Yıldız yanımdan ayrılınca biraz tarttım düşüncelerimi.Ama yok olmayacaktı. Gizeme olan sevgim hala ilk günkü kadar temiz ve saftı tek bir gram bile eksilmemişti sevgimden ama olmayacaktı yapamayacaktım. Gizem bana ağır gelecekti. Mücadele edemeyecektim onun bu değişken tavırlarıyla. Yıldıza da buna benzer şeyler söylemiştim yanımdan ayrılmadan önce.O da sen bilirsin ed edd avarel ben son sözümü söyledim artık top sizde dedi.Biz o topu yine taca atmıştık. ikimizde bir şey yapmadık o gün.Ne ben onu suratına bakabildim ne o benim suratıma bakabildi. Herkes evlere dağılırken bir atak yapmıştım ama. Gizem seni evine bırakıyım hem biraz da konuşalım dedim sonra ayrıldık gruptan. Arkamda kalan Yıldız Selver Savaş hepsi bize umut dolu bakıyordu ama bekledikleri olmayacaktı sadece konuşacaktım Gizemle. Onların evin ordaki parka gittik oturduk. 2 yıl öncesine kadar burada dostluk ilan etmiştik hatırladın mı dedim. Evet dedi. Yine senin hatan yüzünden bozulan arkadaşlığımızı o gün orada tekrar tazelemiştik hatırladın mı dedim. Kafa salladı. Mahçup olduğu açıkça belli oluyordu. Yine senin bir hatan yüzünden buradayız dedim. Artık senden özür falan da beklemiyorum.Ben yalnızca senin iyi olmanı istedim sırf seni düşündüğüm için bazı fedakarlıklar da bulundum ama sen anlamadın her defasında beni tersledin ve her defasında da peşinden özür diledin dedim. Haklısın dedi. Lütfen beni dinle ne desen haklısın ama benim de kendimce sorunlarım vardı dedi.Bir kız çocuğunun babasız büyümesi ne demektir bilir misin sen dedi ? Her an korumasız her an disiplinsiz her an ürkek olması demektir bu diye devam etti.Ben de her ortamda en ufak bir güven kırıntısı bulduğumda gidip onlara sarılıyordum. Bunu yapmak zorundaydım ki beni yalnız hissetirmesinler onlardan biriymiş gibi görsünler beni diye onlar gibi davranıyordum. Tıpkı son olayda olduğu gibi dedi. Peki eski sevgililerin de mi sana güven verdiği için çıktın dedim. Ozanla Ömer çocukluktandı zaten ama Emreyle o yüzden çıktım. Beni korusun kollasın diye dedi. Peki seni her daim korumak isteyen sana hep kendini güvende hissetmen için elinden geleni yapan bana kaç yıllık arkadaşına neden ayak uydurmak istemedin dedim. Arkadaş kelimesini istemeden vurgulamıştım.Ben senin için çantada bi keklik miydim yoksa çok mu basit kaçıyodum dedim. Cevap vermedi. ikimizde sustuk. Sonra ben kalktım ayağa. Gizem ne yaparsan yap nasıl davranırsan davran ben hep senin yanında olucam tıpkı sağlam arkadaşların yaptığı gibi.Sen istediğin gibi davran ben seni düzeltmek için elimden geleni yapıcam ama artık bunu çok da sık gerçekleştiremiycem çünkü hem okullarımız ayrı hem de artık ikimiz de yetişkin bireyleriz.Bir süre sonra ikimizde birbirimizden sıkılmış olucaz dedim.Bir arkadaşlıkta böyle son bulacak dedim inşallah bir daha görüşürüz dedim sonra yanından ayrılmak için arkamı dönmüşken Gizem elimden tuttu.Çok sıcaktı elleri dayanamadım ben de sımsıkı sarıldım. Gitme ed edd avarel lütfen dedi.Ben de çok geç artık be Gizem dedim bıraktım elini sonra önüme geçti Gizem.Dur lütfen dedi. Ağlıyodu ben de ağlıyodum. Sarıldı bana tutamadım kendimi attım omuzlarına ağlamaya başladım ama yapamadım yine açılamadım yanağına bir öpücük kondurabilmiştim sadece. Sonra koşarak çıktım parktan eve gidene kadar ağladım.Eve vardım gözlerimi tavana diktim saatlerce ağladım. Sonra uyumuş kalmışım.

