1 ay önce yaşadıklarım intihara yol açacaktı

neyse babamı defnettik geldim istanbula. mehmet karşıladı beni herşeyiyle bana uygun demiştim ya o da kendi babasını kaybetmiş gibi üzüldü sağolsun.o gün anladım mehmetin beni ne kadar sevdiğini, bana ne kadar değer verdiğini. neyse ben bunalım takılıyorum yine mehmet bi baktım donu falan çıkarmış çıplak dolaşıyor evde. ulan dedim kendi kendime tamam herşeyimiz uyuyor bir elmanın iki yarısı gibiyiz ama bu kadarı da fazla kurt düştü içime işte. gece oldu yattık benim kapı aralandı bi baktım mehmet kardeş dedi napıyon ? iyi dedim mehmet uyuyorum napayım.ya biz senle çok iyi bir ikiliyiz dimi herşeyimiz uyuyor, espri anlayışımız, siyasi görüş falan. evet dedim hayırdır bu saatte demeye kalmadı dudaklarıma yapıştı dudaklarımız da birbirine uymuştu ( : çıkardı gibini zütüme uydu oda zevkten delirtti beni sağolsun ( : hollandaya gittik evlendik kendimize uygun yeni erkekler bulup gibişiyoruz

@16 senin hikaye anlatma şeklini gibiim. nese entry bulunsun okurum sora

huur dölü searched...
...
...
...

huur dölü died.

hadi lan yaz beklıyoz

hepinizin babası demiştir mutlaka bu cümleyi."ben ölürsem, hayatta dimdik duracaksın"... bu cümle geliyordu, çaresiz,zavallı olduğum anlarda.. babamın bu cümlesinden güç almaya çalışıyordum..ama ya onun yokluğu ? ..derslere gidemiyordum..bu süreçte, mehmet yanımda oldu hep..ben ağladığımda, benimle bile ağlıyordu..hep yanımdaydı.. gerçek dostluğu hissediyordum ..

babam yaşadığı zamanlar,o gönderirdi parayı..ama artık yoktu.. annem ise, artık çalışmıyordu.. kardeşim ise, liseye gidiyordu.. annemden para almayacaktım bir süre. annem göndermeye teşebbüs etse de,"dayım yolladı ,sağol anne" diyordum.. dayımsa,aylık 150 lira yolluyordu.. bursla beraber 300 lira geliyordu..ve yavaş yavaş ekonomik problemler nüksetmeye başlamıştı.. kira'nın büyük bir bölümünü mehmet ödüyordu.. yavaş yavaş mehmet'de huzursuz tavırlar oluştuğunu seziyordum artık..

babamı toprağa vermiştim... nasıl bir acıdır bu bilir misiniz ? 1 yıldan fazla oldu ,ama hala yüreğim kanıyor. onun yokluğu canımı öyle acıtıyor ki..babam'la yaşadığım tatlı anılar geliyordu aklıma hep.. hala gelir.. acısını bizzat yaşarım..ama o sene,bu yaşadığım acı olay, yalnız değildi..2 hafta sonra ,annemi ve kardeşimi izmir'de bırakarak, hayatla mücadele edeceğim azmiyle istanbul'a geri döndüm..

evet.. canımdan çok sevdiğim babamı kaybetmiştim..eve zütürdüler beni kollarıma girerek.. benimse ,kaslarım yoktu. sadece ve sadece gözyaşlarım vardı.. sanki parçalamışlardı heryerimi.. ağıtların yükseldiği salona girdim... sanki 50-60 kişi vardı.. annem ve küçük kardeşimin ağlamaktan gözlerinin şiştiğini gördüm.. yanlarına gittim.. ikisine de sarıldım.. acımızı paylaşıyorduk artık.. acılar paylaşılarak hafifletilir sözü ,pratiğe uyuyordu artık..

sonunda mehmet gibiyo beyler.

o an içimden bir şeyler koptu.. aklıma getirdiğim kötü sahneler doğruluğunu ispatladı sanki.. yavaş adımlarla ilerledim eve.. evden ,ağıtlar, çığlıklar yükseliyordu.. anlamıştım artık.. babam hastanede değildi..bir anda dizlerimin üzerine çöktüm.. beynim çalışmıyordu artık.. kalbim de atmıyordu sanki.. sanki,ben ölmüştüm orda.. kendimi hissetmiyordum.. kendimde değildim..

brokeback mountaina dogru gıdıyo bu hıkaye hocu. allah kerim

lan baban ölmüş işte bu kadar uzatma aq babam ölmüş diyeceksin

hayatımın en kötü yolculuğuna başlamıştım.. babam hastanedeydi..ne durumda olduğunu bilmiyordum.. binbir türlü düşünce içinde yolu izliyordum.. izmir'e gelmiştik sonunda.. hemen,annemi aradım.. telefonu kapalıydı. sonra dayımı aradım."dayı neredesiniz, hangi hastanedesiniz "..
dayım,"sizin evdeyiz" dedi.."babam nasıl" dedim.."eve gel ,konuşuruz" dedi..

hemen otobüse atladım.. konak'taki mahallemize yakın durakta indim..bir gariplik vardı.. mahalle'de olduğundan fazla araba vardı.. evimizin gözükeceği köşeyi döndüm..ve bir kalabalık vardı..

http://inci.sozlukspot.co...zdan-sonraki-sex-hikayem/

rezerve bitsin okurum bir ara

reserved. hızlı yaz lan okurum birazdan

yarım saat yatakta çakılı bir haldeydim telefonu kapattığımda.. dişlerim titriyordu..ve gözümden yaşlar süzülmeye başladı.. dün akşam yaşanan hüzün,bir işaret miydi, diye düşündüm.. yarım saat boyunca ağlamıştım... yan odada uyuyan mehmet'in yanına gittim ağlayarak.. uyandırdım onu.."mehmet ,uyan" dedim.."ne oldu yaaa" dedi.."mehmet,ben izmir'e gidiyorum.. babam kalp krizi geçirmiş,şu an hastanedeymiş" dedim.. aniden yataktan kalktı.. inanamadı.."saat 7'de harem'e gideceğim" dedim.
mehmette harem'e kadar gelmek istedi. engel olamadım..ve saat 9'da izmir otobüsüne bindim..

vizeler gelmiş çatmıştı.. bense ,hala kendimde değildim.. babamı kaybetmemin üzerinden tam 1 ay geçmişti.. acı,ilk günkü gibi tazeydi.. okulda,hocalar devamsızlığa pek önem vermezler..ben, nerdeyse hiçbir derse girememiştim..ama önemli değildi, vizelere çalışıp girsem, ders bırakmazdım.. evet,ders çalışmalıydım.. sınıftaki bütün dostlarım, arkadaşlarım bana destek oluyordu..ama ben gücü kendimde bulamadım..9 vizeden,6'sına girmedim..son 3 vizeye girdim.. onlardan da düşük not aldım.. artık yavaş yavaş hayatım kararıyordu..

panpa ciddiysen harbi çok üzüldüm başın sağolsun.

Reserved, sen yaz biz buradayız, afiyet olsun...