Okuyan yoksa bugün erken bırakıyorum beyler.

Mutlu değilseniz bile idare edin. Bana müsaade.

işte tam da o gün hayatımın dönüm noktasıydı.

Söz vermiştim Yeminler etmiştim. Bir daha konuşmayacaktım onunla. Ölmüştü Neslihan.! Bu kadar zavallı mıyım ben ulan?

O gün dilimden dökülen yeminlerimden biri tam olarak şu şekildeydi..

+ Değişeceğim kadın. Öyle bir değişeceğim ki; Senin bana yaşattıklarını senden çok daha güzellerine yaşatacağım.!

...

Bu ilk gidişimdi ama son olmayacaktı. Kararımdan da dönmüştüm. Bilirsiniz kızlık bir kere bozuldu muydu, biri de bir bini de bir..

...

Neslihan'a açılmamın üzerinden 1 ay geçmişti daha az konuşuyorduk. Artık umutlarımı da gömmüştüm. Son bir kez gidecektim evlerine. Söz vermiştim kendime, son olacaktı. Olması gereken buydu. Daha fazla ezemezdim gururumu.

Artık bakıyordum kendime. Kılık kıyafet, saçlar.. Tipimi de değiştirmiştim. Adama benzemiştim biraz.

Neyse.! Nasıl akşam oldu bilmiyorum. Evlerine gittim, kapıyı en küçük kardeşi açtı. Neslihan dışında tüm aile balkondaymış. Kapıdan adım atar atmaz Neslihan seslendi.?

- F...
+ Efendim gecem?
- Sorduğun soruya cevap vermek istiyorum. Şimdi mi duymak istersin gece mi ararsın?
+ Ge - Ge - Gece..

Siz hiç şaşkınlık, mutluluk ve korkuyu aynı anda yaşadınız mı? Suratımın halini canlandırın gözünüzde..

Son kez dediğimde olacak iş miydi bu? Kader bu kadar acımasız olabilir miydi? Nasıl bir oyunun ortasına düşmüştüm? Tanrı'nın benimle uğraşmaktan daha önemli işleri yok muydu?

Bayılmak üzereydim. içim içime sığmıyordu. Kalbim kaburgalarımı dövüyordu. Kabul mü edecekti? Yoksa tamamen red mi edecekti? O stres ile 10 dakika bile kalamadım orada. Biran önce eve gidip Neslihan'ı aramalıydım.

...

8 yaşındayım beyler. Evimin karşısına bir kamyon yanaştı. Ben yaşlarda bir çocuk ve ben yaşlarda bir kız vardı.. Yeni komşular yeni arkadaşlar saklambaça yeni bir ebe.. Böyle duygularla koştum indim aşağı, boyumun yettiği poşetlerden alıp taşınmalarına yardım ettim.

Canlandırın ulan gözünüzde minicik bir çocuk minicik elleriyle geleceğini karartacak kızın eşyalarını taşıyor ve aptalca mutlu..

Ama iyi düşünmeye çalışıyordum.. Sonuçta ablası da gidecekti.. Artık bize ders çalışmaya gelmeyecekti.. Babam benim derslerimi onun dersleriyle karşılaştıramayacaktı.. Rahat rahat televizyon izleyebilecektim..

Tek iyi yanı buydu.. Yada ben öyle sanıyordum..

Neyse artık yoktu, taşınmışlardı.. Ama ben ya her gün ya da iki güne bir onlara giderdim.. Çok bir şey değişmemişti..

15 yaşındaydım, Bir kaç ay sonra 16 olacaktım.. Dışarı çıkmak pek sorun olmuyordu.

FAKAT BiR TERSLiK VARDI.. ÇOK BÜYÜK BiR TERSLiK..

Motorla 6 7 dakika sürmeyen yolu saatlerce gitmiş gibiydim..

Basamakları 4'er 5'er çıkarak nefes nefese eve girdim. Önce ağzımı çeşmeye dayayıp midem bulanana kadar su içtim, ardından aynı çeşmeye kafamı gömerek sakinleşmeye çalıştım..

Odamdaydım. Telefonum elimdeydi. Neslihan'ı aramak için saniyeleri kovalayan ben duraksamıştım. Korkuyordum. Vereceği cevap.. Hayır mı diyecekti? Bir daha bu konu dile gelmesin F.. arkadaşlığımız devam etsin mi diyecekti? Belki de 'kendine bir bak, yanıma yakışır mısın derdi.. Kim bilir..

Neden sonra 'sorduğun soruya cevap vermek istiyorum' dediği anki yüz ifadesi geldi gözlerimin önüne, gülümsüyordu. içimdeki korku tekrar heyecana dönüştü. Ellerim titreye titreye rehberimden adını buldum. Gecem...

