Ertesi gün sınıfta merhaba diyip yanaştım yanına. Nerde oturduğunu sordum bizim apartmanın hemen yanındaki apartmanda oturuyormuş. Kocaeliden gelmiş buraya aslen mersinliymiş. konuşmasında farklı olan bir şey vardı bunu farkedemiyordum fakat onu dinlerken kendimi kaybolmuş buluyor,hep konuşmasını sağlamaya çalışıyordum. Kendimi böylesine ona kaptıran şey neydi?

Arayı yapmıştım bununla kurs çıkışı birlikte eve yürüyor;o konuşuyor ben dinliyordum. Hastaymış kanında bir problem varmış ondandır ki yaşamın akışına kendini uyarlayamıyordu sürekli gelişen olayları sonradan algılıyordu. Bu çıkarımı yaptıktan sonra dikkatimi verdiğim anda ne kadar yavaş konuştuğunu farkettim. Evet beni benden alan şey yavaş konuşmasıymış. Yavaş konuşan bir insan nasıl çekici olabilir ki? Saçma gelebilir belki fakat benliğimden ayrılmış vasiyette buluyordum kendimi.

Gel zaman git zaman hayatımda ilk aşık olduğum kız olmuştu. O an ilk aşkım olduğunu düşünüyordum fakat nerden bilebilirdim ilk ve son aşkım olacağını...

sbs nin son öğrencileriydik(99 nesli) o sene sınava hazırlandığım sene olduğundan hep mesafeli durmuştum ilişki yaşayacak kafada değildim. Amma velakin bu kararı kızla bir tutam samimiyet kurduktan sonra verdiğimden birden kıza terso yapmış gibi oldum. Kız da bozulmuştu bunu anlayabiliyordum fakat üstüne gitmemiş,ben yazmayı kesince o da kesmişti.

Ve kocaman bir sene aramızda diyalog olmadan geçmiş farklı liselere gitmiştik. Konuşmayı kestiğimiz zaman zarfından bu yana hiçbir zaman aklımdan çıkmadı. Her gece yatağa onu düşüneceğim diye yarım saat erken gider olmuştum. Mesafeli olup da böylesine bağlanmış vaziyette oluyorken bir de o mesafeyi koymasam araya derslerden ne kadar muaf olacağımı düşünün. Bugün iyi ki koymuşum araya o mesafeyi diyorum hafif de olsa ciğerimin yandığını hissederek.

Lise boyunca hiç sevgilim olmadı. Gelip duygularını açan birkaç kız olmuştu da aklım halen ve hep onda olduğundan nazikçe olumsuz bir dönüt yapmıştım. Ha sorarsanız liseye geçtin madem neden yazmadın diye canını yediğim gururum el vermedi beyler. Ne aptalca bir durum. Belki de güzel günler geçirme fırsatım bulunurken gururum yüzünden bu fırsatı teptim.

Rezerv böyle devam et

Yine bir gün part1 de değindiğim gibi kıza özel ders vermiş, otogarda eve dönmek için dolmuş beklerken uzun süredir telefonuma bakmadığım geldi aklıma. Dışardayken telefonu kurcalamaktan hoşlanmam fakat o an dolmuş gelene kadar bakmam cazip geldi. Veriyi açtım refleks olarak direkt inciye girdim zaten kimseden mesaj geldiği olmazdı gelen bildirimler de futbol idda neyim önemsiz bildirimler olurdu.

