Merhaba millet uzun zamandır sözlüğü takip ediyorum hiç üye olup bir yazı yazma ihtiyacı duymamıştım ama şimdi anlatıyorum hadi bakalım.

14 yıl önce daha 1. sınıfa başladığım ilk gün. Çok iyi hatırlıyorum. Okullar açıldı 1/B sınıfına verdiler beni. Annem dedem ve ben gittik okula. Benim içimde bir korku var bilmiyorum ama sınıf kapısına gelince ağlamaya başladım dedemin parmağından tutuyorum girmemek için. Zorla beni sınıfa sokup kapıyı kapattılar. Kafese kapatılmış gibiydim, yapabileceklerim ve etrafımdakiler sınırlıydı. Ben korku dolu sınıfa baktım ve o an işte öğretmen masasının yanında kaloriferin başında dikilmişti. Orada öylece duruyordu sadece. O an onu görünce hayatımda hiç böyle bir duygu hissetmemiştim. Daha 1. sınıftasın 7 yaşındasın ne yapıyorsun len sen diyenleriniz olacak elbet ama bilmiyorum millet bir çocuğa böyle bir duyguyu nasıl yüklersin ya. Daha okumayı yazmayı öğrenmeden aşık oldum. Daha ilk öğretimde olduğumuz için herkes mahallesindeki okula gidiyor tabi. ikimizin evi arası 300 metre kadar bişeydi. Ben 4 buçuk yaşımda konuşmaya başlamışım galiba bundan veya hep korkutularak büyütüldüğüm için kimseyle muhabbet kuramaz bir kızla konuşmak hele ona söyleyeceğim tek harf bile benim için işkence gibiydi. içime kapanık sınıfın ezik bir öğrencisiydim yani.

Derslerde bile onu izliyordum hep sarı saçlı, ela gözlü, çok güzel sesi olan biriydi sınıfta genelde hep çıkar tahtaya şarkı söylerdi bize.

https://www.youtube.com/watch?v=MGGV0P_ZmNs

Genelde de bu şarkıyı. Gözümü kırpmadan izlerdim. Şuan bile hatırlıyorum o şarkıyı kulağımda çalıyor sürekli. ilk öğretimin çoğu böyle geçti ben onunla konuşamadım o bana gelmedi. Bir gün sınıfın belalı tipi benden kalemtraş almıştı geri vermedi bende bağırdım buna biraz tartışma oldu sonra zorla verdi, ben sırama geçip oturdum sinirliyim, dişlerimi sıkıyorum sürekli ve yanıma o geldi. "iyi misin ... (adımı söyledi yanlış anlamayın)" sinirli bir şekilde "iyiyim" dedim. Oda korktu galiba başka bir şey demeden gitti yanımdan. Ondan sonra sadece sınıftaki insanlardık birbirimiz için. Konuşmuyorduk bile selam verirdik bazen o kadar.

Bir ara biter gibi oldu bu aşk. O kadar utangaçtım ki cesaret desen sıfır. Hiç bir şey söyleyemedim. Yıllar geçti son sınıfa kadar geldik ben yine aynıyım o yine güzel. Bir gün ben teneffüste en arka sırada cam kenarında yalnızlığıma çekilmişim tek başıma oturuyorum. Bana bakarak yanıma geldi hiç bir şey demedi yanıma oturdu başını omzuma koydu. Bütün teneffüs öyle oturduk. Ders zili çalınca bizim erkek grubu koşturmaya başladı her zamanki gibi . Bizim sıraya doğru geldiler bana çarpıyorlar falan bende sırf omzumda rahatsız olmasın diye diğer elimle bu huurları ittiriyorum. Sonra hoca gelmeden biraz önce kalktı, baktı ve sadece gülümsedi. Sonra yerine geçti bende yerine geçtim. Onun bir arka çaprazında oturuyordum.

