Eve gittim hiçbir şey yapmak canım istemedi.Bir şeyler atıştırdım sonra uyudum kalktım biraz kitap okudum aklıma getirmemeye çalıştım Gizemi. Kendisi bitirmek istemişti belki de bunu da sebep olarak önüme sürdü dedim. Ertesi gün okula gittim konuşmak için. Hemen yanına gittim dinleyecek misin diye sordum. Hayır dedi.Ben de görüşürüz o zaman seneye dikkat et kendine dedim ayrıldım.Üstüne fazla düşmeyecektim artık. Tamam gördüğü şeyler çok iç acıtıcı bir şeydi ama bunu ben yapmadım Kezban bana yapmıştı. izin de vermemiştim aslında hemen tepki koymuştum yaptığına ama Gizem görmüştü bir kere. Artık nereye varacaksa varsın sonu hiç umurumda değil dedim. Aslından çok önemsiyordum Gizemi.Onu kaybetmek en büyük fobimdi.Her gün her dakika her saniye aklımdaydı ama bir şekilde aramızda bir şeyler oluyor soğuyorduk birbirimizden. Sorunu aşıyoruz tam toparlanıyoruz derken yine bir şey oluyordu. Sürekli düşüp kalkmaya çalışıyorduk her düştüğümüzde ağır yara alıyorduk. Gizeme birkaç kez de feysten buluşalım anlatıcam her şeyi diye mesaj attım ama cevap vermedi. Artık benim yapabileceğim bir şey yoktu belli ki Gizem böyle olmasından memnundu. Peşinden koşup kendimi rezil etmeyecektim son kararım buydu.

beyler hemen yemek yiyip gelicem beklettiğim için kusura bakmayın gelince seri bir şekilde atmaya çalışıcam partları. Bugün bitiricem büyük ihtimalle hikayeyi.

Karne almaya gittiğim günde konuşmadık Gizemle o gün ve tüm yaz boyunca hiç konuşmadık görüşmedik bir daha.Çok pişmandım olanlardan ama Gizem beni dinlemiyordu başına buyruk hareket ediyordu.O böyle yaptıkça ben çabalayınca kendimi işe yaramaz vasıfsız gibi hissediyordum artık ben de bıraktım bir yerden sonra.Her şeyi oluruna bıraktım ne olursa kabulümdü artık iyi ya da kötü.Ona karşı sevgim hiçbir zaman son bulmayacaktı. Ondan başka kimse de olmayacaktı hayatımda bunu biliyordum o yüzden içim rahattı.En azından Gizemi sevme şansım devam edecekti bu bile yeterdi bana. Tüm yaz Savaşla top oynayarak buluşup dolaşarak geçirdim. Tabi her gün değil. Zaten çok sosyalleşmeyi seven birisi değildim.1 haftada 1-2 kez belki çıkıyordum.Çıktığım zamanda artık Savaşla yalnızca top oynamıyorduk bir yerlere gidip bir şeyler yapıyoduk. Artık biz de büyüyorduk yavaş yavaş ve 8.sınıf olmuştuk. Bazılarımızın sesi kalınlaşmış bazılarımızın boyu uzamış sivilcelenmişti. Bazı ayılarında sakalı bıyığı çıkmaya başlamıştı. Yazın okulun açılmasına 15 gün kala dershane hızlandırmaları başlamıştı. Onlara da gitmeye başlayınca artık tüm gücümle derslerime odaklanmıştım Gizemi unutmaya çalışmanın en güzel yolu buydu.

