17 ağustos 1999 depremi hikayem

panpalar dinliyor musunuz?

bende yaşadım panpa, zonguldak taraflarındaydım ve pek hissetmedim ama hiç o kadar korkmamıştım hayatımda.

Allah depremi yaşayan ve maalesef yaşayacak herkese sabır versin..

rezerve

rezerved

Hasılı bir kat aşağı indik. Bizim daire yola bakıyordu. Ama indiğimiz kat aparmanın arka kısmına yani dağ tarafına bakıyordu… ve inanırmısınız temiz hava geliyordu o tarafdan. O tozun pisliğin içinde temiz havayı alabiliyordunuz. Annem ve babam da aynı tepkiyi vermişti. Temiz hava. Annem dua ediyor babamda allaha yalvarıyordu. Birini alacaksan beni al oğlum yaşasın diyordu. Ana baba işte. Kim bilir kısmet olurda ilerde bizde böyle çoluk çocuğa karışırız.

rezerve panpa
6 yaşındaydım bende panpa. karşı komşumuz firdevs ablanın bağırmasına uyanmıştım. sonra herkes sokağa felan çıktı. hatırlamak bile istemiyorum lan. abimi kaybedecektim amk.

Biz bir kat aşağı inip temiz havayı takip ederek molozun yıkıntının içinde ilerlemeye çalışıyoruz. Bir harabe düşünün içini aslında biliyorsunuz, kendi yaşadığınız yer ama hiçte öyle gözükmüyor! Bir anda bir ses geldi. Babamın ismini söyleyerek …… abiii ne olur bizi de kurtarın yaşıyoruz enkazın altındayız diye. O an ne hissediyorsunuz biliyor musunuz? Eliniz kolunuz bağlı bir şey yapamıyorsunuz. Ne yapacaksın o enkazın içinde kendimi dışarı mı atacaksın elinle tırnaklarınla betonumu kazacaksın. Babam cevap verdi, ramiz biz çıkıyoruz çıkarsak yardım getireceğiz sıkın dişinizi diyordu. Babam çoğul konuşmuştu oysa ki birtek ramiz amcanın sesi geliyordu. Karısı çocuğu neredeydi, niye konuşmuyorlardı…..

Arka cephenin sonuna geldik, hemen hemen bir kat aşağıda apartmanın kömürlükleri vardı. Kömürlükler apartmanın dışındaydı. Yapacak bir şey yoktu mecbur atlayacaktık yada burda ölmeyi bekleyecektik. Önden ben atladım, sonra babam. Ama bir sorun vardı, annem biraz şişmandı nasıl olacaktı ya bacağı kırılsa bir şey olsa…. Babam ben eğileyim sırtıma atla bir şey olursa ben düşerim sende yavaş çarparsın yere dedi. Annem nasıl olduysa hala sükünetini koruyordu. Sen çık ben atlarım. Ve atlamıştı koca cüsseli kadın hop diye düşerken o anlar geçmedi. Allahdan bir şey olmadı.

Arka taraftan evin ön kısmına doğru ilerledik amacımız apartmanlardan uzağa açık alana çıkmaktı. Gerçi bu amaç benim değil babamındı…. Tam ilerleyip apartmanın yarısına geldiğimiz de artçı depremlerden olsa gerek bizim indiğimiz taraf çöküverdi. O toz bulutu karanlığı nasıl da yarıyordu. Sizi yutacağım pis insanlar diyerek üzerimize geliyordu. Biz dona kaldık. Evet durduk ne konuştuk ne tepki verdik ne kaçtık. Öylece durduk ta ki o toz bulutu inene kadar. Babam ramiz dedi bir anda, ve koşmaya başladı annem arkasından bağırıyor dur gitme bir şey olacak gidelim buradan diye. Babam kömürlüklerin oraya kadar koştu, avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Ramiz oğlum ses ver, ramiz ramiz…. iyi misin? Ramiz amca galiba karısı ve çocuklarının bu akşam oynadığı sessiz sinemaya katılmıştı, yemin mi etmişti ki cevap vermiyordu? Oysa ki babam ne kadar hararetli bağırıyordu. Ne olsa bi kez cevap verse, oyunları mı bozulurdu sanki? Sonradan öğrendik ki, ramiz amca ve ailesi taşınmışlar buradan hemde bir gecede hemde hiçbir eşyalarını almadan çooooook uzak diyarlara. Giderken de ramiz amca enson babamla konuşmuş, ailesiyle vedalaşammış bile !

Ağlasan ağlayamiyorsun üzülsen üzülemiyorsun lan ne taktan bir durumdur arkadaş. Allah düşmanımın başına vermesin. Hala kulaklarımda ramiz amcanın sesi. Bazen düşünüyorum dursaydık da yardım mı etseydik? Ama nasıl? Nasıl olacaktı… insan suçluyor panpalar bazen kendini… bazende diyorsun ben mi yaptım depremi?

Biz uzaklaştık apartmandan sahil tarafına indik misket oynadığım parkın içindeki ceviz ağacının altındaki parkta oturuyorduk. Tam ceviz ağacının altında ufak bir bankta! Babamın aklı, ağacın kökleri var toprağı tutar diyordu, bir şey olmaz bize burada… sabaha kadar deprem olmuştu sürekli sallanıyorduk. insanlar her yere koşuşturuyordu. Bazen denizden dalga da geliyordu. Ama çok değil ufak ufak dalgalar….

Ve sabah olmuştu, hani bir laf vardır “sabah ola hayır ola” hiçte hayırlı olmamıştı. Bu nasıl bir manzaraydı koca koca apartmanlar yıkılmış deniz bizim apartmanın önüne gelmişti. Ama bizim oturduğumuz park da deniz taşkını yoktu. Bu denizin ne alıp veremediği vardı geldi bizim apartmana. Gelirken de yalnız gelmemiş panpalar. Ne kadar balık yosun midye varsa utanmadan da getirmiş. Bizim apartmandan deniz yaklaşık 50m. Hadi deniz 50m geldi. Ama ilginç olan bir şey vardı. Okulun duvarlarını kırıp gelmişti. Deniz taşmış olsa hadi okulun duvarlarının üzerinden atlar gelir. Ama kocaman duvarları yıkmış utanmadan apartmanın önüne kadar gelmişti. Hatırlarsınız depremden sonra kanallarda çok konuşulmuştu tsunami olmaz demişlerdi Marmara da . bal gibi de olmuştu bir örneği bizim evin önüydü. Heryer balık yosun ve yıkılan okul duvarı priketleri…..

rezerve panpa