Evet beyler uzun soluklu bir hikaye olacak içinde her şey var başlıyorum

Olaylar 10 yıl önce başıma geldi.
Ailemle Amerika'da yaşayan biriydim ama doğma büyüme değil yani ingilizcem baya iyi ama hakiki Türk üm 14 yaşıma kadar 8 yıl Amerika'da yaşamıştım oranın kültürüne de alışmıştım neyse. Gittiğim kolej evimden 13km uzaktaydı servisle gidiyordum. Her zamanki gibi saat 7 buçukta kalkmıştım her şey normaldı. Başıma gelecekleri hayal bile edemezdim.

Kahvaltımı yaptıktan sonra servisimin geleceği yere doğru yola koyuldum. Her hafta günlerce yürüdüğüm bu yollar bana nedense farklı bir his veriyordu bugün. Belkide hissediyordum başıma gelecekleri.

Beyler isterseniz okumayın bunları yazmak benim için çok önemli

Şuku muku da atmayın isterseniz

Servisimin geleceği yerde durdum ve beklemeye başladım. Gelmesine tahminimce 20 dakika kadar vardı. Yaklaşık 5 dakika sonra tam sıkılmaya başladığım anda siyah bir araç önümde durdu. Çağırdılar yaklaştım. Arka koltuğun camı açıldı ve bir el uzandı sonrasında yere düştüğümü hatırlıyorum. Uyandığımda araçtaydık. Camlardan dışarısı görünmüyordu. Yanımda biri oturuyordu. Ne olduğunu anlayamanadan ağzımdaki bantı çıkardı yavaşça. Kötü bi niyetleri olmadığı her hallerinden belliydi. Yanımdaki x olsun (ingilizce konuşuyoruz Türkçeye çevirsem)
X:merhaba çılgınmasum merak etme sana zarar vermeyeceğiz
Ben:beni nereye zütürüyorsunuz
X:biz sadece aracıyız merak etme birazdan varıcaz. içimdeki korku ve merak gitgide artıyordu.

Beyler giblemiyonuz ama ben de garip hissediyorum biri rez alsın da yazıyım içim çok dolu gerçekten

Şu dıbına kodumun yerinde hikaye yazamıyoz aq bin in biri yazıyor bilmem kaç yüz şuku geliyor ben daha ilk parttan 4 tane küfür yiyom dıbına koyim

Sonunda bir yerde durduk. Ormanlık bir alandı. Kapı açıldı ve inmem söylendi. içimdeki korkunun etkisiyle oldukça yavaş bir şekilde indim. Arabanın yanında beklemeye başladım. Karşımızdaki araçtan 2 kişi indi ve yanımdakilerle tokalaşıp teşekkür ettiler ve beni çağırdılar. ilginç olan şuydu beni Türkçe çağırmışlardı. Yanlarına gittim ve kim olduklarını sordum. Öğreneceksin dediler ve araca bindik. içimdeki korku 1 nebze de olsa azalmıştı çünkü yanımda daha güvenilir gözüken Türkler vardı

Uzun bir yolculuk sonunda durduk ve indik. Yanıma iri yapılı, patronları olduğunu anlamamım zor olmadığı bir adam gelmişti. Beni büyük bir binaya zütürdü. Burası tıpkı bir okul gibiydi ama oldukça geniş, lüx ve donanımlı bir yerdi. Asansörle 6.kata çıktık ve koridorun hemen başındaki üstünde 'AJAN 1453' yazıyordu. Odaya geçtik. Yanımdaki adam masanın başına bende karşısındaki deri koltuğa oturdum. Yolculuğun verdiği yorgunlukla gözlerim hafif hafif kapanıyordu. Karşımdaki kişi lafa girdi
Kk:hoşgeldin cilginmasum. Burası ülkemizin ABD deki gençlik ajan eğitim merkezi. Burada lise çağına geçen gençlere eğitim veriyoruz.
Ben:buradaki hükümet bundan haberdar mı
Kk:her şey yasal biz yurtdışındaki gençlerimizi ülkelerine hizmet vermeleri için eğitiyoruz burada 1 hafta zorunlu kalacaksın ve 1 hafta sonunda istersen gider istersen kalırsın.

