Bira dan tekrardan yudum aldım. Sonra sağ tarafımda bir kadının "Yeter artık çalışmak istemiyorum." sesini duydum. Yanında da herif in biri vardı. O an anladım ki kadın hayat kadınıydı.

Kadının yüzünü net göremiyordum. Arkası bana dönüktü . Yanındaki adam onun kollarından tutup "Nasıl çalışmassın lan sana tonla para döktüm. Sermaye yaptım. Nasıl çalışmassın." diyip kadına tokat attı. Tokat atınca kadın yere düştü ve dizlerinin üzerinde bedeni bana doğru baktı. Kadın ağlamaya başladı.. Yüzünü görür görmez ayaklandım.

Kadın Eda ' ya çok benziyordu. Oraya doğru gidip adama kafayı geçirdim. Sonra adam yere düştü. Ayağa kalktı hamle yaptı. Hamlesini boşa çıkartıp kolunu beline doğru kıvırıp yere serdim. Cüzdanımdan polis kimliğimi çıkartıp adamın gözünün önüne koydum.. Sonra "Bu kadını bir daha rahatsız edersen senin hayatını giberim . " dedim
Adam "Abi tamam kolumu bırak , kırılacak.. Ahhhhh! " diyordu. Sonra bırakıp "gibtir git buradan .." dedim adam gitti..

1 ay boyunca derinlerde ki ses daha da belirgin hale gelmişti. Rakı içmeye başladığımda birisi karşımda beliriyor, benimle sohbet ediyor ve beraber rakı içiyorduk..

Arada bir anda Karşıma Eda çıkıyor. Ona sarılmak için giderken bir anda kayboluyordu. Bazen de yolda beyaz elbiseli , saçlarının uçları dalgalı birisi görsem Eda sanıp ona doğru koşuyor ve elini tutup mayhoş bir sesle "Eda" diyip bedenini bana doğru çeviriyordum. Ama Eda olmuyordu. Sonra "K. Bakmayın birisine benzettim " diyip eve gidiyorum ve Rakı içmeye devam ediyordum...

Aşık olmak insan gereği olan bir durum ... Yanında seni mutlu edecek , derdini anlatabileceğin , şu hayatın monoton gidişatından bir an olsun sıyrılıp sana şefkat gösterecek birisini istersin... Sanırım bu insan Eda ... Günden güne içimdeki bu duygular artmaya başlıyordu... Sınıftaki gözlemlerim onu çok hanım bir insan gibi gösteriyordu... Sınıfta ara ara göz göze geliyoruz ve bana gülümsüyordu... O kocaman gözleri beni benden almaya yetiyordu... Gittikçe ona karşı olan duygularım derinleşiyordu...

Standart bir günde sabah okula gitmek için yine uyandım... Üzerimi giyindim ve okulun yolunu tutmaya başladım... Her zamanki gibi Eda aklımdaydı... Ama bir türlü yakınlaşamıyorduk.. Okula geldim... Sıra olduktan sonra sınıfa geçtik... Sırama oturdum.. Sol taraftaki sıraya da Eda ve arkadaşı oturdu.. Eda kafasını bana çevirip tebessüm ederek bana baktı gözleri ışıl ışıl.. Bende ona tebessüm ettim... Daha sonra hoca geldi ve ders başladı..

O gün okul bitene kadar Eda hep dikkatimi çekiyordu... O kadar güzel ki...
Yıllardır hayalini kurduğum insandı sanki...

Okul bitti ve eve doğru yürümeye başladım.. Eve geldim ve öğle yemeğimi yedim... Sonra Odama geçip düşünmeye başladım... Eda aklıma girmişti... Çok zarifti.. Ama karakterin nasıl olduğuna dair bir izlenimim olmamıştı...

Tüm gün ara ara Eda aklıma geliyordu...

Akşam oldu ... Sabah erken uyanmak için erkenden uyumam gerekiyordu...

Ve uyudum..

Banka oturduk...

Ben biramı yudumlarken kadın ile göz göze bakıyorduk. Kadın o kadar çok Eda ya benziyordu ki..

