1 senelik ilişkimi anlatacağım piçler

dinliyosanız az ses verin amk

3-5 gün böyle geçti o hep yanıma oturur bana bakar ben ona bakmaya korkarım. bi gün çok sıkıldım böyle hiç derse giresim yoktu. kafeteryada mw2 oynuyorum yine. ders bitti herhalde bu kız direk kafeteryaya geldi gördüm onu tabi. bende gib gibi kafeteryanın en köşesine oturmuşum amk. bu beni gördü tabi bana doğru geliyo. elim ayağım birbirine girdi. o sırada pc'ye baktım ananı gibim ölmüşüm lan oyunda koskoca oyun da belki ilk defa ölüyodum amk her neyse. bu yanıma oturdu. "bugün neden derse gelmedin?" diye sordu zaman durdu sanki benim için hayatımda ilk defa bi kız benle konuşuyordu amk elim ayağım birbirine girdi. kısık bir sesle "hiiç canım istemedi" diyebildim ancak. sonra kıza bi baktım amk her zamankinden güzeldi bugün o giydiği etek tam 31 materyalim olacaktı zaten. dizinin az üstüne kadar giymiş. siyah bi etek. bacaklara bak dedim içimden. tabii asosyalliğin etkisiyle pek fazlada bakamadım hemen oyunuma döndüm. oda yanımda oturuyordu hala bana bakıyordu.

anlat dinliyoruz

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

1 kişi gibleyene kadar up

öncelikle şunu belirteyim kendim hariç herkesin ismi gerçektir

o zamanlar üniversitedeyim beyler tabi ben hayatım boyunca asosyal biri olduğumdan daha önce sevgilimde olmamıştı. ders aralarında çıkarır laptopu çıkarır mw2 oynardım. o zamanlar ilk çıktığı zamanlar tabii. sinema televizyon okuyodum. anfide ortaya otururdum ama köşelere oturursam dikkat çekerdim hoca ortaya yollardı beni. ama o gün yanıma bi kız oturdu. çok güzeldi ama ben onla konuşamazdım. çünkü asosyallik bende bi özgüven sorunu yaratmıştı. hala kızlarla kolay kolay konuşamam. arada bir kızın bana baktığını görüyordum. ama kız dünyanın en güzel kızı nası desem adriana limadan bile güzel. arada bir kızın bana baktığını görüyordum ama bozuntuya vermiyordum. çünkü belli edersem bu sefer bir şey der diye korkuyordum.

anlat amk

oyunu oynarken tamda bölümüne denk gelmişim amk ghost ve roach'ı yaktıkları bölüm. ananı gibim dedim adama o kadar alışmıştım gözler faltaşı gibi açılmıştı ağız açık kaldı amk. kız bana bakmaya başladı tekrar. gülerek "ne oldu?" diye sordu "hiiç" dedim. ananı gibiyim tamda zamanında oynamışım oyunu. sonra diğer bölüme başlaynca hemen save & quit yaptım çıktım oyundan. kızda gittikçe sandalyesini bana doğru yaklaştırıyo tabii. kızla konuşma başlatmaya korktum onun için hemen "hoşçakal" deyip kaçtım oradan ama nefes nefese kaldım amk. her yanım ter olmuştu.

ses verin oçeler

kanser edicen amk anlatsana

anlat oç

Anlat panpa

ses verin lan :(

ohuyonuzmu

hemen lavaboya gittim. elimi yüzümü yıkadım falan. sonra anfideki yerimi aldım. derse girmek istedim birden. yanıma oturmasını diledim tabi. benle yine konuşurdu belki. ve öyle oldu. yanıma oturdu ama konuşmadı. yine bana bakıyor ama bu sefer biraz daha gülümsüyordu. gittikçe bana yaklaşıyordu tabii. asosyalliğim beni o kadar korkutuyordu ki sırf kız benden uzak dursun diye ağzını yüzünü kırmak istedim o an. birden onun sesini duydum. "neden hiç konuşmuyorsun?" oha dedim. hayatımda karşılaştığım en zor soru amk. ebeni gibim dedim havuz problemleri bu sorunun yanında dünyanın en kolay sorularıydı benim için. "ben öyle pek konuşmam" neyse atlattık diye düşünüyordum.

@26 ister inan ister inanma amk yaşadığım oaly henüz başka bi film üzerinde senaryom var zaten gibtir git

anlat lan dinliyoruz maksat vakit geçsin