Çok şaşırmıştım birkaç gün önceye kadar hayatındaki en büyük aksiyon okulun zencileriyle kavga etmek olan çocuk şimdi neler yaşıyordu. Ben düşünceye dalmışken son hatırladığım birinin beni taşıdığıydı. O koltukta uyuyakalmışım. Uyandığımda saatin 3:44 olduğunu rahat yatağın karşısındaki saate baktığımda anlamıştım. Kapı açıldı ve biri gelip bana rahat uyudunmu diye sordu. Evet yanıtını vermemle kalk ozaman demesi bir oldu. Yerimden kalkıp o adamı takip ettim. Kısa bir yürüyüşten sonra içinde 5-10 kişinin olduğu bir sınıfa girdim. Çıkarımlarım onların da buraya yeni geldiği olmuştu. Benden sonra da 1 kişi geldi ve grup tamamlandı. Başımızdaki 3 kişiden biri öne atılıp bize hoşgeldiniz dedi ve cevap vermemize fırsat bırakmadan 1 haftalık eğitiminiz yarın başlayacak hepinizin 1 er odası var dedi bunları duyduktan sonra uyandığım odanın benim olduğunu anladım. Söze 1 hafta içinde ülkenizin ihtiyaçları görevleriniz ve bizim buradaki amacımızı öğreneceksiniz. Gidip odanızda dinlenin yarın erken kalkıcaksınız diyerek devam etti

Odama gidip odamı inceledim. Mini bir Buzdolabı lcd ekran tv kasa bir dolap ve yatak vardı. Oda oldukça genişti. Biraz tv izledikten sonra camda aşağıya baktım. Binanın karşısında bir bina daha ve etrafta 2 kuçuk atölye gibi bir yer 1 futbol sahası 1 tenis kortu ve bir atletizm sahası vardı bunlar beyaz, siyah, turuncu ve lacivert kıyafetli çocuklarla doluydu. Atölye gibi olan bir yerden 5 kişi karete kıyafetiyle çıktı. Evet orası atölye falan değildi. Bunları görünce buraya acayip kanı ısındı. Korkum yok olmuştu. Biraz tv izliyom diyip tv yi açınca kanal yerine bir video kaydı çıktı. Ay Yıldız baskılı beyaz bir tişört giyen bir adam nerede olduğumu ve ne için buraya geldiğimi söyledi ve küçük bir not ekledi. Buraya her Türk genci değil sadece seçilenler geliyormuş

Beyler 2 rez e devam edicem yoruldum mobilden yazmaktan

Devam beyler yemekteydim

Bu bilgilerden sonra içimde en ufak bir şüphe kalmamıştı. Yıllar sonra memleketimden gelen bu kadar çok insan görüyordum. Bu zamana kadar ABD de yaşamama rağmen içimde hep bir milliyetçilik vardı ve burda o duygularım tavan yapmıştı. Daha eğitime başlamadan burda kalmaya karar vermiştim. Ama bir sorun vardı. Peki ya Ailem?? Aklıma gelen bu sorudan sonra hızla odadan çıktım ve aklımda kaldığı kadarıyla ajan 1453 ün odasına gittim. Kapıyı 2 kez tıklatın ama cevap gelmeyince içeri girdim. Oda boştu. Benim buraya girdiğimi görmüş olacaklar ki arkamdan bana 2 kişi seslendi dönüp baktım. Benden kısalardı. Bana
-ajan1453 yemekhanede ha birde yemekhane zemin katta çaylak
Dediler. Bana çaylak demeleri her ne kadar sinirlerimi bozsa da içimdeki endişe duygusu onlarla kavga etmeme engel olmuştu. Koşarak asansöre geldim. Doluydu ve bekleyemezdim. Hızla merdivenlere yönlendim. Merdivenleri ikişer üçer inerken aklımda ajana söyleyeceğim şeyi düşünüyordum. Zemin kata indiğimde karşımdaki kapıda yemekhane yazıyordu. Sertçe kapıyı açtım ve içeri girdim. Herkes bana bakıyordu. Hiç umursamadan gözüme köşedeki masada çarpan ajana doğru yöneldim. Ayağa kalktı ve neden geldin dedi. Kekeleyerek ailem ailem ne olacak peki dedim. Bana okulumun müdürüyle konuştuğunu müdürün aileme geziye çıktığımı söylediğini söyledi. içim rahatlamıştı. Ben derin bir oh çekerken ve sakın birdaha benim yanıma bu şekilde gelme diyerek ekledi