Sıra arkadaşım vardı. Şişmandı aslında erkek tabi. Sınıfta kimse onu sevmezdi bi benimle takılırdı. Bir gün bu o kıza şunun bacaklara baksana dedi. Dersteyiz bide ben buna hocaya çaktırmadan vurdum . Sınıfın içinde bana küfürlü bi bağırdı bu huur. Sabrettim teneffüsü ve o an geldi zil çaldı. Ben kalktım yerimden bunun olduğu koridora geçtim gelişine suratına bi koydum ayının beni tutup dışarı çıkardılar. Murat falan vardı beni alıp bahçenin kuytu köşesine zütürdüler "iyi yaptın kanka" gibi şeyler söylediler. Kimsenin niye vurduğumdan haberi yok çocuğa ama herkes vurmamdan memnundu.

Bir gün cesaretimi topladım kızı bahçeye çağırdım biraz dolaşalım mı diye. Kafaya koydum buna sevdiğimi söyleyeceğim. Sınıftan bir kaç kişi de bizi izliyorlar ne yapacak diye. Neyse Olmadı. Dışarı çıktık biraz konuştuk bunun arkadaşı geldi dağıldı bitti konu. Hayır sen niye gelip bozuyorsun her şeyi. Neyse sonra biz biraz daha samimi olduk bundan sonra gelip benimle konuşmaya başladı çok güzeldi len. O kadar yıllar geçti ve şuan bir şansım var be bunu batıramazdım. Bir gün atakan diye arkadaş geldi yanıma resim hocası başkan olduğum için beni çağırıyormuş. Ben hocayı aramaya gittim adam hiç bir yerde yok. Sonra bizim sınıfa girdim Bütün kızlar en arka sırada toplanmış benim sevdiğim kız ayakta hepsi bunu izliyor bu üstündeki okul tshirtünü kaldırmış içindeki body i gösteriyor amaç ne diye sorgulamıyorum kızlar anlaşılmıyor.

Bu arkasını döndü göz göze geldik bu kızardı iyice utandı hemen toparlandı bende hemen kapıyı kapatıp dışarı çıktım. Sonra hiç bir şey olmamış gibi devam ettim. Oda çaktırmamaya çalıştı. Bir gün bunun en yakın erkek arkadaşı bana geldi kıza olan ilgimi gayet iyi biliyor. Bende genelde teneffüste kendimce öğretmen masasına oturur bütün teneffüsü öyle geçirirdim. Neyse bu çocukla bir plan yaptık. Ben yine her zamanki gibi öğretmen masasına oturacaktım oda kızı üstüme itecekti. Kafaya bak işte o yaşta böyle çalışıyor. işte o anı hatırladıkça hay kafamı diyorum. Bu teneffüste başladı kızı üstüme ittirmeye oyun oynar gibi 3. de üstüme düştü o anda fizik hocası içeri girdi. Kız kendini yere attı hemen ben hocayla göz göze geldim 3.5 atıyorum hoca bişey demeden çıktı gitti. Ben kızı yerden kaldırdım. işte olanlar o akşam oldu.

Biz telefonda whatsapp falan geç akıllı telefon yok sms den yazışıyoruz. O akşam sorduğu bir soru her şeyi bir anda bitirdi. "Çocuğa sen mi söyledin üstüme ittirmesini"dedim, başlama ihtimali olan bir şeyi sonsuza kadar gömdüm. huur anldıbına gelecek bir soruydu çünkü bu ondan sonra uğraştıysam da özür dilediysem de asla affetmedi beni. Daha çocuğum hiç ilişkim olmamış kızlarla konuşmayı geç normalde nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyorum böyle olunca da işte tek cümleyle her şeyi bitiriyorum. Sonra 8. sınıf bitti mezun oluyoruz artık lise hayatına başlayacağız. Son güne kadar bir daha konuşmadık onunla çok defa denediysem de olmadı. Son gün bütün kızlar ağlıyor, erkekler hala aynı kafada. Sınıfın önündeyim karneler falan alındı herkes birbiriyle vedalaşıyor sıra bize geldi.

edit: ilk öğretimde bu kız için gelen çıkma teklifini bile geri çevirdim 8. sınıftayken o kadar inanmıştım bizim olacağımıza.