8.sınıf başlamıştı artık. Hedefim doğrultusunda ilerliyordum. Güzel çalışıyordum tüm duygularım körelmişti sanki ama Gizeme duyduğum sevgi dipsiz bir kuyuydu asla bitmeyecek asla son bulmayacak.Onu her gördüğüm gün daha çok aşık oluyor daha çok hoşlanıyordum. Gizem de büyümüştü.Çok güzel bir kız olmanın da ötesine geçmişti benim için artık.O eşsizdi.Bir benzeri daha gelmeyecekti bu dünyaya. Gizemle hiç konuşmadık günlerce.Ben sadece ders çalışıyordum arada bir sınıfta takıldığı arkadaşlarıyla konuşuyordum o kadar.Bir de bakışıyorduk sürekli.O beni kesiyordu ben onu.Ya da ben sürekli ondan gözlerimi ayıramadığım için arada o da kaçamak bir bakış atınca bunu yakaladığıma seviniyordum beni dikizliyor diye.

Günler böyle geçti gerçekten Gizemden ayrı kalmaya alışmıştım. içimdeki özlem ilk önce büyük bir alev de olsa zamanla köze dönüşmüştü. içimi yakıyordu ama artık yapacak bir şey yoktu. Gizem için her şeye katlanmıştım buna da katlanacaktım. Belki de iyi bir şeydi özlem. Gizemi her an bana hatırlatan bir alarm gibi.Onu unutmama izin vermiyordu ama ona olan sevgimin de bitmesine izin vermiyordu. Günler böyle ilerledi ben ders çalıştım Gizem kendi aleminde takıldı. Birbirimizle konuşmaya bile utanır olmuştuk. Artık Gizem için verdiğim bunca emek boşa gitmişti.Onu elde etmek için her şeye en baştan başlamam gerekirdi.

Başlamak hiçte içimden gelmemişti.Çok pişmandım her şey için. Gizeme açılsaydım zamanında böyle olmayacaktı. Geç kalmıştım her şeye.Her gece yattığımda bunları düşünmüştüm. Elbet bir şekilde yollarımız tekrar kesişecekti. Herkese ikinci bir şans tanınıyordu bu hayatta. Mutlaka ben de bulacaktım bu fırsatı ve o zaman beklemeyecektim.8 sene bekledim de ne oldu? Kaydı gitti ellerimden diye düşünüyordum ama o an gelse yine yapamayacaktım eminim. Yine utanacaktım yine korkacaktım açılamayacaktım ona. Sınavda vardı açıkçası Gizemle meşgul etmek istemiyordum kendimi. Kendimce bahane üretiyordum artık.Tek temennim Gizemin bu süre içerisinde benden başka benim gibi bir arkadaş bulmamasıydı. Eğer öyle bir şey olursa bu kez dayanamazdım.Bu kez her şeyi bitirirdim bitirmeye çalışırdım.

Günler ilerledi ben artık tamamen derslerime odaklanmıştım. Yavaş yavaş unutmaya başlamıştım Gizeme sahip olma duygusunu. Zaten Gizemle de konuşmadığımız için ona ulaşma imkanım mümkün değildim. Realist takılıyordum Gizem geri dönmeyecekti. Bunu kabullenmiştim. Yine bir gün sıramda oturmuş test çözerken karşı sınıftan 4 çocuk geldi. Hepsini tanıyordum gayet iyi çocuklardı ama biraz yırtık çocuklardı. Geldiler yanıma bi 5 dk gelsene aşağıya bir şey konuşucaz dediler.Ben de tamam gidelim dedim. Ortada gerginlik yaratacak bir şey yoktu ki zaten konuyu açtıklarında bunu kanıtladılar. Sınıftan Özge diye bir kız seni seviyo. Güzel kızdır temiz kızdır istiyosan aranızı yapalım dediler.Ben de gerek yok dedim kibarca reddettim birkaç bahane daha uydurdum. Hatta sevgilim varmış diyin halledin unutması kolay olur dedim. Eyvallah gerisini bize bırak sen ama sakın Özgeye söyleme senle konuştuğumuzu dediler sonra birlikte çıktık sınıf koridoruna.

