0 dan yükseklere doğru hayat hikayem

bu hikaye tutar da hızlı yaz panpa biraz

okuyoruz panpam

devam reyiz guzel hikaye ihtiyacimiz var bunlara

tutar bu hikaye

O gün hayatımda unutmadığım günlerden biridir. sanki büyük bir ülkenin kralı gibiydim sevinç olarak her şeye sahiptim sevdiğim kızla aynı sırada oturmak ne müthiş bir şeymiş be. buna ragmen kızın beni sevip sevmediğini bile bilmiyorum ama farketmiyordu bunlar keza ben zaten hayatta söyleyemezdim onu sevdiğimi bu kadarı da yeterliydi çok mutluydum. şimdiki zamana bakınca milletin aklı gibinde gerçi benim de öyle dönemlerim oldu ama o gün yanıma oturması onunla aynı sırayı paylaşmak bile büyük bir şeydi yaşayan bilir sadece.

Bir gün öğretmen sevdiğim kızla beni aynı sıraya oturttu. işte olan kulağımda çalan şarkı şuydu "mahsun kırmızıgül belalım" bunları dinliyorduk amk işte mahsun kırmızıgül olsun, hakan peker olsun yonca evcimik olsun başka yoktu zaten.

Yıllar ilerledikçe karı kız mevzuları da yavaş yavaş başladı ama utangaçlıkta aynı seviyede yükseldi sevdiğim şiirler yazdığım kızlar oldu ama hiç bir zaman çıkarıp veremedim. sizde nasıldı biliyorum ama bizde sevgi gösterisi gidip o kızın saçını çekmekti ya da o na rahatsızlık vermedi. bunları yazarken gülüyorum amk nasıl bir sevgi anlayışı diye ama saf ve temizdi beyler açık ve net.

babama bir gün ben okula gitmek istemiyordum pazarda çalışmak istiyordum dediğimde beni bir daha hiç pazara zütürmedi çok kinlenmiştim babama. evde sürekli huzursuzdum daha çok para kazanamadığım için simit alamıyordum. aslında babamın düşüncesini daha yeni yeni çözüyorum. adam haklı beyler kendi okumadığı için tek bir sansı kötü gitti diye işi bitti benim de aynı şekilde olmamı istemiyordu vesselam.

yıllar geçiyordu ben bir yandan derslere saldırıyor arasıra da babamla işe çıkıp okul harçlığını çıkarıyordum. okulda genel öğrenci bütçesi bir simit bir gazoz ya da ayrana yetiyordu çalıştığım zaman iki simit aldığımda havama diyecek yoktu. babamla daha çok pazara gitmek istiyordum ne kadar çok gidersem o kadar çok simit alabilirdim diye düşünüyordum çocuk aklımla. bir de pazara gitmenin nimetleri çoktur biri elma verir biri üzüm verir mis gibi.

daha sonra bir kardeşim oldu bende okula yeni başlamıştım o yıllarda. bir oyun oynanacaktı pamuk prenses ve yedi cüceler sınıfın en güzel kızı haliyle pamuk prenses olacaktı. benim gibi bir kaç kişinin boyu uzundu içimizden biri de prens olacaktı çok istememe rağmen huur çocuğu hoca gitti zengin bininin birini prens yaptı içime gerçekten çok koymuştu o günden sonra aşırı hırslı bir yapıya büründüm biri bana kötü bir şey yaparsa daha çok çalıştım hırsımdan. o oyunda da cüce rolü verildi bana kazık gibi cüce olum amk sinirden ağlamıştım oyun sırasında huur çocuğu hoca heycandan diye geçiştirdi annem de biliyordu sebebi ama sustu bir şey diyemedi.

bir gün elektriğimiz kesildi tam üç ay elektriksiz oturduk. babam akşamları gelip gölge oyunları yapardı ulan ne hoşuma giderdi. benim güldüğümü gördükçe onlar da demek ki içten içe hayata tutunuyorlardı. fakirlikle başladığım için mutluydum yani bir eksiğim yoktu. mahalle de öyle zengin değildi kendi çapımızda mahalledeki çocuklarla bedava oyunlar oynardık. saklambaç, ebelemece gibi oyunlar paraya ihtiyaç duymazdım. kuzenimin durumları iyidi ona alınan şeyler o zamanın hep markalı ürünleriydi eksitmeden yenisi alınırdı. ona göre eskiyeni(bana göre yepyeni) bana verirdi. kendi çapımda sevinirdim o verdiklerine gözüm gibi bakardım bi abim yoktu tek çocuktum o bakımdan her zorluğa tek başıma gögüs germeyi öğrendim. aklım başıma gelince simit satmak olsun su satmak olsun çeşitli işler yaparak kendimi ödüllendirirdim. kazandığım paradan bi kuruş bile istemedi ne annem ne de babam kendim harcardım dondurma alırdım, çikolata alırdım.

reserved

reserved

duygulandım panpa :(

Hikaye içeriği kişisel gelişim olarak alınabilir karı kız mevzusu, mücadele ruhu, hırs faktörü doğru kullanılırsa neler yapılacağı gibi durumlardan kendi hayatım içinde bahsedeceğim. birde unutmadan hiç bir şey planlandığı gibi gitmiyor bundan da bahsettim yoğun olarak.

Çocukluğum zenginlikten fakirliğe dönüş niteliğindeydi. ben doğduğumda babam iflas etmişti o zenginliği açıkçası hiç görmedim anca annemin anlattığı kadarıyla biliyorum yılda üç kez tatiller haftanın hemen her günü dışarda lüks yerlerde yemek yemeler vs. hiç birini görmedim kendimi bildiğim anlarda babam hep mutsuzdu, kimi zaman sarhoş gelirdi eve aslında iyi bir insan ama moral bozukluğundan kaynaklanıyor olabilir çocuk aklıyla anlayamıyorsun. annem yemek yapmak için evimizin önünde kurulan pazar bittikten sonra bir şeyler toplardı üç beş kuruş parayla da bir şeyler alıp yemek yapardı çocukken pazarda atılanları toplamak zevkli gelirdi bana. her akşam pazarda atılanları toplamaya çıkmak isterdim. ne yiyeceksin onu topluyorsun avcı toplayıcı gibi amk ama çok zevkliydi. ezilmemiş meyve bulunca elmas bulmuş gibi sevinirdim.

bazı arkadaşlar ilerleyen entrylerde şiirler yazmışlar olayların özeti niteliğinde bir göz atın derim.

hikayenin ilk kısmı bitmiştir. okul vs durumlar. şuan neler yaptığımdan ailemin neler yaptığından da uzunca bahsettim son entrylerde.

ikinci kısımda iş yaşamında yükleliş diye daha çok analizli, kitap önerili devam edecek bir hikaye olacaktır.

rezerve atın şimdiden (bkz: 0 dan yükseklere doğru iş yaşamı/#91134852)