13 yıllık hikayemi anlatıyorum

dinleyen panpalar için anlatmaya gece 12 ye kadar ara verdim. beğenmediğiniz bişey olduysa önerilerinizi yazın lütfen.

evet beyler eve geldim son hazırlıklarımı yapıp başlıyorum yazmaya takipte olan ses versin. gececi tayfada okumaya başlasın canlı canlı yetişsinler.

yarım saat içinde 2 partla dönüyorum sabaha kadar yolu var.

---devam---

Sonraları bunu birkaç kere daha tekrarladım fakat konuşmaya hiç cesaret edemedim. Dersanede ona en yakın olduğum anlar mal mal koşu yarışı yaparken özellikle dibinden geçtiğim anlardı.Önceki kısımda söylediğim gibi Ayşe’nin evi benim evimin yolunun üzerindeydi onu dersanenin dışında birkaç kere de evinin önünde arkadaşlarıylayken gördüm ve hiçbir şekilde konuşmaya cesaret edemedim. Kısacası o seneyi bomboş geçirip harcadım Ayşe’de ortaokulu bitirip liseli olmuştu artık. Dersane yavan geliyor gitmek için bir sebep bulamadığımdan sıkılarak gidiyordum.Bir üst sınıfa geçtiğimde ben dersaneye giderken Ayşe’de okuldan dönerken sadece birkaç kez karşılaştık. Zaten yüzünü kağıda çiz deseniz çizerdim fakat onun okulunun üniforması da aklımdaydı artık ve bu küçük bilgi yıllar sonra ona ulaşmamı sağlayacaktı.

---devam---

Orta 3 ‘ü de bitirmiş liselere giriş sınavında Sakarya Fen Lisesi’ni kazanmıştım.14 yaşında bir çocukken bilmediğim bir şehirde yatılı okumaya gitmiştim. Ayşe’ye olan aşkım hep içimdeydi ve ilk entrydeki şarkıyı dinlerken aklıma hep o dersanedeki duruş bakışları gelirdi. Zaman zaman yalnızken özellikle hayaller kurardım onun hakkında. Fakat yatılı okumanın derdi bambaşkaydı henüz yetişkin değilken tek başınıza bilmediğiniz bir yerdeyseniz aşk hep ikinci planda kalıyor. Zamanla başka dertlerim onun acısının önceliğini benden aldı. Sakarya’daki yaşama alışınca başka aşklarım oldu , beraber zaman geçirdiğim kızlar oldu ama Ayşe hiçbir yere gitmedi kalbimin tam altında onu gördüğümde kramp giren yerdeydi o.

---devam---

başarısız bir lise hayatı geçirmiştim. üzerimde anne baba otoritesi olmayışı beni sorumsuz biri yapmıştı. galatasaray'la yatıp kalkıyordum ve fanatik gazetesinin picasso başlığıyla verdiği haberdeki gibi nobre'nin golüyle fenerbahçenin ali sami yen'de 1-0 yendiği maçtan sonra bir daha bırakmamak üzere sigaraya başlamıştım. ders çalışmıyor , sürekli okuldan kaçıyordum. mutsuzdum ve bu şekilde lise son sınıfa kadar geldim. lise son sınıfın sömestrinda aklım başıma geldi ve ders çalışmaya başladım. kısa sürede iyi işler çıkardım ve girdiğim ilk öss'de 356 puan yaparak kendi rekorumu kırdım. tercih yapsam yıldız teknik makina mühendisliği okuyabilecekken 3.5 ay gibi kısa bir sürede bu puanı yapmış olmanın verdiği züt kalkıklığı yüzünden diş hekimliği kazanmak için (kazanamadım) bir kez daha sınava girmeye karar verdim. belki bu kararı vermesem Ayşe'den ömrüm boyunca bir daha haberim olmayacaktı.

takip eden ses versin arkadaşlar çok fazla çöp başlık var dinleyen yoksa 1-2 saat ara vericem.

hikayenin yarıda kalması gibi bişey olmayacak arkadaşlar sözüm söz.

sigaramı içip devam ediyorum taşaksızlar koltuklardaki yerlerinizi alın.

---devam---

Tercih yapmamış istanbul’a evime dönmüştüm.Bir kere daha şansımı denemeye karar vermiş ve dersanenin çok önemli olmadığını düşündüğümden , yakınlığından dolayı ortalama bir dersane olan kültür dersanesine kaydolmuştum.iki haftada tayfamı kurmuş ve eğlencenin dibine vurmaya başlamıştım.O iki haftada tanıştığım kişilerden biri de sonradan yakın arkadaşım olan sözlük efsanelerinden aynı zamanda artık kitap yazarı olan herkesin bildiği michael gibkofield’dir ortamı siz düşünün.
ilk ay hızlı bir şekilde geçerken sınıfımıza Yasin adında yeni bir çocuk gelmişti sıcakkanlı yapımdan dolayı ilk derste yanına oturup biraz muhabbet ettim. Hangi liseden mezun olduğunu anlattı , bizim taraflarda olan xxx Lisesinden mezun olduğunu söylediği anda aklıma 5 sene öncesinde Ayşe’nin giydiği okul üniforması geldi. Ayşe xxx lisesinde okumuştu ve Yasin bana 3 kişiden 2’sinin ona aşık olduğunu söylemişti.Ona nasıl ulaşabileceğimi sorduğumda ise verdiği cevap bana uzun süre gerizekalı olduğumu düşündürdü;
-Facebook’tan eklesene abi.

