0 dan yükseklere doğru hayat hikayem

hızlı amk

Deneyimli olan arkadaşların söylediğine göre ilk elinden tutmam lazım tutabilirsem işlem tamam oluyormuş. sanki geyik avlıyoruz kementi at yakalarsan senindir hesabı. buluşma yerine erken geldim hemen bi çağrı attım anlasın diye. aradan bi 10 dakika geçti geldi ilk sevgilim. biraz bahsedeyim kendisinden. gerçek isimler kullanacağım karışmasın hikaye diye. çünkü ifşa olacak bir durum yok kendisini şimdi ne tanırım ne görürüm baya eskide kaldı. ismi cansuydu kısa boylu hobbit değil tabi normal işte, yeşil gözlü, güleç suratlı bir fakirdi. gördüğümde boşalmazdım yani o kadar güzel değildi. geldi kız merhaba merhaba derken yürümeye başladık. zütüm başım ayrı oynuyor heyecandan. hemen bir plan yapıp elini tutmam lazımdı. şu benim için efsane cümleyi kurdum. elin üşüdüyse benim montumun cebine sok daha sıcak dedim gülme ağlama arası heyecanla. şak diye soktu elini. bu sefer kulağımda "We Are The Champions" şarkısı çalıyordu. kendi çapımda dedim nasıl bir şeymiş bu el ele tutuşmak yumuşacık eller sıcacık vay be dedim bu günlerde gelecekmiş demek ki. Şimdi düşününce bi gibim ifade etmez çoğu kişi için elele tutuşmak anlamı kalmadı artık. ilk sınavı geçmiştim sırada çıkma teklif etmek vardı onu nasıl yapacağıma dair bir planım yoktu doğaçlama bir şeyler yapmalıydım.

Hayatımda ilk defa bir kızla buluşacaktım. cepte para zaten az amk babamdan istedim 3 lira daha bildiğim tek iyi mekan olan bowling salonu var oraya zütürecem kızı birer kola içip çıkma teklif edicem ama nasıl yapıldığı konusunda hiç bir fikrim yok. karşı cinsle tek deneyimim olan evcilik oynarken direk baba oluyorduk gibeyim burada ne yapacağım düşüncesiyle harcadım haftamı. neyse beyler haftasonu geldi çattı elim ayağım titriyor. giydim kıyafetleri bi kiloda jöle sürdüm. fakir ama gururlu olarak çıktım evden.

Cep telefonumda bu sene alındı. Gerçi kontör yok bi gibim yok zütüme sokacam zaten telefonu. neyse bir gün muhabbet sırasında bir kızın telefon numarasını aldım. tip olarak hayalimdeki tip değildi ama sevgili olmak için o zamanlar ilk adım buydu. gerçi o da benim sevgilim olacağını bilmiyordu. zeka ve ders konulu ayak üstü sunumumla aldım telefonunu kekliğin. telefon numarası var mesaj atacak kontör yok gibeyim o zamanlar da sadece 100 kontör alabiliyorsun en az o da yanlış hatırlamıyorsam 9 liraydı yani üç gün yemek yememem lazım kontör alabilmek için. üç gün yemek yemesem kontör parası + hafta sonu için kola parası çıkıyordu. planı uyguladım gittim bayiden aldım kontörü. o akşam bi mesaj attım napıyorsun nasılsın diyerek cevap yerine çağrı geldi. ikinici mesajı attım birdaha çağrı attı. 4 kontör gitti amk havaya. amk fakiri onun da kontör yokmuş sonradan öğrendim bu adabı kontörü olmayan çağrı atarmış. bizim çağrıyla sevişme dönemimizde tam bu anlarda başladı günde 80 kere çağrılaşıyorduk amk ne fantaziyse. birde o dönem aşık oldum galiba onu düşünüp 31 çekemiyordum hevesim kaçıyordu. daha sonra konuşup hafta sonu buluşmaya karar verdik ama heyecanım utangaçlığım tepe noktasında. yine dersler bahane edildi buluşma için.

