14 gündür direniyorum

evet beyler 14 gündür her gece her sabah direndim. cumartesi akşamı gözaltındaydım. pazartesi sabah bırakıldım

dinlemek isteyen arkadaşlara 14 gün boyunca capsli videolu kimsenin paylaşmadığı , cesaret edemediği polis görüntülerini paylaşıcam.

şuan ofisteyim mesaim bitsin eve geçince reserve durumuna göre anlatıcam.

eğer dinlemek isteyen yoksa beynimin ufak biyerinde bu hatıraları gömmeye çalışıcam.

not : marjinal gruplarında isimlerini ifşa edicem. kimlere hangi kurumlara hangi büyük marketlere hizmet ettiklerini anlatıcam

mesaim bitene kadar başlıyorum ;

-direnişin ilk günü-

nolduğunu anlamamıştım önce , ağaç içinmiydi herşey , yoksa harbiden ülke mi karışacaktı. polis olan eski bir çocukluk arkadasımdan aldım haberi. sabah saat 9 da whatsapptan aynen şöyle yazıyordu. kardeşim bugün taksimde müdahale olacak. işyerine beşiktaştan git

işyerime giderken ve gelirken malum yeri , direnişin simgesi , kurtuluşun fidanlarının ekildiği benim için kutsal yer olan gezi parkını kullanırdım.

2 senedir , her sabah , her akşam oradan geçerdim özet olarak.

kalabalığa aldırmadan yine işyerime gittim.

direnişin ilk 4 gününü hızlıca geçiyorum. ilk başta aldırmadım , ta ki antakyada ölen arkadaşımızın (a.cömert) (ışıklar içnide yatsın... ) haberini alana kadar..

o gece taksim inanılmazdı. mahşer yeri tak yemiş yanında...

(burdan sonra asıl direnişim başlıyor , abdullah'ın ölümü bana çok şey kattı , fikirlerimi olgunlaştırdı , ve insanlık için , özgürlük için yaşanabilecek bir hayatın var olduğunu anlattı)

kendimi özet geçiyim , kafanızda yaşadıklarımı okurken bir profil çizin.

• yaşım 25 , mimarım istanbul elmadağda calısıyorum.

üniversitede eski arızalardandım.

178 boy 69 kilogram bir erkeğim.

doğma büyüme balatlıyım.

zaten capsleri paylaşırken benide görceksiniz.

evden apartopar çıktım.

üstümde galatasaray formam (drogba 12) ağzıma bağladığım bi bandana , telefonumda açık ve dinlemede oldugum zello programı..

soruyorum kanaldakilere : - nereye yardım lazım ? su yemek giysi getirebilirim ?

cevap geliyor akplilerden : ananın dıbına ananın dıbına...

en sonunda arkadan bağırışma sesleri gelen yaşlı bi kadın sesi : nolur dolmabahçeye yardım nolur.. su yok yemek yok nolursunuz.

hemen kardeşimin arabasına atlayıp dolmabahceye dogru yola koyuluyorum.

o an zellodan bir anons geliyor : güneşli de olan varmı güneşli de ..

-hayırdır noldu diyorum ?

-eli bıcaklı 20 kısılık grup güneşli meydana iniyormuş. diye cevap geliyor.

ulan dedim bu koyun sürüsü inmiş olabilir. çünkü güneşli gercekten akpnin kalesi gibidir.

yönümü değiştirip bağcılar ustunden güneşliye gidicem ama o sırada dolmabahce anonsu tekrarlanıyor.

-yaralı var , polis üstümüze gaz yağdırıyor. !

kafam allak bullak oldu nereye gitmeliydim diye düşünüyorum.

1 kişi diyip geçmeyin direnişteki 1 kişinin önemini ayağıma gaz bombası düştüğünde anladım. koluma girip kafamı koruyan

genç kız.. teşekkürler sendende bahsedicem...

en sonunda güneşlideki ihbarın gerçek olduğunu ama polisin grubu dağıttığını öğreniyorum.

yolum dolmabahce.. ama nasıl giricem oraya ? stadın ordan gitsem çarşı orda cok kalabalık...

cihangire giriyorum ara sokaklardan. parkediyorum arabayı cihangirde herkes dışarda tencere calıyorlar istifaya davet ediyorlar...

cihangirden baslıyorum koşmaya , sporcuyum ama beşiktaştaki gazın kokusu rüzgarla cihangir kabataşa kadar inmiş.

koşturmuyor meret gaz , ciğerlerim yanmaya basladı bile..

