yapıyolar diye düşünüyorum.Kimseye ulaşamıyoruz öldülermi kaldılarmı belli değil tüm gölcük yıkılmış görünüyo haberlerde..
sabah 9 10 gibi gölcükteydik babam gelir gelmez yola cıkmıştık tüm yol kimseye ulaşamadıgımız için babam gözyaşı döktü. Ailemde sıkıntılı bi bekleyiŞ yol uzadıda uzadı adeta..eN SOnunda vardık evin oraya gittiğimizde herkes aglayarak yaşadıgına şükrettiklerini söyleyerek karşıladı bizi.
Çarşıya ilk giriş anımızı hatırlıyorum , bina kalmamıştı. Her tarafta arama kurtarma calısmaları askerler ceset torbaları..Evet,konulucak yer bulamayıp yola taşan,üst üste konan ceset torbaları..işte ozaman ögrendim ceset kokusunu.Hatırlayanlar bilir belki ozamanlar gölcük sokakları cesetten başka bişey kokmazdı..Ordaki insanların halini gördüm ,depremi yaşamasamda o sefilliği depremin getirdiği kötü şartları insanların herşeylerini kaybetmelerine ragmen yaşadıkları için duyduklarını acı sevinci yaşadım panpalarım. Herkes aciz yemek yok su yok dagıtılan ekmekle suları 100 kişinin arasına o cocuk halimle dalık kamyonların arkasından alıyoduk.Donanma mahallesindeydi evimiz tüpraş yangınını canlı canlı izliyoduk. ne günlerdi..
Bi gece hiç unutmuyorum arama kurtarma calısmalarının oraya gitmiştim, gözümün önünde bir annenin oglum feryatlarının arasından bi çocugun önce kollarını sonrada bedenini cıkarttılar enkazın altından.işte o an depremden korkmamın en büyük nedenidir.Böyle mi ölücem korkusu varya..
Deprem kötü bişey panpalarım özeti bu hepimizin etrafında deprem olsada tatil olsa korksak diyen insanlar vardır. öyle insanlardan bir tak olmaz ben söyliyeyim. Öyle tipleri görünce saldırasım gelir hep. Yaşamamış etmemiş o korkunun nasıl oldugunu bilmemiş insanlar konusmak için artislik yapmak için bu insanların acı duyduğu korku duyduğu şeylerden bahsederler.Pirim vermeyin bunlara. Yakın akrabalarım (dede amca kuzen vs) ölmesede bi kaç arkadasımı ve birçok akraba dediğim bayramlarda elini öptüğüm insanları kaybettim ben. Dedem dediğim sert,suratsız,duygusuz bildiğim insan gözlerimin önünde diz çöküp aglayışını gördüm. Sokaklarda çıglık sesleri duydum,her yerde yıkıntılar askerler..umutsuzca bi umut bekleyen insanların çaresiz suratları hala gözümün önünden gitmez.
Şimdi deprem oldumu bunlar gelir aklıma ..Unutmadım unutmucamda.
Ölen tüm insanlarımıza tekrar tekrar allahtan rahmet diliyorum
saygılar panpalarım
Bazı resimler buldum malum ozamanlar telefon yada dijital kamera yok şimdi onları alıp telefonla cektim kötülüğünden dolayı affedin panpalar buyrun
http://imgim.com/118171489.jpg
http://imgim.com/118171500.jpg
http://imgim.com/118171507.jpg (tüpraş yangını )
http://imgim.com/118171519.jpg (bu resim bizim arka sokaktan herkes o yeşillikte yatıyodu)
-
2.
0bikere uplarım okuyun diye
-
3.
0benim de anne tarafı sakaryalı. annem de yoktu, şansa annanemi, 2 teyzemi adapazarından alıp depremden 3-4 gün önce kırklareline zütürmüştü.
neyse deprem oldu. uyandık sabaha karşı. radyoyu açtık, radyo adapazarın 4'te 3'ü yok diyor. tabi annemler de kırklarelinden sabah öğreniyolar.
adapazarında olan diğer akrabalarıma; dayımlara, diğer 2 teyzeme kuzenlere ulaşamıyoruz..
babam kalktı gitti arabayla adapazarına annemler de istanbula gelince.
işte babam adapazarından istanbula dönünceye kadar çok zordu. biri öldü diye beklemek amk. annanem var(onun çocuğu olan dayımlar), teyzemler var; onların çocukları, eniştemler, diğer kardeşleri yani dayımlar, teyzemler... düşünün herkes canından birinin ölüm haberini bekliyor
neyse ki babam acı haberi getirmemişti.
gerçi depremden 6 ay sonra önce dayımı, sonra teyzemi, sonra da ananemi kaybettik..
zor bi seneydi
allah geride kalanlara sabır versin
allah bu acıyı kimseye yaşatmasın -
4.
0üzdün bin
-
5.
0geçmiş olsun kardeşim.