Bildirim panelinde instagramdan bir mesaj gelmiş olduğunu gördüm. Paneli indirip baktım ve kullanıcı adı yazan kısımda yazan isim heyecandan düşüp bayılmama neden olacak kadar etkiliydi. O kızdan başkası değildi. Bir fotoğraf yollamış ve "kütüphanede görünce aklıma sen geldin"yazıp gülücük atmıştı. Fotoğrafta da sherlock holmes kitapları vardı orta sonda en büyük hobim sherlock okuyup vaka çözümlemek olurdu bunu tüm arkadaşlarım bilirdi

mesaja cevap verdim ve eskileri yad eden derin bir sohbet başlamış oldu. Otogardan eve dolmuşla 1 saatte anca varıyordum;çekilmez bir yolculuk olurdu her defasında fakat o gün dolmuşta onunla sohbet ederken bir durak ilerde indiğimi bilirim.
Öyle öyle konu konuyu açtı öğrendiğime göre beni bayağı soruşturmuş ayrı kaldığımız 3 senelik süre zarfında hakkımda, yaşantımda az çok bilgi sahibi olmuş. Şaşırmıştım fazlasıyla.
Günlerim tamamen ona odaklı olmuştu. Okulda, spor salonunda, evde,banyoda her yerde zihnimi meşgul eden kendisinden başkası değildi.

Aramız gün geçtikçe iyiye gidiyordu neredeyse sevgili gibi olmuştuk sevgi sözcükleri ekgib olmuyordu. Eskilerden konuşurken neden birden konuşmayı kestiğimi sormuştu durumu anlatmıştım ona biraz üzülse de hak verdi sonunda

Konuşuyorduk, birbirimize güzel sözcükler söylüyorduk söylemesine de fakat ekgib bir şeyler vardı. Bıraktığım gibi değildi, çok değişmişti. Üzücü ki herkes gibi olmuştu. Onu diğerlerinden ayıran en önemli özelliklerinden saflığı, kibar tavrı ve masumiyeti çıkmıştı benliğinden. Bambaşka biri vardı karşımda aradığım, arzuladığım kişi değildi. Okuduğu lise meslekvaari bir liseydi ve korktuğum gerçekleşmişti. Onu da kendilerine benzetmeyi başarmışlardı. Herkes gibi olmasını sağlamışlardı.
Bunun farkına vardığımda 2 aydan fazla bir konuşma geçmişimiz bulunuyordu ve bende hafiften mesajlara geç dönme-bazen hiç bakmıyordum-,yazmadığı zamanlar hiç yazmama tavırları baş göstermeye başlamıştı. 2 aydan beri konuşmadığımız bir gün bile yokken haftalar boyu konuşmadığımız zamanlar olmaya başlamıştı

instagram olsun vatsap olsun attığı durum ve fotoğraflar artık tamamen yeni bir kişilik oluştuğunu gösteriyordu;benliğinden uzak, herkes gibi...

Hiçbir zaman argo dahi kullanmamış kız küfürlü ss ler atmaya başlar olmuştu. Kahroluyordum beyler, bu farklıydı, onlar gibi değildi asla.saf ve güzel duyguların vücut vulmuş şekliydi. Konuşmadığımız 3 sene boyunca aklımdan çıkamamış olmasının nedeni buydu.

Geriye sadece bir zamanlar çok iyi tanıdığım ama artık tamamen kendime yabancı hissettiğim, tanıyamadığım,bir beden kalmıştı.
Daha fazla konuşmamın gereği yok diyip 4.sınıfın başlarında güzel dileklerde bulunup bir daha bana yazmamasını rica ettim. Hiçbir şey söylemedi, yazmadı da zaten

Bugün 21 yaşındayım yaşananlardan 4 sene geçti ama aklıma gelmediği tek gün dahi olmadı. Bu yaşıma kadar başka kız istemedim hayatımda.

Benim hayatımda olması gereken kadını orta sonda tanımış, lise 3 de izini kaybetmiştim.

Bugün hayallerimde hep ilk tanıdığım ve halen öyle kalan kişi olarak yer alıyor.

Biraz olsun içimi dökmek amacıyla yazmaya başladığım bir entryde herhangi bir prim amacım yoktu nihayetinde okuyan da olmamıştır sanırsam zaten

Varsa da derdime biraz olsun ortak hissetmişse teşekkürlerimi sunuyorum