15 sene önce başımdan geçen korkunçlu hikaye

http://www.evrimagaci.org/fotograf/56/6522

balıkla ayran mı ikram ettiler amk

bu sefer korkuttu :(

'Bulunduğunuz ormanda her ağaç ölmüş bir cinin mezarını temsil ediyordu. Orası eski bir cin köyüydü ve siz onların köyüne gittiniz. Onların evlerinde içkiler içtiniz. Ve mezarlarına işediniz. Şimdide onlar bu saygısızlığı size ödetmek istiyor' bu cümleleri öyle bir sesle söylemişti ki sanki bunu söylerken bizleri öldürmek istiyordu. Hiç bir halttan haberim yokken ufuğun tak yemesinden bu belanın içine düşmüştüm. Peki ya meriç? Dedesi? Orası onların evi değilse kimin di? Bunları öğrenmenin tek yolu vardı meriçin odasına girmek herşeyini detaylıca aramak. Ama daha öleli bir hafta olmuştu. Ailesi bizi eve veya odaya alır mıydı? Bunu denemek zorundaydık. Gece vakti yapabileceğimiz birşey değildi. O yüzden ertesi günü beklemeye karar verdik. Ertesi gün sabah 8 gibi hamdi eve geldi. Bütün gece beklemiş. Hemen ufuğu alıp meriçin evine tekrardan gittik. Ailesiyle biraz konuştuk. Böyle vahşice bir ölüm onları çok daha fazla hırpalamıştı. Odasına girip giremeyeceğimizi sorduk. Tabi girebilirsiniz dedi. Amacımızı belli etmeden odayı aramamız lazımdı. Hamdi akıllılık yapıp yanında bir çanta getirmişti böylece önemli birşey bulursak belki alabilirdik. Masasına yatağının altına baktık birşey çarpmadı gözümüze. Kitaplığa baktık. Ders kitapları ve romanlar doluydu ama arada bir kitapvardı. Oldukça eskimiş dökülen yırtık pırtık bir kitap gördüm. Kitabı elime aldım kitabın yüzünde biraz silinmiş şekilde avuç içi gözüken bir el ve tam avucun ortasında göz işareti vardı. Kitabın içini açmaya cesaret dahi edemedim. Gözleri faltaşı gibi açılmış hamdi ve ufuk birbirine bakıyordu. Kitabı etrafı kontrol ettikten sonra hamdinin çantasına attık. içimizi kemiren merakı dindirmek için on dakika daha oturduktan sonra zavallı kadına ve adama başsağlığı dileyip evden çıktık. Kitabı açmak için eve gitmeyi beklemedik bile. Arabayı evin önünden biraz çektikten sonra kitabı açtık. Aralarında katlanmış bir sayfa vardı. Sayfayı açmamızla donup kalmamız bir oldu. Kitapta ufuğun benim ve hamdinin gözlerinin üzerine kırmızı mum damlatılmış fotoğraflarımız vardı.

Ulan bu hafta dedemin köydeki boş evinden inşaat demirlerini çalacaktım vazgeçtim lan senin yüzünden.Bu arada az hızlı yaz lan bekliyoz

Rüyamda karanlık ve soğuk bir ormanın içindeydim. Soğuk okadar gerçekti ki resmen gerçekten oradaydım. Ormanın ucunda 4kişi duruyordu. Biri ormana doğru yaklaşıp orada duruyordu. Ona doğru yaklaştım. Ufuk tu o. işemek için gelmişti. Beni gördü ve kaçmaya başladı. Herşey o kadar gerçekti ki. Yalnız orada ilginç birşey vardı herkes kaçarken meriç öylece bekliyordu. Sanki yanına gitmemi bekliyordu. Bir anda uyandım. Cam açık kalmıştı. Sabah ezanı okunuyordu. Oturur vaziyete geçtim. Gördüğüm rüya beni çok etkilemişti. Korkmuştum annemlere bakmaya gittim uyuyorlardı. içimde biraz güven oldu. Hala mutlu bir hayatım vardı ve muhtemelen gördüğüm kabus bir önceki gece yaşadığımız iğrenç tecrübeden dolayıydı. Bu rüyayı kimseye anlatmayacaktım. Konu kapanmıştı. Taki üç gün aynı rüyayı aynı şekilde görünceye kadar.

