16 yaşındayken amcam tarafından

cumartesi günü.. saat 10.00, ailecek kahvaltı yaptık ve annem babamı aradı. kızını bugün görmeyi düşünüyor musun?

babamla buluşacaktım. öz babamla. yine o parkta, her zamanki yerde.. yalnız hastaydım biraz. annemde farkındaydı hasta olduğumun. zayıf bir bünyem olduğu için kışları halen sık sık hastalanır, aralıklarla bir hafta yataktan çıkamam. ama babamı zaten artık iki haftada bir, üç haftada bir görür hale gelmiştim ve yanına gitmeye karar verdim.

annemin işe gitmesi gerekiyordu. üvey babam beni 14.00 gibi parka bırakabileceğini söyledi. kahvaltımı yaptım ve aşağı indim, odama.

keşke hasta olduğumu ve babamla bir başka gün görüşeceğimi söyleseydim..

sıkı sıkı giyindim. özellikle iç çamaşırlarımı. kalın eşofman altımın içine kilotlu çorabımı giydim, sıcak tutsun diye. iç çamaşırlarım zaten çocukluğumdan kalme çocuksu şeylerdi ve onlara o zamanlar önem vermiyordum. içime kalın bir tişört, onun üzerine uzun kollu, üzerine kalınca bir kazak giydim.

son kez yatağımda o tertemiz ve dünyayı iyi sanan çocuk olarak oturdum ve kitap okudum. babam evden gitmişti keza annemde öyle. saat bir buçuk gibi babam geldi haydi gidelim dedi.

yukarı çıktım, montumu, beremi ve atkımı giydim. botumu bağlarken babam ellerimin titrediğini ve üşüdüğümü farkedip bana eldiven giymelisin dedi. eldivenlerimi babama giydirdim. çıktık, gideceğimiz yol on dakikaydı. araba babamı beklemeye başladık. üvey babam bu tip durumlarda babamı görür görmez beni öper uğurlar, ne onunla konuşur ne de beni yalnız bırakmış olurdu. ancak on dakika geçti babam ortalarda yoktu ve sık sık üvey babamın telefonu çalıyor, iş yerinden arıyorlardı. ben en sonunda tek başıma bekleyebileceğimi, kocaman kız olduğumu söyledim. keşke büyüdüğümü düşünmek için o kadar acele etmeseymişim..

edit: imla

babam kesinlikle olmaz hastasın zaten dedi. bende o ufacık kafamla babama bir oyun oynadım. cep telefonumla öz babamı aradım, çaldı.. çaldı.. açan yoktu malesef ama yine de o zamanki aklımla yolda olduğunu düşünüp, geleceğine inandığım için açamadığı gibi bir düşünceye varmıştım ve üvey babamın yanında, öz babamla konuşuyormuş gibi yaptım. nerdesin, ne zaman geleceksin, ah tamam hemen geliyorum.. telefonu kapadım ve üvey babama iş yerine hemen dönmesini söyledim. babamın köşeden şimdi döndüğü yalanını söyledim. üvey babam beni öptü ve o zaman kendisinin gidebileceğini sonuçta babamla karşılaşmaktan rahatsız olduğunu bildiğimi söyledi. bende arabadan indim ve o soğuk kış günü, pek sakin, çevresinde yalnızca birkaç kişinin olduğu parkta babamın geleceğine inanarak beklmeye başladım.

on-on beş dakika geçtikten sonra, bir anda sol omzumda bir el bitiverdi. yerimden zıpladım. üvey amca beni görmüş ve nasıl olduğunu hala anlamadığım şekilde beni tanımış, yanıma gelmişti. zaten o saf çocuk olarak ilk sorduğum soru buydu ona. beni nasıl tanıdın, bere-atkı varken? gözlerini unutmak mümkün mü senin, demişti.

-yine hasta mısın sen?
-evet.
-eh olmaz ama hava soğuk, ne zaman gelecek baban?
-şimdi gelir telefonla konuştum.
-ben seni bırakmayayım tek başına.
-yok, yok siz gidin sorun değil.
-aa olur mu hiç öyle şey.

beraber beklemeye başladık. içimden geçen tek arzu, baba lütfen bir kez olsun gel, idi. ah baba be.. yıllarca yapman gerekeni yapmadın, sadece bir kez olsun yapsaydın, sadece bir kez olsun, sadece bir kez!

o zaman hikayayi yarıda kesmek zorunda kaldık. arkadaşlar, özelden yazan herkese hikayenin kurgu olduğunu belirttim. sizlerden de özür dilerim ancak birkaç duygunuzu canlandırdıysam ve hissettirdiysem ne mutlu bana.. samimi söylüyorum..

bu arada bu anlattığım olaylar, bir arkadaşımın bşaına gelenler, kendi anılarımla harmanlanmıştır. yani istemeseniz de gerçeklik payı olan yerler var ve arkadaşım şimdi gayet iyi durumda.

@146 hikayeyi bitirmeme izin vermediğin için teesüf ederim dostum.

sizlerden de bir özür dilerim..

ama insan olduğunuzu ve bu tarz olaylara karşı bakış açınızın ne kadar hassas olduğunu farkettiyseniz bir kez daha, ne mutlu bana. hoşçakalın.

@157 yok, hayır.
@158 zaten buraya bir şeyler okumaya gelmiyor muydun? ne olacak ki.. sonuçta biraz senin kalbine dokunduysam ve buradaki birçok başlıktan farklı bir duygu tattırdıysam ki kızgınlığından anladığım kadarıyla aynen söylediğim gibi olmuş, bu kötü birşey değil.. ama yinede özür dilerim.

@159 adam değil, o küçük sırrı saklayabilseydi uzun bir müddet devam etmeyi düşünüyordum.. sonuçta zaten en sonunda bu söylenecekti ve yazımın sonunu bambaşka bitirmeyi kurgulamıştım. neyse.

@161 eh, yapsınlar işte. bundan daha güzel ne olabilir ki? hala insan olduklarını hissettirdiğim için mi suçluluk duymamı bekliyorsun? yapma dostum. gayet yerinde oldu bence.

ne diyeyim.. tekrar özür diliyorum hepinizden. gerçekten sizi kızdırdıysam affedersiniz.

@164 teşekkür ederim. en azından hikayenin sana işlediğini belli ettiğin için.

@165 bu hikayeyi egom adına yazmadım. başka bir başlıkta epey belli, yalan bir tecavüz hikayesi okudum ve bundan daha iyisini yazabilirsiniz dedim. sonra da dilerseniz ben yazarım yeter ki kaç yaşımda olacağımı ve kimin tecavüz edeceğini söyleyin dedim. bir arkadaş zaten vermiş konunun linkini okursunuz.

gözlem yapmayı çok sevdiğim için ve buna benzer, yaş ve akrabalık derecesi farklı olan bir arkadaşımın yaşanmışlıklarını aldım ve kendi anılarımı aldım, çevremden biraz etkilendiğim olaylarla sizlere sunmaya çalıştım.. sonunda da söylediğim gibi mutlaka size bunu anlatacaktım. nitekim özel mesaj atan herkese kurgu olduğunu belirttim. onların hiçbirini kandırmadım ve kandıramazdım da.

hatta rica ediyorum, özel mesaj atıp sonra cevap olarak kurgu bu diye okuyanlar yazsınlar buraya da o kadar eşşek olmadığımı anlasın insanlar.

tekrar hepinizden özür diliyor ve insanlığınızı unutmadığınızı gördüğüme sevindiğimi belirtiyorum.

@175 tamam, neyse sağlık olsun diyelim, canın sağolsun. sende doğru olanı yaptın sonuçta.
@176 özür dilerim dostum. gerçekten, üzgünüm.

@178 haklısın o konuda. ama olsun, insanlara her daim inanmalıyız. doğru da olsa, yalan da olsa, sonuçta inandığımızda birş ey kaybetmiyoruz ki.

zaten buraya bir şeyler okumaya geliyordun ve okumuş oldun. okuduğun başlık seni diğerlerinden ziyade yani gülmek eğlenmek yerine biraz hüzünlendirdi. bu da pek kötü değil aslında. inan bana. tekrar çok mahcup olduğumu hepinize belirteyim. affınıza sığınıyorum.

dün akşam hayatımda ilk kez bir hikaye yazmak geldi içimden. yazmaz olaydım. artık incinin gücüne inancım sonsuz ve inciye giren kişi sayısına..

anlattığım hikayeye galiba herkes beddua etmiş. bunu yeni farkediyorum. daha doğrusu çok içten bir beddua ettiğinizi yeni farkediyorum.

herşey sabah uyandığımda başladı. yatağım cama yakın ancak her zaman az açık durur camım, sabah kalktığımda küttt! diye başımı cama vurdum. sonuna kadar açılmış adeta beni öldürmeye çalışıyordu. ah başım falan dedikten sonra tuvalete koştum. tuvalet meğersem ıslakmış ve içeriye çıplak ayaklarla girince ayağım kaydı, kapaklandığım yer klozet oldu. hayatımda en nefret ettiğim şeyi klozeti baya bir elledim ve ağzımla aralarında 1-2 cm kaldı.. yüzümü yıkamak için suyu açtığımda nedense(!) kaynar su geldi hala suratım kıpkırmızı.. dişimi fırçalayacakken tüpü bir sıktım, normalde iki saat sıktığım tüp pıırt ediverdi ve gözümün içine diş macunu girdi.

kendimi adeta son durak filmlerinde hissediyorum. yaşadığım bunlarla sınırlı değil. elim yanık, kafam şişik ve galiba ishal de olmuşum.

hepsini anlarım cezalarını çekiyorum da, balığıma ne demeli? akvaryuma baktığımda bir sağa bir sola savruluyordu. ne kadar enerjik diye düşündüm meğersem hayvancağız sizlere ömür.

gitarımın en altta ki mi teli kopmuş durumda.

televizyonda kablo tv olmasına rağmen bariz şekilde 10-15 tane kanal eksilmiş durumda.

daha yazacak epey şey var. arkadaşlar ben ettim siz etmeyin yahu. yazıktır bu adama. ben bu hikayeyi yazmazdan evvel gayet şanslı ve mutlu bir insandım. ne yaptınız da bunlar oluyor anlamadım gitti. yazıktır ama bu adamada. sizlerden tekrar tekrar özür diliyorum, beni bağışlamanızı umuyorum.

@191 aynen yahu sorma. galiba işten de çıkarıldım.

@192 yaşamış biri gibi tasvir etmişim işte. hem dediğim gibi tamamen kurgu da değildi, niye bu kadar beddua ediyorsunuz. neyse özür dilerim tekrar.

ulan o kadar küfür ettiniz elli bin kere özür diledim. hala küfür geliyor.. bu kadar yapmayın ama.

@200 ne yazayım, son entryleri okumamışsın galiba..

konuyu zaten niye tekrar yukarı taşıdınız ki, yine bin ton küfür gelecek biliyorum.

@206 cezasız kalmayacaktı aslında..

@208 ben itiraf etmedim. başka bir başlık altında böyle bir hikaye yazacağımı söylemiştim hatta yaşı ve kim tarafından tecavüze uğrayacağını karakterin bir başkası söylemişti. sonra onlar ortaya çıkınca bırakmak zorunda kaldım. yoksa bitirmek istiyordum.