17 ağustos 1999 depremini yaşayanlar gelsin

kimsev ar mı beyler

ben de 9 yaşındaydım ve dün gibi hatırlıyorum ciddi pgibolojim bozulmuştu.ve uyumuyordum da her seyi ile yaşadım deprem öncesi uğultu da en az deprem kadar korkunctu.

hic unutmuyorum tuvaletteydim

Hayal meyal hatırlıyorum lan, pazar vardı boş arazi halamlarla oraya arabayı çekmiştik, arabada uyumuştuk bi kaç gün. deprem sırasında da uyuyodum, ev dublex uyandırdılar beni merdivenden inerken düşüyodum neredeyse sonra babamın kucağında uyudum sanırım, pazara nasıl gidildiği hafızamda yok çünkü...

ben o sıra 12,5 yaşında ve hakkarideydim

@47 panpa körfezin neresindeydin?

panpalar körfezde olan var mıydı?
ben o zaman 10 yaşındaydım, maskesiz dolaşamıyorduk. körfezin üstü simsiyah bulutlarla kaplıydı.

bu da benim hikayem

14 yaşındaydım.. dün gibi hatırlıyorum amk..o zamanlar uykum deli gibi ağırdı.. millet uykusundan uyanır bende tık yok.. deprem sırasında annem adımı söyledi "efendim" dedim ama sarsıntıyı hala hissetmiyorum.. bıraksa uykuya kaldığım yerden devam ederim.. neyse ben "efendim" dedikten sonra "kalk" dedi o sırada uykum açıldı ilk defa sarsıntıyı hissettim.."ne oluyor?" dedim "deprem" dedi.. annem kadar soğukkanlı birisini görmedim lan..her taraf karanlık, deli gibi sallanıyor, babam kız gibi telaşlı, annem sakin sakin bizi giydirdi, ayakkabılarımızı, el fenerini aldı aşağıya indik.. bütün lojman kaldırıma dizildik herkes oturuyor.. ufak bir sarsıntıda kimi kelime-i şehadet getiriyor kimi bildiği bütün duaları okuyor, kimisi allah allah diye baığıyordu.. lojmanda yıkılan ev falan olmadı ama kazan dairesi denilen bir bina var lojmanın kalorifer kazanları oradadır.. onun bacası bir de babamın çalıştığı dairenin çatısının kenarları yıkıldı altında birkaç araba kaldı o kadar..

bu arada yahyakaptan'ı bilen bilir.. onun karşısındaki lojmanlarda oturuyorum..

panpalar gök yüzü niye öyleydi o gece

Ben şanslıyım binler akrabaların yanına gitmiştik istanbula deprem olmadan 5-6 saat önce istanbuldan mersine dönmüştük evlerinde kaldığımız akrabalarla beraber . Adamların ev yıkılmıştı zütü çok pis kurtardım anlyacağınız

sevgilimle debişiyodum amk bina sallanmasıyla dal yannan otelden çıktım

ben uyuyordum amk. ilk 10 saniye babam işe kaldırmak için yatagı sallıyor sandım. Bir de kendime uykuda soruyorum, babam niye korkma oğlum diyor diye.

izmit köfrezdeydim daha 11 yasındaydım hala üzerimde pgibolojik etkileri sürüyor cok şükür evimiz yıkılmadı kimseyi kaybetmedim ama korkusu 13 senedir ebemi gibiyor

geldim reyiz. deprem meprem kötüydü falan ama deprem vesile olduydu hayatımın aşkını bulmuştum. nerden nereye, şimdi o nereee ben neree... vay amısını.

ben o zamanlar 5 yaşındaydım. bilen bilir kavaklı kapısının hemen arkasında bi ev var.ben orda oturuyodum. ogün havanın kızıllığını hatırlayamıyorum ama gökyüzü çok netti. havai fişekler atılıyodu. garip bi sıcaklık vardı ve insanlar çok tuhaftı. sakız almıştı babam bana.onu çiğneyip etrafa baktım. sonra babam beni yatırdı.yer sallandı ama ben noldunu anlamadım.5 yaşındayım amk depremi nerden bileyim. camdan bi baktım lojmanların dışındaki yani tellerin arkasındaki bütün evler yıkılmıştı.ben göremedim çünkü heryerde gökyüzüne kadar toz vardı.en iyi arkadaşım lojmanlarda oturuyodu. lojmanlar kredi sistemiyle çalışır beyler. bekar olmanıza rütbenize göre krediniz olur ve oturduğunuz yıl kadar o kredi azalır. onlarda kradi biriktirmek için tellerim hemen arkasına sivil bi apartmana taşınmışlardı. adam o gün nöbetçiydi askeriyede. depremde karısı ve en iyi arkadaşım öldü. adamı daha sonra geçen yıl gördüm sadece 1 kez. içim cız etti.

