Ve kendimi nasıl bir düşünce kafesine soktuğumu farketdim. Şimdi ben günün 10 saati bir ofiste çalışıyorum ve iş harici her dakikayı sosyal medyada geçirmeye çalışıyordum. Beynim telefonla internet surfing yapmanın reel hayatda her hangi bir aktifite yapmakdan çok daha ideal bir yaşam biçimi olduğuna kendini inandırmıştı. Mesela 7de işten döndüm, saat 1de uyuyacağım, o aradaki 6 saatin 1 dakikasını bile telefondan uzak geçirirsem hayatımdan boşa eksilen zaman olarak görüyordum. Yurtdışına çıkmakmı ? Sitdir et telefondan izlemek daha zevkli zaman kaybetme, bir kızla tanışmakmı ? Sitdir et 31 daha zevkli kısıtlı zamanını boşa harcama ztn 6 saatin var. Aslında zaman kaygısıyla değil, beyin kendini bunun ciddi ciddi ideal yaşam biçimi olduğuna programlamışdı. Şimdi önümde 2 hafta boş zamanım var ve bunun her dakikasını telefonda geçirmeyi planlamıştım fakat 2ci günde bunun ne denli zavallıca bir hayat olduğunu anladım, beynimi uyuşturmak istemiyorum. Bir kadınla sohbet etmenin, onu elde etmeye çalışmanın hayatım boyunca çekeceğim 31lerden daha zevkli olduğunu tekrar idrak etdim. Bu korkunç manipulasyona tekrar kapılmamak için bir an önce yurtdışına kapak atıp, hayat mücadelesine başlamalıyım.