12 senedir musallatlar

evet beyler inanan olur, inanmayan olur, umurumda da değil. ben hikayemi anlatır giderim. daha önce bu tip hikayeler anlatan arkadaşlarla (sazan.avi olmayanlarla) iletişime geçtim ve karşılıklı bilgi alışverişi yaptık) bu zamana kadar yazmaktan hep korktum ama artık yazmak istiyorum.

reservedleri alın birazdan başlıyorum

ama baştan söylüyorum, korkanlar, iradesine hakim olamayanlar kesinlikle okumasın çünkü öyle olduğunda gelmeleri daha kolay oluyor

edit: hikaye sonu capsler gelecektir o zaman inanacaksınız hepiniz

edit 2: beyler mesaj yağıyor, hepinize tek tek cevap veremem genel açıklamaları yapıyorum zaten entry leri takip edin

edit 3: beyler iki günde bitirmeyi düşünüyorum hikayeyi ama ilgi olursa. boşa yazmayayım

beyler öncelikle kendimden bahsedeyim, 24 yaşındayım. 12 senedir bana musallatlar bir gün bile gitmiyorlar başımdan. bunları anlatmanın bir nedeni de benim yaptığım hataları diğer arkadaşlarında yapmamasını istemem. başlıyoruz..

o zamanlar 12 yaşında bir çocuktum, ailem çok dindar bir aile olduğu için böyle cin konuları çok geçerdi bizim evde. bende dinlerdim hep meraklıydım ama bir yandan da korkuyordum sürekli. ailem bu durumun bende yaratacağı pgibolojik etkiyi düşünemiyordu. bir aile dostumuz vardı nazif amca. öğretmendi. bir gün bize geldi yine bu konulardan açıldı muhabbet, nazif amca benim orada olduğumu farkedince çocuğun yanında neden böyle şeyler konuşuyosunuz falan dedi konuşmamaları gerektiğini söyledi. o günden sonra benim yanımda konuşmadılar ama ben hep gizlice gider dinlerdim annemleri, şuna musallat olmuşlar şuna şöyle yapmışlar falan diye. ama beni hiç uyaran olmadı.. korkma, korkarsan sana ulaşmaları daha kolay olur diye uyaran olmadı.. düşünme diye uyaran olmadı..

@11 eğer korkun varsa okuma. yani böyle şeyleri aklına getirmiyorsan. ama getiriyorsan mutlaka oku kardeşim

çok başına buyruk bir çocuktum, 6 kardeştik biz, balıkesirde büyüdüm. 6 kardeş olunca insan kimseden ilgi görmüyor, hele benimki gibi bir ailesi olunca. o yüzden kimse korkularıma engel olmama yardımcı olmadı, dolayısıyla bende yenemedim korkularımı..

o zamanlar 3 katlı bir evin 2. katında oturuyorduk, kasaplar mahallesinde oturuyorduk balıkesirde oturanlar bilir. bu olaylar ilk başladığında kıştı. karanlık erken çöktüğünden hava kararınca girerdik eve.. ama ben hep korkardım karanlıkta eve girmeye. merdivenin hemen altında boşlukta kömürlükler vardı ve orası zifiri karanlık olurdu. zaten hep derler ya en çok korktuğunuz şeyleri size karşı kullanırlar diye, işte ben o gün eve girerken tam o kömürlüklerin yanından geçeceğim sırada gıcırdamalar gelmeye başladı o taraftan, içimde bir baskı hissediyordum hala şu oturduğum yerde hissettiğim gibi..

@17 aklına çok geliyorsa oku kardeşim, ama gelmiyorsa hiç bulaşma derim

sigara içip geliyorum o arada sorularınız varsa sorun burdan cevaplayayım inbox da tek tek zor oluyor hepinize burdan cevap vereceğim

@32 sakın korkma kardeşim korkunca geliyorlar

beyler kusura bakmayın anlatmamı pek istemiyorlar.. öncelikle evet çok korkan var ama güçlü olup korkan var bir de tümüyle korkan var. beyninizi ele geçirmelerine izin verirseniz işleri çok kolay olur. cenabetlikle pek bir ilgisi yok ama olmamaya dikkat et.