Uyandım feyse girdim. Gizemin feysteki fotoğraflarına aptal bir sırıtışla ekrana kilitlenip izledim saatlerce.O gece uyku tutmadı sonraki gecelerde. Günler artık benim için ızdıraptı. Gizemle olan aşkımızı birbirimize açılamayacak kadar büyük bir utançlıkla devam ettirirken bir o kadar da açıklayıcı her şeyi çözüme kavuşturacak utangaç bir öpücükle bitirmiştim. Kimileri için aşk öpücükleri sevginin temelini oluştururken bizim için bir aşkın son buluşunun simgesi oluvermişti. Günler böyle ilerlerken lise 3 e geçmiş bu sefer de başımıza ygs lys stresi çıkmıştı. Lise 3 de biraz ona odaklanmıştım farkına varmıştım bir şeylerin. Gizemle de görüşmemiştik bu zamana kadar. Yani yaklaşık 1-1,5 yıl olmuştu.Ama bir gün sınıfta otururken bana gelen bir haberle dünya başıma yıkılmıştı. Arayan Yıldızdı.ed edd avarel çok kötü bi şey oldu dedi. Noldu dedim Gizem kaza geçirdi dedi. ilkönce şaka yapıyo sandım ama sesi ağlamaklıydı.Şaka olduğunu düşünmüştüm çünkü böyle şeyler genelde dizilerde olurdu. inanamadım sordum Yıldız şaka mı bu dedim. Hayır dedi lütfen gel nolur diye yalvardı. Yalnızca hastanenin ismini aldığımı hatırlıyorum Yıldızdan.Ok gibi fırlayıp çıktım sınıftan koşa koşa hastaneye vardım. Acil kısmındalardı zaten hemen Yıldızı ve 3-4 kızı gördüm yanında. Gider gitmez Yıldız sarıldı bana. Hıçkıra hıçkıra ağladı. Nasıl oldu kaza dedim. Yürürlerken arkadan gelen bir araba çarptı.Bu kadar mı dedim bu kadar basit mi ? Gittiğimiz yol kavşak bitimiydi. Araba hızla dönerken vurdu savurdu Gizemi dedi. Durumu nasıl dedim bir şey söylemediler ailesini istiyolar ama biz gördüğümüzde çok kötüydü her yeri kan içindeydi dedi.Bu kadar sakinmişim gibi konuşuyordum. Tüm kanımı emmişlerdi sanki.Bir şey hissetmiyordum. Vücudumun yarısını alıp gitseler farkında olmazdım. Sessizce geçtim oturdum bir kenara gözlerim dolu dolu olmuştu yine.Bir şeyler olur önemli bir durum yoktur diye kendimi avutmaya çalışıyordum ama anlattıklarına göre durumu çok ciddiydi Gizemin.Ya o giderse ben napardım. Artık onu görmeme ihtimalim tamamen ortadan kalkarsa nolurdu.3 ay görmeyince çıldırdığım kız için tüm ömür boyu onu görmemek bir insana verilecek azapların en büyüğü değil de neydi.Dua ettim o gün. içimden dua ettim binlerce kez. Nolur bir şey olmasın Gizeme diye.Bu arada ailesi falan da gelmişti 1-2 saat içinde her şey belli olacaktı anlaşılan. Kendimi hazırlamaya çalışıyordum her şeye..

