Okul kıyafetlermi giydim. Kapıdan çıktım Nejdeti gördüm. Okula doğru yürümekteydik. Okula gidene kadar hurfeyne bana her şeyi anlatıyordu. Hz.Süleyma'nın mühründen tuttun. Dedesinin Hz.Muhammet(S.a.v)'e ibadet ettiğine kadar her şeyi beynime işliyordu. Okula nasıl geldiğimi nasıl bu kadar hızlı zamanın geçtiğinin farkında bile değildim. Okuldan çıkıp eve doğru yürüyordum. Hurfeyne'nin Dur sesi beynimde yankılanıyordu. Dona kalmıştım evde seni bekleyen biri var ben nedersem aynısını cevap olarak söyle. Hurfeyneye sonsuz güveniyordum. Emin adımlarla eve doğru giderken bunu nasıl bilebildiğini düşünüyordum.(O zaman nasıl güçleri olduğunda bir fikrim yoktu.)
Bahçe kapısını açtım evin kapısına doğru yürüdüm kapıyı çaldım babam açtı. Babam bu saatte evde olmazdı şaşırmıştım.

Babam: Hemen içeri geç dedi. Çantamı koridora bırakıp salona yöneldim. Hurfeynenin sinirini ve rahatsızlığını inanılmaz bir baskıyla hissediyordum. Sanki içimden çıkıp saldırmak istiyordu. Salona girdim. Koltukta oturan bir adam vardı yüzü ise resmen şeytan gibidi inanılmaz derecede sinirli gözlerle bana bakıyor dudakları hafif hafif oynuyor sanki birşeyler söylüyordu bana annemin yanına geçtim oturdum.

Babam: Buyrun hoca efendi, babam hakkında herşeyi biliyorsunuz size güvenimiz sonsuz, en son oğlum budur dedi

Adam : Bu çocuk cinli cinler ele geçirmiş türlü türlü büyüler yaptırıyorlar buna hemen tepsi , , iğne evde varsa et yoksa gidip alın hemen dedi. Annem kafasını sallayıp mutafağa gitti.
Bu adamın kim olduğunu çok merak ediyordum. O sırada devreye hurfeyne girdi.

Hurfeyne '' Bu mahlukat adem soyunun en kötüsüdür, kafir cinlerle beraber yaşar, onlar için büyü yapar insanlara musallat eder , yıllar önce sen doğmamışken bu adam Şevki hocanın yanına geldi ona büyü yapması için zorladı para kazanabileceğini söyledi yanında kafir cin ordusu ile gelmişti . Şevki hoca teklifi için üzüldüğünü sadece rahman olan Allah'ın yolunda devam edeceğini söyleyince. Bu kafir, kafir cinleri dedene saldırtmaya kaltı, ben ve ordum hepsini öldürdük. Deden bu kafire saldırıcakken bizi durdurdu . Güzellikle büyü yapmaması gerektiğini anlattı. Bu kafiri yolladıartık herşey daha anlamlıydı.

Annem elinde mazemeler ile içeri girdi. Ne yapacağımı bilmiyordum. Aklıma kağıtta yazan zor durumda kaldığımda kullanmam gerek mühürlü kelimeleri söylemeye başladım içimden. Bir anda o adamın yaanındaki yanan cinleri gördüm . hepsi bana doğru bakıyor kahkahalar atıyordu.

Adam. Geç şöyle karşıma'' dedi. Bir anda kendimi izlerken buldum. Kendimi dışarıdan görüyordum. Annem ve babam bu yoğun enerjiye dayanamamış bayılmıştı. Adam ve yanan cinlerin etrafını bir anda Hurfeyne'nin ordusu sarmıştı.

Adam: Demek o büyük birleşmeyi yaptınız hemde bu yaştaki çocuğa, eğer bana birşey olursa çocuk ölür diyordu. Bir anda kendi bedenimden arapça konuşuyordum herşeyi seyrede biliyordum ama ne dilim vardı nede hareket edecek bir bedenim. Arapça konuşuyordum, o dili bilmediğim halde anlayabiliyordum.

Hurfeyne : Ey yoldan sapmış ademoğlu bu çocuk bize emanettir, artık seni bizden kurtaracak hiç kimse yok !

Bir anda oda sarsılmaya Hurfeyne'nin ordusu adam ve yanan cinlerin etrafında dönmeye başladı. Heryer simsiyah duman bulutuydu. Bilincim yine gitmişti..

Uyandığımda evin içinde sağlık ekipleri vardı. Annem uyandığımı görünce göz yaşlarını tutamadı. sedyeye alarak beni taşımaya başladılar. Hiç gücüm yoktu tekrar bilincim kapandı...