Kadın "isminiz ne sizin." dedi
Ben "Mehmet" dedim
Kadın "Bende Cemre , sizin bir sıkıntınız var gibi " dedi
Ben birşey demedim.

Sonra kalktım arabayı park ettiğim yere doğru yürümeye başladım. Cemre "Nereye gidiyorsun. Beni burada mı bırakacaksın. " dedi
Ben "evime gidiyorum... Evin yok mu senin gitsene .." dedim
Cemre "Artık yok... " dedi
Ben "Offff offff!!" sonra .. "Gel tamam bugün bende kal ... " dedim

Cemre ile eve gittik..

Ankara'ya yemin törenine gittim...

Daha sonra görev yerim belli oldu.
istanbul Emniyet Müdürlüğü ,Cinayet şubesine atandım.

Göreve başlamadan önce istanbula gidip , kendime 1+1 ev tuttum.. Eve yerleştim. Daha sonra göreve başladım.

Yüzüm hiç gülmüyordu. Her gece Evde oturup bir büyük Rakı açıyordum. Ağlaya ağlaya içiyordum .. Derinlerden bir sea geliyor onunla konuşuyordum. Sonra da sızıyordum. Sabahta pencereden yüzüme vuran güneş ışığı beni uyandırıyordu.

Eda ile ilk defa ayrı kalacaktık.. Ama bu duruma alışmamız gerekiyordu uzun bir süre bu şekilde yaşamak zorunda kalacaktık..

Benim akademi yıllarım başladı.. Polislik mesleğini seviyordum... Bu mesleği severek yapacağımdan emindim...

Eda da istanbul a Gitti.. Okulu başladı.. istanbul da 1 hafta istanbul daki halasının yanında kaldı. Yurt çıkmamıştı. Yurt bulduktan sonra yurda yerleşti.

ilk zamanlar ayrı kalma durumuna alışamamıştık ama belli bir süre sonra bu duruma alışmıştık.. içimizdeki Özlem duygusu sevgimizi dinç tutuyordu..

...

Günler ilerlemişti.. Yaklaşık 2 buçuk aydır görüşemiyorduk.. Bu ayrılık , benim hafta sonu iznimde Eda nın istanbul'dan Ankara ya uçakla gelmesi ile bitecekti...

Eda'yı hava alanında bekliyordum... Onu çok özlemiştim.. içimde çok değişik duygular vardı.. Büyük özlem bitecekti..

Eda karşımda ve bana doğru geliyordu.. Uzun dalgalı saçları... doğal güzelliği ve kocaman kahverengi gözleri ile bana doğru geliyordu.. Onu görür görmez ona doğru yarı koşar bir vaziyette Ona doğru gidiyordum...
Ve belinden kavrayıp ona sarıldım... Eda da benim boynuma sarıldı.. O an kaburgalarımız kırılırcasına sarıldık.. Eda ağlayarak "Aşkım seni çok özlemiştim.." dedi. Ben "bende bir tanem " dedim..

Uzun bir süreden sonra ilk buluşmamızdı.. Çok güzeldi herşey... Hayatındaki en güzel anlardan birisiydi... Onu çok seviyorum...

Beyler hikayeyi şu anda 2 farklı yere çekebilirim..

1. Seçenek 2-3 partta hikayeyi bitirebilirim.

2. Seçenek 10-12 den fazla part daha uzatabilirim. Hikaye buiraz daha derinleşir..Ama hikayeyi ertesi güne bırakmak zorunda kalırım..

Eda ' nın intihar vakasının soruşturması devam ediyordu... Asayiş şubesindeki devrem den soruşturmanın gidişhatı konusunda bilgiler alıyordum. Ama kısa zaman sonra dosya kapanıp arşive indi.

Ama kafamdaki o soru işaretleri hiç eksilmiyordu. Bunun sebebi neydi.

Akşam şubeden çıktım. Eda ile istanbulda en güzel anımızı geçirdiğimiz Kız kulesine bakan banka oturdum. Kız kuleaini seyrederken Eda ile olan anılarımız hayalime geldi. Elimdeki biradan bir yudum aldım ve gözümden yaş akmaya başladı...

