17 ağustos ağıt yakıyoruz

12 yıl oldu lan vay mk , o gece bizim mahalle hiç görmediğim kadar kalabalıktı.ne olduğundan bile haberim yoktu mk.bizim mahalle sağlam 1 tane bina yıkılmamış. mahalleden çıktık bana bi şey göstermiyolar kalabalıktan nolduğumu anlamadım zaten mk.hava aydınlandı uyandım. gölcük yok mk.sırf enkaz her yer. deprem - enkaz - kolon - kiriş deprem zamanı öğrendiğim ve hep duydyuğum kelimelerdi. göçebe gibi ordan oraya gidiyoruz.ben nolduğunun farkında değilim aklım uçmuş sanki mk.babamlar birilerini kurtarmaya çalıştılar kadını kurtardılar çocuğu enkaz altında kaldı. Zaman geçtikçe ceset kokusu dayanılmaz bir hal alıyodu. hastalık endişesiyle gölcükten ayrıldık. gölcükten uzaklaştıkça tvleri de görmeye başladım. gölcük - izmit - yalova daha aklıma gelmeyen bi kaç yer daha yerle bir. unutmadığım tek şey 'yerle bir'.hiç kayıp vermedik , deprem bölgesinin en şanslılarındandım belki de ama o yılı kaybettik mk , nesilleri kaybettik binlerce insanı kaybettik. hepimizi tekrar tekrar başı sağolsun , allah yaşatmasın kimseye.

o lanet gün... 17 agustos 1999.
yasamini yitiren butun insanlarimiza allah rahmet eylesin.

şuraya yazıcaam bisürü şey var aq hiçbişey yazamıyorum düğümlendim

şu kadarını söyleyebilrm ki saat 4 te bahçelievlerden avcılara amcamların yanına gitmek için arabaya bindik ... avcılara geldiğimizde saat 11 di ..

7 saatte bahçelievlerden avcılara gidebildik.. durumun vahimliğini varın siz düşünün .

o depremi yaşayan biri olarak herkese geçmiş olsun tekrardan

@19 delikanlısın harbiden

sünnet olalı 4 gün olmuştu ben. Sünnet yatağında takılıyorum işte, hediyeler geliyor falan eğleniyorum. Para sayıyordum tüm gün, evin kralı bendim olum! Neşem yerindeydi anlayacağınız. O gece kuzenimle oynadık uzun bir süre gece iki gibi yattık.
Uykum ağırdır benim, hele yorgunsam daha da ağırdır. Gözlerimi araladığımda bir baktım üzerimde dedem var, onun üzerinde de dayım. Kapaklanmışlar üzerime beni korumak için. Anneannemin namaz eteğini kim ne zaman getirdi de giydirdi hatırlamıyorum; kimin 9 yaşındaki koca cocuğu kucaklayıp asağı indirdiğini de...

O geceyi hatırlıyorum, evin önündeki parktaydık biz, tıpkı herkes gibi. Mahşer nedir bilmiyorum ama o günleri hatırladığım kadarıyla bizim park küçük bir mahşerdi.
Sonraki günler bir açık otoparkta kaldık apartmanca; komşulardan birinin marangozhanesinden getirdiği koca suntaların uzerine halılar serildi; banklar getirildi. Eve sadece tuvaletini yapmak için giriyordu bizimkiler, hemen 5 dakikada girip çıkıyorlardı. Bana o zamanlar hiç bahsedilmemeye çalışıldı yaşanan acılardan, ölümlerden. Çocuksam da aptal değildim ya, ben de biliyordum kötü şeyler olduğunu, ama kabul etmemek daha kolay geliyordu belki...

