Bu ortama yabancı değildim diğer arkadaşlarım gibi şok olmamıştım daha önce anasınıfına gittiğim için korkmuyordum okuldan. Neyse sınıfa girdik hoca masasına geçti bize siz de bir yer beğenin geçin bakalım şimdilik oturun daha sonra yerlerinizi değiştiricem zaten dedi. Herkes kafasına göre geçti bir yere oturdu.Ben de gittim en ön sıraya oturdum ön sıraya kimse gelmez rahat ederim diyodum. Daha ilk günden sınıftan kendimi soyutlamıştım. Herkes tam olarak yerleştikten sonra hoca sınıf defterini açtı listeden hem isimlerimizi okuyor hem de bizi kaldırıp kendimizi tanıtmamızı istiyordu. Millet tek tek kalktı kendini tanıttı sıra bana gelince bende kalktım tanıttım kendimi tabi utanarak ve çekingen bir tavırla ve hocamız da bunu fark etmiş olacak ki babacan bir tavırla bana gülümseyip teşekkürler ed edd avarel otur bakalım dedi. Listede sonraki ismi okuduğunda kimse ayağa kalkmadı hoca yüksek sesle ismi tekrarladı Gizem yok mu dedi. Kimseden ses yok anlaşılan kız gelmemişti o gün. Hoca deftere bir şeyler yazdı sonra tam ayağa kalkacakken kapıyı birisi tıklattı ve hocanın gir demesiyle içeriye mavi önlüklü küçük bir kız çocuğu ve ardından bir bayan girdi.

Bende eve varmıştım yıllar sonra ilk kez okul dönüşünde bu derece mutluydum. Genelde okuldan dönerken Gizemi göremiycem diye üzülürdüm ama bu sefer farklıydı.O üzüntümü unutturacak çok güzel bir şey yaşamıştım. Gizemle yürümüştüm. Yürümüştüm ama işleri de çıkılmaz bi hale sokmuştum.Ne yapıcam edicem derken yemeği yedikten sonra uyuyakalmışım. Sabah yine Savaşla okul yolunu tutmuştuk. Gizemle her gün kesiştiğimiz yola gelmiştik yine. Fakat Gizemle Selver önümüzden bize selam vermeden geçmişlerdi bu sefer. Görmediler herhalde diye çok takılmadık. Sınıfa girdik. Girdik ama ne kelime. Yıldız Selver Gizem bana dik dik bakıyolar adeta beni kesecek gibi süzüyolardı. Dedim ulan noluyoruz .Sanki hepsini birbiriyle aldatmışım öyle nefret dolu bakışlar. Neyse bu bakışlar ve sıradan günler 1-2 hafta devam etti. Zaten 4.sınıfın sonlarına gelmiştik yavaştan.Ben sıramın altında yeni bir mektup buldum. Yine Selverden gelmişti.Bu sefer kesin bir dille yazmıştı. Gizem beni seviyordu. Bunu söylüyordu özetle mektup. Gidip Gizemle konuşmamı onu mutlu etmemi yazmıştı bana Selver. Daha yaşımız kaç başımız kaç olum ne bu yük bu kadar demekten kendimi alamadım.Ama gidip konuşmadım da.Fakat Gizemin sınıf içindeki tavırları bana karşı değişmeye başlamıştı. Artık sevecen değil iğneleyici konuşmaya başlamıştı. Arada bir laf sokuyor bir şekilde benim dikkatimi çekmeye çalışıyordu bunu fark etmiştim. Günler böyle geçerken yine sıramın altında bir mektup buldum öncekilerin aynısı bir mektup yine aynı şeyleri söylüyordu. Gizemin beni sevdiğinden ama çok üstünde durmamıştım Gizemden bizzat duymadığım sürece inanmazdım buna.Bu arada sınıf içinde oynanan oyunlarda falan hep Gizeme kur yapıyordum aklımca ona istemem yan cebime koy mesajı veriyordum ama çok da belli etmiyordum bu durumu. Gizemin aşkı benim kalbimde saklı bir sırdı açığa çıkmaması gereken bir sır.