ikinci sınıfın başında bir evrim geçirdim herkeste olmuştur tip biraz daha yoluna girdi jöleylede yeni tanışmıştım. Burada babam da ufak ufak işleri yoluna koymaya başlamıştı harçlığımıda hiç unutmam artık büyüdün oğlum diyerek günlük 5 liraya çıkardı. bana göre iyi bi paraydı 1 lira gidiş dönüş otobüs parası 1buçuk lira öğle yemeği çay kraker vs içinde 1 lira harcasam 1 buçuk lira cebe kalıcaktı 7buçuk lirada hafta sonu takılma param olacaktı. o gibtiğimin bowling salonuna bende gidebilecektim. o kısmı da anlatayım benim o durumu iyi olan arkadaşla çağırırdı parasızlıktan bahaneler üretirdim babama yardıma gidiyorum vs diye. bir keresinde gitmiştim kola 3 lira anasının amı demiştim içim yanmıştı o parayı verirken diğerlerine hiç koymadı tabi. ordaki hatunlar acayipti amk değişik değişik zengin ve güzel hatunlar bizim yaşlarımızda hepsi. böyle gözlerimin içine baktıydı biri. belki bu fakir nerden geldi diye bakmış olabilir tam bilmiyorum. sonra masaya gelip ateş istediydi ben sigara kullanmıyordum o dönem arkadaş çıkardı verdi ateşi ben o sıra boşalıyordum amk.

Tipimi gibeyim kısacık saç üç beden büyük ceket çorapların gözüktüğü pantolon kim bakar amk. ama kendimi iyi hissediyordum nedense. ilk sene 31e talim şekilde geçirdim. ama çalışkandım amk kavga gürültü falan hiç karışmadım pekte olmazdı zaten. okuldan kaçtığım zamanlar da ders çalışırdım asosyallikten. Ama isteyerekte değil beyler harbiden para yoktu gidip bir kafede çay içmek için 2 gün dönüş yolunu yürümem lazımdı. Hayatımda ilk kafeyede o dönemde gittim. gibeyim aklımı bildiğin kıraathane amk sadece ismi süslüymüş dedim iki çay içtik zütümüze girdi. O dönem ki arkadaşlarımı iyi seçtiydim tesadüf eseride olabilir ki hala görüşürüm. bir tanesi kolej biniydi bi tanesi de durumu iyi bir elemandı. bunlarla takılmaya başladıkça ders kısmından çok karı kız mevzularına daldık şu karı bu karı muhabbeti işte ergen styla.

ilk gün sıkış tepiş otobüs yolculuğunun ardından okula vardım. bir keşif yaptım okul için de sınıfta zaten herkes mal gibi bir birine bakıp duruyordu. bir tane kız gördüm ki beyler böyle bir şey olamaz (heveslenenler için o kızı gibmedim) mavmavi gözlü yan sınıftan bir hatun üst sınıftaki binlerde hemen çullanmışlar kıza uyuz oldum kendi kendime. neyse sınıf yarak gibi demiştim bir de bir yıl boyunca ingilizce görecektik şimdi var mı bilmiyorum ama liselerde hazırlık sınıfı vardı eskiden. ilk gün tanışma vesaire eve döndüm 31i mi çektim o kızı düşünerek. birde dedim ulan okula iki otobüsle gidiyorum sabah erken kalksam bir otobüs parası kar yaparım. parayıda fazla harcamazdım sincabın ceviz biriktirdiği gibi para biriktirirdim kardeşim de gelip çalardı bin. Ertesi gün ilk planı yola koydum erken kalkıp yürüdüm saç falan da yapmıyordum zaten yatakktan kalkma sytla ile okula gidiyordum.