evden korka korka çıkmıştım kapıyı açan annemdi, gözlerimdeki korkuyu hissetmiş olacak ki ne oldu diye sordu. önce söylemek istemedim ama çocuk aklı söyledim, korktuğumu, kömürlükten gelen sesleri söyledim. annem gözlerini birden açtı, o an korkuyu en ücra yerime kadar hissettim annemi ilk kez böyle görüyordum. beni hemen içeri aldı oturttu ve sarıldı dizine yatırdı. anne ne oluyor diye sorduğumda cevap vermedi çünkü telefonla birini arıyordu. konuşmaya başlayınca hafız teyze olduğunu anladım, hafız teyze yan komşumuzdu gerçek ismini hiç öğrenememiştim merak da etmemiştim zaten. sesi titriyordu annemin, onu öyle gördükçe daha da korkuyordum ama ne olup bittiğine dair hiç bir fikir yoktu aklımda. derken 10 dakika sonra kapı çaldı gelen hafız teyzeydi

beyler iki günde bitirmeyi düşünüyorum hikayeyi ama ilgi olursa. boşa yazmayayım

hemen yanıma gelip oturdu başımı okşadı korkma oğlum dedi, neyden diye sordum anneme baktı cevap vermedi. yüzüme bakarak daha önce hiç duymadığım bir kaç dua okudu. yarın sana muska da yapacağım diyip çıktı..

o gün kime sorduysam cevap vermedi bana olanlarla ilgili, ama onlar cevap vermedikçe ben daha da korkuyordum. çok küçüklüğümden beri bir huyum vardır kafama yorganı geçirmeden uyuyamam, o gece özellikle o şekilde yattım çünkü gerçekten çok korkuyordum.. 10 dakika kadar sürekli düşündüm korkuyordum kalbim fırlayacak gibiydi.. sonra bir şey hissettim, bana yaklaşıyordu sanki, ama açıp bakamadım ne olduğuna. o gece hayatımda yaşadığım en korkunç geceydi. sürekli sesler duyuyordum anldıbını bilmediğim kelimeler, ayak sesine benzer şeyler, hırlamalar.. ne yataktan kalkıp annemlerin yanına gidebiliyordum ne de uyuyabiliyordum..

@52 kardeşim korkmaman güzel bir şey, ama dalga geçme derim. ben bunları yaşamama rağmen hala dini inancım tam olarak oturmadı ama asla dalga geçmiyorum

@56 olur kardeşim ama dalga geçme derim ben

@59 dediğim gibi dini inançlarınıza bişey diyemem benim inancım da daha tam oturmadı. bence yapmak istediğini yap

gözümü açtığımda hastanedeydim.. yanımda annemi gördüm hemen üstüme atıldı ne oldu diye soracak halim yoktu.. babam geldi gece çok kötü oldun bağırıyordun çok kötü terliyordun dedi. sesimi çıkaramıyordum sadece bakıyordum. canın yanıyor mu diye sordu babam, neden yansın baba dedim. annemle birbirlerine baktılar. annem yanıma yaklaştı. oğlum dedi.. gece hiç sarsıntı hissetmedin mi? hiç canın acımadı mı? hayır dedim, hiç bir şey hissetmedim. annem ağlamaya başladı, neden ağlıyorsun anne dedim, babama döndüm baba neler oluyor diye sordum. yine bana cevap veren yoktu.. babam korkma oğlum dedi, masanın üzerindeki aynayı alarak bana uzattı. bak, ama sakın korkma dedi. aynayı alıp yüzüme baktım. boğazımda bir yutkunma oldu, karnıma bir ağrı saplandı, başım çekiçle vurulmuş gibi ağrıyordu, korkuyordum.. gerçekten korkuyordum.. bu baktığım ben olamazdım..

ağlamaya başladım o anda.. çok kötü bir duyguydu.. kendi yüzünüzü çizikler içinde, morluklar içinde görmüş olabilirsiniz. ama bunun nasıl olduğunu bilmeden görmek.. o günden sonra hiç kendim olamadım zaten, bir anda büyümüştüm sanki..

o günlerden her şeyi net olarak hatırlayamıyorum beyler o yüzden biraz atlayabilirim

beyler liseliler gitsin devam edicem. gece buralarda olun

beyler başlayalım mı? kimler burada?

hafız teyzenin yaptığı muskayı taktığımda bir süre hiç bir şey olmadı. bir gün banyoya girdim, çıktığımda muska yerinde yoktu.. korkmuştum, korkularım beni yine ele geçirmişti, yine başlıyorduk..
hafız teyzeler köydeydi o zaman hemen yenisini yaptıramamıştık, zaten asla yaptıramayacaktık.. köyden geldiklerinde, hafız teyzenin öldüğünü öğrendik. muskamın kaybolduğu gün.. annem yüzüme çaresizce bakıyordu, babam çözümler arıyordu, annem ve babam dışında herkes benden uzak duruyordu.. öz kardeşlerim bile..