Sabah okula varmıştık yine.ilk işim gidip Gizemi bulmak olacaktı.Ama olmadı. Yapamadım yine. Utanmıştım bu sefer de.Savaş biraz gaz verdi olum hadi git iste msn adresini bak çok iyi olacak falan dedi ama nafile. Gitmeye çok utandım.ilk adımı atan yine ben olmayacaktım anlaşılan.O gün içerisinde Gizem geldi Savaşla yanımıza. Biraz muhabbet etti sonra işi varmış gibi kalktı gitti bir anda. Sırada yalnız kalmıştık Gizemle.Bu beni daha da zora soktu ama baş etmeye karar vermiştim artık bir şeyler söyleyecektim Gizeme.Tam ben bunları düşünürken Gizem bir şey söyledi.ed edd avarel senin msn adresin yoktu ya hani ben sana alırım istersen bu akşam dedi.Ben de gerek yok dün Savaşla aldık istersen veriyim eklersin dedim.O da olur eklerim ver dedi. Yazdım verdim bir kağıda.O gün sabırsızlıkla bekledim okulun bitmesini sonra koşar adımlarla eve gittim açtım bilgisayarı. Msne girdim bildirim vardı. Beni eklemişti Gizem sanırım profil fotoğrafı siyah kanatlı bir melekti.Çok hoşuma gitmişti bu benim.10-15 dk sonra Gizem online oldu.ed edd avarel ? diye mesaj atmıştı. Bende evet Gizem benim sorun yok demiştim. Sonra smile attı tabi ben bunları bilmiyordum çok garibime gitmişti. Sonra yazdı tekrar.Eee neler yapıyosun anlat bakalım diye.Ben de okuldan yeni geldik işte biliyosun daha bir şey yapmaya vakit olmadı dedim.O da sen tam bir odunsun dedi yine smile attı. Genel olarak napıyosun diye mesaj attı ben de iyiyim ne olsun işte hep aynı dedim. Yine saçma bir cevap vermiştim ama onun hal hatrını sormayı akıl edebilmiştim en azından.O da basit 1-2 cümle kurduktan sonra görüşürüz dedi çevrimdışı oldu.O gün çok mutlu olmuştum ama elimde imkan olsa geriye döner ve sorduğu sorulara daha süslü cevaplar yazardım diye kendi kendime pişman da oldum.

Ben bunları düşünürken ortam yavaş yavaş dağılmaya başladı kızlar da gitti. Savaş ben 1-2 kişi daha kalmıştık. Kalanlarla da vedalaştıktan sonra biz de kalktık eve doğru yol almaya başladık. Yolda giderken Savaş üzüntülüydü hiç konuşmuyordu. Noldu lan dedim o da her şeyi bomtak ettim kusura bakma bir anda sinirlendim kızlara dedi. Bende takma kafana üzülme sen benim yüzünden dayak yedin dert ettiğin şeye bak olum kimse çakmaz durumu soran olursa da bir şekilde idare ederiz dedim. Biraz morali düzelmişti Savaşın.Ben devam ettim konuşmaya asıl ailene ne diyeceksin. Bende pek bi şey yok kafamı çarptım derim olur gider senin gözünün altı mor dedim.O da hiç bilmiyorum dedi dertli dertli. Bende Savaşa o zaman sen durumu idare etmek için gözüme basketbol topu geldi diye yalan at baktın oltaya gelmedi sizinkiler beni çağır konuşur anlatırım sorun değil ailenle aranı bozma benim yüzümden dedim.O da tamam dedi .Aslında bu kadar abartılacak bir şey yoktu.10-11 yaşındaki çocuklar güreşmişti o kadar. Ailelerimize söylesek gerçekten kızarlardı ama pek önemsemezlerdi.Çocukluk aklı işte kafamızı ona basmadı heyecan yarattık kendimize. Savaşla vedalaştık ben evime girdim. Onun evi de bizim evin hemen karşı sokağındaydı.8-10 adım sonra o da girdi evine.Eve girdim annem karşıladı kapıda hemen fark etti şişliği noldu diye telaşlı bir şekilde geldi yanıma. Bende top oynarken düştüm önemli bir şey değil geçer 1-2 güne dedim. inanmamıştı sanırım ama pek üstüme gelmedi dikkat et falan dedi öğüt verdi. Sonra akşam yemeğini yedim. Yedim mi yemedim mi onu bile fark etmemiştim çünkü içimde bir dert vardı acaba Savaş halletmiş miydi durumu diye. Yemeği yedikten sonra 1-2 saat bekledim Savaştan haber gelir belki diye ama gelmemişti sanırım o da düzlüğe çıkmıştı diye düşündüm. Bende rahatça gittim yattım. Karnımdaki sızı etkisini kaybetmeye başlamıştı sadece yatıp kalkarken biraz acıtıyordu.Üstümdeki tişörtü Kaldırıp baktım hafif ince bir çizgi halinde morluk vardı.Çok önemsemedim. Aklımdaki ve kalbimdeki bin bir karışık duyguyla uyudum.

