0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

reserved

rezervud

rezerve

rizörv

rezerved

adam başladı beyler anlatmaya toplanın

reserved

reserve

☻

yok öyle bişi.

reserve

rezerved dur lan mısırımı alıp gelicem

küçük bir şizofreniden sonra yaşadığım şehire geri döndüğü ve iş arayışına başladığımı ve pazarlama tarzı bir iş bulduğumu belirtmiştim diğer hikayede.

biraz iş mülakatlarından bahsetmek istiyorum. o ara kadar profesyonel anlamda bir işe başvurmadığım için mülakat nedir nasıl davranılır konusunda bir fikrim yoktu
açıkçası. giydim tshirt, kot pantolon gittim görüşmeye. karşımda sürekli sorular soran ve bendenmiş gibi davranan bir herif vardı. eski çalıştığım yerin satış müdürüydü.
o zamanlar öyle biri olduğunu bilmiyordum zaten. neyse görüşme başarılı geçti. hayat hikayemden, hırsımdan bahsederek etkiledim adamı. tabi bu hırsın sizin içinizde oluşması
gerekiyor sonradan eklenme hırs yoktur beyler. şuan beni tanıyan kime sorsanız hırslı herif der en başında sonra yenilikçi olduğumdan bahseder. neyse görüşmeden çıktım eğitim
falan var dedi ona da tamam dedim. eve döndüğümde iş bulduğumu anlattım evdekilere üniversiteye bir ara vermekten bahsettim. babamda pek bir şey demedi artık kararları sana
bırakıyorum sen nasıl mutlu olacaksan o şekilde yaşa hayatını dedi. içimde birazda heyecan vardı ilk defa takım elbise giyerek iş yapacaktım. gerçi bir takım elbisem bile yoktu.
toplama bir takım elbise yaptım kendime. şimdilerde görüştüklerim ilk gün seni kovacaktık kendini göstermeseydin diye dem vururlar. sebebi de ilk gün işe giderken traş olmadım
bunun dışında ceketimi de heyecandan evde unutmuştum. ilk gün baya zordu detaylı olarak bahsedicem bu konudan. bu giriş niteliğinde olsun gece yazmaya başlayacağım 12 gibi takip
eden arkadaşlara teşekkürler.

rezerved

işe alındıktan sonra diğer yaptığım işlerden daha profesyonel manada bir iş yapacağımın farkındaydım fakat bu iş biraz daha ciddiyet istiyordu. diğer işlerde olduğu gibi sallamasyon iş söz konusu değildi.
ilk olarak eğitimlere katıldım benim gibi pek bir şey bilmeyen insanlar vardı. işin net bir maaşı yoktu kendini gösterirsen para kazanıyordun. zaten daha ilk günden dayanamayıp kaçanlar oldu. korkaktı hepsi belki de yatarak para kazanmaya alışmışlardı.

okumam gereken bir üniversite varken neden buradayım diye kendime sorular yönelttim fakat cevaplar yoktu. belkide artık ne ali ne de irem vardı hayatımda o sebeple yanıtlıyamıyordum sorularımı. sunumlar vesaire derken.ilk iş gününe gelmiştik son sunumdan sonra. kimler ilk gün satış yapacak diye bir soru yöneltti satış müdürü. kimsede parmağını kaldıracak cesaret yoktu bende kaldırmadım açıkçası. tekrar döndü bir tane bile satış yapacak kimse yok mu diye sordu. ben elimi kaldırdım neden bir tane olsun ki? gün içinde 3 tane satma şansımız vardı hani dedim. durdu düşündü cevaplayamadı saçmaladı daha doğrusu.

şu analitik düşünmek falan zırvalar varsa hepsini basite indirgeyerek anlatacağım neyse konumuza dönelim. satış müdürünün zıvralamasından sonra aslında cevabını bilmediğiniz sorulara karşılık başka şeylerden bahsetmek işe yarıyordu. sorduğum soruyu unutmuş vaziyette anlattıklarını dinliyordum. eve döndüğümde her şey bildiğin rutin halde devam ediyordu babam tv karşısında, annem yemek yapıyor kardeşim binlik peşinde. ertesi gün için kafayı hiç dağıtmadan notlarımı kontrol ettim büyük bir gün olacaktı hayatımdaki dönüm noktalarından diyebiliriz.

reserved ucan kopek panpa

aldık kolaları çekirdekleri