Sınıfın önündeyiz. Son kez sarılalım dedi bana. Son kez. Sarıldım ama öyle sarıldım ki kokusu içime işledi. Hiç bırakmayacak gibi sarıldım. Sonra ayrıldık son kez o gözlere baktım içinde kayboluyor insan. Kalbim yerimde durmuyor. Kıza sevdiğimi söyleyemedim aptallık yaptım şimdiyse gidiyor işte dedim. O gün bitti gittim eve ağladım. Kalbimdeki acıyla ağladım durdum. Hiç bir şey yapmak gelmiyordu artık. insan hayatında kaç kere aşık olabilir ki. Daha 7 yaşımda yaşamışım ben bu duyguyu nasıl atlatayım. Bitti biz ayrıldık sıra unutma aşamasına geldi. Zamanla da başardım gibiydi. Eskisi gibi her an aklıma gelmiyordu.

ilk öğretim bittikten sonra bunlar balo yapacağız dedi. Hayda nerden çıtıysa ama onu tekrar görmem için bir fırsattı. Diğer taraftan çok pis korkuyordum. Her zamanki gibi sade bir şekilde gittim baloya. Üzerinde siyah diz kapağına kadar bir elbise ama siyah üzeri beyaz benekliydi. Of be çok güzeldi. Hayatım boyunca ona karşı hep keşkelerim oldu. işte keşke o baloda onu dansa kaldıracak cesaretim olsaydı şu utangaçlıktan eziklikten kurtulabilseydim. Yapamadım, beceremedim. Başkasıyla dans etmesini izledim kalbimi alıp söktüler orada. Başka bir kız geldi dans edelim mi dedi, o an bana ihanet gibi geldi ona karşı değil duygularıma karşı bir ihanetti bu. Aşık olduğum bir kızın yanında başka bir kızla dans etmek ben bunu yapamazdım asla. Zar zor atlattım baloyu akşam oldu babam almaya geldi eve gittik. Ben yine ağladım. Balo fotoğrafları vardı herkes fotoğrafçıya gidip alıyordu. Bir tane huur çocuğu gitmiş bunun fotoğrafını almış. Hadi almasını geçtim bunu da benden bildiler. Belkide hala benim aldığımı sanıyordur. Belkide hala bana bu yüzden kızgın bilemiyorum. Çok defa hatalar yaptım. Lise bitiyordu artık 4 yıl oldu ne sokakta gördüm ne bi haber aldım nerede okuduğunu bile bilmiyordum. Unutmaya çalıştım ve neredeyse başarmıştım da.

Bir gün annem para çekmem için banka kartı verdi. Bende bilgisayardaydım evde tek başımayım sonra aklıma geldi para çekmeye gitmeyi unutttum. Hemen hazırlanıp Para çekmeye gidiyordum 18 yaşıma gelmişim artık. Zaman hızlı geçiyor. Esnaf sarayı var bizim çarşıda onun yanında bankamatik var oradan çekiyorum her zaman. Ben tam esnaf sarayının onune geldim boyum uzun 1.87 yim şuan o zaman da 1.80 falandım en az. Bunu gördüm karşıdan bana doğru geliyor. Kalbim o an dakikada ciddiyim 150 yi geçmiştir atışlarım. Bir an her şey yavaşladı sanki dizlerimin bağı çözüldü. Yürürken topallamaya başladım. O ise galiba beni gördü daha önceden binaya bakarak gidiyordu. Binaya bakmak nedir ya. Ayakta duramadım hemen bankamatiğe dayandım nefes almaya çalıştım nefes alırken kalbim sıkışmaya başladı. Biraz düzeldim hemen para çektim. bunun arkasından nerden gidebilir diye düşünüp daldım sokaklara kaç defa aynı sokaklardan geçtim ama bulamadım. Eve gittim buna mesaj attım telefon numarasını bulup.