Sınıfa geldiğimde herkes bana ne sordular ne konuştular diye sorguya çektiler. Anlattım kısaca soranlara.Çoğu baskı yaptı olum çok güzel kız lan çık kaçırma bir daha gelmez bu fırsat eline falan diye ama hepsine geçiştirir gibi cevaplar vererek uzaklaştırdım.Çünkü benim gözlerim yalnızca Gizemi görüyordu kalbim yalnızca Gizeme aitti. Başkasına bakamazdım kim güzel kim çirkin bunu yorumlayacak kadar bile kızlar hakkında bir bilgim yoktu. Sadece Gizem vardı benim için. Olsa da olmasa da kalbimin bir köşesinde hep Gizem vardı.Ama sanırım Gizemin düşünceleri benimle aynı doğrultuda değildi. Gizem artık gittikçe farklılaşıyor güzelleşmesinin yanında biraz da kendini üstün görmeye başlıyordu. Yani en azından ben öyle hissediyordum. Aslında Gizem tanıdığım günden beri saf temiz kalpli alçakgönüllüydü.Bu özelliklerinin değişeceğini de sanmıyordum ama arada taşkın hareketler yapıyordu. Eskiden buna göre daha olgundu diye düşünüyordum.Ya da ben bu kadar uzak kalmadığım için Gizeme bana böyle geliyor da olabilirdi.Bir gün Gizemi okul parmaklıklarının ardından bir erkekle konuşurken gördüm.

O sırada camdan bakıyordum yapışıp kaldım cama. Napıyordu Gizem amacı neydi bana neden bu ızdırabı çektiriyordu. Arkadaşı Yıldız gelmişti yanıma Gizemin yeni sevgilisini gördün mü diye dalga geçer gibi söyledi. Adı Emre dedi.Rap grupları falan da var Gizemi ilk görünece çok hoşlanmış şimdi çıkıyorlar dedi. Koymuştu bana bu.Gizem bana karşı hatrick yapmıştı. Ozan Ömer son golü de Emre ile atmıştı. Hoşlanmış mı dedim. Dönüp sordum Yıldıza gülerek. Evet dedi ben de iyiymiş baya bi 10 15 sene gider bu hoşlantı dedim güldüm. Yıldız da güldü sen hala seviyosun onu itiraf edip gidebilirsin hala çok geç değil biz bile anladık siz anlayamadınız sevginizi dedi.Ben de önemi yok dedim ben öyle bir şey hissetmiyorum Gizeme karşı. istediğiyle çıkar sorun yok dedim. Sonra ayrıldım.O gün içime ağlamak nedir onu öğrenmiştim.Her organımdan gözyaşı süzülüyordu.Ama Gizem bana 3.kez ihanet etmişti ben onun dışında başka bir kızın farkında bile olmazken. Artık tüm inancımı yitirmiştim. Yalnızca Gizemi seviyordum artık onu elde etme gibi bir amacım yoktu. Belki de yeni bir başlangıçtı benim için...

Bu beni 2-3 hafta kadar derinden üzmüştü.Bu acılara karşı bağışıklık kazanmıştım daha önceki olaylardan.Bu yüzden çabuk atlattım diyebilirdim. Gizeme artık bakmaya bile tenezzül etmiyordum. Benim için sadece maneviyat belirtiyordu. Hala seviyordum tabii ki onu. Geri dönse ben sana aşığım dese kulu köpeği olurdum ama bunu belli etmemem lazımdı. Yine rezil olmaktan korkuyordum tabi.Hem artık sevgilisi de vardı. Peşinden koşmak anlamsızca olurdu.Bu yüzden derslerimi aksatmadan devam ettim çalışmaya.1 haftalık bir süreden sonra Gizemle Emre ayrılmıştı. Arkadaşlarından duymuştum bunu. Feyste ilişkisi var diye de gözükmüyordu artık kesinleşmişti sonuç. Arkadaşları laf arasında Gizemi aldattığını falan söylemişlerdi çok yavşak bi çocuktu gözümüz tutmamıştı falan diyorlardı. Benim yıllardır peşimden koştuğum kıza Ozan tarafından kaşar Ömer tarafından basit kız Emre tarafından boynuzlu sıfatları takılmıştı. Bunların hepsi beni Gizemin onlarla beraber olmasından daha çok üzmüştü. Benim için tüm güzel kavramların iltifatların bile kafi olmadığı kıza bu sıfatların takılması beni derinden yaralıyordu.

