Beyler trende giren hikayemi çaylak nedeniyle devam ettiremedim. Burdan tekrar paylaşıyorum.

Beyler yaşadıklarımın bir kısmını anlatacağım.
Bu arada sorusu olan entry yada pm atsın.

2011 yılının en sıcak aylarında ailemle piknik yapmaya gitmiştik. Hatayın bir köyü olan topboğazında mangal yapıp vakit geçirdik. Toparlandık eve dönmek için arabaya bindik. Uzun bir yol aldıktan sonra dar bir yerden geçerken karşımıza bir keçi çıktı. Babam frene bastı araba kaymaya başladı ve direksiyon hakimiyetini kaybetti. Bulunduğumuz alçak bir yamaçtı ama arabanın ters düşmesine yetti. Araba yuvarlandı ve en sonunda durdu. Ben bilincimi o zaman kaybetmişim ki sonrasını hatırlamıyorum. Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Başımda iki hemşire...

ilgi gelirse devdıbını 4 5 parta özet geçerek anlatırım.

Okuyan panpalarım şuku atarak belli etsin kendini

Devam ediyorum.

Adamlara nerde olduğumu sordum (klagib).
A=adam B=ben
A-hastanedesin kardeşim iyi olacaksın.
B-annem babam nerde?
A-şey ııı...
B-nerde dedim!!
Sonrası malum. Üzüntüden kahroldum. Keşke onların yerine ben ölseydim. Amcamlar vardı sağolsunlar. 4 5 ay onlarda kaldım ama kimseyi istemiyordum. Babamdan kalan bir maaş vardı. Amcam bana ev tutmuştu ve geçinip gidiyorum. Aylar geçti herkesten soyutlamıştım kendimi. Ev desen tak zütürüyo. Geceleri kabuslar görerek uyanmaya başladım. Yine o gecelerden birinde kalktım elimi yüzümü yıkadım. Yatağımdayken birisinin ismimi fısıldadığını duydum. Yanlış duymuşumdur deyip uyudum. Ertesi sabah aynı ses bana yardım edeceğini söylüyordu. Ortalıkta kimse yoktu ama o benimle konuşuyordu. Korkmuştum açıkçası. Hemen bir pgibiyatriste gittim. Olanları anlattım ve şizofreni başlangıcı olabileceğini söyledi. Biraz sohbet ve birkaç ilaçtan sonra evime döndüm. Ses hala evimde ondan korkmamam gerektiğini söylüyor.

Up kardeşlerim

Ama o kadar çok korkuyordum ki. Etrafıma bakıyorum kimse yok. O konuştukça benim dilim tutuluyor. Artık iletişime geçmemin vakti geldiğini düşündüm.

B-ben S-ses

S- Benden korkuyor musun ?(kahkaha atarak)
B- Sen kimsin (korkudan ağlıyorum amk)
S- Ben senim dostum korkmana gerek yok.
B- Neden seni göremiyorum
S- Görmek istesen görürsün dostum tam karşındayım.
Doğru söylüyordu görmek istemiyordum fakat merak ediyordum.
S- Benden korkmana gerek yok dostum bundan sonra birlikte yaşayacağız. Alışsan iyi edersin...

Okuyan belli etsin panpalar up up up

Banyoya giriyorum beyler çıkınca devam edicem

Geldim beyler devam

Günler böyle geçti. O benimle konuşuyo ama ben korkuyorum. Hergün doktorumla konuşuyordum. O da pek anlam verememişti. Ama korkmamam gerektiğini söyledi. ilaçlar haplar vs. Amk bana ne verdiyse artık ruh gibiydim. Eve gittim.
S- Hoşgeldin doktor!
dıbına koyim görüyordum! Nasıl bir yaratıktı bu bin. Eller kollar kan içinde üstünde benim eski tişörtlerim. Bir dakika.. Bunlar benim piknik günü giydiklerimdi. Heryeri kan. Gülümsüyordu.
S- Beni tanıdın değil mi.. Sen olduğumu söylemiştim.
Kaza günü kaybettiğim benliğimdi o anlamıştım. Dizlerimin üstüne çöküp ağlıyordum. Kendimle tanışmak garip olacaktı...

Beyler iftara misafirliğe gidiyorum. iftardan sonra devam edicem bu gece bitiririm.

