16 yaşındayken amcam tarafından

rezerved panpa sahur vakti..

http://inci.sozlukspot.co...dayken-amcam-tarafından/

Herkes @146 ya odaklansın

on-on beş dakika geçtikten sonra, bir anda sol omzumda bir el bitiverdi. yerimden zıpladım. üvey amca beni görmüş ve nasıl olduğunu hala anlamadığım şekilde beni tanımış, yanıma gelmişti. zaten o saf çocuk olarak ilk sorduğum soru buydu ona. beni nasıl tanıdın, bere-atkı varken? gözlerini unutmak mümkün mü senin, demişti.

-yine hasta mısın sen?
-evet.
-eh olmaz ama hava soğuk, ne zaman gelecek baban?
-şimdi gelir telefonla konuştum.
-ben seni bırakmayayım tek başına.
-yok, yok siz gidin sorun değil.
-aa olur mu hiç öyle şey.

beraber beklemeye başladık. içimden geçen tek arzu, baba lütfen bir kez olsun gel, idi. ah baba be.. yıllarca yapman gerekeni yapmadın, sadece bir kez olsun yapsaydın, sadece bir kez olsun, sadece bir kez!

seri eksileyin huur çocuğunu @146 kanıtlara dayanarak açıklamış saol panpa. huur çocuğu ciddiye almıştım vicdan yaptım ananı gibicem eksilerle şimdi

hadi artık amk

tüm mesajları okumadım ama umarım bir insan evladı çıkıp;

"huur cocugu annanenin oglu senin amcan olamaz" demiştir.

cumartesi günü.. saat 10.00, ailecek kahvaltı yaptık ve annem babamı aradı. kızını bugün görmeyi düşünüyor musun?

babamla buluşacaktım. öz babamla. yine o parkta, her zamanki yerde.. yalnız hastaydım biraz. annemde farkındaydı hasta olduğumun. zayıf bir bünyem olduğu için kışları halen sık sık hastalanır, aralıklarla bir hafta yataktan çıkamam. ama babamı zaten artık iki haftada bir, üç haftada bir görür hale gelmiştim ve yanına gitmeye karar verdim.

annemin işe gitmesi gerekiyordu. üvey babam beni 14.00 gibi parka bırakabileceğini söyledi. kahvaltımı yaptım ve aşağı indim, odama.

keşke hasta olduğumu ve babamla bir başka gün görüşeceğimi söyleseydim..

size hayatımı kurtaran sözcükten bahsetmiş miydim? neden tekrar intihar etmeye çalışmadığımı biliyor musunuz? duymak ister misiniz?

annem ve babam bana ne olduğunu bilmiyorlardı, tecavüz olayı gerçekleştikten sonra ama yinede artık eskisi gibi olmadığımı ve gerçekten bir şeylerin çok ters gittiğini anlıyorlardı. bende artık kendimi mutlu ve huzurlu hissetmiyordum zaten. bembeyaz bir sayfaya kara mürekkep damlaları damlamıştı ve ne kadar silersem sileyim, çıkmıyorlardı. geceler boyu uykusuz çektim. günlerce dışarı çıkmadım. aylarca hep o olay aklıma geldi. kafamı çevirdiğimde çığlık çığlığa kalıyor, o büyük ve iri gözleri görüyordum. intihar etmemin asıl sebebi buydu zaten. düşüncelerimden, içimdeki ben'den kaçıyordum. üvey babam, daha doğrusu babam.. intihardan sonra bugün burada bunları yazmamı sağlayacak cümleyi bana söylemişti.

tanrı herkese taşıyabileceği yükü verir küçük kızım benim bunu asla unutma. bak annene, onun yerinde başkası olsa böyle ayakları üzerinde durabilir miydi?

babacığım seni çok seviyorum..

bu orhan kemalin son eserinden uyarlanan bir dizi projesini anlatıyor ay yapımda mı çalışıyorsun apaçi

üvey amca ile tekrar karşılaşmamız yazı buldu. 15 yaşındaydım ve ailecek ilk yaz tatilimiz olacaktı. sadece bir haftasonu.. benim de hayalim, isteğim tek mutlu bir haftasonu idi. babam ve annem oturup konuşmuşlar ve üvey amcanın -amca'm demek istemiyorum.- yazlığına gitmeye karar vermişlerdi. evleri büyüktü ve karşılıklı iki müstakil evden oluşuyordu, ortada da havuz vardı. evlerden biri üç katlı diğeri tek katlıydı. bize tek katlı evi verdiler. bir hafta sonu boyunca o herifle aynı ev içinde kalmayacağım için çok mutluydum.