Dondum kaldım.Ne diyeceğimi şaşırdım.O anda kafamda bir şeyler kurup Gizemi kandırmam gerekliydi. Benim onu sevdiğimi anlamaması lazımdı. Neden böyle bir şey gerekliydi onu da bilmiyordum. Neden sevgimi Gizemden saklıyordum ? Utandığım için mi fırsat bulup açılamadığım için mi? Bu iki durumu da aşmıştım sanırım çünkü yaklaşık yarım saattir konuşuyorduk.Bir şeylerden bahsedip ona aşık olduğumu söyleyebilirdim.Her şey burada son bulabilirdi ya da benim için hayal olan birliktelik burada başlayabilirdi de.Ama yapmadım geçtim yanına tekrar oturdum. Başladım saçma sapan konuşmaya.Bak Gizem dedim. ilk önce emin bir şekilde.Bu kavgayı senin için yapmadım ama bu kavgayı fitilleyen şeylerden birisi de sensin dedim. Maçlarda onları desteklemen bizi çok kızdırmıştı bunun siniriyle birlikte Ozanın sana küfretmesi zoruma gitti. Senin masumluğunu suistimal ediyordu. Bunu senin arkandan yapması onu daha da aşağılık bir insana dönüştürüyordu.Bir kıza bunların yapılması hoşuma gitmedi özellikle de 4 yıllık sınıf arkadaşım olan bir kıza. Ayrıca önceki maçlarda yaptıkları hareketler falan da zoruma gitmişti sanırım bunlar üst üste gelince dayanamadım patladım dedim.O da beni dinliyordu yine üzerindeki kendine has masumluğuyla.Son cümlemi de söyledim bunların seninle özel bir ilgisi yok lütfen üstüne alınma dedim. Saçma sapan geri dönüşü olmayan gereksiz itici bir cümleydi.Ama çıkıvermişti ağzımdan. Gizem peki dedi. Ozandan ayrılacaktım zaten bunları da duyduktan sonra o karaktersizle asla bir araya gelmem bir daha dedi. Bende içimden inşallah dedikten sonra dışımdan Gizeme yarın okulda görüşürüz Gizem ben gittim dedim ve ayrıldım oradan.

