kezzap içerek temizlemek istiyor musunuz yılların pisliğiyle dolmuş gırtlağınızı?
Başlığıma eşlik de edebilirsiniz. Aklınıza geldikçe yazın.

kimseye anlatmadığım bir pisliğimi anlatayım sizlere. dokuz yaşındayken yavru bir kediyi sopayla döverek öldürmüştüm.o kedi yıllardan beri beynimi tırmalayıp duruyor.hem öldürmüş hem de kahrolmuştum.ama o an çok zevkliydi.o yaşta içime bu kadar iğrençliği kim yerleştirmişti oldum olası merak ederim.ben artık bir yetişkinim.o nedenle sokakta gördüğüm yardıma muhtaç ne kadar kedi varsa beslemek için cebimde daima kedi maması taşırım.ama ne yazık ki ne zaman besleyecek bir kedi bulsam konserveyi açtığımda içinin boş olduğunu görüyorum. cinayete kurban gitmiş yavru bir kedi yiyor onu.o gün bu gün hiç sevap kazanamadım sırf bu sebeple.ne dersiniz, sizce yedi tane cami mi yaptırmam lazım?

japon balığıma gizli gizli viski veriyorum.her gün suyuna damlatıyorum. çünkü hayvanları seviyorum.

her gün bir avuç uyku hapıyla uyuyorum.iki liralık ve adi olanlardan. bir arkadaşımın kedisine uçak yolculuğu sırasında vermiştik aynılarından. içinden şeytan çıkartıyorlarmış gibi bağırıp elimi tırmalamıştı huur çocuğu.bu arada hala karanlıktan korkuyorum. aklıma ölüm geliyor. toprağın altı geliyor. oraya gidenin yolu çıkmaz sokak. orda kalıyorsun.bir takım şeyler uyduruyorlar. insanlar inanıyor. çünkü inanmak istiyorlar. beni tek rahatsız eden çürüdüğümü hissetmek. acaba beni bırakıp gidenler hissediyor mu kalplerini yiyen kurtları?bu sebeple mediamarkttan bir gece lambası aldım. kelebek şeklinde ve üç renkli. neşe içinde uykuya dalıyorum.

çocukken bir arabadaydım, hatırlamıyorum şimdi kimin arabasıydı ve nereye gidiyordum. arabaya bindiğim pek nadirdi ama hatırlamıyorum işte. yalnız bir ara arabayı parkedip beni de içinde bıraktılar. o zaman ben arka koltukta ayağa kalktım, boyum züt kadardı yapabiliyordum bunu. donumu indirip cinsel organımı tuttum ve camda durdum öyle bir müddet.bir şeylere sinirliydim ve bu şekilde hıncımı alıyordum.onu herkes görsün istiyordum. daha o yaşta 'gibebileceğimi' öğrenmiş bulunuyordum. gibmek istiyordum elime ne geçerse. elime geçen şey bir ferrero çikolata oldu. nerden nasıl geldiyse amk. benim ufak hazinem.onu elimde sıkıp çatır çutur kırdım ve çikolatayı parmaklarımdan yaladım. ellerim leş gibiydi ve tuzluydu parmaklarım. çikolatanın o güzelim tadını gibip atmıştım.ama daha zevkliydi

ergenliğe yeni yeni girmişsinizdir. ailenizden durumu saklamak istersiniz. banyoda gibinizi tıraş edip babanızın şampuanıyla 31 çekerken babanız banyoya girer. utanırsınız. siz eliniz gibinizde utanmışken babanız gördükleri karşısında şok olur ve banyodan sonra sizi yanınıza çağırır.

yanına gidersiniz, sizi koltuğa oturtur. ailenin kıymetli ve eski eşyalarının saklandığı sandıktan bir düzine erotik dergi, 10 santimetrelik kırmızı kurdele, 1960 yılından kalma tarihi hacı şakir banyo sabunu ve babaannenizin ördüğü 2 adet naftalin kokan dantelli kumaş mendili getirir, önünüze koyar. şaşırırsınız. babanız uzaklara dalarak "bak evlat, bu fotoğrafa bakıp dedenle ilk 31imizi patlatmıştık. şimdi bayrağı ileri taşıma sırası sende" der. 31 felsefesinden kısaca söz ettikten sonra gözleri dolu dolu kendi boxerını ve sizinkini indirir. kendi yannanını okşayıp kaldırdıktan sonra kurban kesen kasapların bıçak bileyişi gibi yannanınızdan tutar ve iki yannanı birbirine sürter. 1964 şubat ayı ses dergisi kapağına bakarak bir eliyle kendi yannanını diğer eliyle sizin yannanınızı sabunlamaya başlar. fedakar babanız karşısında yannanınız utana sıkıla, istemsizce kalkar. yannanınızı yanlış tutarsınız. fedakar babanız sürekli yanlış yaptığınız konusunda sizi uyarır. babanız sizin yannanınızı sıktığınızı görür ve "bak oğlum, gövdesinden yumuşak kavrayacaksın, beni izle. işte böyle" der. o an gerçek bir 31 dersinde olduğunuzu daha iyi anlarsınız. babaannenizin el emeği göz nuru işlediği dantelli kumaş mendile boşalıp beraber banyoya girersiniz ve 31 emekçisi babanız size gusül abdestini öğretir. Ritüel sonunda babanız kırmızı kurdeleyi yannanınıza bağlayarak işte benim oğlum bu! diye komşularınıza haykırır.