- Efendim?
+ Gecem..
- Efendim canım?
+ ... (sessizlik) ilk defa canım demişti. Sanki omuzlarım yırtılıp bir çift kanat çıkacaktı.. Dilim bağlandı. Konuşamadım. Yutkunamadım. Gözlerim, göz yuvalarından fırlayacakmışcasına açılmıştı.
- F..
+E - E - Efendim gecem? Bugün bile çok fazla heyecanlandığımda dilim bağlanır birkaç saniye kekelerim. Sanırım o gecenin hatırası..

...

Neslihan.! Güneşin karanlık yüzü. Gündüzümün rüyası.

A.hh!! Neslihan. Benim büyük ustam. Bana şekil veren, beni hazırlayan, bana hayatı öğreten kadın.
Bilsen nasıl ihtiyacım var sesine..

Bu soruların ne önemi vardı ki? Artık hangi sorunun önemi vardı? Boşversene.

Sorularım da benimle birlikte bitmişti. O gece 'gecem'e hediye etmek için aldığım parfüm şişesini patlatarak kırıklarıyla sol koluma birkaç faça daha attım.

Peki ya şimdi? Şimdi ne olacaktı? O haklıydı ve onu arayacak yüzüm de kalmamıştı.

Tatilde geçirdiğim son gecem idi. Ertesi gün eve dönecektik. NE TATiL AMA..

...

bıraktı gitti abi benide her akşam hala onla uyuyorum hala mesaj bekliyorum ama yok atmıyor sadece onunla aynı sınıfta olmak için sayısaldan eşit ağırlığa geçtim biraz daha fazla görürüm diye öyle işte abi

Neyse beyler ben yatıyorum. Bir sigara biraz müzik birkaç mutlu saat. Yarın devam ederim geceler güzel.

uzun bir hikaye buldum umuduyla okuyup biramı abur cuburumu hazırlayacaktım tam amk.

Ulan bin gosterip elletmeyen kız oldun yarım bırakarak

Birde anlayışsız babalar vardır, yada o yaşlarda anlayışsız olduğunu düşündüğümüz babalarımız..

Sigara içtiğimi öğrenmiş. ilk defa tokat attı sebebini bile sormadan. Bunca sıkıntının arasında bu nereden çıkmıştı? Gitme vakti mi gelmişti? Minicik kalbimi sığdıramadınız mı ulan kocaman dünyalarınıza?

O sırada Manavgat'ta bir aparttaydık. Cebimdeki 30 lira ile çıktım. Nasıl yaşayacaktım? Boşversene. Açlıktan kim ölmüş ki? Tutunurdum bir şekilde hayata. Bizimkiler olayı anlayınca apar topar eve dönmüşler. Abimler kalmış beni aramak için. Gece 1 gibi sahilde buldular beni. ikna ettiler. Eve döndüm. Keşke dönmeseydim..

O gece yalnızca eve dönmekle kalmamış ilk defa aldığım karardan dönmüştüm.

...

F. kardeşim sen yazar ol her kitabını almayan serkan olsun amk şukun paslı jiletin üstünde

Sigara, kola, müzikler..

Annesi ile konuştuğum günün gecesi.. Telefonun diğer ucunda yine Neslihan var.

- Neden yaptın ?
+ Neyden bahsediyorsun gecem?
- Annemle bu şekilde konuşamazsın.
+ Hak etmişti. (acınası bir durumdaydım. Yaptığım hatayı savunuyordum. Neden? - Bilmiyorum! 6 yıldır cevap bulamadığım sorulardan biri de bu)..
- Annem o benim.
+ Onunla senin annen olduğu için değil, ..'nın annesi olduğu için konuştum. Konunun seninle alakası yok Neslihan.

...

...

...

- Tamam F. Uzatmayalım.
+ Ne yani bitiriyor musun?
- Ben öyle bir şey söylemedim. Konuyu uzatmayalım.
+ Uzatalım. Nereye kadar uzarsa.. Bitirmek mi istiyorsun? Açık konuş Neslihan.
- F.. saçmalama. Sinirlisin. Sakinleştiğinde konuşalım.
+ Kapatıyorsun yani? Bugün bitirmeyeceksin. Yarın mı bitsin istiyorsun?
- F. Saçmalıyorsun.
+ Bitireceksen bitir Neslihan.
- Kapatıyorum dedim.
+ Bitireceksen bitir. Buna dayanabilirim.
- Madem o kadar istiyorsun. Bitsin F. Hoşçakal.! Sakın unutma sen bitirdin.
.!

Ne yapmıştım ben? Kendimde miydim o an? Onu mu sınıyordum? Neden bu kadar üstüne gitmiştim?

...
-

...

Neslihan yoktu artık. Yine yalnız kalmıştım. Nasıl yaşanırdı ki böyle? Bundan sonra ne yapacaktım? Yeni bir yol çizmeliydim.

Yaz tatilinin son haftalarındaydık. 9. sınıfı Anadolu Ticaret Meslek Lisesinde okumuştum. Zor bela geçmiştim sınıfı. Neslihan'ın her gün okula giderken kullandığı yol Endüstri Meslek Lisesinin önünden geçiyordu.

