0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

zaman ilerlerken satış grafiğim de hayvani seviyelere çıkmaya başladı. okuduğum pazarlama kitaplarında karşındaki insanda ayna etkisi yaratabilirsen satış gerçekleşir diye bir şeyden bahsediyorlardı. yani karşıdaki insan kendi kendine konuştuğunu hissetmeli tam benim uzmanlık alanım. tanıdım da istediğin kişi olabilirdin bir mühendis, bir doktor ne istiyorsan. ilk stratejim meslek gruplarını ve neler yaptıklarını araştırmak oldu karşımdaki adam memur emeklisiyse benim babamda memur emeklisi oluyordu. bilgilerim dahilinde adamları kendime çekiyordum belki bir hipnoz yaratıyordu. insanlarında meslekleri hakkında konuşacak bir sürü şeyi oluyordu ve ilgilenince hoşlarına gidiyordu bu durum. ilk zamanlarda hep bunu kullandım. insanları zayıf noktalarından vurmak.

reserved

neyse ki sunum yapma vaktim geldi ama enerji mi kaybettiğim için belki de ego yüzündende olabilir adamları sunumu bitirmeden kaçırdım elimden. ama nedense hiç giblememiştim. belkide o kız vardı aklımda yani daha çok sohbet etmek için bunu yapmış olabilirim. kaynaşmış bir ekibe girmek gerçekten zordur. mevcut ekiple kaynaşmam baya uzun sürdü. ama o kızla sohbeti yavaş yavaş ilerletiyordum. zaman boş bir tahta gibiydi etkilenmek çok zor olmuyordu. okuduğum şehirdeki anılarımı anlatırken ağzı açık beni dinliyordu.

bir sonraki tanıtım zamanı gittiğimde bana sunum yapacağım kimse vermediler sinirlendim neden vermiyorlar diye. niteniklere göre dağıtım yapıyorlarmış. benimde moral bozukluğu yaşamamam için niteliklerime uygun kimse olmadığı için sunum da yaptırmadılar. o gün bir kızla tanıştım ekipten. böyle tatlı bakışları olan sürekli gülümseyen bir kızdı sohbet ettik baya. sohbeti de hoşuma gitmişti. bayadır da sevgilim yoktu onu gözüme kestirmedim de değil.

Reserved

gün sonunda tebrikler vs. derken elimede teşvik amaçlı bir miktar para verdiler. gün sonu eve giderken bir sonraki sunumumu düşünüyordum neler olacaktı acaba diye. akşam eve vardığımda. çarşıya çıktım klagib ayakkabı bir de kravat aldım artık her şey tamamdı bir eksiğim kalmadı. tekrar eve dönüp ekgiblerimi kontrol ettim her zaman bu kadar şanslı olamazdım. sohbetimde nelerden bahsederek adamları etkilediğimi kağıda yazdım. kendime bir yol haritası çıkaracaktım ve bunu uygulayarak başarıya doğru devam edecektim.

@28 canım çay çekti amk

sözleşme geldi okundu, anlaşıldı imzalar atıldı sanki rüya gibi gözümün önünden geçiyordu. kazandığım para umurumda değildi başarı ve ego tatmini işte bunlar beni o an için çok mutlu ediyordu. gururlandım daha ekipten satış yoktu. dedim işte bu iş böyle yapılır. daha sonra eve dönmeyi düşündüğüm için kendime sinirlendim dedim elindeki şansı az kalsın kaçırıyordun. şansta çok yaraktan bir şeydir gelir farkına varmazsınız bir daha gelmesi için uzun zaman beklemeniz gerekir. bilmiyorum o gün için benim için tarihi günlerden biridir. başarımı çay içerek kutladım o gün.

ben başladım aklımda kalan üç beş bilgiden anlatmaya unuttuğum veya bilmediğim sorularda konuyu geçiştirmek için başka konulardan bahsediyordum bu tekniği eğitim veren lavuktan öğrenmiştim. sonlara doğru adamlar daraldı sigara içmeye çıkalım dediler bende peşlerine takıldım. garsonluğumun verdiği yetenekle 4 çayı kaptım bunlara zütürdüm yaktık birer sigara. ben olsam bana böyle bir sunumla gelseler hiçbir şey almam ama adamları sohbetimle samimiyetimle etkilemiştim. bizi biraz yalnız bırakır mısın dedi. bende tamam dedim bunlar düşündü falan hadi devam edelim dediler daha sonra. anlattım bitirdim sözleşmeyi sen mi getiriyorsun diye sorduklarında heyecandan kalbim fırlayacak gibi oldu. ilk sunum ve satış ! bu çok az kişi başarabilmiş. içimden dedim yannanım bu da ne ki ben sana pazardan bir meyve toplayayım beni o zaman gör sonra bu içimden yaptığım espiriye hafif gülümsedim.

