17 ağustos 1999 depremi hikayem

rezerve

rezerved

Hasılı bir kat aşağı indik. Bizim daire yola bakıyordu. Ama indiğimiz kat aparmanın arka kısmına yani dağ tarafına bakıyordu… ve inanırmısınız temiz hava geliyordu o tarafdan. O tozun pisliğin içinde temiz havayı alabiliyordunuz. Annem ve babam da aynı tepkiyi vermişti. Temiz hava. Annem dua ediyor babamda allaha yalvarıyordu. Birini alacaksan beni al oğlum yaşasın diyordu. Ana baba işte. Kim bilir kısmet olurda ilerde bizde böyle çoluk çocuğa karışırız.

rezerve panpa
6 yaşındaydım bende panpa. karşı komşumuz firdevs ablanın bağırmasına uyanmıştım. sonra herkes sokağa felan çıktı. hatırlamak bile istemiyorum lan. abimi kaybedecektim amk.

Biz bir kat aşağı inip temiz havayı takip ederek molozun yıkıntının içinde ilerlemeye çalışıyoruz. Bir harabe düşünün içini aslında biliyorsunuz, kendi yaşadığınız yer ama hiçte öyle gözükmüyor! Bir anda bir ses geldi. Babamın ismini söyleyerek …… abiii ne olur bizi de kurtarın yaşıyoruz enkazın altındayız diye. O an ne hissediyorsunuz biliyor musunuz? Eliniz kolunuz bağlı bir şey yapamıyorsunuz. Ne yapacaksın o enkazın içinde kendimi dışarı mı atacaksın elinle tırnaklarınla betonumu kazacaksın. Babam cevap verdi, ramiz biz çıkıyoruz çıkarsak yardım getireceğiz sıkın dişinizi diyordu. Babam çoğul konuşmuştu oysa ki birtek ramiz amcanın sesi geliyordu. Karısı çocuğu neredeydi, niye konuşmuyorlardı…..

Arka cephenin sonuna geldik, hemen hemen bir kat aşağıda apartmanın kömürlükleri vardı. Kömürlükler apartmanın dışındaydı. Yapacak bir şey yoktu mecbur atlayacaktık yada burda ölmeyi bekleyecektik. Önden ben atladım, sonra babam. Ama bir sorun vardı, annem biraz şişmandı nasıl olacaktı ya bacağı kırılsa bir şey olsa…. Babam ben eğileyim sırtıma atla bir şey olursa ben düşerim sende yavaş çarparsın yere dedi. Annem nasıl olduysa hala sükünetini koruyordu. Sen çık ben atlarım. Ve atlamıştı koca cüsseli kadın hop diye düşerken o anlar geçmedi. Allahdan bir şey olmadı.

Arka taraftan evin ön kısmına doğru ilerledik amacımız apartmanlardan uzağa açık alana çıkmaktı. Gerçi bu amaç benim değil babamındı…. Tam ilerleyip apartmanın yarısına geldiğimiz de artçı depremlerden olsa gerek bizim indiğimiz taraf çöküverdi. O toz bulutu karanlığı nasıl da yarıyordu. Sizi yutacağım pis insanlar diyerek üzerimize geliyordu. Biz dona kaldık. Evet durduk ne konuştuk ne tepki verdik ne kaçtık. Öylece durduk ta ki o toz bulutu inene kadar. Babam ramiz dedi bir anda, ve koşmaya başladı annem arkasından bağırıyor dur gitme bir şey olacak gidelim buradan diye. Babam kömürlüklerin oraya kadar koştu, avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Ramiz oğlum ses ver, ramiz ramiz…. iyi misin? Ramiz amca galiba karısı ve çocuklarının bu akşam oynadığı sessiz sinemaya katılmıştı, yemin mi etmişti ki cevap vermiyordu? Oysa ki babam ne kadar hararetli bağırıyordu. Ne olsa bi kez cevap verse, oyunları mı bozulurdu sanki? Sonradan öğrendik ki, ramiz amca ve ailesi taşınmışlar buradan hemde bir gecede hemde hiçbir eşyalarını almadan çooooook uzak diyarlara. Giderken de ramiz amca enson babamla konuşmuş, ailesiyle vedalaşammış bile !

Ağlasan ağlayamiyorsun üzülsen üzülemiyorsun lan ne taktan bir durumdur arkadaş. Allah düşmanımın başına vermesin. Hala kulaklarımda ramiz amcanın sesi. Bazen düşünüyorum dursaydık da yardım mı etseydik? Ama nasıl? Nasıl olacaktı… insan suçluyor panpalar bazen kendini… bazende diyorsun ben mi yaptım depremi?

Biz uzaklaştık apartmandan sahil tarafına indik misket oynadığım parkın içindeki ceviz ağacının altındaki parkta oturuyorduk. Tam ceviz ağacının altında ufak bir bankta! Babamın aklı, ağacın kökleri var toprağı tutar diyordu, bir şey olmaz bize burada… sabaha kadar deprem olmuştu sürekli sallanıyorduk. insanlar her yere koşuşturuyordu. Bazen denizden dalga da geliyordu. Ama çok değil ufak ufak dalgalar….