Bu şekilde 3 yıl geçmişti... Yaz tatillerinde beraberdik . Yıl içinde ayrı.

Eda ile çok güzel anılarımız vardı.

Bir gün ara tatilde istanbul a Eda nın yanına gitmiştim. istanbul da bir sürü yer gezmiştik. Akşama kız kulesinin gören bir banka oturup Sarıldık, KOCAMAN KAHVERENGi GÖZLERiNE DALDIM... Sonra Kız kulesini seyre daldık. Çok güzeldi. Hayatımın anlamıydı...

Ama o güzellik solmaya başlayacaktı.

Eda nın cenaze töreni..

Mezarlıkta defin işlemini izliyordum. Elimde bir demet PAPATYA.. Gözüm ağlamaktan şişmişti. Güneş gözlüğü takıyordum. Ağlamamaya çalışsamda gözlerimden yaşlar akıyordu.. Eda nın ailesi de perişan durumdaydı. 3 saat orada bekledim. En son Eda'nın ailesi de gitti..

Mezarın başına geçtim.. Diz çöktüm. Haykıra haykıra ağlamaya başladım..

Eda ya "Neden yaptın bunu, Ne hale düştüm, Ben sensiz nasıl yaşayacam şimdi!!!" diyip toprağına ellerimi koydum. Papatyalarıda mezarının başına koydum...

O gün orada, mezarının başında sabaha kadar ağladım...

Oha lan geldiniz mi..

Sınıfıma doğru yürümeye başladım... Koridorda yürürken hep kafamda "Acaba sınıftaki tipler nasıl olacak... iyi insanlardır inşallah.." diye düşünerek sınıfıma doğru yürüyordum...

Sınıfımın önüne geldim.. Kapıdan içeri girdim .. Sınıf arkadaşlarım benden önce sınıfa gelmişlerdi , hepsi sıralara oturmuş sohbet ediyorlardı... Sınıfa girdiğim zaman çoğu öğrenci bana bakıyordu... Yeni geldiğim için biraz dikkat çekmiş gibiydim.. Dikkat çekmek hiç hoşuma gitmediği için hemen bir sıra arayışına girdim ve en arka sıranın boş olduğunu gördüm... insanların odak noktalarından hızlıca sıyrılıp sıraya doğru yürüdüm ve oturdum...

Sıraya oturduktan sonra sınıftakilerin çoğunun odak noktasından kurtulmuştum... Ama bazıları hala bana yabancı bir cisim gibi bakıyordu...

Sırada oturup hocayı beklemeye koyuldum... Bu sırada sınıfın erkeklerinden birisi yanıma gelip selam verdi... Çok kısa bir muhabbet ettikten sonra bana "Kardeşim tekrardan hoş geldin... " dedi ...

Bende "Eyvallah" dedim konuşmamız bitti...

Hocayı beklemeye başladım..

4. Sınıfa geçtik.

Eda ile her zaman benim hafta izinlerimde ankesörlü telefondan arardım. Akademide telefon yasaktı. Konuşur hasret giderirdik. Bir nebze olsun hasreti giderdi. Sesini duymak bana çok iyi gelirdi.

Ama en son aradığımda hiç öyle olmadı.

Telefonla aradım. Ben mutlu bir vaziyette "Bir tanemmm" dedim. Eda "Canım." dedi ama bu ses tonu onda bir gariplik olduğunu gösteriyordu. Ağlamaklı bir ses tonu.
Ben "Bitanem bir şey mi oldu sesin çok tuhaf geliyor.. Seni üzen bir durum mu var " dedim.
Eda "Memet , hoşçakal .. Lütfen beni unutmaya çalış ... Sana bunu yaşatmak istemezdim. Hoşcakal seni çok seviyorum.." dedi ve telefonu kapattı.

Bu ne demekti .. Herşey yolunda gidiyordu .. Neden gitti..

Eda nın bu sözleri bende yıkım yarattı. Böyle bir durumu hiç düşünmemiştim. Birşey olduğu kesindi. Tekrar tekrar aradım ama açmadı. Sinirlerim bozulmuştu. Birşey vardı. Hayatımın en değerlisi .. Gitmek istedi . Ama seni seviyorum diyerek gitmek istedi..