sonradan öğrendiğime göre kavaklı kapısında bi asker deprem anında kalp krizinden ölmüş.kim korkmasın ki dıbını gibiyim. şehir yıkıldı bildiğiniz

annem ve ben bursaya ananemlerin yanına gittik ertesi gün. babam gelemedi asker olduğu için. enkazın altından sayısız ceset çıkartmışlar. şükürki bana ve aileme pek birşey olmadı.ama gölcük daha yeni yeni toparlanıyo. çevre bakımından depremin izleri hala vardır. pgibolojikmanda öyle. artık insanlar kıyıda oturmaktansa yukarı değirmendere taraflarına taşınıyolar. denizden uzak ve yeni binalar olduğu için

son olarak;okuduklarıma göre bu deprem doğal değildir. merak edenler deprem makinesini, nikola teslayı ve blue beam projesini araştırsın. havanın kızıllığının sebebini belki anlarsınız

edit:ama askerlerin farkı. askeriyede sadece 1 bina yıkılmış. asfaltlar çatlamıştı. kırılmıştı.deprem bi kıvrım oluştu yollarda ve o yollar düzeltilmedi.(oluşan tepeler düzeltilmedi).sadece asfaltları değiştirildi.ne zaman görsem korkarım amk doğu lojmanlarını. için bi huzursuz olur. anasınıfım vardi(amk bilen bilir nasıl bi anasınıfıysa lisemden daha büyüktü nerdeyse) ortadan iyike ayrışmıştı çok net hatırlıyorum hatta gecikmeli gittik anaokuluna bakımları yüzünden

ben 10 yaşındaydım amk. tekirdağda yaşadım o olayı. ananemin bahçesinde çadır kurmuştuk. bütün mahalle orada yatmıştık amk.

anasınıfındaydım amk ankarada bile ödüm takuma karışmıştı

beyler benim doğum günümdü ben 23 yaşındayım

o zaman 10 yaşında falan olacaktım heralde ... hatırladığım kadar

doğum günümü kutladık , peder bey bana içki içirmiş falan her şey iyi gidiyor, sonra zıbardık biz doğum gününü kutladıktan sonra . sonra ben uyandım ilk annemler uyuyor. "noluyor yha ?" dedim kalktım hemen annemin yanına gittim . bizim dolap sallanıyor üstümüze yıkılacak benim peder bir yapıştı dolaba çıkın dedi. hemen çıktık sonra anneannemlere gittik orada sabahladık

bu da böyle bir anımdır.

edit: hala daha o evde oturuyorum 20 senelik ev belki bu kadar sağlam bir ev görmedim ayrıca evi satın aldığımız kişi kendi kendine yapmış evi yani malzemesini falan kendi ayarlamış. e tabi kendi oturduğu için insan iyi yapar heralde .

ortaokuldaydım panpa..8 ay barakada kaldık. 8 ay boyunca 20 metre kare yerde yaşadık aq.. aklıma gelmiyor değil annemle babam o 8 ayda nası yaptılar acaba o işi

edit: derincedeydim la

7 yaşındaydım annem ve babamın ortasında uyuyodum o gece. deprem olurken rüyamda cem yılmaza benziyen bi adamın davul çaldığını görüyodum (deprem yüzünden sanırım) sonra bi anda annem baya dürterek kaldırdı beni direk apartmanın aşağısına indik. sonra suadiyede diyar şarküteri vardır dayımın mekanıydı oraya gittik sabahladık, tüpte çay falan yaptılar bütün akrabalar ordaydık. sonra otoparkta arabalarda sabahladık hepimiz.

o günlerde ablam yalovada dedemlerin yanına gidicekti ve gitmeden önce kesin deprem olucak filan diyip ağlıyodu 10 yaşındaydı ve deprem oldu bütün site yıkılmış neredeyse ama onlardan herkes kurtuldu neyseki.