13 yıllık hikayemi anlatıyorum

bugunluk bu kadar panpalar yarın devam edicem.

final yapıcak yarın hikaye bu arada.

bişeyler atıştırıp yazmaya başlıyorum arkadaşlar dediğim gibi bugun final yapıcaz.

---devam---

Herşey rüya gibiydi , 13 yaşındayken yolumuzu kesiştiren kader ,13 yıl sonra yolumuzu ayırmaya çok yakındı.Üç günlüğüne geldiğim istanbul’da okulum en kritik anları olmasına rağmen beş gün kalmamın sebebinin kendisi olduğunu bilmiyordu , onu sevdiğime inanmıyordu , elinde kötü bir cv vardı ne de olsa sadece geçmişteki ilişkilerim benim onun gözündeki profilimi belirlemişti fakat öyle değildi , ben bildiği Çağatay değildim. Ayşe telefonlarıma çıkmıyor , mesajlarıma cevap vermiyordu.Git diyordu bana , git !

Git diyordu da olmuyordu işte git demekle , her şeye rağmen gidemiyordu insan.Ben de ona sev diyordum mesela , sevebiliyor muydu ?

---devam son part---

Ne yaptıysam olmadı , benimle hiçbir şekilde iletişim kurmuyordu.Onu göremeyeceksem bu kentte olmanın ne anlamı vardı ? Çarşamba gecesi bir kağıda şiir yazıp , sabahında Edirne’ye dönmeye karar verdim. Gideceğim sabaha uyanmış , camı aralayıp bir sigara yakmıştım. Yağmur yağıyordu , istanbul bize ağlıyordu. Aklıma ilk buluştuğumuz gün geliyordu , elleri üşüyor fakat tutmama izin vermiyordu , hava yine soğuktu ve yine elleri üşüyecekti.

Hazırlıklarımı yapıp eşyalarımı doldurdum arabaya.ilk durağım onun semtiydi , Ayşe’nin yaşadığı semte gidip , onu göremesem bile , aynı havayı solumadan gitmeyecektim.
indim arabadan çok soğuktu , bir alışveriş merkezine girdim. Madem o elleri ben ısıtamayacaktım , o zaman benim aldığım eldiven ısıtırdı. Gidip minik ellerine , minik bir eldiven aldım. Sonra gülüşü geldi aklıma ve içimden dedim ki , yine gelse yine severdim onu.

Gece yazdığım şiiri de eldivenlerle birlikte pakete koydum.Ve paketi samimiyetine kısa sürede inandığım , eldivenleri satın aldığım orta yaşlı bayana verdim.

+Bugün olmasa da bir gün gelip mutlaka alacak.

Artık bu kentteki misyonumu tamamlamış tekrar arabama binmiştim. Telefonumu çıkardım , Ayşe’yi aradım.

-Efendim.

işte bu kaderin bir oyunu olmalıydı , “Efendim.” ile başlayan hikayemiz yine öyle bitiyordu.Ona hediye aldığımı söyledim , ses tonu sertti , konuşmayı fazla uzatmadık.

Sürdüm , sadece sürdüm. Artık bu şehirde olmak acı veriyordu.

panpalar finali bir video hazırlayarak yapmaya karar verdim.

videoyu tamamlayıp gece servis edicem sevgili panpalar. takip edenler nick6 ve şukuları ekgib etmesin.

bu gece 3 veya 4 gibi hazır etmeye çalışıcam videoyu.

panpalar video hazır toplanın bitiriyoruz hikayeyi.

son hazırlıkları tamamlıyorum.

---final---

Çarşamba gecesi yazdığım ve aldığım hediye paketine koyduğum şiirde söylediğim gibi , çıkar giderdim bu kentten daha olmazsa …

kendi sesimden ...

https://www.youtube.com/w...mDDc&feature=youtu.be

hikayeyle ilgili sorularınızı merak ettiklerinizi bu başlık altında sorabilirsiniz panpalar , hepsini cevaplamaya çalışıcam.

eleştirilerinizi yapabilirsiniz panpalar ayrıca videodaki ses kendi sesimdir.

anı olur ne amk başucu resminmi yapıcaksın

@169 teşekkürler panpa

@172 bittimi panpa

@174 kanka konuşmuyoduk hikayeyi yazana kadar sizin gibi o da okudu bu hikayeyi bunu söyleyebilirim

@178 başla zaten çok uzun değil panpa.

evet gelsin reserveler

kaçırmayın bu hikayeyi