Selverin Gizemi sevdiğimi öğrenmesi umurumda değildi. Sınıfa girdim Gizem de sırasına gelmiş oturmuştu bu arada. Hiddetli bir bakış attım rüzgar gibi geçip gittim yanından. Umursadı mı umursamadı mı bilmiyordum ama muhakkak fark etmişti tepkimi.7.sınıfın 2.dönemine kadar hiç konuşmadık Gizemle. Noldu da bir anda ayrıldık olmayan ilişkimizi sonlandırdık anlamadım. Belki de Gizem benim kız gibi yaptığım nazlardan sıkılmıştım ya da parayı sevdaya tercih etmişti. Böyle olmadığına inanmaya çalışıyordum çünkü bu gerçekten acı bir şeydi. Sevdiğimin kişinin beni parasız diye bırakıp gitmesi ona olan tüm sevgimin hiç olması anldıbına geliyordu. Hiç bir sevgi paraya değişilmezdi.En azından benim için öyleydi. Hele ki içimdeki Gizem sevgisini ölçmek için bir birim yoktu bu tarifi imkansız bir şeydi çünkü. Gizemin doğum gününü de kutlamadım. Yarıyıl tatilini de bomboş geçirdim kimseyle konuşmadan artık günden güne eriyordum. Gizem için ayakta kalmaya çalıştığım mücadele verdiğim anda beni kendisi yıkmıştı.Ya da ben kendi kendimi yıkmıştım.Bu pişmanlıkla mücadele etmeyi öğrenmeliydim artık yoksa beni bitirecekti.

aq bende sırf bu yüzden üye oldum

Sırf şu yazıyı okumak için üye oldum... Ya iyi yazıyorsun ya da başak falansın... Bu kadar detay mı olur birader...

Ertesi gün okula giderken Gizemi her zamanki kesiştiğmiz yolda görmüştüm.Ama bu sefer yanında Ozan değil Selver vardı ve gayet mutlulardı.O sırada içimi sevinç ve zafer duygusu kaplamıştı. Mutluluktan gülmemek için kendimi kastım. Onlar da bizi görmüştü ve gelip yanımıza selam verdiler Savaş ikisine de karşılık verdi ben ise sadece Selverin yüzünde doğru Günaydın demiştim. Gizeme bir şey dememiştim. Neden bir anda Gizeme karşı tavır takınmam gerektiğimi düşündüm. Onun peşinden artık koşmayacaktım. Ozan gibi karaktersiz birisi için ağlamış kızın peşinden koşmazdım ben. Hiç konuşmadan okula vardık dördümüz. Sonra geçtik sıralarımıza.O gün çok sıradandı. Tıpkı diğer günler gibiydi.4.sınıfın 2.dönemine kadarki günlerde çok sıradan geçmişti sanırım çünkü çok net şeyler hatırlayamıyorum. Gizemle beni ilgilendiren bir konu olsan elbet hatırlardım…..

Başlamak hiçte içimden gelmemişti.Çok pişmandım her şey için. Gizeme açılsaydım zamanında böyle olmayacaktı. Geç kalmıştım her şeye.Her gece yattığımda bunları düşünmüştüm. Elbet bir şekilde yollarımız tekrar kesişecekti. Herkese ikinci bir şans tanınıyordu bu hayatta. Mutlaka ben de bulacaktım bu fırsatı ve o zaman beklemeyecektim.8 sene bekledim de ne oldu? Kaydı gitti ellerimden diye düşünüyordum ama o an gelse yine yapamayacaktım eminim. Yine utanacaktım yine korkacaktım açılamayacaktım ona. Sınavda vardı açıkçası Gizemle meşgul etmek istemiyordum kendimi. Kendimce bahane üretiyordum artık.Tek temennim Gizemin bu süre içerisinde benden başka benim gibi bir arkadaş bulmamasıydı. Eğer öyle bir şey olursa bu kez dayanamazdım.Bu kez her şeyi bitirirdim bitirmeye çalışırdım.

Günler böyle geçti gerçekten Gizemden ayrı kalmaya alışmıştım. içimdeki özlem ilk önce büyük bir alev de olsa zamanla köze dönüşmüştü. içimi yakıyordu ama artık yapacak bir şey yoktu. Gizem için her şeye katlanmıştım buna da katlanacaktım. Belki de iyi bir şeydi özlem. Gizemi her an bana hatırlatan bir alarm gibi.Onu unutmama izin vermiyordu ama ona olan sevgimin de bitmesine izin vermiyordu. Günler böyle ilerledi ben ders çalıştım Gizem kendi aleminde takıldı. Birbirimizle konuşmaya bile utanır olmuştuk. Artık Gizem için verdiğim bunca emek boşa gitmişti.Onu elde etmek için her şeye en baştan başlamam gerekirdi.

