şeytanı öldürdüm

Bedensel arzu ve isteklerime takılıp kalamazdım.
Biliyorum ki benim mücadelemi etkisiz kılmak için ellerinden geleni yapacaklardır.
Her zayıf insan, potansiyel bir robottur. ice age began.
Uzaktan kumanda edilip, arzu ve istekleri, düşünceleri ve eylemleri yönlendirilebilir.
Özgürleşmemiş bir ruh, diğerleri için tehlikedir.

Sürgülü cam bahçe kapısının içinden geçerek bahçeye doğru yöneldim.
Tüm şehri ve sahili görebilecek bir yükseklikteki, villadan çok bir şatoyu andıran bu yapı nedir? Kime aittir bilmiyordum.
Yeşilliklerin ve maviliklerin içerisinde güzel bir manzaraya bakıyordum.
Sonra kendimi şehrin genişçe bir caddesine attım.
Islık sesleri duymaya başladım. Biri beni fark etmiş olmalı.
Mağarama geri döndüm.
Yabani domuz, oradan oraya atlıyordu. Sen ise gülüp dalga geçiyordun.
Onu çenesinden kavrayıp, ağzını ikiye ayırarak parçaladım.
Enerji etrafa dağılırken sen hala gülüyordun.
Bedenimi uyandırıp, yatağımdan kalktığımda, yabani domuzu öldürmüş olduğum yerde bir böcek ölüsü vardı.
Artık gülme seslerin bana ulaşmıyordu.
Muhtemelen hala gülüyordun.

reserved yatırım olsun

Kendilerine katılmam için her şeyi vereceklerdi.
Konum, para, lüks bir hayat vs. teklifleri hala geçerli.
Bilmiyorlar ki istesem hepsini elde edebilir, onlara gerek kalmadan.
istesem en zenginlerden biri olabilirim. Sizlerde bana katılmak ve itaat etmek zorunda kalırdınız.
Benim isteğim bu değil.
Özgürlüğünü elinden aldığınız her birey için biriniz…
kısasa kısas istiyorum.

Mağaramdayken, kara bir karganın geldiğini gördüm.
Hemen apartmanın bahçe duvarının yanındaki ağaca doğru yöneldi.
Çalışma masamda oturuyordum ve kafamı çevirip kara karganın geldiği yöne baktım.
Pencereye doğru yöneldim. Karga, perdeyi açıp dışarı bakıyorken, uçup gitti.
Bu kadar korkak olmanıza gerek yok. Aracıları kullanmayın, kendiniz gelin.
Gizlendiğiniz delikten biraz dışarı çıkın.

Yıllar önce gece yarıları, hep aynı saatte yemek kokuları alırdım.
Çoğu zaman sinirlenir ve küfrederdim.
Gecenin o saatinde uykumu bölerdiniz.
Sabahları beni uyandırmana da kıl olmuyor değilim hani.
yine de iyi bir güvenlik alarmısın.
Sakın kızma bu dediğime ki biliyorum kızmazsın.

to be continued..

Bilinçsel özgürlüğümü kazandığım günü hatırlıyorum da, o iki şeytanı boyunlarından tutup, kafalarını bedenlerinden ayırmıştım.
Öyle büyük bir rahatlama ki şuna benziyordu.
Sanki yüzyıllar boyunca güneş hiç doğmamış ve karanlıkta yaşamışsın ardından güneş doğmuş ve gerçeği örten perdeler yok olmuş.
Sen bir zindana kapatılmışsın ve yıllar sonra özgürlüğe kavuşmuşsun.
Günlerce susuz kalmışsın sonrasında kendini soğuk bir akarsuyun içerisine atmışsın.
Şeytanları yakalayıp köşeye kıstıranlar vardı, onların gelmesini tanrı’dan istemek gerekiyordu ve bu da kolay bir yol değildi.
Geldiklerinde ise şeytanların kaçacak bir durumları olmuyordu.
O iki büyük görevli metafizik varlığın aracılığıyla bilincimi esaretten kurtardım.
Bunu sağlayan tanrı’ydı.

Gündelik hayatımı, sıradan insanlar gibi yaşamaya çalışıyordum.
Sıradan biri ne yapar nerelere takılırsa, hangi konularda konuşursa, bunları yapmak durumundaydım.
Maç muhabbetleri, karı kız muhabbetleri, kızlarla ve iş çevresiyle gündelik saçma muhabbetler, okey oynamak veya içmek için randevulaşmalar vb.
bunları yapmak benim için tarifi mümkün olmayan bir işkence.
Buna rağmen dünyadan tamamıyla kopmamak adına bana zarar vermeyecek dozajda uyguluyordum.

Benim burada ne işim var diyordum.
Neresi burası?
Uzayda, atmosferi olmayan bir gezegendeydim.
Benim gibi, yeni olan birileri daha vardı.
Bu şaşkın durumda iken, kimse birbirini fark etmiyor, birbirinin suratına bakmayı akıl edemiyordu.
Belki de izin verilmiyordu.
Gezegenin nasıl bir özelliği olabilirdi?
Ne tür bir enerji özelliği kazandırıyor olabilirdi?