1 senelik ilişkimi anlatacağım piçler

amk giblenmiyorum lan :(

@85 var panpa birazdan yazmaya devam edecem

ertesi gün oldu. anfide onu bekledim. sınıfa geldi ama yanıma oturmadı. ben onun yanına gittim. dün onun evinde biraz özgüven gelmişti ve konuşmaya bu sefer ben başlayabilirdim. "dün ne oldu neden gitmemi istedin?" "yaa bak bi süre yanıma gelmesen tamam mı? ben gelir senle konuşurum tamam?" bi anda keşke oturmasaydım amk dedim ama "tamam" diyebildim ve geri oturduğum yere oturdum. ders aralarında uzaktan uzaktan onu izliyordum. yüzü hep sirke satıyordu. sürekli telefonla biriyle tartışıyordu. dedim ne oluyo amk kızın sevgilisi varda biz mi bilmiyoruz. ama o zamanlar sevgilisi olsa gibimde olmazdı. yani ben öyle sanıyordum.

5-10 dakkaya geliyom beyler

artık her kimle tartışıyor bilmiyorum ama son ders bitince ilk o fırladı sınıftan. ne oluyor amk demeye kalmadan gözden kaybettim onu. ertesü gün sınıfta o yoktu. belki kafeteryadadır diye düşündüm ama oradada değildi. gelmemişti bugün. telaşlanmaya başladım. hayatımda ilk defa biri için bu kadar telaşlanıyordum. okuldan çıkıp durağa gittim durakta beklerken kaderin geldiğini gördüm yaklaştığında ona ne olduğunu sordum. bir şey demeden gitti. ama suratı bayaa asıktı. tekrar sorunca döndü ve dediki "bak ben senden hoşlanıyorum ama yapamayız" bir süre ona baktım ve "iyi tamam" dedim umursamaz bi şekilde. ama umursuyordum. çünkü hayatımda ilk defa bir kız bana böyle bir şey söylemişti.

kimse yokmı ameke

ses deneme 1-2

giblenmiyoruz amk

@103 gibleyen yok amk

eve gittiğimde kendimi odaya kapattım. bana telefon numarasını vermişti aramalı mıyım diye düşündüm kendi kendime. evet aradım onu. ama o açmadı. başka biri açtı. bir erkek sesi geliyordu. verdiğim tepki direk "yanlış numara birader kusura bakma" oldu. çok şaşırdım aslında. sinirlenmeye başladım. ve sanırım ilk defa kendi isteğimle evden çıktım. bir bahanem vardı tabi. ekran kartını değiştirmek. aldım ekran kartını yola koyuldum. eve gittiğimde kapıyı bunun ev arkadaşı açtı sarışın olan. "kader nerde" "işi var onun" "ne işi?" "çalışıyor kız" ama bunları söylerken suratı asıktı. "ben bilgisayarı tamir edecektim" "haa tamam gel o zaman" bilgisayarı tamir ettim. umarım o sırada eve gelir diye düşündüm ama olmadı ve geri dönmek zorunda kaldım...

gibleyin az

az gibleyin lan

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

ertesi gün anfide yine o yoktu. artık iyice merakllandım. derse girmedim. üniversitenin her yerinde onu arıyordum. ama belliki gelmemişti. sonra onu uzaktan gördüm ama ağlıyordu. yanına gittim. buna daha ne oldu demeye kalmadan bağırmaya başladı bana "ben sana git demedim mi ya?!" "dedin de... " "ee o zaman git hadi!" ananı gibim önce asılıyon bize bi günde terslemeye başlıyon. giberim lan "iyi" deyip gittim oradan. ama çıkışta konuşmayı planladım onla. çünkü şuan müsait değiliz. çıkışta yine gördüm onu kapının orda. ama yanında biri vardı. uzaktan bile adamın iriliği görünüyordu. dalmaya kalksam kesin dayak yiyecem belli. uzaktan bunları izliyordum. ama bağırarak konuştukları her hallerinden belli. sonra adam bana baktı. hagibtir ebeni gibiyim dedim içimden.

giblenmiyoruz :(