Geldim beyler sakin

Konuşmaya korktum yine. Korkunca kayboldu ama ses devam ediyo. Yatağıma geçtim ilaçlarımı içtim. Ertesi gün doktoruma gittim. Bu sefer doktorumun odasındaydı. Artık hep benimleydi. Doktorumla tartışırken beni susturuyodu. Doktorum hem duymuyo hem görmüyo. O zaman şizofren teşisini koydu bana. Kurtulamazsam farklı kişilikler ortaya çıkabilirmiş. Sürekli ilaç verdi sürekli ilaç ilaç ilaç...

Artık alışmıştım. Görmediğim zaman yoktu onu. 6 7 ay ilaç içmedim. Zamanla tam bıraktım çünkü ona alışmıştım ve tek arkadaşım oydu. Taki 2. senenin sonuna kadar. Sabah uyandığımda yanında bir yaratık daha. Telefona sarılmaya kalmadan elimden tuttu. Bu yaratık kızdı. Ama sesi kalın.

Ya kardeşlerim çok özür dilerim amcam vertigo hastası yine kötü oldu gece hastanede yazabilirsem yazarım yazamazsam sabah söz bitiricem

Kız olan daha eli yüzü düzgündü. Ama yine korkutmuştu. "Bu kim" dedim benliğime.
S- Nasıl tanımazsın? Buse bu Buse! Hani o okulda zütünden ayrılmadığın. Seni sürekli kullanan Buse. Ama bu sefer sen onu kullanacaksın. Onu bu yüzden getirdim.
B- Nerden getirdin ne diyosun korkutma beni.
S- Benden korkmaman gerektiğini söylememe gerek kalmadı artık. Onu bilinçaltından getirdim. Yaptıklarını ödetmek için getirdim.
Anladım ki olanların hepsi bilinçaltımın oyunu. Kontrol edilebilirdir bilinçaltı. Sadece öğrenmem gerekti ama benliğimi kaybedersem hepten yalnız kalırdım. Benim Buseyle yüzleşmem lazımdı. Onunla en son ailemi kaybetmeden önce görüştüm. O zamanda veda ettik. Taşındı başka bi ilçeye. Onu bulmam şarttı...

Onunla en son ailemi kaybetmeden önce görüştüm. Onda da veda ettik. Taşındı gitti. Bindim otobüse bulunduğu ilçeye gittim. Bulmak zor olmadı çünkü tanınmış zengin bi aileydi. Evlerine gidip kapıyı çaldım. Annesi çıktı kapıya. O kadar değişmişim ki kadın beni tanımadı.
B- Şey Buse evde mi?
A- Siz kimsiniz?
B- Okuldan arkadaşıyım bugün buluşacaktık da.
A- Evde değil ama aramak istersen telefon vereyim.
B- Numarasını verirseniz sevinirim.
Aldım ve çıktım. Aradım tanıttım kendimi. Şaşırdı kahpe. Ama bigün onu bulacağımı biliyodu. Sahilde falan filan yerde bekledi. Kimsenin olmadığı tenha bi mekan. Yalnız değildim. Bilinçaltımın o pislik ürünleri yanımdaydı. Ne yalan söyliyim benliğimi seviyordum.

Mekana gittim uzaktan gördüm Buseyi. 2.yaratığa bişeyler oluyordu. Gelmek istemiyordu. Ama benliğim kelepçeyi vurmuş çekiştiriyordu. Ben Buseye yaklaştıkça o kendini yerden yere vuruyor bağırıp ağlıyordu. Çok korktum. Kelepçe kırıldı ve 2.yaratık üstüme çullandı. Yere düştüm korkmuştum. Ama temas etmiyoru bana dokunmaya çalışıyor fakat hissetmiyordum. Gözlerime bakarak bağırıyordu hayvan! Korkmuştum ağlıyordum. Buse koşuyordu Buse bana koştukça yaratık çıldırıyordu. En son. O en son Buse bana yerdeyken sarıldığında... Çığlıklar içinde yok oldu yaratık. Benliğim sessizce gülüyor bizi izliyordu.

Devam beylerrrr

Sonra gözlerim karardı. Kalktığımda hastanedeydim. Başımda annemle babam.
Annem- Oğlum aniden bayıldın piknikte açlıktan galiba.
Vay amk dedim rüyaymış

Hikayeyi bitirdim ya beyler