Ulan aklı başında adam mezar kazıp içinden ceset çıkarır mıydı. 8aylık ceset. Otopsiyle paramparça edilmiş cesedi ne ben nede ufuk o ıssız köye zütüremezdik. Ahşap evler, hiçbir canlının olmadığı bir toprak... Köye girenin sağ salim çıkamadığı bir yer. insanların yaşamadığı hiçbir camiden ezan sesi gelmeyen bir yer. Buz gibi kış gününde çıplak yaşlı bir kadının sapsarı dişlerle gülümseyip el salladığı bir köy. Yıldızların ışıltısının olmadığı bir köy. Akşamları boş evlerde ışıklar yanıyordu. Mezarlığın derinliklerinden kahkahalar geliyordu. Bizimle gelen hoca bile akşam ezanına kalmadan gitmek istiyordu. Ağaçların gölgesine dahi girmek istemiyordu. Sabah ezanıyla kapanan kapılar akşam ezanıyla açılıyor. Onlar ; cinler heryerdeydi. Arkanda seni izliyor. Elinde yemek artıklarıyla uyuyanların ellerini yalıyorlar. Besmelesiz yattığında seninle yatıyor, yemek yediğinde aynı tabaktan yiyor. Uyurken uyanıkken seni izliyor. Şimdi. Odanda. Hemen arkanda. Kafanın hemen üstünde. Kabuslarına giriyor. Geceleri sırtına çıkıyorlar. Seni sıkıyorlar çatlayana kadar sıkıyorlar. içinden bütün duaları okuyorsun ama ne kafanı kaldırabiliyorsun ne hareket edebiliyorsun. Karabasan. Sırtında seni sıkan öldüresiye sıkan kemiklerini kıran varlık hep seni izliyor. Saldırmak için fırsat bekliyor. Onların arasına girmemi istiyordu benden. Elimde bir cesetle. Böyle bir kabusu yaşayamazdım.

Okula gittim içimde kaygı ve korkuyla. Ufuk okula gelir miydi? Ailesine anlatır mıydı? işler büyüyebilir di. Ve en önemlisi biz dün gece ne yaşamıştık. Okula gittim sınıfta hamdi sırasında oturuyordu ufuk yanındaydı. Meriç onların önündeydi. Hepsinin yüzünden de hala korku okunuyordu. Mericin yanına oturdum. Birşey söylemeye cesaretim yoktu. Ufuğun bilekleri elleri ve çenesinin ucu yaralarla doluydu. Acaba annesi görmüş müydü? Meriç sessizliği bozan oldu. Beyler dün geceki kadın benim babaannemmiş dedi. Ve dün geceki korku yeniden içimde canlandı. Boğazım düğüm düğüm olmuştu... ' Bugün evden çıkarken fotoğrafını gördüm, masamın üstünde duruyordu. Anneme sordum o koymamış onu oraya.' gözlerinden düşen damlalar kravatının üstüne damlamıştı. Dün gece cehennemin kapısını aralamıştık ve emindim ki artık bazı şeylerin önüne geçmek imkansızdı.

ilk iki ders kimse konuşmamıştı. Tenefüslerde birbirimize sormaya başladık dün ne oldu? Neler yaşadık? Hepimiz aynı şeyleri gördük mü? Biririmizle konuşmamız biraz rahatlatmıştı bizleri. Okuldan sonra parkta oturduk. Artık bu konuyu kapatmaya karar verdik. Hepimiz aynı görüşte fikir birliğine varmıştık. Meriçin babaannesinin ruhu evinde içki içmemizden rahatsız olmuş bize zarar vermeden bizi korkutmuştu. Ve bu olayı kimseye anlatmayacaktık. Köy davası o gün orada bitmişti sözde... O günün akşamı eve gelince babam gelinceye kadar annemle sarmaş dolaş oturdum. Annem biraz şaşırmıştı birden onu böylesine büyük bir sevgiyle kucaklamama. Akşam yatağa girdiğimde gözlerimi kapattığımda önceki gece aklıma geliyordu. iki günlük uykusuz yorgunluğun etkisiyle sızıp kalmışım yatakta. Ve o gece rüyamda hiç görmediğim hiç yaşamadığım bir olayı yaşadım...