Yaklaşık 4-5 gün kadar bekledim Gizemi elim kolum bağlı.Bu süre zarfında bir kez göstermişlerdi bana. Girdiğimde saçlarını okşadım dokundum yüzüne. Uyurken daha da masum olduğunu fark ettim. Daha mutlu görünüyordu yüzü. Kafasındaki dikişler yaralar bereler onları çıktıktan sonra fark etmiştim. Gizem benim için yalnızca güzellik anldıbına geliyordu. Onun kötü bir yanı yoktu.O çirkin olamazdı.Her şey en çok ona yakışırdı. Gizemin yoğun bakımdaki bir haftasını doldurmuştu. Bazen doktorlar geliyor metabolik ritimleri düzeldi hasta iyiye gidiyor diyodu bazen gelip her şeye hazırlayın kendinizi sonuçlar sizi üzebilir diyorlardı. Gizemden bile daha dalgalıydı tavırları ne dedikleri belli olmuyordu.Ama en azından Gizemime yakışıyordu bunlar da çok sevimsiz duruyordu. Gizemin yoğun bakımdaki 8.gününde dışarıya anne babasının ihtiyacı olur diye temel bi şeyler almaya gittim. Saat öğlen 12-1 falandı. Biraz meyve suyu bisküvi peçete su falan almıştım. Kararlıydım Gizemi oradan alıp zütürecektim adeta kamp hazırlığı yapıyordum.Ya Gizemle beraber çıkacaktık oradan başka çaresi yolu yordamı yoktu. Döndüğümde anne babasını bulamadım. Arkadaşlar da yoktu. Sonra hemen yoğun bakım odasının yolunu tuttum beklediğimiz odanın bir üst katındaydı ama ben o merdivenleri atarken inanın 10 yıl gitmişti ömrümden. Köşeyi döndüm yoğun bakım odasının önünde Gizemin bayılan annesini gördüm ilk önce. Sonra oturup kalmış babasını sonra abisini sonra arkadaşlarını... Anlamam geç olmamıştı Gizemim beni bırakıp gitmişti. Gizem dayanamamıştı daha fazla.O masumluk abidesi kızı bizden koparıp almışlardı. Elimdekileri attığım gibi koşarak çıktım hastaneden koştum koştum... Yorulana kadar koştum hiç tanımadığım bir yere gelince de durdum. Oturdum olduğum bir yere. Ağlamaya başladım.Her şey bitmişti artık.Ne Gizem kalmıştı ne onun sıcak gülüşü ne de kokusu.Bir daha kimse bana s harfini peltek bir şekilde söyleyerek salak demiyecekti. Kimse bana o kadar güzel teşekkür etmeyecekti. Kimse beni onun kadar güzel aşağılamayacaktı. Kimse beni onun kadar sevmeyecekti. Kimse beni onun kadar beklemeyecekti. Kimse onun kadar güzel bakmayacaktı gözlerime. Kimse onun kadar güzel olmayacaktı bir daha. Kimse onun kadar samimi davranmayacaktı. Kimse onun kalbimdekini yerini dolduramayacaktı. Benim için karşı cins diye bir şey hiç var olmayacaktı bir daha.ben eşsiz kalmıştım. Diğer yarım gitmişti. Benim eşsiz güzelliğim gitmişti. Bana verilen en güzel nimet elimden alınmıştı. Bundan sonra hep karnıaç yoksul bahtsız bir adam olacaktım. Adam olacaktım artık çocuk değil. Bunca yük bir çocuğun üstüne binemezdi çünkü. Kokusunu içime çekmeye kıyamadığım meleğimin artık toprak kokusuyla yetinecektim. Yıllardır açılamadığım kıza artık her yerde haykıracaktım sevgimi. Atacağım her adımda yiyeceğim her lokmada bir parça Gizem olacaktı.Ben onu hep iyi anılarımda yaşatacaktım. Zaten onunla olan hiçbir anım kötü değildi.Her anını sevmiştim onun.Bir saniyesini bile boşa harcamamıştım.Tek pişmanlığım ona açılamamak olmuştu.Her gün içimi kemiren her gece yatarken boğazımdan düğümlenen bir şey olarak benimle ölene kadar gelecekti bu.Gelmesini de isterdim.O benim Gizemden kalan son utangaçlığımdı. Koskoca 12 yılda bir kez öpmüştüm Gizemi bir kez içime çekmiştim kokusunu.Bir kez sarılmıştım ona belki de bir kez mutlu etmiştim onu öperek.Son olacağını bilsem bırakır mıydım onu öylece. Doyasıya öper içime çekerdim kokusunu.18 Ocakta doğarak bana lütfedilen bu güzellik 5 Kasımda elimden alınmıştı.