Yine sınıfta geçirdiğim mutsuz günlerin birinde yanıma karşı sınıftan 3-4 kız geldi. Sınıfın ortasında etrafımı çevirdiler.Özge senden çok hoşlanıyo işte nolur 1-2 kez buluşup konuşsan her gün ağlıyo kız en azından onu mutlu edecek bir şeyler söyle hiç olmazsa feysten bari yaz mesajlarına dönmüyomuşsun zaten dediler. Doğruydu birkaç kez mesaj atmıştı Özge bana ama çok umursamamıştım. Cevap vermemiştim ama bu kadar kötü bir halde olduğunu bilmiyordum öyle olsa mutlaka konuşarak izah ederdim durumu Özgeye. Tamam dedim arkadaşlarına ben konuşucam feysten ama siz karışmayın boşuna umutlanmasın dedim. Bunları uzaktan izliyordu sınıftakiler ne konuştuğumuzu duymuyorlardı ama az çok tahmin etmişlerdi Özgeyle ilgili olduğunu. Tamam dedi diğer sınıfın kızları gittiler. Onlar gidince ben de sırama doğru hareket etmeye başlamıştım. Sıramın başında Gizem beni bekliyordu ellerini kavuşturmuş bana bakıyordu öldürecek gibi..

Yanına gittim umursamadan omzumu çekeren yanından geçtim ve tam sırama otururken kolumdan tuttu. Bana bak dedi. Döndüm baktım yavaşça baygın baygın ne var dedim.Ne dedi o kızlar sana dedi.Ben de seni ilgilendiren bir şey demediler bırak da kolumu sırama oturayım dedim. Bırakmıyorum gelsene sen 1 dk şuraya dedi. Kolumdan tuttu beni sıraların arasından çıkarttı. Evet ne vardı çabuk konuş fazla vaktim yok dedim.Onu umursamadığımı kare kare işliyordum beynine.Ne dedi o kızlar sana anlat dinliyorum dedi. Seni ilgilendirmez dedim tekrar.Bu kadar mı değersizim senin için dedi.Ben de hiçbir zaman değerli olmadın zaten dedim. Bunu söyledikten sonra hem kendi gözlerim doldu hem de Gizemin gözleri. Dayanamadı buna Gizem. Benim için adi bir erkekten fazlası değilsin artık bundan sonra bir daha benle asla konuşma dedi patladı.Ben de konuşuyor muyduk zaten dedim 2.kez yıkmıştım Gizemin kalbindeki bana ait kaleleri. Sertçe bir tokat attı gözlerinden süzülen yaşlarla.Çekti gitti arkasından bakamadım bile utancımdan.Ben de dayanamadım ağladım.Onu üzmüştüm. Kendi ellerimle kalbini yerle bir etmiştim Gizemin.Bu duruma o getirmişti beni. Belki de onu bu duruma getirende bendim. Sanırım en başından beri süregelen problem ona açılamamaktı. Artık böyle bir derdim de kalmamıştı. içim kan ağlıyordu artık ona bir daha acaba sevgilim olur mu gözüyle bakamayacaktım.Ben baksam bile o bana yanaşmayacaktı her şeyi başlamadan bitirmiştim kendi ellerimle. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Gizem ve benim sevgim ellerimizin arasında tuz buz olmuştu.