Artık evine gidemezdim onu görmeden de olmazdı. Kaydımı aldırıp Endüstri Meslek Lisesi'ne geçiş yaptım.

Okul başlamıştı artık. Evden çıktığı saatleri de öğrenmiştim. Her sabah görüyordum onu. Yüzüm yoktu, konuşamıyordum. Ama bir şekilde hayatın bir ucundan tutunmuş yaşamaya çalışıyordum.

Zaten konuşamadığım kadınlara artık tamamen küsmüştüm. Hiç bir kıza bakmıyordum. Yer yüzünde yaşayan tek kadın Neslihan'dı sanki.

Birkaç ay bu durum böyle devam etti. Arada bir arıyordum.. Bazen bir şans daha dilenmeye, bazense bir parça sesini duymaya.. Zaten o da çoğunlukla cevaplamıyordu çağrılarımı.

10. sınıftayım. Bitmek tükenmek bilmeyen bir özlemle tüm mutluluklara kapılarımı kapamıştım.

Bir gün öğle arası yine aradım. (Bir kadınla nasıl konuşulacağını gerçekten bilmediğimi, bu konuşmalardan rahatca anlayabilirsiniz)

- Efendim F.?
+ Yemeği birlikte yiyelim mi Neslihan?
- Of! Saçmalama. Ne münasabet F.?
+ Birlikte yiyelim işte. Tost yaptıracağım. Sucuklu mu yersin kaşarlı mı?
- F. ! Düş yakamdan.! Bırak peşimi.! Allah belanı versin.!
+ ...

Dizilerde hayatını yıkan bir haber aldığında, kahramanın telefonu elinden kayıp düşer ya.. Gerçekten düşermiş. O gün öğrendim.

Hiç bu kadar incinmemişti gururum.

...

Zaman su gibi akarken bir soğukluk girmişti hayatıma.. Zamanda buzlanmış donmuştu adeta..

Façalar atmaya başlamıştım kollarıma. ilk attığım façayı babamın iş yerinden eve dönerken yol kenarında bulduğum boş, pis bir şişeyi kırarak atmıştım.. Sol kolumun üzerine büyükçe bir 'N' kazımıştım..

Adamlığı içimden tükürüp atmıştım nasılsa, dostumla görüşmeye başlamıştım yine.. Ona Neslihan'ı anlatıyordum. Neslihan'ın aslında kim olduğunu bilmiyordu. Sadece nasıl sevdiğimi anlatıyordum. Belki de son aylarda yaşadığımız kopuklukları sebebini buna bağlamaya başlamıştı..

- Kim ulan bu Neslihan?
+ Boşversene. Biri işte.
- Hani her şeyimizi bilecektik..
+ Bu başka.
- Nasıl?
+ Kocaman bir çıkmazdayım dostum. Gerisini sorma. Lütfen!
- Eyvallah F..

...

Bir gün boyunca kafamda onlarca senaryo yazıp tüm cesaretimi topladım. Anlatacaktım Neslihan'a herşeyi..

O gece yine aradım biraz konuştuk.. Sonra bir anda 'neden' diye sordum.

- Ne neden?
+ Anlaşamazdık biz. Hatta Nefret ederdim senden.
- ee?
+ Şimdi neden bu kadar çok konuşuyoruz. Neden bu kadar iyiyiz?
- Bilmem. Sence?
+ Hiç.. sadece sana aşık olmaya başladım. Hepsi bu sanırım.
- Ne?
+ Neslihan. Ben ciddiyim.
- Saçmalama F. Sen kardeşimin..
+ Neslihan biliyorum. Aylardır bunu düşünüyorum. Bununla yatıp kalkıyorum.
- Aylardır mı?
+ Gelmediğim günden beri..
- ... (sessizlik)

Dökmüştüm içimi.. Rahatlayamamıştım ama. Kalbimin ritmi bozuldu. Nefes alışlarımı kontrol edemiyordum.

'Düşün' diyebilmiştim. Bunu bir düşün. Yada beni bir kez böyle düşün...

bunu cevabını veren kısı bız degıl neslıhan olamalı bence kardeşim. burda aldıgın cevaplar o kızın ne dusundugunu nasıl dusundugunu sana acıklayacagını sanmıyorum ne yazık kı. bılmıyorum belkı o zamanlar konusmak hosuna gıtmıstır belkı senden hoslanmıstır. zaten ınsan sevmedıgı, sohbetınden sıkıldıgı ınsanla neden konussun kı ? vel hasıl kelam bırseyler o zaman yolundaymıs sanırım ama yazdıklarından anladıgım kadarıyla bozulmus gıbı gorunuyor merakla beklıyoruz hocam

Konular, kadınlar, olaylar ve sayfalar ne kadar değişirse değişsin, her satır arasına sıkıştırabileceğim Neslihanlı bir anım vardır benim.!

.

Yine yalnızsam, geceler güzel beyler.