Kısa kesiyorum.
Cd ciye gittik ufukla beraber. Adam dükkanı kapatmıştı. Yandaki fırıncıya sorduk. Gideli 4 5ay olmuş. Numarası yokmuş. Vay dıbına koyayım gene gib gibi kaldık ortada dedim. Bu adama beni yönlendiren kız ne olmuştu ki? Numarası hala duruyordu. Arasam bana birilerini bulabilir miydi ki? Denemekten zarar gelmezdi. Telefonu ilk çalışında açtı. Telefonu açar açmaz bana küfürler saymaya başladı. Ne olduğunu anlamadım. Olayı hıçkırıklar içinde anlatmaya başladı meğer bizim iletişimden sonra bu adama musallat olmuşlar. Adamda kızı arayıp beni kurtar falan demiş. 2 3ay dayanmaya çalışmış daha sonra çekip gitmiş. Bu olaydan kızı sorumlu tutmuş. Oda beni... Kız telefonu olayı anlatıp tekrar sövdükten sonra suratıma kapattı. Ne yapacaktık köydeki hocaya gitsek o bizle işini bitirmişti. Çaresizliği hergün olduğu gibi tekrar tekrar yaşadım. Oturup kaldırıma bir sigara yaktım. Bitti. Bizim hayatımız bitti. Son gaz şaranpole uçmak en mantıklısıydı. Kökten çözüm. O kodumun yaratıklarına bırakmayacaktım kendimi. Hayır devam edecektim. Ufuğu tuttum arabaya doğru sürükledim. 'gidiyoruz'

Akşama doğru eve geldim. Annem ve babamın soru bombardımanına rağmen hiç cevap vermeden odam girdim. Yatağım ne kadar yabancıydı bana. Yatağıma uzandım bir ara bayılıp kalmışım. Rüyamda bir bey vardı. Atıyla gidiyordu. Gökte hiç yıldız yoktu sadece kocaman ayın aydınlattığı yol gözüküyordu. Yol üzerinde yavru bir keçi görüyordu bey. Atından inip kılıcını kınına sokuyor sonra keçiye bakıyor. 'aha erkekmiş birde ne güzel' diyordu. O anda keçiden gür bir ses bütün dağı inletiyordu. 'evet. Erkeğim de.' ve birden keçi yerine gelinlikli bir kız geliyor beyin üstüne atlıyordu. Bey kaçıp atına biniyordu. Gelin arkadan ata çıkıyor ellerini beyin beline doluyordu. Kapkara tırnakları parmak boyundaydı. Ayaklarını yere sürtüyor tırnaklarını yere sokmuş atı durdurmaya çalışıyordu. Atın ağzından beyaz köpükler çıkıyordu. At koşuyor koşuyor çatlayacak hale geliyordu. At bir göle giriyor ve göle girdiği gibi gelin onu bırakıyordu. Arkasından korkunç bir sesle çığlık atıyordu. 'sen o atına dua et' diyordu. Yataktan ter içinde uyandım. Gökyüzü kıpkırmızıydı. Bir bardak su içmek için mutfağa gittim. Suyu doldurdum tam içerken camın ardında uçan simsiyah bir at gördüm. Bütün su burnumdan çıkmıştı. Öksürük krizine girmiştim. Annem uyanıp gelmişti. Bu halimi görüp sinirlendi ağladı. 'yarın seni pgiboloğa zütüreceğiz' dedi. Gözyaşları içindeki kadın yüreğimi burkmuştu. Bu bela neden bitmemişti nasıl kurtulacaktım bu dertten. Kimlere gidecek derdimi açacak bu taktan beni çıkarması için yalvaracaktım. Ölmek beni kurtarır mıydı. Şu balkondan atsam kendimi bütün bu dertler son bulur muydu?

bizede musallat olmazlar demi lan

dabbeyi izleyip mi yazdın lan bunları sallama geldi biraz

hızlı yaz bin. yarın bir gün bu hikayeyi filme aktarırsam ağlama giberim belanı

Artık sabah olmuştu. Güneş doğmuş evin içi aydınlanmaya başlamıştı. Bu bizi biraz olsun rahatlatmıştı. Eve döndüğümde anneme babama ağlayarak sarılacaktım. Saat 6:15 civarıydı. Korku içinde kapıyı santim santim açarak dışarı baktık birşey görünmüyordu. Korku içinde arabaya yaklaştık kadından eser yoktu.evi kilitleyip hemen yola çıktık. Yol boyu kimse konuşmadı. Arabayı eve getirdim saat 6:45ti yani babamın kalkmasına 15dakika vardı. Hala şansım vardı. Yavaşça eve girdim. Ve o mükemmel rahatlık duygusunu bütün gecenin sonunda damarlarımda hissettim. Annem ve babam uyuyordu. Hemen anahtarı koyup kıyafetlerimle yatağa girdim. Yarım saat sonra okula gidecektik. Arabadan ayrılırken bir kelime etmediğim arkadaşlarım okula gelecek miydi? Hangimiz bu korkunç olaylar hakkında konuşacaktı. içkiden kaynaklanan bir hayal de değildi çünkü hepimiz görmüştük. O cehennemden kurtulmanın huzuruyla gözyaşlarına boğuldum.
Cehennemden kurtulduğumu sanmanın huzuruyla...

