1 yıla çok az kalmıştı. 1 aydırda sürekli düşünğyorum nasıl ayrılıcam diye çünkü bi yandan babam çok baskılıyor hatta bu şiddete kadar dönüştü kavga falan ettik vurdulu kırdılı bırakmak istemedim. Ama en son dayanamadım beyler yüzümden gülümseme alınmış sanki hissizleştim herşeye karşı. Ne üzülüyorum ne seviniyorum boş boş ekrana bakıyorum. Sevinince ağlar üzülünce kahkaha atar oldum. Dengesizleştim ne uyku kaldı ne bişey anası gibildi düzenimin. Tek bi üzüntüm var oda benim yüzümden şuan bi insan ağlıyor. Benim yüzümden okulunu asıcak belki benim yüzümden erkeklere güveni kalmicak. Boğazımda düğüm var yutkunamıyorum. Burdaki arkadaşlarıma sesleniyorum. Uzun ilişki yapmamaya çalışın beyler, bakın mükemmel bi duygu, o öpüşmeler sevişmeler herşey çok güzel her saniye watsapta güle güle mesajlaşmak. Sevmek çok güzel, ama olabildiğince kaçının. 24-25 yaş aşağısındaki kardeşlerime abilerime sesleniyorum. Umarım bundan 1 yıl sonra bu başlığı açtığımda ne kadar aptalmışım ben diyip entry girerim. Kendinize iyi bakın

reşat sandım ha.

Reşat yok eksi

Kardeş altı üstü 1 senelik ilişkin bitmiş girdiğin tribe bak millet 30 senelik karısından boşanıyor mahkeme salonundan kurtuldum diye bağırarak çıkıyor boşver takma kafaya

ne aptamisim amk