3 hafta boyunca çok asabi sinirli bir şekilde akademide zaman geçiriyordum. Eda'nın gidişi hayatımı alt üst etti.. Her gece ağlıyordum. Pgibolojim bayağı bozulmuştu.. Günler artık çok zor geçiyordu..

O 3 haftanın sonunda...

Akademinin kantininde sinirli bir şekilde oturuyordum. Bir yandan televizyonda ana haber bülteninin sesi istemsizce kulaklarımdaydı. Ama düşüncelerim Eda idi. Bu anlamsız durumu hala anlayamıyordum. Bu derin düşünceleri haber bülteninin spiker inin şu cümlesi kesti.

"istanbul da intihar vakası. istanbul Üniversitesinde Tıp okuyan Eda Ç. intihar etti. " dedi.

5 saniye bakakaldım.

Sonra "EDAAAAAAAAAAAA!!!" diye bağırarak masadan kalktım. Masayı devirdim. Ne yaptığımı bilmiyordum.. Herkes şok olmuştu. Daha sonra beni tuttular ve sakinleştirmeye çalışıyorlardı.. Sinir krizi geçiriyordum.

Sinir krizi esnasında bayıldım. Bir anda gözümü hastahane de açtım. Birkaç arkadaşımda benimle beraberdi. Olanları tekrardan hatırlayıp ağlamaya başladım.

Arkadaşlarım olanları anlamıştı. Beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Eda dan bahsetmiştim onlara.

Sonra Akademi Müdürü geldi.Ben hala ağlıyordum. Bana "evladım ne oldu sana .. " dedi.
Ama anlatamıyordum.
Akademiden devrem durumu anlattı.

Adamı gibtir ettikten sonra kadını yerden kaldırdım. Sonra "Bir şeyin var mı?" dedim
Kadın "Yok çok teşekkür ederim , bu hayvanın elinden kurtardınız." dedi
Bende "önemli değil.." dedim
Ve banka doğru yürümeye başladım.. Banka oturdum biramı yudumlamaya devam ettim.

Sonra kadın arkamdan geldi banka oturdu..

Devamı varmı

Eda ile bahçede bir banka oturduk... Konuşmaya başladık..
Ben "Okuldan sonra bana biraz vaktini ayırabilirmisin?" dedim
Eda "Tabiki , bir sorun yok demi.." dedi
Ben gülerek "Yok hayır.." dedim..

Sonra normal muhabbet etmeye devam ettik..

Sanırım Eda da durumun farkındaydı.. Beni rahatlatmaya çalışıyordu ve heyecanımı alacak şekilde samimi konuşuyordu...

Dersler bitti ... Eda ile okuldan çıktık...
Yolda yürürken Eda gözlerimin içine bakarak ve gülümseyerek "Nereye gidiyoruz " dedi .
Ben "Az kaldı birazdan orada oluruz " dedim
Eda "Peki.." dedi..

4-5 dk sonra bizim okula çok uzak olmayan, büyük çınar ağaçlarının olduğu , yarı park , yarı mesire alanı gibi bir yere geldik...

Büyük bir çınar ağacının altına geçtik...
Edanın ellerinden tuttum .. Onun o kocaman kahverengi gözlerine bakıp

"Ben hayatımda ilk defa böyle bir duyguya kapıldım. Seni tanıdığım ilk günden beri sana karşı olan duygularım derinlere işledi... O duygu o kadar çok büyüktü ki artık taşıyamaz hale geldim.. Belli bir süre sonra artık seni her anımda yanımda ister hale geldim... Nasıl desem , senin o kocaman kahverengi gözlerine baktığım zaman , ben dünyanın en mutlu insanı oluyorum...

Ben SENi SEViYORUM , Hayatımın her anında yanımda olur musun ? " dedim..

Eda ben sözlerimi söylerken sürekli gözleri ışıldıyor ve gülümsüyordu... Sözlerim bittikten sonra bir anda kaburgalarımız kırılırcasına sarıldık ve bana "Bende seni seviyorum , Hayatımdan hiç çıkma olur mu." dedi...