-
6.
0bir de savaşı düşün panpa, insanların birbirlerine deprem yaşatması, silahlı hayvanlar... yinede çok üzücü geçmiş olsun
bu başlıktada taşak yapmaya çalısan olursa onun dıbına koyayım açık ve net. -
7.
0o korku, o telaş, o koku, o çığlıklar.. hepsi yalovada'da vardı hepsini gördüm. bir daha bu acıyı kimsenin yaşamaması dileğiyle. ölenlere rahmet, kalanlara sabır.
-
8.
0geçmiş olsun panpa
-
9.
0GEÇMiŞ OLSUN KANKA.
--spoiler--
herhalde o günden beri haberlerde bu kadar odaklanarak izleyecegim bişey olmamıştır.bi yandan aklım kuzenlerimde dedemlerde ne yapıyolar diye düşünüyorum. kimseye ulaşamıyoruz öldülermi kaldılarmı belli değil tüm gölcük yıkılmış görünüyo haberlerde..
--spoiler--
aynı şeyleri düşünmüştüm ben de. -
10.
0ben de tekirdağdaydım belki bilen olur tuna otelinde kalıyordum uyurken birden altımdaki ranza beşik gibi sallanmaya başladı ama nasıl sallanma ben de yataktan fırladım, ilkokulda öğrendiğim gibi kirişin altına sığındım düşüncem sarsıntı bitene kadar kirişin dibinde beklemekti ama sarsıntı biteceğine daha da artıyordu pencereden terasa atladım terastan merdivenlere merdivenlerden de kendimi dışarıya attım, herkes istanbulda deprem olmuş diyordu, bir kuruyemişçinin önünden geçerken sarsıntının büyüklüğünü farkettim bütün eşyalar yere dökülmüş herşey kırılmıştı sahile indim sabahladım orada yalnızım tabi, evi aramaya çalıştım hiç bir telefon çalışmıyordu, radyodan ne olmuş haber alayım dedim gibimsonik şarkılar çalıyordu radyo neyse atladım istanbula geldim, istanbul esenler otogarında mahşeri bir kalabalık antebe bileti kestim, ama izmitten geçerken ki o kokuyu hala unutamadım resmen kan kokuyordu antebe geldim
not: o zamanlar lise öğrencisiydim en büyük pişmanlığım izmitte inip yardıma gönüllü olamamaktır -
11.
0ben de deprem sırasında beylikdüzünde oturuyordum. gölcükte akrabalar var. gece deprem oldu elektrikler gitti.
yukarı baktım. hiç görmediğim kadar yıldız vardı. ilginç bir görüntüydü.
yaş o zaman 13...
burada kalınmaz dedik gölcüğe uğrayalım ordan da memleket manisaya gider kalırız bir hafta. ahalinin pgibolojisi bozuldu tabi.
avcılar da baya bina çökmüştü ağlayan ağlayana...
halbuki gölcüğe ulaştığımızda beterin beteri var cehennem gibi demiştik.
heryerde kargaşa ceset kokuları hala burnumda, bütün binalar yıkılmış.
hepsine allah rahmet eylesin başımız sağolsun. çok kötü günlerdi - 12.
-
13.
0geçmiş olsun panpa
-
14.
0adam gibi bir yazı şuku
-
15.
0ben de yalovadaydım bilen bilir çınarcıktaydım anneannemin yazlığındaydık ailecek
yatağımın karşısındaki ayna sallanmaya başladı sesinden dolayı uyandım ama rüzgardan herhalde diyip geri yatmıştım sonra deprem bi başladı yataktan düştüm amk
ailecek evin kapısına doğru koşarken önümüze beton parçası düştü beyler hayatımdaki en büyük korkuyu o an yaşadım
şoku atlatınca dışarı attık kendimizi o gün ki gökyüzünü unutamıyorum cam gibiydi lan
o geceyi arabada sıkış tıkış bir vaziyette uyurarak geçirdik 2-3 gün dışarda geçirdik
@1 e bakınca şanslı sayılım yine geçmiş olsun panpa -
16.
0@1 geçmiş olsun kardeşim duygulandım
-
17.
0bende bursadaydım 7 yaşındayım o zamanlar. gece 2 veya 3 tam hatırlamıyorum uyurken baktım ranza sallanıyor merdivenlerden iniyoruz bina bir sağa bir sola yatıyor zar zor kendimizi dışarı attık geçen istanbulda deprem olunca birden kalbim hızlı çarpmaya başladı o günler geldi aklıma
-
18.
0okuyan panpalara tesekkür
-
19.
0o sabahkı kokuyu unutabılen var mı lan aranızda :(
sakarya ölü insan kokuyordu yerdekılerın yuzune bakılmıyordu belkı annemdır belkı babamdır dıye korkuyordu ınsan -
20.
0ben de gölcükteydim panpa kız kardeşimi kaybettim