Heyecanımın bir kısmı mahalledeki abilerin anlattığına göre lisede sevgili durumları oluyormuş öpüşme falan anlatıyorlardı vay dıbına koyim bi kızla öpüşme ha nasıl bir şey acaba diye düşünürdük. şimdi bakıyorumda birazda abazanlık başlamış dönem. benim liseye giderken tek tecrübem evcilik oynarken ellediğim bi kaç kızdı bu kadar.

reserved

Liseli olma zamanı geldi çattı içimde bir heyecan var. heyecanımın yanında üzerime giyecek ceket yok pantolon idare eder seviyedeydi daha capri gibi olmamıştı ama eski ceket olmuyordu. neyse mahallede okuyan birinin eski ceketini verdiler o cekette bana üç beden büyüktü amk ellerim gözükmüyordu içinde. şimdikiler olsa isyan eder karizmam çizilcek diye tipini gibtiklerim ama ben sevindim beyler cekette tamamlandı ve okula hazırım.

reserved o korkunçlu hikayeden sonra iyi gider bu amk dizi gibi yemin ederim bunların hepsi kalp gözünde yayınlanmalı bence.

nirvana ne zaman

Sınav sonunda askeri okullar sınavını iyi yapmadığım için bi tak olmadı haliydi ilk defa babamı hayal kırıklığına uğrattığımı gördüm. eğitimi orta düzeylerde olan bir anadolu lisesine puanım yetiyordu. benden büyük biri olmadığı ya da okuyan biri olmadığı için lise kayıt işimi de kendim halledecektim. aldım sınav sonuç belgesini okula gittim (hiç bir evrak yok kendi çapımda kayıt olacam aklım sıra) okulla evin arasında anasının amı gibi yol var. zaten normalde de otobüse para vermeyi seven biri değildim yürürdüm heryere. okula giderken dönüş yolunu yürüyüp kalan parayı cebe atma planları yapıyordum. neyse efendim okula vardım gittim bi lavuk çıktı karşıma sonradan öğrendim ki müdürmüş. dedim ben kayıt olmaya geldim kayıt et beni belgem de bu. güldü hafiften ailen yok mu senin muhabbeti yaptı. dedim yok kendim kayıt olacam aileye ne gerek var. bir kağıda belgeleri yazdı dedi bunları kendi başına hazırlayıp gel ön kayıt işlemini yapayım. azımdan ilk çıkan ilk cümle şu para gerekir mi? yine güldü bin yanında biraz bulunsun dedi çıktım gittim okuldan. daha sonra vakti zamanı gelince kayıt işlemlerimi kendim yapıp bitirdim. bu da bir anımdır anlatayım mezuniyet zamanı o bin müdür benimle yaşadığı diyologu anlatıyordu yeni gelen öğrencilerin ailelerine. bütün öğrencilerimin böyle olmasını isterim diyerek hafiften gururlandım lan.

rizorvıd

bi 10 dakika mola beyler gelicem.

arap şükrüyü açtım takipteyim panpa

üniversite okuma falan hiç yoktu o sıralar aklımda. sebebide okuyan kimse yoktu ki yol göstersin. çocukluk hayalimin devamı olarak para kazanarak istediğimi alabilmek adına işler düşünüyordum o dönem. yeni bir ayakkabı, yeni bir çift taraflı çanta almak gibi hedeflerim vardı. belki de bunun sebebi yılda iki kez bir şeylerin alınmasıydı o da bayramlarda çıkar alırdık. yoktu öyle ben bunu giymem ben şunu giymem gidilirdi pazardan babam seçerdi iki numara büyük ayakkabı bir tane yün kazak tamam işte olup olacağı buydu.

reserved

tak gibi geçen üç yılın ardından kurumlar sınavı(şimdi ki liselere giriş sınavı) bir de askeri sınavlara girecektim. evdekiler asker olsun kendini kurtarsın kafasındaydı benim içimden hiç gelmiyordu asker olmak. aklım belki de hala ticaretteydi o pazar anılarından sonra.

Ortalamanın üstünde bir öğrenciydim 5. sınıftan sonra ortaokul için iyi bir okula devam edeceğimi söyledi ailem. Ortaokulda adeta çöküş yaşadım nedense kimseyle konuşmazdım kendi çapımda takılırdım. aldığım notlarda pek iyi sayılmazdı sınıf ortalamasına göre iyi olmasına ragmen beklentiler büyüktü. birde serseri arkadaşlar buldum kendime tam bonus oldu. hiç birimizin de parası yoktu fakirdik dıbına koyim belki bu sebeple arkadaş olmuşuzdur. birde 31 çekmeyi öğredim o döneme ait kayda değer pek bir şey yok.