aradan yıllar geçer. tarih 14 ekim 2012yi gösterir. sabah ezanı okunacakken gözleriniz dolar, efkarlanırsınız. bir sigara yakarsınız. "keşke babam sağ olaydı da yine karşılıklı 31 çekeydik. neredesin yannanı büyük! neredesin güzel insan!" diye kendi kendinize konuştuğunuzu fark edersiniz. o artık yoktur ama bu dünyaya belki de bıraktığı en önemli mirasın yıllar önce size birkaç erotik dergi, sabun ve babaanne yadigarı dantelli kumaş mendiller olduğunu fark edersiniz. hayatta aldığınız en önemli dersin rahmetli babanızdan yıllar önce aldığınızı anlarsınız. hıçkıra hıçkıra tek göz odada yapayalnız ağlarsınız.

güzide ülkemizde yarım yamalak bir şeyler yapıp da tapılan onlarca züt var. kimi çıkar arabesk güfteye dayar rak bestesini, show tv de güldürgüldür show diye gibik bir program var bilmem aranızda ona gülen var mıdır. Varsada dıbına koyayım. ergenler ağlaşır konserlerinde. kimi 'türk insanının kendine has özellikleri ve güzellikleri- ne de orjinal ve güzeldir benim insanım, işte böyle de adamdır türk insanı-am züt meme vs.' konuları etrafında yıllardır dönüp duran 'mizah'ıyla 'milyonları kırar geçiririr'.bir diğeri harlemden sanki dün çıkıp gelmiştir, 'turkish rap rules yeeaaahh' diyerekten, o asi duruşuyla indirir cukkaları acımasızca(elbette ki bunca yıldır çektiği acıların karşılığını almalıdır bir yerde, acı çekmek zor zanaat).beriki daha dün karpatların yamaçlarından inip gelmiştir, slovak aksanlı türkçesi ve arasından karayolları geçebilecek kadar ayrık iki ön dişiyle 'güzelliği ve şıklığıyla göz kamaştırmaktan' geri durmaz. merak ederim, acaba kalaydı oralarda borç çorbası içip arada turist herifleri yolmaktan başka ne yapabilirdi? dikkati çeker miydi güzeller arasında, güzeller içinden bir o seçilir miydi? biri yıllardır 'istanbul,ne de çok acı var istanbulda, hayat kadınları ve ciks ama hep ciks, belki biraz daha karanlık ama illa de ille istanbul' içerikli (bestesi çakma) şarkılarıyla musluktan para akıtmaktan o kadar bıkmıştı ki,neyse ki vazgeçti bu işten.her an geri dönebilir korkusuyla yaşayamıyorum. biri daha, yıllar boyu 'üç beş ünlü konuk, yuvarlak bir masa veya yan yana koltuklara oturt bunları, espirileri patlat ardı ardına, arada masadakilerden biri çıkıp şarkı söylesin' temalı, doksanlı yılların en büyük getirisi olan talk showvari programıyla yıllar boyu milyona para demedi, şimdi 'büyüdü' ama pek bir şey farketmedi, artık ünlülerin yanısıra proflar ve travestiler de çıkabiliyor progrdıbına.ama hala doksanlı yıllara olan özlemimizi tatmine kendini adamış bir talk showcumuz daha var ve onun o espiri saçan diline zeval gelmediği müddetçe daha aynı programın değişik konuklu versiyonunu bir on onbeş sene daha izlemeye ve eğlenceye doymaya devam edeceiğiz, umarım. bunlar ve bunlar gibi onlarcası. yıllardır sepia yaşlı adam ve fakir çocuk fotoğrafı çeken fotoğrafçılarımız,bir ortaçağ hanında içki servisi yapabilecek denli balık etli ve gudubet modellerimiz, çalıntı tezleriyle yönetim katına kadar çıkmayı başarabilmiş saygıdeğer proflarımız, hastanın omurgasında kesici cisim 'unutan' doktorlarımız, çok tutan ne kadar holywood filmi varsa hepsini en ince ayrıntısınakadar çakozlayan, hiç bir detayı kaçırmayan yönetmenlerimiz.. daha neler neler.biz 'gelişmekte olan' bir ülkeyiz. gelişmekte olan insanlarız da diyebiliriz öyleyse. daha tamamlanamadık yani, hala gelişiyoruz. öyelyse kimsenin bir şey demeye hakkı yok. homo sapienste sonsuza kadar takılıp kalsak bile..