8.sınıfın son 2 haftasına kadar falan günler Gizem ile aramdaki kin dolu bakışlar ile geçti. Birbirimize selam bile vermiyorduk artık. Birimizin bulunduğu ortamda diğerimiz olmuyordu.Her şeyimizle her yanımızla soyutlanmıştık birbirimizden.Ama benim için hala tek kız Gizemdi.Özgeyi de konuşup reddetmiştim kibarca.Üzülmesin diye herhangi bir ilişki düşünmüyorum seninle alakası yok bu durumun dedim. Doğruyu da söylemiştim. Gizemden başkası olamazdı sevdiğim kız. Günler böyle geçip giderken Türkçe hocamız bizden sene sonunda tiyatro yapmamızı söyledi ve aramızdan yaklaşık 15 kişilik bir ekip oluşturdu.Bu ekipte Gizem de vardı tüm roller verildiğinde Gizemle bana iki gencin yaşadığı köy aşkını sergilemek düşüyordu. Gerçekten şaka gibiydi. istesem uğraşsam bu kadar olmazdı ama hayat bana ikinci şansı burada tanımıştı artık kalan her şey benim elimdeydi.Ben belirleyecektim gidişatı.

Gizem gitti hocaya itiraz etti işte yapamam utanırım falan diye.Ben de ses çıkarmadım olursa olur olmazsa da çok da sallamam dedim.Bu arada sbs sınavı da yaklaşıyordu. Tüm odağım oraya çevirmiştim.Son badireyi de atlatıp iyi bir lise için artık büyük adımı atmayı planlıyordum. Yaklaşık 2 hafta sonra falan sınava girecektik sanırım daha sonrada zaten okullar kapanacaktı ama bundan daha önemlisi artık Gizemle tek ortak olduğumuz ortam da son bulacaktı.Bir burukluk vardı içimde bir veda hüznü.Bu vedayı en sağlam şekilde tiyatro sonunda edecektim. Sınava girdik her şey istediğim gibi oldu. Beklediğim puandan biraz daha iyisini almıştım. Yaklaşık 455 yerleştirme puanım vardı.Bu da iyi bir lise için yeterliydi.Ama Gizem sınavda çok iyi sonuçlar almamıştı. Yaklaşık 420 falandı heralde yerleştirme puanı.Bu da demek oluyordu ki aynı liselerde olma ihtimalimiz çok düşüktü. Neyse tiyatro günü gelmiş çatmıştı.Önceki haftalarda prova falan yapmıştık ama Gizemle hiç samimi olmamıştık yalnızca uzaktan replikleri okumuştuk birbirimize çok duygusal şeyler yoktu basit basit cümlelerdi ama benim yıllardır kuramadığım cümleyi de içeriyordu. Seni seviyorum.

Tiyatro için sabahtan buluşmuştu ekip.Son prova da yapılacaktı ve sonra kostümler giyilecekti.Çok büyük bir prodüksiyonumuz yoktu. Normal bir köy tiyatrosu yapacaktık. Gizemle bende iki köy aşığı genci canlandırıyorduk.Son provayı da yaptık. Gizemle konuştum o arada. Heyecanlan mısın dedim. Cevap vermedi. Baktım yüzüne o da bana baktı. Kafasını salladı gitti. Seni anlayamadım ed edd avarel dedi giderken de.Artık gösterim saati de gelmişti. Heyecanlanmıştım.Sırayla herkes çıktı yapması gereken rolü söylemesi gereken repliği söyledi. Sonra sıra Gizemle bana gelmişti.Biz de beraber çıktık sahneye. Replikleri söyledik. ikimiz de duygulanmıştık. Fark ettim. Senaryo da olmamasına rağmen gittim Gizeme sarıldım sahnede. Gizem bozuntuya vermedi ama kulağıma fısıldadı napıyosun ed edd avarel böyle bir şey yoktu dedi.Ben de içimden geldi dedim. Bıraktım tüm gözyaşlarımı orada. Sonra ağladığımı izleyiciler görmesin diye koşar adımlarla gittim sahne arkasına.