---devam---

Facebook nasıl da aklıma gelmemişti ? Yasin facebook’tan bulma fikrini aklıma soktuğundan beri saatler o gün geçmek bilmedi.Bir an önce eve gidip onu bulmak istiyordum. Neyse ki eve ulaşmış ve telefon rehberi olayındaki gibi annem hoş geldin oğlum dediğinde ben çoktan bilgisayarıma kurulmuştum. Arattım ;

+Ayşe Kurtulmuş

Ve oradaydı 5 yıldır görmediğim platonik de olsa ilk aşkım karşımdaydı, onu tekrar bulmuştum. Onun o anda umurunda bile olmayan o saniyeler benim için yeni bir heyecanın başlangıcıydı. Sahi bilseydi onun için neler yaptığımı kim bilir neler hissederdi. Onunla ilk kez kim olduğumu bileceği bir şekilde iletişim kurmaya hazırdım ve tıkladım ;

+Arkadaş olarak ekle.

panpalar dinleyen yazsın hızlanıcam boşuna uraşmış olmuyim.

---devam---

Akşama kadar Galatasaray resmi sitesinde transfer haberi bekler gibi mouseumla refresh butonunu aşındırmıştım. Fakat ses seda yoktu tam umutsuzluğa düşecekken o mükemmel bildirim geldi.

-Ayşe Kurtulmuş arkadaşlık isteğinizi kabul etti.

Şimdi geriye sadece konuya nasıl girmem gerektiği kalmıştı , aradan geçen 5 yılda kızlar konusunda epey mesafe katetmiştim etkileyici bir şekilde girmeliydim. Uzun uzun konuya nasıl gireceğimi düşünürken mesaj kutuma bir mesaj düştü , mesajı atan Ayşe’ydi. Aman allahım yoksa beni hatırlamışmıydı ;

-Kimsiniz ?

Takip edildiğimi zannettiğim andan sonra ki ikinci hayal kırıklığım olmuştu bu mesaj , ayşe beni hatırlamamıştı.

+Çağatay ben , orta okulda aynı dersaneye gidiyorduk seninle , görünce eklemek istedim.

---devam---

Bu şekilde saygı sevgi çerçevesinde eski günlerden bahsettik. Hiç tanışmamış olduğumuzu ve yanına gidip o cesareti göstermediğim için uzun süren bir pişmanlık yaşadığımı söyledim. Bizim buradan taşındığını öğrendim , artık onu neden göremediğimin cevabını almıştım.Bir kaç gün daha bu şekilde konuştuktan sonra msn’ini istedim ve aldım. işler yolunda gidiyordu. Yaklaşık 6 sene öncesiydi ve ben Galatasaraylılığımı en yoğun yaşadığım dönemlerden birindeydim. Ayşe’yi msnime eklediğim günden bir hafta sonra Fenerbahçe ile maçımız vardı ve kişisel iletim olabilecek en hayvani kişisel iletiydi ;

+Ananızı gibicez huur çocukları !
Kızın hakkımda ne düşündüğünü tahmin edebiliyo musunuz ? Şuan o iletimi gördüğü dakika için o kadar utanıyorum ki.Fazla süre geçmeden Ayşe ;
-O iletini silermisin lütfen.
+Neden silmemi istedin ki ?
-Ben listeme baktığımda böyle şeyler görmek istemiyorum. Silmezsen ben seni sileceğim.
+Silmek istersen sil senin tercihin ben o iletiyi silmeyeceğim.

dıbına koyayım sanki Metin Oktay’ım da Fenerbahçeyi reddediyorum.Sil işte ne var bunda. Sanki "Bizi sevenleri üzmeyelim baba" gibi efsane olucam ve kız benden özür dileyecek diye düşünüyorum o anda bu gibik mevzu yüzünden.Son mesajımdan 30 sn sonra ;

+Fenerbahçelisin dimi (Mesajınız gönderilemedi)
+? (Mesajınız gönderilemedi)

beyler bi sigara molası veriyorum uykum gelmediği sürece bir tane dinleyen bile olsa devam edicem.

---devam---

Ayşe beni tüm sosyal platformlardan silmişti.Her şeyi elime yüzüme bulaştırmıştım aptal bi mevzu yüzünden. Hikayem bambaşka bir boyut kazanmıştı artık. Fatih Terim gibi Galatasaray sevgim yüzünden gibtiri yemiştim adeta.Ama Fatih Terim gittiğinde hep daha güçlü şekilde geri gelmişti , Galatasaray adının olduğu her yerde daima umut var dı. Hikayeyi tersine çevirmem yaklaşık 5 senemi almıştı.

---devam---

Bölüm sonu şiiri.

Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.

Ve günümüze geldik panpalar kaçamaklar , pişmanlıklar , imkansızlıklar...

dinleyen yoksa devdıbını yarına bırakıyorum taşaksızlar.

panpalar reserveleri alın sigaram bitsin günümüzden devam ediyor hikaye

---devam---

Sene sonu gelmiş ikinci kez öss’ye girmiştim.Bir sınav bu kadar berbat geçebilirdi , sınavın bitmesine 25 dakika kala ben hala fen2 bölümünün yarısındaydım ve sözel kısım tamamen boştu. Sınav süresi dolduğunda sözel kısmın %80 i boş kalmıştı. Sonuçlar açıklandı ve puanım 302’ydi ilk seneye göre sıralamada 46 bin geriye düşmüştüm, ikinci girdiğim sınavda bu denli puan düşürmem o yaştaki bir çocuk için intihar sebebiydi ama ben akışına bıraktım ve bu sene bitirdiğim Makine Mühendisliği bölümüne kaydımı ikinci öğretimde olsa yaptırdım. Yurtla falan uğraşmadan direk ev tuttum kendime ve yeni maceralar yeni bir şehirde başlamış oldu.