intikam hikayesini anlatıyorum beyler.

Korkular bel bağlamıştı, odanın dört bir yanı karanlıktı. Işık hüzmeleri bile yoktu.Ece, mahzene benzemeyecek şekilde karanlık odada, zincirlenmiş bir şekilde yatıyordu. Tüm umudunu, cesaretini yitirmişti artık.Ta ki o ana kadar.

Güney kapıda ki anahtarları çevirdi.iki tatlı ses duyuldu.
Klik. Klik.
Klak.
Kapı açıldı.
"Merhaba Ece."

Sesi o kadar tanıdık gelmişti ki Güney'in,Ece frekansı tutturmaya çalışıyordu.
"Az önce yukarıdaydım ve aşağıya inip iyi misin diye soracaktım. Zincirleri senin için biraz gevşettim.O narin, kuğu gibi boynuna zarar vermek istemem."
"Benden ne istiyorsun seni lanet! Zincirlerinin de senin de canın cehenneme!"
"Bak, senin şu an ki durumun ben de seni kurtaracak bir sempati yaratmadı. Sana sevgimden ötürü yaklaşmaya çalışıyorum."
"Seni reddettim diye mi bütün bunlar? Seni bir kez daha reddediyorum çünkü sen onaylanacak kalitede değilsin!Çıkar şu zincirleri!
"Zincirleri çıkarırsam bana saldırmayacağına söz verir misin?"
"Güney,bak zincirleri hemen çıkar. Bırak gideyim. Kimseye bahsetmeyeceğim."
"Oradan bakılınca salak gibi mi gözüküyorum Ece?Sen şu an köpeksin ve ben de senin sahibinim. Başın gövdenin üzerindeyken susma hakkını kullan bence."