12 yaşındayken babamı doğumgünümde kaybettim

23 mayıs 2007.hala dün gibi hatırlıyorum o günü. doğum günümdü o gün benim. sabah babam işe gitmişti. öğlen sinemaya gidecektik. annem kuzenim teyzem ben. örümcek adam vizyona girmişti o gün. ayakkabıdan tut çantaya kadar her şeyim örümcek adamlıydı zaten.

film altyazılıydı güzelce sövdük. sinema bizim için lükstü o zamanlar. burger king'e gittik yemeği yedik. hediyeleri falan verdiler. aslında o sıralar telefon çalmış ama duymamışız sessizde olduğu için. babam aliağa demir çelik fabrikasında çalışıyordu, kalite kontrol işlerine bakıyordu. karşıdan karşıya geçerken demirler raydan çıkmış son sürat gelip biri babamın ayağına öteki de kalbine saplanmış orada kaybettim babamı.

eve geldiğimizde 2 tane adam. yüzleri kireç gibiydi. aynı fabrikadan.en sonunda söylediler gerçeği. orada yıkıldık zaten uzatmıyorum buraları.

o günden beri doğum günü kutlamam. babasını kaybeden daha güçlü olur derler ya o gerçekten doğru.ilk zamanlar pgibopata bağladım paso kavga eder binlik peşindeydim. lisede sınıfta kaldım. sonra aklım başıma geldi.şu an hem okuyup hem çalışıyorum kız arkadaşım ortamım iyi kötü param her şeyim var. geleceğimde parlak.ama bazen diyorum ki keşke eziğin önde gideni olsaydımda babam hala hayatta olsaydı.

seviyeyi yükselttik.am züt meme.

suç bizde. yandiki boşalmalık caps başlıkları varken bizimkiler okunurmu.

@3 evet haklısın.

@5 saol kardeşim.
@6 be dıbına kodumun kara sığırı. huur evladı yazdıklarımı oku zaten ben çalışıyorum.hem karı kız var hemde iş var asosyal bin