Seni gördüm bugün, Beni görmedin galiba dedim. sadece hayır dedi. Buda burada bitti zaten. O yaz lise son bitti diploma aldık. Ben her gece yatarken o anın hayalini kurarak uyudum. Bazen ağlayarak uyuyamadım. O yaz yamaç paraşütü kursuna gittim yıl 2014 başlangıç kursunu aldım arkasından tekamüle girdim ama tekamül bitirmek nasip olmadı. Tekamül kursuyla birlikte 3 ay boyunca kampta uçuş yaptım. 9 saat falan tam hatırlamıyorum uçuşum oldu. Ancak SIV için yeterli uçuş yapamadım. Neyse ben tekamüldeyim uçuş yapıyoruz falan normal geçiyor zaman hem bişeyleri unutmak için güzel bir ortam. Çünkü sürekli eğitimdesin, her gün sadece hava güzel olsunda uçuşa çıkalım diye düşünüyorsun. Aklım yeterince ondan uzaklaşmıştı ki. Haftasonu evci izni için çıkınca yine karşıma çıktı yine aynı şeyleri yaşadım bu sefer telefon numarasını facebook ta yazısmalarımız arasından bulup tekrar ekledim ve kampa döndüğüm zaman aradım onu direk.

Buluşmak istediğimi söyledim. Çok ilginç tamam dedi. Planım baş başa buluşup onunla konuşabilmekti. Kabul etti ama bir kaç kişi daha ayarlamamı söyledi ilk öğretimden. ilköğretim buluşması gibi olacaktı. Bende bunun yakın arkadaşlarını aradım 2 tane tamam dediler tekrar onu aradım. Nerde buluşalım dedim ve bana sadece Seni bir daha görmek istemiyorum dedi ve kapattı. 2 yıl daha geçti aradan kaç tane sevgilim olduysa da hiç kimse de aynı duyguyu hissedemedim. Hiç birinde. Sürekli kalbim onu aradı durdu. Belki görürüm diye Espark Doktorlar Adalar Çarşı her yeri geçerek eve gidiyorum her dışarı çıktığımda bunu yapıyorum ama olmuyordu. Taki 2 gün önceye kadar

Şehir dışından bir arkadaş geldi. Ona ev ayarladık akşama doğru bunun evine gidiyordum. Eşyaları falan taşıyacağız. Dizeceğiz falan filan. Neyse kulaklığımı taktım yolda yürüyorum Leman Kültürün önüne geldim karşıdan 3 kişi geliyor. en solda erkek sağ tarafında onun sevgilisi en sağda biri daha var. Nedensizce aklıma yine o geldi. içimden onun olmasını diledim. iyice bana doğru yaklaştılar. En sağdaki baya neredeyse benim boyumdaydı. Sonra kalbim yine aynı şeyi yaptı çok hızlı atmaya başladı yürümeyi unuttum doğru düzgün yürüyemiyordum, terlemeye başladım. Kalbim gözlerimden önce gördü onu. Arkadaşlarına bir şey anlatıyordu. Benim yüzümde saçma bir sırıtma var. O kadar yıl sonra tekrar sesini duyuyordum Allah'ım ölecektim resmen. Tam yanıma gelirken bana baktı göz göze geldik arkadaşlarına bişey anlatmaya devam etti. Sadece yanımdan geçti ve gitti tekrar. Belki de olmaması gereken bir şey için boşuna uğraştım belkide olması için yeterince çabalamadım.

Dinlediğiniz için sağ olun arkadaşlar, belki bir gün birlikte olma şansını yakalarım onunla. Eğer öyle bişey olursa bu entry den devam

Selametle