Çocuk cocuk değil Cenabet

Rezervasyon

Yazsana be dayı

Rezerve

Öğlene kadar ağladım. Öğlen namazı yaklaştığında gidip hemen ustamın ne zaman defnedileceğini sordum. Birazdan cevabıyla birlikte beklemeye başladım. Morga gitmek istiyordum fakat kimse sokmuyordu beni oraya. Yaşım küçük olduğu için...

Neyse beyler ustama çok zor bir şekilde ilk toprağı bana attırdılar. Nedenini bilmiyordum fakat etrafta hiç kadın yoktu ve etrafımızdaki adamların çoğu ustamın para almadan yemek verdiği adamlardı. Cenaze defnedildikten sonra imam ve ben mezarın başında kaldım. Millet bana başın sağolsun diyip çekip gitmişlerdi...
imamın duası da bittiğinde o da gitti ve fazla beklemeden benim de gitmemi söyledi. Peki diyerek mezarın başında ağlamaya başladım. Birkaç dakika sonra bir adam geldi. Tanımıyordum. Adam: A Ben: B

A: Küçük?
B: Buyur abi?
A: Biraz konuşalım mı?
B: Ne konuşacağız ki?
A: Bak evlat, ustan çok iyi bir adamdı. Gençliğinden beri o dükkanda öğrencileri, esnafları, yetimleri, kimsesizleri doyurdu... Bunun nedeni ne biliyor musun?
B: Neden abi?
A: Çünkü onun da kimsesi yoktu. Benim yakın arkadaşımdı. Hep dertleşirdik ve bana senden bahsederdi... Sende kendisini görmüş evlat. Kimsesizmişsin, evsizmişsin, mutsuzmuşsun...
B: ...

Bu söylediklerinin üstüne dizlerimin üzerine kapanarak iyice kendimden geçmiştim.

A: Dükkanı sana bıraktı ustan. Ben de senden satın alıyorum. Tabi sen de kabul edersen? (Zarf uzattı)
B: Abi benim açımdan sorun yok. Zaten ustam olmazsa o dükkanı işletemem.
A: Tamam evlat. Dükkanda kalmaya devam edecek misin?
B: Yok abi. Ben kalamam artık. Ama şimdi dükkana gitmem lazım izin verirsen. istersen beraber gidebiliriz?
A: Olur.

Yola koyulduk ve dükkana geldik. Hemen yattığım yere gidip, çantamdaki biraz birikmişimle babamın fotoğrafını da aldım. Adamın yanına gidip vedalaştım ve anahtarı verip çıktım...

Okdm panpa yaz yazz

#niyebırakıyondükkanıbeaga

Rez

Baslik 8 okucam

Bizimde ciğerimizi yaktın kardeş

rEZREAL

devaaam.

Rez sayfa 20

Yine bilinmezliğin içinde sürükleniyordum. Akşama kadar sokaklarda, caddelerde dolaştım. Akşam paramı saklayıp bir bankta uyudum. Hava biraz soğuktu ama yapacak bir şeyim de yoktu...

Sabah uyandığımda etrafta ailesiyle gezinen insanlar gördüm. Beni benden alan bir sahneydi sanki... Ben neden bu haldeydim, neden etrafımda kimsecikler yoktu? Neden en yakınlarım sırasıyla toprak oluyordu? Ben bunları yaşamak zorunda mıydım? Ben kimseye zarar vermemişken neden annemin zararıyla bu hale gelmiştim çocuk yaşımda?

Bankta kendime geldikten sonra gidip iki simitle alıp bir kahveye oturdum. Simit çay yapıp çıktım. Kalacak bir yer bulmam gerekiyordu ve cebimde bu kadar parayla gezmeye korkuyordum...

Akşama doğru kalacak bir yer bulmuştum nihayet. Bir güvenlik kulubesiydi fakat boştu. Etrafı da tehlikeli değildi... Gidip parayla minder falan alıp orayı kendime hazırladım. Gerçekten hoş olmuştu... Yiyecek birşeyler de stokladıktan sonra gidip internet kafede gta oynamaya başladım. Beni zar zor almışları kafeye... Gece saat 23:30 gibi internet kafeden çıktım ve evime (!) doğru gittim. içeri geçip uyudum...

Baslik 13 bitti rez

Cabuk yaz amk

Rez aldım

Rez geçmişler olsun be kardeşim her sıkıntında yanındayız

bende 7 yaşından önce başladı bu olayların bir kımsı ama şimdi kötü bi lisede hayallerimi gerçekleştirmeye çalışıyorum çok güzel bi arkadaşım var ahmet diye Allah herkese öyle bir arkadaş nasip etsin çok iyi reiz güzel biridir gibim gibi hayat yaşasamda öyle bi arkadaş unutturdu herşeyi

Yaz banağğg

bREZzers