Arkamdan sınıftaki yakın olduğum arkadaşlar geldi omzumu sıvazladılar destek olmaya çalıştılar ama artık nafileydi.Üzerimdekileri çıkardım Gizem görmeden ayrıldım tiyatrodan son kez görmüştüm Gizemi belki karne töreninde görecektim bir de.Ama bence sondu bu.Düşünmüyordum karne törenine falan kalacağımı. Artık dayanamazdım olan onca şeyden sonra Gizemi tekrar görmeye.Eve gitmedim bu sefer. Gizemlerin evin üstündeki parka gittim. Oturdum bir saat kadar. Telefonla Savaş aradı annem aradı babam aradı hiçbirini açmadım. Biraz yalnız kalmak istedim.1 saat kadar oturdum orada bir yandan da ağladım.8 yılın tüm pişmanlığını ağlayarak attım içimden. Atamadım ama biraz rahatlatmıştı. Sonra kalktım gittim ayrıldım parktan.

Ben bitkin bir şekilde eve gittim.Eve gidince Gizemle eski konuşmalarımızı okudum. Ağladım kahroldum bütün duyguları hissettim içimde.O gece 8 yıllık Gizemden sonra değişen hayatıma kadar yaşadığım en berbat geceydi. Gizeme sarılma cesaretini bulmuştum ama artık çok geç kalmıştım bu bir şey ifade etmezdi. Belki de dostça bir sarılma olarak bile karşılanabilirdi çünkü kokusunu içine çekecek kadar bile uzun sürmemişti sarılmamız.. Okudum eski sohbetleri her smile atışını gözümde canlandırdım. Gizeme ait bir fotoğrafı bile yoktu elimde.Onu doya doya öpeceğim bir fotoğrafı bile yoktu. Yalnızca hayallerimde yaşatmıştım onu.O gece yattım sabaha kadar uyuyamadım sonra kalkıp karne törenine gittim. Gizemi aradı gözerim yoktu. Sınıftaki herkesle vedalaştım gömleklerini imzaladım sonra ayrıldım tek başıma yürümeye başladım rotamı kaybetmiş bir şekilde. Ayaklarım beni Gizemin evine zütürüyordu ama gitmek istemiyordum. Evlerinin önünden geçtim üst sokaklarındaki parka vardım. Oturdum belki de her şey burada başlamıştı. Aşkımızın ilk fitili burada yanmıştı. Biraz düşündüm Gizemle şu an sevgili olsak ne olurdu diye? Dayanamadım daha fazla ileriye gidemedi hayallerim bir yerde takıldı.Ama hayal mi gerçek mi anlayamadığım bir şey karşımdan bana doğru geliyordu.Bu elbette Gizemden başkası değildi. Geldiği yöne doğru bakmaya başladım. Güldüm içten içe. Gözyaşlarımı sildim beni bu kadar aciz görüp üzülmesin diye. Biliyordum o da beni önemsiyordu.Az yada çok beni seviyordu.

Yanıma geldi Gizem sessizce oturdu.Bir şey konuşmadık 10 dk falan. Sonra neden böyle olduk biz dedi.Ben de nolmuşuz dedim.Biz 2 arkadaştık neden bir sürü anlam yükledik birbirimize neden bu kadar üzdük kendimizi dedi.Ben de haklısın ama hala 2 arkadaş kalamamak üzdü beni dedim. Senin yaptığın hatalarda vardı benim yaptıklarımda. Belki de benim yaptıklarım daha kırıcıydı dedim. Oysa onun yaptıklarının yanında inanın sadece küçük bir dargınlıktan öteye gidemezdi. Benim yaptıklarım daha kırıcıydı sana üst üste çok yalan söyledim dedi.Ben de önemi yok artık bugün belki de son günümüz dostça bitirebiliriz her şeyi dedim. Belki aynı liselere gideriz belki gitmeyiz ama 8 yıllık bir geçmişimiz var ve ben senden arkadaş olarak gerçekten memnundum dedim. Seni özlücem dedim. Gizem sustu 1-2 dk sonra konuştu tercihleri beraber yapalım mı belki ikimiz de aynı liseye gideriz dedi.Ben de olur o gün gelsin konuşuruz dedim kalktım ayağa elini sıkmak için ayrılacaktım artık parktan son kez veda edecektim belki de Gizeme.O da ayağa kalktı bana sarıldı sırtımı sıvazladı.Çok iyi birisin ed edd avarel benden daha iyi arkadaşları hak edecek kadar dedi. Tutamadım kendimi gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü. Saçmalama dedim öküzün tekiyimdir sandığın kadar iyi değilimdir dedim. Güldük.Sonra o kaldı parkta ben eve doğru yürümeye başladım.