dumanaltı bi yer görüyorum stada yaklaşırken. çarşı meşale yakmıştır diyorum ama meşale değil bu. bildiğiniz gazhane gibi. göz gözü görmüyor. gibtiğiminin bandanası korumuyor gazdan. gözlerim ağzım yanmaya baslıyor. o sırada sırtıma biyerden su geldiğini hissediyorum. stadın orda toma herkese su tabancasından şaka yapar gibi su sıkıyor.

birazda ben nasipleniyorum. forma sırıksıklam ayakkabım su dolmuş vaziyette. devam ediyorum dolmabahceye doğru. polis başbakanlık binası önünde sıkıştırmış insanları.

manzara çok kötü ağlayanlar gazdan bayılanlar.. etrafımda kimse yok topluluğa uzaklıgım 50 metre.. sağımda polis solumda direnişçiler.

grubun yanına doğru koşuyorum. taş atan insanlar var polise belli zaten 10 kişilik bi grup herkesten bağımsız taş atıyor polise.

bağırıyorum - lan durun yapmayın kızdırmayın şunları diye..

cevap gelmiyor tabi , konusmuyorlar bile türk mü değilmi bilmiyorum hala..

polis taaruza geçiyor sanki , önce 3 tane arka arkaya gaz bombası , sonra su geliyor ekgib olmadan. ve şunu farkettim vücuduna değdiğinde o su eğer gaz bombasıda atılmışsa kızartma gibi yakıyor tenini ..

yerde duran kızı çekiyorum kenara , ağacın dibine otur diyorum bekle.

dur diyor gitme oraya kasklarının numaraları kapalı herşey yapabilirler..

analarını gibiyim diyorum bu saatten sonra..

gidiyorum ve gerçekten insanların üstüne eğlenir gibi plastik mermi atıyorlar.

4 tane mermi geldi o gün birisi sekmeli çok izi kalmadı ama kalçama gelen merminin acısını hala hissederim.

olaylar sabahın ilk ısıklarına kadar surdu , herkes bi anda duruldu. polis olan arkadasımı aradım.. lan noluyor bu ülkede sizin derdiniz ne?

-kardeşim bize emir geldi olaylar bitene kadar müdahale ediyoruz.

-kardeşini giberim zülm ediyosunuz millete .

-olm saçmalama emir bu..

- ya bi gibtir git yavuz benle muhattap olma bacını giberim.

- ses yok..

kapattım telefonu harbiden kardeşim gibi olan adamı sildim o satten sonra.

zulmü savunuyor, polisi haklı buluyor diye sözlümü sildim beyler.. ayrıldım hiç düşünmeden..

artık korkuyordum ufaktan. hep böyle mi olacak. çünkü biz direnmeye , onlar müdahaleye devam edeceklerdi.

akşam oldu mesai bitti eve doğru yola cıkıyorum , yine taksim meydandan geçicem. biraz duranadam eylemi yapıp evime gidicem. devam edicem arkadaşlar reserveler sürsün.

daha ilk günü anlatıyorum. asıl olaylar abbasağa parkının orda 2 polis 2 direnişçi arasında yaşadıklarımız.

yola çıkıyorum kalın sağlıcakla

ertesi gün işimin başına dönmem gerektiğinin ama uykusuz oldugumu farkettim. o günü zorluklarla bitirdim.

akşamı mesaj geldi. atan berkti. direnmeye geliyormusun?

bu mesajı atması zaten beni harekte geçirdi. biliyordum artık talcidin iyi geldiğini , sütün işe yaradığını.

gece meydana gittim. meydan kalabalık berkle bulustuk. marjinal grup dedikleri provakatörler de vardı.

onlar zaten belli oluyordu. 15 -20 kişilik bir grup. gezici insanlardan ayrı biyerde kendini belli ediyorlardı.

polis onlara müdahale etmiyordu.

gerçektende o molotof atan komiserdi mesela.

medya farklı gösterdi. halk tv gerçektende görevini layıkıyla yaptı.

gece polis amansız bir şekilde gaz bombası yağdırmaya başladı. haberler geliyordu. ankarada karışık.

ankarada okuyan bi tanıdıgımla konustum. ankarada bildiğin dayak yiyorlarmış.

her taraf sisin içinde. gaz bulutu kaçanlar kaçtı biz 3-4 kişi gelen bombaları su damacanasında imha etmek için uğraşıyoruz.

gözü yaşarana hemen talcid sıkıyoruz.

anında fotoğraf paylaşıyoruz falan.

haber geliyor inönü karışmış. oraya akın ediyoruz yolda polislerle karşılaşıyoruz.

dialoglar aklımda değil kendi ülkemden kendi polisimden kaçıyorum. mantığa bakarmısınız. sucumda yok *