Devammı beyler

Neyse bir part daha atıyorum

Ailem benim için endişelenmeyecekti. Bu iyi bir haberdi. Geldiğim yoldan odama geçtim geçerken ajan1453 ün odasında birini gördüm o da benim gibi buradaki sivil giyinimli nadir kişilerdendi ve yüzü de tanıdık geliyordu. Evet o benim gibi buraya yeni gelenlerden biriydi. Ona ne istediğini sordum tahmin ettiğim gibi ajanı aradığını söyledi ben de ona ailen hakkında mı dedim. Onaylar bir şekilde başını salladı ardından ona ajanın söylediklerini söyledim aynı benim gibi derin bir oh çekip odasına gitti. Sanırım burda mutlu olacaktım. Odamda derin düşüncelere daldıktan sonra çok sıkıldım aklıma aşağıda gördüğüm futbol sahası geldi hemen gidip oradakilere katılmalıydım. Bu arada ben o zamanlar futbola bayılırdım okulumun futbol takımındaydım ve bir eyalet 2. Ligimiz vardı. Aşağıya indiğimde herkesin gözü bendeydi. Benim dışımda herkes lacivert turuncu siyah Ayyıldızlı tişört giyiyordu. Tam sahaya girecekken biri beni tutup çaylaklar buraya giremez dedi. Çaylak lafına iyice sinir olmuştum ama karşımdaki kişi uzun ve kaslı biri olduğundan kavga etmek yerine odama çıktım.

Bugün yaşadıklarım bana fazlasıyla yeterdi artık başıma yastığa koyup uyumam gerekiyordu. Normalde anında uyurdum ama ilk defa kafamdaki binlerce düşünce yüzünden uyuyamadım en son saate baktığımda saat 22:31 Di sonra uyumuşum.

Sabah kafa patlatan bir sesle uyandım yanımda bir alarm vardı yatmadan önce burada değildi ve odanın kapısını kilitlediğime emindim. Bu düşüncelere bir son verip sert bir hamleyle alarmı susturdum. Saat sabahın 5 iydi. Yüzümü yıkamak için ayağa kalktığımda tv deki 4:45 te yemekhanede ol yazısını gördüm. Evet geç kalmıştım. Koşarak odamdan çıkıyordum ki kasanın üstündeki çantayı fark ettim. içini açtığımda turuncu bir tişört vardı galiba onu giymeliydim. Tişört ü giyip hemen asansöre binip 0 a bastım asansörden inip yemekhanenin kapısını araladığımda karşımda 9 turuncu tişörtlü çocuk ve bir kaslı adam vardı.

ilk günden geç kalmıştım. Adamın kızacağını düşünerek başım eğik bir şekilde içeri girdim. Ben girince herkese karşımdaki masanın etrafına geçin dedi. 10 kişi masayı çevreledik. Ve adam konuşmaya başladı.
Adam:evet çocuklar Türkiye genç ajan eğitim progrdıbına hoşgeldiniz ben atletizm hocanız adem.
Bir çocuk birşey sormak için atıldığı anda devam etti
-evet hepiniz açsınız biliyorum. Aslında bu yüzden burada toplanmıştık ta ki cilginmasum geç kalana kadar. Bugün kahvaltı yok. ilk eğitiminiz öğle yemeğinden 18 dakika sonra bitecek bu yüzden akşamı bekleyeceksiniz. Evet benim yüzümden herkes aç kalacaktı. Özür dilemek için başımı kaldırdığında herkes bana sert bir şekilde bakıyordu. Korkup vazgeçtim. Adem hocanın eşliğinde bahçeye çıktık

Okuyor musunuz beyler ses verin

Okuyan ilk entry ye şuku atsın beyler prim yapmıyorum kaç saattir uğraşıyorum mobilde birkaç kişi görsün en azından