Onu görünce öyle bir gaza geldim ki şiir gibi top oynamaya başladım. Heyecandan ne yaptığımı bilmiyor 2 ayağımı geç oyuna el kol bacak kafa gövde ne varsa katıyordum adeta savaşıyordum orada. Bunun üstüne bi tane de gol attım. Golü Gizeme hediye etmek ister gibi döndüm ona baktım ama yerinde yoktu. Sağa sola bakındım civcivini kaybetmiş tavuk gibi ama yok. Sonra arkama döndüm baktım. Gizem karşı takımın kale arkasına geçmişti.O sınıfın kızlarıyla tezahürat yapıyor onlarla eğleniyordu. Adeta Gizem sınıfa, arkadaşlarına, özellikle de bana ihanet etmişti. Niçin onlarla takılıyordu anlam veremedim. Gizem beni bir kez daha alt üst etmişti.O moral bozukluğuyla zaten maçtan koptum ne oynadım naptım hiç hatırlamıyorum.Ama maçı 6-7 farla kaybetmiştik onu hatırlıyorum. Karşı takımdan mermi gibi şut çeken Ozan vardı bizi o duman etmişti muhabbetlerden anladığım kadarıyla. Sınıfa geçtik giyindik falan Savaş geldi yanıma takma olum bu kadar kaybettiysek ettik haftaya tekrar ayarlarız yeneriz bunları.Hem bu sefer bi tane de beden hocasını hakem yaparız eşit maç olur bu sefer affetmeyiz dedi.O maça üzüldüğümü sanıyodu ama benin acım başkaydı. Bozuntuya vermemek için eyvallah adamım inşallah bir dahaki maç oyarız bunları dedim.O da omzuma elini attı sonra beraber çıktık sınıftan. Evin yolunu tutmuştuk.

Okula giderken kullandığımız yol ile Gizemin de okula geldiği bir yol vardı her sabah orada kesişirdi yollarımız.O yüzden güne öylesine mutlu başlardım ki bunun tarifi mümkün değildi. Savaş da hep geliyo seninki diye şaka yapar sonra bir anda ciddileşirdik. ikimizden başka kimse bilmemeliydi bu sırrı.Öğrenirse bu olayı Gizem rezil olurdum ona karşı.O gün yine kesişmişti yollarımız.Ama bu sefer yanında Ozan da vardı. Bizi umursamadan selam bile vermeden geçip gittiler önümüzden.O an öylesine sinir olmuştum ki gidip Ozanla kavga edesim geldi ama biliyordum dayak yiyeceğimi çünkü o benden daha iri yarı hem de kete bir çocuktu. Mutlaka kavga tecrübesi vardı. Kendimi kontrol altına alarak okula vardım Oturduk sıramıza Savaşla. Gizem hala yoktu büyük ihtimal zil çalana kadar Ozanın yanında olacaktı.5-10 dk sonra zil çaldı. Zilin çalmasıyla beraber Gizemin yanında Ozan da geldi. ikimiz aslında iyi anlaşırdık Ozanla ama aramıza Gizem husumeti vardı.Tek taraflı bir kin besliyordum belki de.Ozan Gizemi sırasına bıraktıktan sonra yanıma geldi.Ed edd avarel çıkışta maç yapalım mı hem bu sefer bedenci de yanımızda olacak dedi. Bende tamam dedim yapalım. Yine biz kadroyu belirledik.O gün büyük bir curcuna vardı sınıfta herkes onlara bilenmişti 1 kişi hariç tabii ki.Aslında bir tek o yanımda olsa onlara karşı ikimiz beraber dursak diğerleri umrumda bile değildi ama o yoktu işte. Elimden de bir şey gelmezdi.

beyler bilgisayarın başına daha yeni geçtim. Hemen bir şeyler atıştırıp geliyorum yarım saate başlarım yazmaya görüşmez üzere...

