17 ağustos 1999 depremi anılarım capssiz

@91 yazdık daha önce...
@74 haklısın panpa... biz de o geceden sonra öğrendik yıldız ışık ilişkisini...

devam ediyorum...

ilk yıkılan evi gördükten sonra sevdiğim arkadaşlarımın binalarını görmek istedim... muşlu vardı... herkes öyle derdi ona... onların evi sağlamdı... cevoların evi de sağlamdı... vay dıbınakoyim cihangirlerin evi de sağlam... halbuki ilk onların evi yıkılır sanmıştım... eski evler bi başka hacı... laaannn bizim uçar marketin bina yerle bir olmuş laaaan...

annem geldi... heryer yıkılmış dedi... allahım sen bizi koru yarabbim dedi... ben o sırada ikinci kez donup kaldım abiler... yıkılan binaları görmeye başladım... en yakınımızdaki binaya yaklaştım... bir iki tane beton kütleyi kaldırmaya çalıştım... sadeceben değil, o an herkes girişmişti en yakınındaki yığına... beton yığınların ne kadar zalim olduğunu ve kolay kolay kimseyi vermediğini tam o anda anladık işte... hatta bütün türkiye o an anladı... tam o an... bizim hem doğaya hem de kendi yaptığımız bu iğrenç betonlara karşı çaresizliğimiz tokat gibi patladı yüzümüzde... sonra alet edevat girdi hemen devreye... kazmalar kürekler levyeler... onlar da tek tek elimizde yitirdi işlevini... her yer yıkılmıştı... ve hiçbirşeyi yerinden dahi kımıldatamıyorduk... herşeyin kabusa dönüştüğü an işte o an oldu... tam bir kabustu bu... yıkıntıların derinliklerinden insan mırıltıları geliyordu... ve biz hiç birşey yapamıyorduk...

benim ailemden veya çok sevdiğim insanlardan hiçbiri enkaz altına kalmadı... o an yakınlarımdan biri enkaz altında kalsaydı ben şimdi çıldırmış birisiydim... ya da çok saplam tedaviler falan görmüş olurdum herhalde...

işin kötü tarafı bu duuma düşen insanları görüyorsunuz... acısını anlıyorsunuz... yardım etmek istiyorsunuz... ama elinizden kırıntıları toplayıp kenara savurmaktan başka hiçbirşey gelmiyor...

derinlerden insan sesleri geliyor... belli ki canları yanıyor... sizin onları kurtaracağınızı sanıyorlardır belki de... o an siz onların kahramanısınız... ama aslında hiçbirşey öyle değil... tüm dünya yok oluyor ve süpermen uzaydan bize bakıp sigara içiyor sanki... durum belki de tam olarak bu...

bekledik süpermeni... en azından herkesin içinden bir- iki saniye geçmiştir bu... ama gelmedi huurnun çocuğu... onun yerine daha kötü birşey oldu... güneş doğmaya başladı... güneş doğarken bu laneti oratadan kaldıracağını düşünüyordum ben... bu lanet gece bitecek ve hepimiz " acımadıkiiii" diyecektik...

ama öyle olmadı...