Tercih gününe kadar Gizemle hiç görüşmedik bir daha.O gün bana feysten mesaj attı. Gidelim mi bugün okula yaparız tercihleri dedi.Ben de veliler falan lazımmış ona ilk önce bilgi alırız sonra okul sıralamalarını aynı sonra herkes velisiyle gelip verir idare dedim. Tamam dedi o zaman okulun oralarda buluşalım yarım saate dedi. Tamam dedim. Artık pek önem vermiyorum giyimime falan. Gizemle yaşanabilecek tüm sevgili ihtimallerini ortadan kaldırmıştık son park konuşmamızla. Parfüm de sıkmadım bu sefer. Sallana sallana çıktım evden. Okulun oraya giderken Gizemle her zaman kesiştiğimiz yolda belki de son kez birleşmişti yollarımız. Selamlaştık okula gittik beraber tercih kağıtlarını doldurduk aynı yaptık her şeyi. Sonra velilerimizi çağırdık imza işlemler için falan.ilk önce Gizemin velisi geldi işlemleri tamamladı kağıdı iade etti. Sonra Gizemle vedalaştık ayrıldılar oradan.Ben o arada tercih listeme göz attım. Gizemle aynı okulları yazmıştık ama 1.sıradaki okula benim girmem ne kadar garantiyse Gizemin girememe ihtimali de o kadar garantiydi. içim elvermedi.Son bir kıyak yapacaktım kendime. Gizemin yazdığı ikinci okulu tercih listemde en başa yazdım. Böylece ikimizde aynı lisede olacaktık. Gizemle 4 sene daha okuyacaktım.Çok büyük bir riskti bu belkide ama Gizem ile birlikte olmak her şeye değerdi.

Tercihlerin açıklanma gününe kadar çok büyük bir sabırsızlık vardı içimde. Acaba Gizemle başlayan 4 yıllık süreç nasıl devam edecekti. Tercih sonuçlarının açıklandığı gece birlikte bekledik Gizemle. ikimizde aynı okulları tutmuştu ama Gizem bunun nasıl olduğunu sordu benim 2.sıradaki okul tutuyorsa senin 1.sıradaki tutması lazımdı dedi.Ben de yanlış yaptım tercihleri hem ne fark eder ikisi de okul dedim.Öyle ama keşke biraz daha dikkat etseydin sonuçta tüm sene o okul için falan çalıştın dedi. Boşver çok takılma hem belki ikinci dönem geçiş falan yapmayı düşünebilirim sonuçta puanım yeterli dedim.O da olabilir yine de sen bilirsin inşallah hayırlı olur bizim için her şey dedi.4 yıl daha arkadaş olucaz demek haa dedi. Güldüm evet öyle olacak sanırım dedim. Sonra biraz daha muhabbet ettik. işte okulda ilk gün ne yapacaktık aynı sınıfa düşersek nolurdu düşmezsek nolurdu tüm ihtimalleri değerlendirdik beraber. Sonra benim çıkmam lazım dedi Gizem ayrıldı feysten.O çıkana kadar ben de onun çevrimdışı oluşunu izledim sonra ben de çıktım.