O gün okul çıkışında Gizemin Ömerle konuştuğunu gördüm. Sanırım aralarındaki tüm bağları koparıyodu Gizem.Bu yaptığı Ömere benim attığım yumruklardan daha sert ve acımasız olacaktı. Olur da bir zorbalık yapar diye konuşmalarını uzaktan izledim bittikten sonra da Gizem yoluna Ömer yoluna gitti.Ben de Gizemin yanına gittim dolayısıyla.Ne konuştunuz Ömerle dedim. Sanane dedi gülerek. Benim yüzüm düştü bir anda sonra şaka yaptığını anladım. Artık Gizemden aldığım tepkiler genelde beni üzdüğü için şaka yapıp yapmadığını anlamıyordum.Bir şey konuşmadık artık benimle ilgilenmeyi bırakmasını istedim benim böyle bir arkadaşlık istemediğimi tavırlarının hoşuma gitmediğini söyledim bu kadar sonra ayrıldık dedi. Bende iyi yapmışsın sana yazın söylediklerimi hatırladın mı dedim. Tamam tamam sen haklısın dedi güldük.Onu eve bıraktım sonra bende eve geçtim. Gizemi Ömerden de korumuştum ama artık yorulmaya başlamıştım. Kendi kendime Gizemi tehlikeye atıyor her defasında da pişman oluyordum.Her olay ardından Gizeme açılıcam diyor ama bir türlü beceremiyordum.Ve galiba hiç bir zaman beceremeyecektim.

4.sınıfın olaylı birinci dönemini böyle bitirmiştim.Eve de çok iyi bir karne zütürmüştüm. Derslerime her zaman önem veren asla onları boşlamayan birisi olmuşumdur hayatımda hep. Bazılarının gözünde inek sıradan öğrenci bazılarının gözündeyse olgun bilinçli öğrenci. Karneyi attığım gibi Savaşı da alıp mahalledeki başka bir parka gitmiştik okulun orda olana değil. Orada sınıftan samimi olduğumuz 3-5 arkadaşla daha toplanıp cips kola tarzı bir şeyler almış aklımızca piknik yapıyorduk. Aramızda saçma saçma muhabbetler dönüyor eğleniyorduk. Derken karşıdan Ozan ve ipsiz cingen arkadaşlarını gördüm. Yanımdakiler hemen gidelim kavga çıkmasın dediler. Bende sorun yok oturun bir şey olmaz olursa da karışmazsın olur biter dedim. Sağolsunlar öyle bir şeyi kabul etmediler.Ne olursa olsun beraberiz dediler oturduk devam ettik muhabbetimize. Ozanla birkaç kesişmeden sonra bana bir el hareketi yaptı. Bunun anlamı gel demekti. Arkadaşlarımda bu hareketi görmüştü. Gitme diye bana telkinlerde bulunuyorlardı ama dinlemedim.. Bende kalktım arkadaşların arasından ilerledim ve Ozanın yanına gittim. Nasılsın dedi bana bende iyilik seni sormalı diye cevap verdim. Eyvallah dedi. Sonra konuşmaya başladı geçenlerde olanlar için özür dileriz. Size karşı baya ayıp oldu 2 adama tüm sınıf girdik bu adamlığa sığmaz falan dediler. Bende aynen öyle oldu dedim. Sonra devam ettim ama sorun yok biz unuttuk oldu bitti bir daha karşılaşmayız görüşmeyiz olur biter dert edilecek bir şey değil dedi.O da eyvallah adamsın dedi elini uzattı.Ben de elimi uzattım tokalaştık sonra arkamı dönüp gitmeye yeltendim. Ozan arkamdan Gizemle aranızda ne var dedi…