Ve sabah olmuştu, hani bir laf vardır “sabah ola hayır ola” hiçte hayırlı olmamıştı. Bu nasıl bir manzaraydı koca koca apartmanlar yıkılmış deniz bizim apartmanın önüne gelmişti. Ama bizim oturduğumuz park da deniz taşkını yoktu. Bu denizin ne alıp veremediği vardı geldi bizim apartmana. Gelirken de yalnız gelmemiş panpalar. Ne kadar balık yosun midye varsa utanmadan da getirmiş. Bizim apartmandan deniz yaklaşık 50m. Hadi deniz 50m geldi. Ama ilginç olan bir şey vardı. Okulun duvarlarını kırıp gelmişti. Deniz taşmış olsa hadi okulun duvarlarının üzerinden atlar gelir. Ama kocaman duvarları yıkmış utanmadan apartmanın önüne kadar gelmişti. Hatırlarsınız depremden sonra kanallarda çok konuşulmuştu tsunami olmaz demişlerdi Marmara da . bal gibi de olmuştu bir örneği bizim evin önüydü. Heryer balık yosun ve yıkılan okul duvarı priketleri…..

panpalar dinliyor musunuz?

dinliyoruz

anlat insanlar birikmesini bekliyor toptan okuyacak

neyse devam edeyim. illa ki birileri okur bende deşarj oluyorum.

dinliyoz panpa

Herkes birbirine bakıyor ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Babam kalp şeker ve tansiyon hastasıydı. ilaç kullanması gerekiyordu. Fakat ilaçları evde kalmıştı. Panpalar ben o züt kadar Marmara denizde bu kadar çok buzdolabı çamaşır makinesi ağaç odun parçaları ve koca koca mutfak tüpleri görmedim. Böyle bir manzara yok. Marmara denizi sanki bir beyazeşya dükkanı gibi… Bildiğin denizin üstü moloz ve beyaz eşya yığınıydı. Kim bilir kimin eşyalarıydı. Yanımıza başka apartmanda oturan bir komşu geldi. Yanımıza gelme sebebi arabasından tam bir lt lik su almasıydı. Bizim dilimiz damağımız kurumuştu. Ufak bir korku anında bile git bir bardak su iç derler ya ! bizim artık ne kadar su içmemiz lazım varın siz düşünün .

Babam o komşudan 1lt lik kola şişesinin kapanın arkası kadar su istedi. Mecazı Mürsel yapmıyorum. Aynen bu kadar istedi. O kaç yıllık komşumuz ne dedi biliyor musunuz panpalar. Veremem. Babam bir daha istedi dudaklarım ıslansın yeter kapağın arkası kadar. Kadın bastı gitti. Panpalar deprem vurmuştu bizi ama insanın vurması da ayrı oluyormuş demek….

inanın hala bu durumdan içim yanıyor. Denizdeki molozlara tutunmuş 2-3 tane farklı yerlerde insanlar vardı bağırıyorlar yardım istiyorlar. Düşünsenize deprem olmuş ve sizi denize sürüklemiş ve molozlara tutunarak hayatta kalmaya çalışıyorsunuz. Bir gemi batsa anlarsınız ne olduğunu ama o insanlar inanın anlamamışlardır. Cevdet amcanın bir kayığı vardı bir kişi daha yanına alıp oradaki insanlara yardım etmeye gittiler. Yayına kimi almıştı hatırlamiyorum. Cevdet amca iyi bir insandı. Ne zaman istesek kayığını bize emanet verir biz hem yüzer hemde balık tutardık. Aynı zamanda kendisi emekli ve bigiblet tamirciliği yapıyordu.

Bende bu arada babamdan izin aldım. Merkezdeki eczaneye gidecek ve bakkallara bakacaktım. Babam bir de sigara bulabilirsen al demişti. ulan alayımda ne para var ne bir şey deprem olmuş yıkılmış mı yıkılmamış mı belli değil. Açık mı kapalımı belli değil nasıl bir kafa yapısıydı. Sıkı sıkı tembih etmiş apartmanlara yaklaşma sahilden git demişti. Sahilden usul usul belde de ki tek eczaneye gittim. Bu arada etrafa bakıyorum hangi bina yıkılmış hangisi sağlam. Dönünce rapor verecektim. Eczane beni tanıyordu babamın hastalığından dolayı sürekli iletişim halindeydik. Babamin ilaçlarnı almıştım. Para falan istemez dedi. Ne lazımsa alabilirsin. Babana çok selam söyle dedi. Ben bunu da unutmuyorum, bir yanda 40 yıllık komşu bir kapağın arkası kadar su vermez, bir yanda elin adamı kaç paralık ilacın hesabını yapmaz. Oradan da markete uğradım. Su aldım böyle böyle dedim, bakkalıda tanıyorum o da beni tanıyor. Sağolsun bakkal suyu bedava vermedi. Bizde de gurur var bıraktım suları doğru annemle babamın yanına.