beyler sabah oldu ama manitayla bikaç gün önceki ayrılığımı anlatıyorum.
uzak ilişkim vardı, daha önce de ayrılıp barışmıştık ve çok yorulmuştuk, köpek gibi de seviyodum ayrılalım diyemezdim. özgüvenim de sıfırdır desem yeridir.

aylardır kapalı c2.me hesabım vardı geçen akşam onu açtım, fotoğrafımı değiştirip çıkcaktım. manita aradı o sırada napıyosun dedi söyledim. o sıra biri yazdı, dedim bu benim manita kesin.
o olduğunu tahmin ettim, konuşmasından, seçtiği kelimelerden bile belliydi ama ben o değilmiş gibi davrandım. yaptığım hoş olmayan ne varsa abartarak anlattım. kendimi en adi şerefsiz gibi gösterdim. düşünmediğim çirkin şeyleri düşünmüşüm gibi yaptım. yapmayacağım şerefsizlikleri yapacağım gibi anlattım. bütün bunları kafamda gerçekmiş gibi düşünerek yaptım yani gerçekten şerefsizmişim gibi duruyodu, ben bile inandım. Ertesi gün de o konuştuğun benim, bu son deyip ayrıldı beyler. ben de onun sen olduğunu biliyodum demedim. evet dedim, haklısın şerefsizim çünkü ben dedim.
arada bir cidden inandı mı lan böyle biri olduğuma diyorum hala, ayrılığın gerçekliği kadar çok inanmış işte. neyse onu kendimden, aklımın gidip gelmesinden, dengesizliklerimden, tutarsızlıklarımdan kurtardığıma bayağı seviniyorum o geçiriyo acısını biraz.
ince detaylar vardı da hepsini anlatacak gücüm yok.
arada acaba onu bu kadar üzerek benden ayrılmasını sağlamak yerine ben yoruldum deyip bırakan mı olsaydım diye de düşünüyorum ama gibsen yapamazdım çünkü çok seviyorum amk.
şimdi başka şehirdeyiz, yanına gitsem mi diye düşündüm uzun uzun. ama gitsem bi pislikten farksızsın diyecek yüzüme bile bakmaz. ben de inandım açıkcası, belki şerefsiz değilim ama çok iyi biri de değilim. bulur lan benden iyisini dimi. onu da yoruyordum yaptıklarımla, hareketlerimle, tavırlarımla, hayatı yeterince zor değilmiş gibi.
bana giderken "keşke bu kadar vazgeçilmez olduğuna inandırmasaydım seni" dedi. vazgeçilmez değildim, hatta nasıl benden vazgeçmediğini anlayamıyodum. aşık değildim evet ama bu da ayrılıkların zütürdüğü bir şeydi, değildim ama köpek gibi seviyordum ulan. sen aşığım diyordun ya inanamıyordum birinin beni o kadar sevebileceğine. beni daha fazla üzmemek için benden ayrıldığın gibi oldu bu senden ayrılışım. hata yaptım belki.
ama şu andan sonra barışsak bile yaşadığımız şey ilişki olacak mı olmayacak, ben aylardır yıpranık devam ediyordum, bu ayrılıkta da sen yıprandın. kendimi olmayacağına ikna etmeye çalışıyorum çünkü bir umudum olsa atlayıp geleceğim yanına. çünkü sen çölüme yağmur oldun, sen geceme gündüz oldun, sen canıma yoldaş oldun, sen kışıma yorgan oldun...
affet beni.

https://youtu.be/f12i-aWK5TU
beni de yazın