tutmaz

edit : tutmaz dedik tuttu dıbına koyim

--spoiler--
jamaicali forvet salçaları adeta güzel bi kadının kalçaları
--spoiler--

--spoiler--
4X6 REKLAM ALANI
--spoiler--

Hayatımın en korkunç anlarını yaşamam neden olan herif karşımdaydı. Başımıza açtığı taku anlattım. 'bizi bunlardan kurtaracaksın. Hayatımda kaybedeceğim birşey yok seni yemin ederim burda gebertirim' dedim. Başını salladı. Ne yapmamız gerektiğini sordum. Gözleri bana aşağıdan bakıyordu. Gözleri ne kadar parlaktı. Pis pis sırıttı.'sizi bu durumdan kurtaracak tek yöntem var. Onlara sizi bırakması için sizi kurban edeni kurban edeceksiniz' anlamamıştım. Meriç bizi kurban etmek istemişti ama ağzından kulaklarına kadar açılmıştı yanakları. Dişlerinin tamamı görünüyordu. Gözleri oyulmuş baldırının teki yarısına kadar koparılmıştı. 'vahşi bir hayvan' parçalamıştı onu. Adam konuşmaya devam etti' allah cinleri ve insanları yarattığında cinlere insanları yasakladı. Onlar bizleri her zaman görebilir, duyabilir, isterse zarar verebilir. Onlar heryerde. Kuran insanlara ve cinlere gönderildi. Ama cinlerin çoğunluğu kuranı kabul etmedi. Allaha inanan cinler kabe çevresinde yaşıyor. Diğer yerlerdekilerse şeytani cinler tarafından öldürülüyor. Şeytani cinler şeytanın emrinde bekliyor. Onlar insanları allah yolundan çıkarıyor bunun karşılığında şeytan onlara bir gecelik makdıbını veriyor. Siz şeytani cinlere bulaştınız. Onlar sizi öldürmeden rahat bırakmayacak. Arkadaki aynada birşey görnüştüm simsiyah bir kadın silüeti vardı sanki. Bir an korkmuştum. Adam konuştu 'onlar her yerdeler, evdeki resimlerin içinde, heykellerinizin içlerinde, fotoğraflarınızda ve aynadaki suretinize saklanırlar.' bu işten nasıl kurtulacağımızo sordum verdiği cevap hiçbir akıllı insanın yapmaya cesaret edemeyeceği birşeydi. Meriçin cesedini mezarından çıkarıp cinlerin köyüne zütürmemizi istedi. Gece vakti ay ın tam tepede olduğu vakit ormandaki mezarlığın içine gidecektik. Mezarlığın ortasına bırakacak bize söylediği farsça cümleleri okuyacak. Ellerimizden meriçin cesedine kan akıtıp orada çıkacaktık.

Pgibolojimde derin yaralar açan, şeytani varlıklara ilgili yaklaşık1,5 2sene insanlarla iletişim kuramama neden olan gençliğimi pgibologlarda geçirmeme sebep olan hikayeyi ilk defa doktorlar ve hocalardan başka birilerine anlatıyorum beyler. Okusanızda okumasanızda yazacağım buraya, tek amacı içimdeki son görüntüleri sizlerle paylaşarak bir nebze olsun yok edip artık huzura ermek. Zaman harcayıp okuyan herkese şimdiden teşekkürler.

Dayının adresini bulmamız yaklaşık 3saat sürdü. iki kere mazot almak zorunda kalmıştım. Medyum falcı vs lerin dolu olduğu bir sokakta yaşıyordu bu huurçocuğu belli ki büyü müyü yaparak para kazanıyordu. Kapıyı çaldık. ismini söyledik o olup olmadığını sordum. Oydu. Suratına öyle bir yumruk patlattım ki muhtemelen bir dişi kırılmıştı. Ağzı kan çeşmesine dönmüştü. Ufuk adamın üzerine atladı. Yumruk atıyor tekmeliyordu pekekenti. Ufuk, ağzını yüzünü giberken bir keyif sigarası yakmıştım. Adam konuşamayacak hale gelmeden ufuğu durdurdum. Adamı bir sandalyeye oturtup tutuyordu. Bağlamamız lazımdı. Kodumun evinde ip bulamadım huurçocuğunun bir gitarı vardı gitarı bir tekmeyle parçaladım. Alt telleri alıp pekekentin ellerini bağladım. Şimdi sorgu zamanıydı...

rezerved seri yaz