Rezerve

reserve.

neyse bana eğitim veren geldi yanıma ceketin nerde diye sordu dedim unuttum. traşta olmamışsın dedi dedim onuda unuttum heyecandan. bana bugün idare et yarın gelme ifadesi ile baktı. elime bir kağıt tutuşturdular git bunları karşına satışı yap diye. kendimi sakinleştirerek gittim çağırdım bana denilen adamları. sıcak kanlı tiplerdi aklımda ne sunum kaldı nede başka bir şey bende sohbetten dem vurdum ne iş yaptıklarını öğrendim daha sonra yaklaşık iki saat sohbet ettim muhabbet çok iyidi fakat adamlara ürünü anlatmam gerekiyor ben ürün hakkında tüm bildiklerimi unutmuştum.

saçım falanda bozuldu o terleme ile sonra farkettim ki cekette yoktu amk montun altında. dedim bugün senin test günün azmini kaybetme diye içimden bir kaç kez tekrarladım. daha sonra kokteylin yapılacağı salonu buldum. toplantı başlamıştı geç kalmıştım ama yinede yılmadım çektim bir saldalye oturdum. müdürlerden biri kravat getirecekti muallak getirmemiş onu da şeklimi açıklayayım. üstte spor bir gömlek altta kavas bir pantolon klagib ayakkabılarım olmadığı için onun altına da spor ayakkabı giydim garip bi tip oldu. terlediğim için gömleğin düğmelerini açmıştım onu da açık unutarak toplantıya dahil oldum. yani beni kovmaları için her şey tamamdı. ama şunu da unutmuş olmalılar ki dış görünüş çok yanıltıcıdır.

cebimde yanlış hatırlamıyorsam 10 lira vardı bi paket camel aldım yaktım ve şarkımı söyledim içimden bitene kadar bozmadım. daha sonra otobüsle kokteylin yapılacağı çok yıldızlı otelin yolunu tuttum. açık konuşuyorum o zamana kadar hayatımda hiç çok yıldızlı otellere gitmemiştim. otobüsten indikten sonra belli bir mesafe yürümem gerekiyordu kan ter içinde otelin resepsiyonuna kadar gelebildim.

ertesi gün kalktığımda heyecanla yola koyuldum. o sırada zaten traş olmayı da unuttum, ceketide unutmuşum zaten gittim başladım servisi beklemeye. tam bir saat bekledim gelen giden yok. ama bir umut belki geçmemiştir lan diyordum kendi kendime. daha sonra dedim gitti servis ilk günden daha böyle mi şans olur derken çalışmaktan bir anda vazgeçtim tam eve dönüyordum ki. yönetici aradı neredesin serviste yoktun gibisinden konuştu. bende galiba servisi kaçırdım dediöm hadi gel bekliyorum dedi. içimde bir güç oluştu bu kadar da kolay pes edemezdim. yine o şarkı çalmaya başladı we are the champions dedim bunca tersliğe rağmen gidip işimi yapacağım ve kendimi göstereceğim.

aldık kolaları çekirdekleri

reserved ucan kopek panpa

şu analitik düşünmek falan zırvalar varsa hepsini basite indirgeyerek anlatacağım neyse konumuza dönelim. satış müdürünün zıvralamasından sonra aslında cevabını bilmediğiniz sorulara karşılık başka şeylerden bahsetmek işe yarıyordu. sorduğum soruyu unutmuş vaziyette anlattıklarını dinliyordum. eve döndüğümde her şey bildiğin rutin halde devam ediyordu babam tv karşısında, annem yemek yapıyor kardeşim binlik peşinde. ertesi gün için kafayı hiç dağıtmadan notlarımı kontrol ettim büyük bir gün olacaktı hayatımdaki dönüm noktalarından diyebiliriz.

okumam gereken bir üniversite varken neden buradayım diye kendime sorular yönelttim fakat cevaplar yoktu. belkide artık ne ali ne de irem vardı hayatımda o sebeple yanıtlıyamıyordum sorularımı. sunumlar vesaire derken.ilk iş gününe gelmiştik son sunumdan sonra. kimler ilk gün satış yapacak diye bir soru yöneltti satış müdürü. kimsede parmağını kaldıracak cesaret yoktu bende kaldırmadım açıkçası. tekrar döndü bir tane bile satış yapacak kimse yok mu diye sordu. ben elimi kaldırdım neden bir tane olsun ki? gün içinde 3 tane satma şansımız vardı hani dedim. durdu düşündü cevaplayamadı saçmaladı daha doğrusu.

işe alındıktan sonra diğer yaptığım işlerden daha profesyonel manada bir iş yapacağımın farkındaydım fakat bu iş biraz daha ciddiyet istiyordu. diğer işlerde olduğu gibi sallamasyon iş söz konusu değildi.
ilk olarak eğitimlere katıldım benim gibi pek bir şey bilmeyen insanlar vardı. işin net bir maaşı yoktu kendini gösterirsen para kazanıyordun. zaten daha ilk günden dayanamayıp kaçanlar oldu. korkaktı hepsi belki de yatarak para kazanmaya alışmışlardı.