7.sınıfın 2.dönemi de başlamıştı. Okulun ilk haftaları da monoton bir şekilde ilerledi. Okulda bir gün teneffüste Savaş sırama geldi oturdu. Naptın dedi. Yüzüne baktım cevap vermedim kafamı çevirdim. Savaş küsmüyüz lan dedi.Ben yine cevap vermedim. Kaç yıllık kardeşliğimizi önemsemiyo musun dedi.Ben de sen onu git Kezbana sor bakalım ne diyecek dedim.O da gibtir et o kaltağı dedi. Güldüm zaferi ilan eder bir şekilde. Anlaşılan Kezban bir oyun yapmıştı yine ve foyası ortaya çıkmıştı. Noldu tutmadı mı sevdanız dedim. Güldü Savaşta tutmadı kardeşim çok büyük bir hatadan döndüm dedi. Noldu dedim. Kezban beni falan sevmiyomuş sadece takılmakmış amacı oysa ben ondan hoşlanmıştım iyiki aşık olmadan gerçek yüzünü gördüm dedi.Ben de nasıl gördün dedim. Mesajlarından yakaladım bunun dedi. Facebook şifresini istedim ordan sohbetlerde gördüm dedi.Ben de facebook ne lan dedim.O da oooo senin de hiçbir şeyden haberin yok aslanım dedi. Anlattı biraz facabooku. Umarım bu taka da bulaşmayız msn gibi dedim.O da msn den daha iyi artık herkes orada dedi. Sonra barıştık mı dedi.Ben de o kadar kolay değil artık be Savaş dedim. Seni kardeşim gibi gördüm sen beni bir kızın sözüne bakıp harcadın dedim.Ne desen haklısın sana yalvarmak bir şeyi değiştirmeyecek.Ne zaman düzeldiğimi görürsen o zaman gel tekrar konuşalım yediğim takun farkındayım ama bir hatadır yaptım affedebilirsen beni büyük bir yükün altından kaldırırsın çok pişman oldum dedi.Ben cevap vermedim sonra Savaş kalkıp gitti yanımdan. Elbette affedecektim Savaşı.Ama biraz kendine gelsin hemen affetmekte çocukluk olurdu diye bir şey demedim o gün.

Devam panpa bu hikaye bitecek

O haftanın sonunda Cuma çıkışında beni Savaş top oynamaya çağırmıştı. Karşı sınıfla maç var gel sen de çarpalım şunları dedi.Ben de eşya yok bende şu an olmaz dedim.O da git al gel eşyalarını hemen başlamaz bekleriz seni dedi.Ben de başka bir zamana kardeşim dedim. Moralin de bozuk gibi bak hadi kırma artık bitsin aramızdaki husumet dedi.Bir insanın bana yalvarmasını asla istemezdim. Tamam o zaman bekleyin hemen giyinip geliyorum dedim eve gittim giyindim geldim. Maç yapacağımız sınıfta hazırdı sahaya geçmişlerdi bizimkilerle beraber. Sahada Ömer de vardı.O an içimde çok büyük bir nefret çığ gibi büyüyordu maça bağlanmak için bir sebebim vardı.Ömere olan hıncımı maçta çıkaracaktım. Maç başladı. Bizimkiler de dökülmeye başladı ben de dahil.Ard arda goller yedik maç baya bir farkla bitti.Ben hem maçın hırsıyla hem de Gizem mevzusu yüzünden Ömere topla giderken sağlam bir tekme geçirdim çocuk yüzüstü savruldu. Dizleri falan da yüzüldü. Kız gibi ağlamaya başladı hemen sınıfındakiler geldi üstüme doğru bizim sınıfta boş durmadı hemen koşarak geldiler yanıma beni korudular.Ömer sonra yerden kalktı bırakın abi şunları her yerde kaybetmeye mahkum bunlar bir daha sizinle maç yapan adam değildir dedi.Ben de zaten değilsin lan bilmiyor muyuz senin dedim.Bir kaç laf atışmasından sonra hepimiz dağıldık ama sinirim hala geçmemişti hatta sinirden ağlayacak duruma gelmiştim her yerde kaybetmiştim Ömere karşı bir kez daha yenilmiştim.

panpa nasıl hatırlıyon kaç sene önceki olayı dıbına koyim