11 yıl önce araba kazası ve hayatım

yağmurlu bir cuma günü, son dersimizin beden olması büyük tesadüftü. beden öğretmeninin yaptırdığı sıkıcı jimnastik hareketleri artık son buluyordu. zil sesini duyan bizler mutlulukla kendimizi eve atacakken hoca seslendi;

+mert, oğlum yardım ette şunları eşyaların olduğu odaya zütürelim
-tamam öğretmenim

yanımda egemen var, aynı sitede oturduğum ve son derece yakın olduğum tek arkadaşım. oda benimle kaldı 3 kişi toparladık etrafı. hoca teşekkür etti, egemenle okuldan çıktık. ama unuttuğumuz bir şey vardı; servis..

oturduğumuz site okuldan yürüyerek gidilmeyecek kadar uzaktı. üstüne birde yağmur olması işimizi zorlaştırıyordu. cep telefonumuzda yok.. cebimizdeki paraları birleştirdik okulun karşısındaki bakkala gidip annemi aradım.

şunu belirteyim ki annem çalışan bir kadın, ev hanımı değil.

+alo, anne
-efendim oglum noldu
+anne biz egemenle okulda kaldık servisi kaçırdık gelip bizi alsana
-işim var oğlum gelemem. dur ben abinle konuşurum gelir seni almaya ayrılmayın sakın bir yere
+burdayız anne okulun orda beklıyoruz hadi hızlı olsun kapatmam gerek bakkaldan arıyorum
-tamam abinle konusacam sakın kaybolmayın bir yere

abim kucuklugunden beri arabalara olan düşkünlüğüyle bilinir. o zamanlar 19 yaşında ehliyetini yeni almış, sabah akşam araba kullanan biri. 20 dakika sonra bir pejo 206 belirdi okulun önünde. abimdi bu, hızlıca bindik arabaya. abim; "oğlum ne bu hal titriyorsun resmen okulun içinde bekleseydınız ya" dedi. bir şey söylemedim. artık yağmur yerini doluya bırakmaya başlamıştı. araba camından pat pat pat sesler geliyor, bir yandan gök gürüldüyor... küçüğüz tabi o zamanlar bir ürperti oluyordu bizde. abim geniş çevreli sosyal, hayatı eğlenceden ibaret olan biriydi. neyse bindik arabaya gidiyoruz

abim gelin az gezdireyim sizi diyor. bu arada yağmur etkisini azaltıyor, hava normale dönüyor yavaştan. açıyor son ses müziği basıyor gaza. sanki 9 canı varmış gibi hareket ediyordu abim. arkadan egemen titrek sesle "batuhan abi yavaş ol biraz" diyor. abim duymuyor bile müzikten dolayı. egemen bana bakıyor. ben gülüyorum merak etme iyi araba kullanır diyorum. boş bir alan buluyor abim. müziği kısıyor ve "kemerleri takın, biraz heyecan yaşayalım" diyor kahkaha atarak. korkuyoruz ama bir yandanda istiyoruz, zevkli oluyor sonuçta. abim yüzümüzden anlamış olacak ki "lan olum biraz rahat olun diyor ve müziği tekrar son sese getirip gaza abanıyor.

her şey yolunda gidiyor bir kaç dakika hızlıca sürdükten sonra yavaşlamaya başlıyor.. egemen ya tekrarrr diye bağırıyor. abim gülerek benzin az olum eve gitmemiz gerek başka zaman artık diyor. egemende bir hayal kırıklıgı oluyor. neyse yavaştan gidiyoruz eve, ama abim bir sürpriz yapıp birden gazı köklüyor. biz bir anlık sarsılıyoruz ama halimizden memnunuz..

ben arkada egemenle gülüşürken birden bir ses duyuluyor. araba hafif sarsılıyor. evet büyük ihtimalle abim bir yere çarpmıştı. abime baktım gözleri ve ağzı açık şekilde karşıya bakıyordu. hemen oraya baktım, yerde biri yatıyordu. egemende gördü bunu. müzik kapanmıştı arabada inanılmaz bir sessizlik oluştu. bir şey söylemeye çalıştım ama ağzımdan çıkmadı kelimeler. resmen donakalmıştık. yerde bir insan yatıyordu, abimin elleri titremeye başladı. egemen ağlıyordu kimse ne olduğuna inanamıyordu.. abim hemen kendine geldi ve arabayı sürdü. herkes şoktaydı kimsenin çıtı çıkmıyordu. tek ses egemenın aglamasıydı. ardından bir telefon sesi duyuldu.

abim telefona baktı bana uzattı. "her şey yolundaymış gibi davran" dedi. egemeni susturmaya calıstım "şşş sakin ol, sakin ol tamam..
arayan annemdi, telefonu açar açmaz şöyle bir konusma geçti aramızda:

+alo oğlum zütürdün mü merti eve, evi arıyorum cevap vermıyor
-anne benim mert. abim araba kullanıyor şuanda gidiyoruz eve
+tamam oglum gecikmeyin soğuk dışarısı. evde makarna var ısıtıp yersiniz
-tamam anne
+akşam görüşürüz öptüm.

telefonu kapattım. abime napacaz şimdi dedim. nedense soğukkanlı davranıyordum, korkmaktan ziyade çözüm arayışındaydım. abim bir şey söyleyemedi sadece sürmeye devam etti. egemen gözlerini kapatmış sanki tüm olanlar rüya olsun dercesine bir hal almıştı.

bi upluyum