1000inci entrye am capsimi atıyorum

kanepede oturmus bir yandan cekirdek citlerken bir yandan da televizyon kanallarinda zaplayan hilmi abi, bir kanalda durd. ve agzindaki cekirdek kabuklarini tükürerek bana dönüp , kanaldaki cem yilmaz'i göstererek ; ' olm senin neyin eksin lan bundan, sen de gayet komik, esprili adamsin vesselam..' diyerek kanal zaplatmaya devam etti..ben de ' şansima sıçıyım, napalim abi' diyebildim sadece.. tekrar bir kanalda durdu. kanalda ' kurt seyit ve şura' dizisi vardi. dizide oynayan kıvanç'ı alici gözüyle bi' süzdükten sonra bana dönup, "dıbına koyim herif aynı sen, senin neyin ekgib ki lan bu muallakden'' dedi. şarabimdan bir yudum alarak , yine; ' şansımı gibeyim abi' diyebildim sadece.. hakikaten ben neymisim be diye dusunmeye basladim, harbiden harcaniyormusum lan.. hilmi abi kadehini tazeledikten sonra kanallarda dezinmeye devam etti.. derken yine durdu. kanalda bülent ersoy vardi amk. hilmi abi bülent ersoyu iyice bi' süzdukten sonra, kafasini yavasca bana dondurdugu an, ben hemen ' abi kurbanin olayim sus bi, fazla ictin herhalde ' dedim.. hilmi abi , 'daha agzimi acmadim lan ne oldu ' diyerek ayaga kalkti.. agzinda kalan cekirdek kabuklarink lama gibi tukurdukten sonra ; ' hadi kalk lan gidiyoruz ' dedi.. 'nereye abi? ' dememe kalmadan kolumdan tuttugu gibi kendimi disarida buldum.. hava cok soguktu, etraf kan kokuyordu..iki sokak ötede yuksekçe bir binanin önundr durduk. kafami kaldirdigimda, binanin onunde , buyukce bir levhada buyuk harflerle, " harcananları topluma kazandirma enstitüsü" yaziliydi.. hilmi abi bana dönüp; ' buradan sonrasina yalniz devam edeceksin, ben gelemem, hadi sen gir ' diyerek sırtimi sivazlayip yolladi..

içeri girdim.. iceride mahşeri kalabalik vardi. meğer toplumda ne de cok harcanan insan varmis diye dusundum.. orada bulunan görevli sıra no almami soyledi . önumde duran makineden sira no aldim ve koltuga oturup beklemeye koyuldum.. önümde çok sıra vardi. azicik kestireyim bari deyip uykuya daldim... gözümü açtigimda, elektronik panoda kirmizi puntolarla '431' sayili sira no yaziliydi. elimdeki sira numarasina baktim.. evet bu benim sira numaramdi. kalkip veznelerden birine dogru yoneldim.. veznedeki bayan; ' hosgeldiniz beyefendi, isleminiz neydi ? diye sordu. ben de 'harcananlari topluma kazandirma enstitüsü' ne kayit yaptirmak icin gelmistim, kimlik fotokopisi mi veriyoruz, ne veriyoruz' dedim. veznedar hanim şaşkin şaskin bana bakti. saskinligi gectikten sonra, deminden beri bize kulak misafiri olan yan veznede oturan, gozluklu, şişko herifle bakisip gulduler.. şişko herif öyle bir guluyordu ki, vucudundaki yağlar keşkül gibi sallaniyordu.. adam kendini hemen toparlayip, bana donerek, ' beyefendi burasi banka, sizin isleminiz neydi, ne icin geldiniz ? kredi karti borcu mu, dogalgaz faturasi mi, kredi basvurusu mu ne ? ' diye kucumser bir edayla sordu..sok olmustum, hayallerim yikilmisti.. cevap vermeden cikip gittim. yolda ' ben buraya nasil geldim, ne oldu bana acaba' diye dusunerek evin yolunu tuttum..

eve vardigimda herzamanki gibi babam oturma odasinda oturmus, televizyon kanallarinda geziniyordu.. beni gördügunde veverecegim cevabin ' evet' olacagindan emin bir sekilde " hosgeldin oglum, faturalari yatirdin degil mi, bugun son gundu, icra geliyordu yoksa... ' dedi. zaten bir hayli karismis olan kafamdan asagi kaynar sular dokuldu.. derken o anda suratimda bir tokatin acı sicakligini hissettim. önumu secemiyordum artik, gozlerim bugulu goruyordu. biri ' kalk artik lan yeter, sakin ölme' diye bagirarak seri tokatlar aşk ediyordu yanaklarima.. her tokat yedikce gozzlerimin buğusu daha da kalkiyordu.. evet secebiliyordum artik, bana tokat atan hilmi abiydi.. yanibasimda solunum cihazi, her tarafimda kablolar haraketsiz yatiyorum.. yatagimin etrafina üşüşmüş, endiseli gozlerle bana bakan bana bakan tum sevdiklerimi goruyorum. gülümsüyorum.. gulumsedigimi goren sevdiklerimden biri elimi tutuyor digeri elini terlemis olan alnimda gezdiriyor.. annem ise gogsume basina yasliyor.
.ve o an anliyorum ki , mesele ünlü olup taninmak degil, önemli olan sevdiklerinin her zaman yaninda olmasi ve nasil yasiyorsan yasa her daim mutlu olmakmis aslolan, hayatin anlami..

bu eser benden , hayatin her alaninda harcandigini dusunen insanlara gelsin.

özet falan yok amk, okumayacaginizi bile bile bu kadar uzun yazdim...