ancak havuz sefası benim için çile olmuştu. üvey amcanın bana baktığına o kadar emindim ki. birde o siyah gözlüklerini takıyordu. ama ben biliyordum. o siyah camların altında iki tane bana bakan vicdansız ve dünyanın en vurdumduymaz gözü vardı işte. kuzenlerim mutsuz çocuklardı. anne babalarının sık sık kavga ettiğini bana anlattılar o hafta sonu.

sonradan öğrendiğime göre, üvey amca zaten sürekli eşini aldatıyormuş onunla evlenmesinin tek sebebi çocukları için anne seçmesiymiş. kadında ayrılamıyor tabi ki. bu sebeplerden dolayı da ailede babam dahil kimse onu sevmiyor işte.
ben mi? sadece onun için üzülüyorum artık.

reserved

bi ara okurum ama bu şimdi amlımı beyler anlamadım ona göre okuyacam

@114 sen anlamazsın, bir çeşit terapidir yaşadığın acı olayları başkalarına anlatmak.

reserved

OFF 16 YAŞINDA MiSSSSSS
.
..
.
.
.
...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ŞAKA LAN ÜZÜLDÜM PANPA HERiF AGIR huur COCUGUYMUS AMK

o akşamdan sonra birkaç boyunca bir daha hiç görüşmedik. üvey babamla da aralarının pek iyi olmadığını farketmiştim yavaş yavaş. diğer kardeşlerine nazaran üvey babam bu iğrenç herifle daha az zaman geçiriyordu. dolayısıyla bende görüşmemiş oluyordum.

annem bir işten çıkmıştı ve artık daha da mutluydu. daha az çalışıyor, kendine ve bana daha çok zaman ayırıyordu. üvey babamla birlikte romantik akşamlar bile yaşıyorlardı. üvey babam bir keresinde harika bir sofra hazırlamıştı. benden annemi aramamı ve kaçta geleceğini öğrenmemi istemişti. o geldiğinde kapıda çiçeklerle karşılamış ve yemek yemiştik hep beraber. ben ne kadar odamda durmak istediğimi söylesemde, üvey babam masada benimde olmam gerektiği konusunda ısrarcıydı. anlayacağınız o gerçekten bana bir baba, anneme de eş idi.

babama gelince, nikahtan haberi çok sonraları oldu, bende bir müddet söylemedim. benim bu sırrı saklamam onu epey bir rahatsız etmişti ve sanki bana alınmış gibi davranıyordu. bir keresinde benden beklentisinin bu evliliğe karşı çıkmam olduğunu da açıkça söylemişti zaten. daha çok içki içiyor ve her buluşmamızda beni daha çok huzursuz ediyordu. bazı günler annem beni parka -buluşma yerimiz- zütürmesine rağmen saatlerce bekledikten sonra gerisin geri eve getiriyordu, çünkü babam uğramıyordu bile.

babama giderek kızgınlığım artmıştı. hatta ilk üvey babamla tanıştığımda ondan nefret ettiğimi düşünüyordum. çünkü o beni ve annemi geri kazanmak için hiç birşey yapmamıştı. ve beni sevdiğini iddia ediyordu.
dostlar size bir küçük sır vereyim.. laf ile sevmek herkesin yapacağı iştir. ancak anlattıklarımda gördüğünüz gibi sevdiğiniz için emek vermek, gece gündüz çalışmak ve onu sarıp sarmalamak herkesin haddi değil. kuru kuru seviyorum seni kızım sözcüğü artık benim gözümü boyamıyor ve gerçeği görmemi engellemiyordu.

rezerved

sinirden elim ayağım boşaldı. ne söylesek boş.. anlatman güzel bir şey ama, sana yardımcı olur.

o hafta sonu benimle konuşmaları sadece kahvaltıda oldu. büyük bir masada kahvaltı yaptık ve ben onun çok yakınında oturuyordum. bana prenses diye hitap edip duruyordu. bana baktığında, gözlüğü olmadığı zamanlar onun gözlerinin içine bakamıyor, sürekli bakışlarımı kaçırıyordum. onunla konuşmak istemiyor, hatta karşılaşmamak için büyük evde gezmiyordum.