Yıllar önceydi hayatıma anlam veremediğim, hormonlarımın aklımı yönettiği o yıllarda bi anda koskoca bi adam olmuştum. Ve bana bunu yaşatan saniyelerdi. Saniyeler içinde değişen hayatım hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaktı. Bir anda denizin sonsuz maviliklerinde kaybolan hayatım ve en büyük çaresizlik hissi.

Cuma sabahına uyanmıştım, yazlığımızı akrabaların bir çoğu pansiyon olarak kullandığı ve babam işinden dolayı istanbulda olduğu için annemle beraber uyuyordum. Belki o yaşlarda birinin annesiyle uyuması yadırganabilir hatta dalga konusu bile olabilirdi fakat pekte umursamıyordum çünkü yıllar boyu üzdüğüm, tek göz ağrısı olduğu annemle aram yeni düzelmişti. Bana sonsuz güven veren tek insan annemdi ve güvenmek güzeldi ama o günden sonra hayatımda birdaha kimseye güvenemeyecek olmam çok acıydı.

Boş yapma.

boş kes