Türk Milleti' nin başı sağolsun, hayatını kaybedenlere de Allah' tan rahmet dilemek düşer bize; daha fazlası devlet büyüklerinin işi.

http://imgim.com/v8j4ti.jpg

off amk off beyler kusura bakmayın ilk 3 sayfayı okudum dayanamıyorum artık daha sooraki sayfalarda anlatılanları okuyamayacağıma karar verdim

hepinizin başı sağolsun geçmiş olsun

beyler :(

@174 panpa aslında flash tv'yi bu sebepten gibertmek gerekiyor. para kazandırıyorlar adama

adapazarındaydım beyler. 6 katlı bina nasıl yıkılmadı hâlâ şükrederim.

bursada 7 yaşındaydım. deprem olmadan 3 saniye önce gözlerimi açmıstım. camdan bi ışık geçmişti. sonrası felaket .

başımız saolsun ,depremde vefat edenlere allah rahmet eylesin

kardeşim 4 günlüktü. doğumundan sonra 1 gün hastanede kaldık sonraki 3 gün halamlar bırakmadı eve.. eve geldiğimiz ilk gün deprem oldum . ama kardesim yeni doğduğu için dayımın kızları teyzem falan bizde kalmışlardı .. evimiz dublexti bi gittik merdivenden inmeye merdiven yok camdan inelim dedik meğersem cam aşşa inmiş. neyse işte hepimiz indik aşşaıya. en son bişey unuttuğumuzu farkettik. kardeşim yukarda kalmış küçücük bebek. onca kişi unuttu. daha 4 günlüktü belkide ondan.. ama nası bişeydir ki.. bütün ev yıkıldı hepimiz kan revan içindeyiz kardesimde hiçbişey yok bi çizik bile yok..

istanbul gaziosmanpaşada oturuyoduk belkide en az kayıp veren bölgedir, ozamanlar 8 yaşımı 4 ay geçmiştim
hatırladıklarımı anlatıcam sadece, gece gürültü duydum annemlerle aynı odada yatıyordum kafamı kaldırdığımda pencereden gelen bi ışık gördüm çok kısa sürede kesildi ve ardından sarsıntı başladı. bundan sonra ne yaptığımızı bilmiyorum bizim burada bi muhtarlık var ozamanlar önü boştu arabamızla oraya gidiyorduk yolda yavaş yavaş ilerlerken araba çukura düştü komşuların yardımıyla arabayı çıkardık ve o gece muhtarlığın önündeki boşlukta yattık. adapazarında teyzemler yaşıyordu bilenler bilir adapazarı yolunda köprüler yıkıldığı için yollarda kapalıydı yaklaşık 3-4 gün yanlarına gidemedik. onların evi çökmüştü ki çok şükür ölen olmamıştı.
yaknını kaybeden panpalarımın başı sağolsun.

o gün seni dinleyip "hadi kalkalım artık" teklifini kabul eden liseli beynimin kıvrımlarını gibim.
tum yaz sabahlayıpta neden o gece erken kalkalım dedin halen sorguluyorum
tekrar bi araya geldimizde konusalım bi bunu
yakında gorusmek uzere.

not: gözüme bi gib kacmadı dupeduz aglıyorum

özet: sevdikleriniz yanınızdayken kıymetini bilin ebenizi giberim

hüzünlendim yazılanları okuyunca : ( hepinize kederimden bastım eksiyi

Beyler :(

Oturuyoduk evimizde.. Sadece oturuyoduk..
o kadar büyük değilim, ya 5 ya 6 yaşımdayım. Aklımda kalanlar ; annem ile anneannemin başımda köprü kurması. Çaresiz çığlıklar içerisinde beni korumalarıydı beyler.
Allahtan kimseye bişey olmadı ama bu da böyle bir anımdır

izmitliyim panpalar ve o depremde çok sevdiğim arkadaşlarım öldü :(

allah kimsenin başına böyle felaket vermesin. ölenin mezarı bile olmuyor :(

Beyler :(

beyler allah sabır versin.bu arada ilk sayfada arkadaşın dediği kızarmış et kokusunun sebebini anlayamadım ?