şiire bak ömer hayyam beyleeer

var mı dünyada günah işlemeyen söyle:
yaşanır mı hiç günah işlemeden söyle;
bana kötü deyip kötülük edeceksen,
yüce tanrı, ne farkın kalır benden, söyle.

beni özene bezene yaratan kim?sen!
ne yapacağımı da yazmışsın önceden.
demek günah işleten de sensin bana.
o zaman nedir bu cennet cehennem?

insan son nefese hazır gerekmiş:
nasıl ölürse öyle dirilecekmiş.
biz her an şarap ve sevgiliyleyiz:
böylece dirilirsek işimiz iş.

şol cennetin ırmakları mey akar dersin,
yoksa cennet meyhane midir?
her kuluna kırk huri dersin,
yoksa cennet kerhane midir?

ömrümüzden bir gün daha geçti,
dereden akan su,ovada esen yel gibi.
iki gün var ki dünyada,
bence ha var ha yok;
gelmeyen gün bir, geçip giden gün iki.

her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye,
altınları, gümüşleriyle övünmeye
tam işleri dilediği düzene girer
ecel çıkıverir pusudan: benim ben, diye.

bu dünyaya kendi isteğimle gelmedim ben
şaşkınlıktan başka şeyim artmadı yaşarken
kendi isteğimle de gidiyor değilim şimdi
niye geldik kaldık , nereye gidiyoruz bilmeden?

kim demiş haram nedir bilmez hayyam?
ben helali haramı karıştırmam
seninle içilen şarap helaldir
sensiz içtiğimiz su bile haram

sevgiyle yoğurulmamışsa yüreğin,
tekkede, manastırda eremezsin.
bir kere gerçekten sevdin mi dünyada;
cennetin cehennemin üzerindesin...

insan bastığı toprağı hor görmemeli:
kim bilir hangi güzeldir, hangi sevgili.
duvara koyduğun kerbin yok mu, kerbin?
ya bir şah kafasıdır, ya bir vezir eli!

sevgili, seninle ben pergel gibiyiz:
iki başımız var, bir tek bedenimiz.
ne kadar dönersek dönelim:
er geç baş başa verecek değil miyiz?

ey güzel, sen ki bana derdi derman edensin;
şimdi: çekil önümden, diye ferman edersin;
senin yüzün canımın kıblesi olmuş bir kez;
ne yapsın, kıble mi değiştirsin bu can dersin?

gençlik bir kitaptı, okuduk bitti;
canım bahar geçti çoktan, kış şimdi.
hani sevincin, o cıvıl cıvıl kuş?
nasıl, ne zaman geldi, nasıl gitti?

dünya üç beş bilgisizin elinde
onlarca her bilgi kendilerinde
üzülme eşek eşeği beğenir
hayır var sana kötü demelerinde

niceleri geldi, neler istediler
sonunda dünyayı bırakıp gittiler
sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
o gidenler de hep senin gibiydiler

gül der ki yüzüm kadar güzel yüz varken
takdir edenin ettiği işkence neden
bülbül de içinden ona der bak var mı
bir gün sevinip de bir yıl âh eylemeyen