Çalıntı hikaye huur çocuğu. Deep Web Tr Forumunda ki "16 yaşındaydım ve çok abazaydım" hikayesinin aynısı. Prim vermeyin şu ite.

deniz le tefüslerde sürekli sürtunüyorduk benim bamya yerınden kalkamıyordu çünkü penısımın kılı si2imden buyukdu deniz benım kinın bamya oldundan habersiz bana vermek ıstıyordu bu arda deniz etegini hep yükarı kadar çekerdi bir gün sınıfda etegi yüzünden tartışma çıkdı neymiş efendım denizin eteği çok yükardaymış yüruken açılıyomuş hafıfden yarranın ucu gözukuyomuş tartışma bıtıkden sonra wc denizle derste ızın alıp gıttık deniz benım bamyayı avuçladı ama bişey yokdu birden bana bagırarak bumuydulan dedi ve kendi dalgasını çıkardı bacagına bağladiği aletını hunharca bana sokdu çiliklarım yüzünden herkes dişarı çıkdı okul müdür durumu anladı gel evladım dedı seni üzdümü bu tro seni kadırdımı dedi bide o dibime çaldı bende nabıyım okulu bırakdım ismet paşada doğancılara verıyorum

Buna çalıntı diyosunuz emek hırsızlığı yapmak istemiyorum kendi paylaştığım hikayeyi okuyabilirsiniz ondada gibiş gidiş var Arkadaşlar.

ardından konuştu:
- benimle çıkar mısın?
+şimdi mi?
-genel anlamda?
+iyi. şimdi evlere mi gidiyoruz.
-evet kendi evlerimize.
çıkma kelimesinden bu tip konuşmalardan tiksinirim. felaket bir şey lan bu. içim vıcık vıcık olur.
neden kabul ettim bilmiyorum hayatımda ilk kez biri sormuştu zaten. iyi dedim yalnız olmam hem.
ama bu ağlayan kız neden şimdi böyle yaptı anlamamıştım. kafaya takamdım dayak yoktu,
gerçekten güzel sayılabilecek bir kızlaydım kevaşe olsa da. tam absürd dizi modundaydı
yaşananlar. fazla düşünmeden eve gittim. annem evde yoktu, yemekte yoktu. yarım bayat ekmek
ve dolaptaki buz tutmuş sarelleyi alıp yemeye başladım.
akşama doğru babam eve geldim. benden bir yaş büyük başarılı ağbimi övmeye başladı. habil
kabil olayına döndürmeden işi odaya gittim. açtım msni. zaten bütün sınıf vardı. deniz slm
yazmıştı. ben de aynı şekilde karşılık verdim. neyse ki o ağzıma bile almak istemediğim hitapları
yazmıyordu. yarın sabah buluşalım mı dedi? kabul ettim. param da yoktu neyine kabul ettiysem.
ardından görüşürüz diyerek kapattım msni.
salona geçip babama bana biraz para verip vermeyeceğini sordum. 10 lira verdi. ağbimine
sevinmese vermezdi. çalışıyorsa kurcalama diyerek yatıp kafayı uyudum.
sabah uyandığımda bir tuhaf hissettim kendimi. ne yapacağım lan ben bu huuryla dedim

rezervation

sınıfımız 45 kişiydi. taktan bir sayısal sınıf. sayısal sınıf nasıl 45 kişi oluyordu aklım almıyordu.
zaten fazla da düşünmüyordum.
en arkada sırada oturuyordum her zaman ki gibi. size yemin ederim sınıfın en önünde oturanları
tanımıyordum. hiç görmedim onları. zaten miyop muallaknin tekiydim bir de arkada oturunca ne
tahtayı ne de önde oturanları görebiliyordum. sırf bu yüzden kitap okuma alışkanlığı kazandım.
yapacak bir şey yoktu amk sınıfta mecbur kitap okuyordum.
yanımda iki kişi oturuyordu. bir sırada üç kişiydik. önümüzde iki kız oturuyordu. 3 sıra grubu vardı
ve biz ortadaydık. sol sıra grubunda en arkalarda ders dinleyene rastlamadım. sağ grupta kiler ise
çalışkandı. biz de ne yapacağımızı sol gruba göre belirliyorduk. onlar yatıyorsa biz de yatıyorduk.
maksat vicdan azabını azaltmaktı.
sınıfın büyük çoğunluğu kızdı. idealist olan güzel ve çirkin kızlar topluluğu.
önümde oturan iki kızdan birinin kalçaları gözünüzü nereye çevirseniz sizinle geliyordu. kız 1.60
boyundaydı. iyi bir vücut müthiş kalça ve göğüsler her an laf sokmaya müsait bir ağız. yanında ki
arkadaşıyla susmazlardı bütün ders. bizde arkada 3 mal tavana yere bakılmaması gereken her
yere bakardık. canımızı sıkıyordu huurlar. bütün sınıf canımızı sıkıyordu.
zeki miydik? hayır. en az diğer mallar kadar aptaldık. önümüzde bir çocuk vardı. bir gün bu herifle
şöyle bir diyalog yaşadık: