Nüfus planlaması, daima söz konusu derin devlet kurumlarının en büyük hedefi olmuştur. 300’ler Komitesi de aynı hedeften yola çıkarak bir strateji belirlemiştir. Bu stratejiye göre gelişmiş ülkelerde çıkarılacak kontrollü savaşlarla nüfuslar azaltılacak, fakat üçüncü dünya ülkelerinde durum daha vahim olacaktır. O ülkelerde, tıpkı Thomas Malthus’un ürkütücü nüfus planlaması projesinde olduğu gibi salgın hastalıklar başlatılacak, Stalin’in uyguladığı açlık politikaları takip edilecek ve böylelikle ingiliz derin devleti kendince “gereksiz” gördüğü nüfustan kurtulmuş olacaktır (Burada hedeflenen söz konusu kişileri tenzih ederiz). Hedef, 2050 yılına kadar, Yuvarlak Masa’nın kurucularının bahsettiği bu sözde “gereksiz” kalabalıktan kurtulmaktır.

◉ Çeşitli ülkelerde, teşvik ve ayaklanma yöntemleriyle, çoğunlukla basını ve söz konusu ülkelerdeki bazı yancıları kullanarak krizler çıkarılması bir diğer hedeftir. Krizlerin başlangıç noktaları son derece basit ve önemsiz olsa da, propaganda yöntemleriyle kısa süre içinde halklar galeyana getirilecek ve önüne geçilemeyen isyanlar baş gösterecektir. Bu politika ile ülkelerin kendilerini yönetemedikleri algısı oluşturulacak ve o ülkenin mutlaka söz konusu Komite’nin idaresi altına girmesi gerektiği mesajı verilecektir. Bugün Ortadoğu’ya, Güney Amerika’ya, Afrika’ya, bazı Avrupa ülkelerine, hatta Amerika’ya bakıldığında bu sinsi sistemin işliyor olduğunu rahatlıkla görebiliriz. Dünya ülkeleri, açık veya gizli yollarla ingiliz derin devleti tarafından yönetilmektedir ve söz konusu ülkelerin halkları, bilmedikleri bir güç tarafından farkında olmadan idare edilmekte ve duyarsızlaşmaktadırlar. Bunun en büyük olumsuz etkisi hem yöneticilere hem de halklara olmaktadır.

300’ler Komitesi’nin üyelerinden biri olan ingiliz filozof ve tarihçi Lord Bertrand Russell, Afrika için kurguladığı bu politikayı şöyle tarif etmektedir:

Eğer bir dünya hükümeti sorunsuz işlerse bazı ekonomik koşulların da yerine getirilmesi gerekecektir. Sanayide çeşitli ham maddelerin önemi büyüktür… istenmeyen bir mülkiyete, sadece bireysel veya şirket mülkiyetlerini değil, aynı zamanda ayrı devletleri de eklememiz gerektiğini düşünüyorum. Yokluğunda sanayi faaliyetlerinin mümkün olmadığı ham maddeler, uluslararası otoriteye ait olmalı ve ayrı uluslara verilmelidir.33

Russell’ın bahsettiği bu plan günümüzde büyük ölçüde uygulamaya geçmiştir. Ortadoğu’nun ve özellikle Afrika’nın sahip olduğu ham maddeler şu anda ayrı ulusların himayesi altındadır. Bu ayrı ulusları temsil eden her bir şirket de ingiliz derin devletinin kontrolü altındadır. Afrika’daki ham maddeler, tam olarak Russell’ın belirttiği gibi sanayiye muhtaçtır ve bu sanayi olmadan söz konusu ülke kendi ham maddesini çıkarıp işleyememektedir. Afrika’daki sistem, özellikle böylesine ilkel ve aciz bırakılmıştır. Bu mekanizma ile Afrika’nın zengin kaynakları, sürekli olarak ingiliz derin devletinin idaresi altında olacaktır.

◉ 300’ler Komitesi’nde çok sayıda “eğitmen” ve “lider” bulunmaktadır. Bunların tek görevi ise olabildiğince çok sayıdaki kitleleri, ani ve kabul edilemeyecek büyük değişikliklerin “bir anda olduğuna” ve bu yüzden de kabul edilmeleri gerektiğine inandırmaktır.34 Ülkelerdeki ayaklanmalar, savaşlar, darbeler hep bu sinsi alıştırma politikasının bir sonucudur.

◉ Ülkeler içinde gerçekleşecek olan isyan, kargaşa ve krizler ise mutlaka demokrasi adına gerçekleştirilmelidir. “Demokrasiye kavuşacağız” diyerek başlayan Arap Baharı, kendi kendine ve bağımsız başlamamıştır; bilinçlenen bir halkın bir kıvılcımla hareketlenen ani bir ayaklanması değildir. Arap Baharı, söz konusu Komite tarafından yıllar öncesinden planlanan Ortadoğu’yu ele geçirme projesinin bir aşamasıdır. Suriye’nin bugünkü hale gelmesi, Irak’ın karışıklıklardan kurtulamaması, Libya, Yemen ve Ortadoğu’nun diğer tüm bölgelerinin krizler içinde kaynaması ingiliz derin devletinin kurgulu bir planının sonucudur ve bu plan şu anda tasarlandığı gibi işlemektedir.

◉ Pek çok terör örgütü ile ilişkiler kurmak; legal devletleri, bağımsız ulusal hükümetleri bu terör gruplarıyla görüşmelere zorlamak da söz konusu Komite’nin görevleri arasındadır. Bunun için, her zaman olduğu gibi “demokrasi”, “insan hakları”, “temel hak ve özgürlükler” gibi sihirli kelimeler kullanılır. Bu durum, ülkemizde çok aleni bir şekilde yaşanmıştır. Hükümetimiz, terör örgütü PKK ile masaya oturtulmaya çalışılmış, fakat çok geçmeden burada oynanan oyunu fark etmiştir. Hükümetimizin ve Cumhurbaşkanımızın duyarlı tavrı neticesinde terör örgütü ile doğrudan mücadele başlatılmıştır. Ancak bu mücadele, ingiliz derin devletinin planlarına hiç uymadığından, Türkiye sürekli olarak Avrupa, özellikle de ingiltere tarafından baskı altına alınmış, Avrupa Birliği’ne üyelik konusunda Türkiye’ye sürekli olarak tehditler savrulmuştur. Aynı anlarda PKK, doğrudan ingiliz derin devletinin idaresi altındaki kurumlar ve kişiler tarafından koruma altına alınmıştır. PKK konusunda oynanan bu oyuna ve bu konuda derin devlete yardımcı olan yancılar konusuna başka bir bölümde değinilecektir.

ABD, ingiliz Derin Devletinin Farkında mı?

ingiliz liderler çoğu zaman ingiliz derin devletinin politikalarını açıkça belirtmekten çekinmemişlerdir. Örneğin ingiltere eski Başbakanı Benjamin Disraeli’ye göre, “seçilmiş hükümetler pek nadiren halklarını yönetirler” ve halkın seçtiği kişilerin ipleri çok farklı kişilerin ellerindedir.35

Bu sözler ABD için de geçerlidir. ABD’nin ekonomisinden siyasetine kadar bütün sistemlerini ele geçirmek de daima 300’ler Komitesi’nin hedefi olmuştur. Kendisi de 300’ler Komitesi’nin bir üyesi olan Theodore Roosevelt’in şu sözleri, hükümetleri çoğunlukla derin devletlerin idare ettiğinin itirafı niteliğindedir:

Görünen hükümetin arka planında, halka karşı hiçbir sorumluluğu ve sadakati olmayan, görünmez bir hükümet hüküm sürmektedir. Bu görünmez hükümeti devirmek, bozuk iş dünyası ve bozuk siyaset arasındaki bu kutsal olmayan ittifakı lekelemek, günümüz siyasetçilerinin ilk önceliğidir.36

Roosevelt’in burada bahsini ettiği, halka dair hiçbir sorumluluğu olmayan derin güç, kuşkusuz ki ingiliz derin devletidir. 300’ler Komitesi’nin bir üyesi olarak Roosevelt, kendisinin de bir parçası olduğu bu derin yapılanmayı gayet iyi tanımaktadır. Her ne kadar halka karşı “bu görünmez hükümetin devrilmesi” gerektiğini belirtse de, böyle bir yapılanmanın mevcut şartlar içinde yıkılmasının güç olduğunu çok iyi bilmektedir.

ABD’nin 28. Başkanı olan Woodrow Wilson’un bu konudaki açıklamaları ise şöyledir:

insanlar için tasarlanmış hükümet, patronların ve onların işverenlerinin, yani özel menfaatlerin eline geçti. Tüm demokrasi formlarının üzerinde görünmez bir imparatorluk kuruldu.37

Tüm demokrasi formlarının üzerindeki bu görünmez imparatorluk, kurumlarıyla ve gizliden gizliye hakim kıldığı sinsi politikalarıyla ingiliz derin devletidir.

Bir suikast ile öldürülen ABD’nin 35. Başkanı John F. Kennedy, ingiliz derin devletinin Amerika üzerindeki kontrolünün farkında olan ve bunu her fırsatta eleştiren bir başkan olmuştur. Bu açık sözlülüğü ve derin devleti ifşa etme çabası, onu ölüme zütüren en önemli sebeptir. Kennedy, kendi döneminde, federal rezerv bankacılığını pasifize etme girişimiyle de derin devletin dikkatini çekmiştir. Rezerv bankacılığını kendilerince büyük emeklerle inşa etmiş olan Komite, bunun kendilerinden bağımsız olarak elimine edilmesine hiç de razı gelmemiştir.

Eski istihbaratçı Dr. John Coleman, Kennedy suikastının FBI ve CIA’in de dahil edildiği bir MI6 operasyonu olduğunu belirtmektedir. Şu belirtilmelidir ki, ingiliz istihbarat kurumu içinde kuşkusuz önemli görevler yapan gerçek vatanseverler ve dürüst insanlar vardır. Fakat pek çok devlet başkanı ve istihbarat kurumu gibi ingiliz istihbarat kurumu MI6’nın da ingiliz derin devleti himayesinde olduğu unutulmamalıdır.

Coleman, Kennedy suikastı öncesinde başkanın, tüm güvenlik servislerinden ve korumalarından mahrum edildiğini belirtmektedir. Amerikan Silahlı Kuvvetleri’nin, başkanı korumak için yaptığı başvurunun, gizli servis tarafından geri çevrildiğini belgelemektedir. Kennedy suikastının gerçekten de özel bir istihbarat faaliyeti olduğu ve derin devletin yöntemleriyle gerçekleştirildiği bugün kapsamlı delillerle bilinen bir gerçektir. Bu deliller, ingiltere-ABD ilişkisinin konu alındığı ilerleyen bölümlerde detaylı olarak incelenecektir.

Burada önemli olan, sisteme muhalif olan devlet başkanlarının maruz kaldığı dehşet verici durumdur. Kennedy, her fırsatta derin devletin himayesinden şikayetçi olmuş ve bunu dile getirmiştir. Kennedy’nin 27 Nisan 1961’de, New York Waldrof-Astoria Oteli’nde, Amerikan Gazete Yayıncıları Derneği’ne hitaben yaptığı konuşmasındaki şu sözleri, derin devletin legal hükümetlere etkisini göstermek bakımından manidardır:

Gizlilik sözcüğü, özgür ve açık bir toplumda tiksindiricidir. Bizler insan olarak doğamız ve tarihimiz gereği gizli topluluklara, gizli yeminlere ve gizli işlemlere karşıyızdır. Karşı olduğumuz, dünyayı sarmış durumda olan ve öncelikle, kendi etki alanını genişletmek için gizli saklı amaçlara dayanan kocaman ve acımasız bir komplodur. Bu komplo, saldırı yerine içimize sızmaya, seçim yerine hükümeti yıkmaya ve devirmeye, özgür seçme hakkı yerine korkutmaya ve karışıklığa dayalı bir komplodur. Bu öyle bir sistemdir ki, muazzam miktarda insani ve maddi kaynakları, sıkıca ördüğü askeri, diplomatik, istihbari, ekonomik, bilimsel ve siyasi operasyonlarla birleştirerek, yüksek verimli bir makine haline getirip, emellerine doğru sürükler. Onun hazırlıkları gizlenir, belli edilmez, yayınlanmaz. Onların hataları gömülür, gazete manşetlerinde göremezsiniz. Onun muhalifleri susturulur, övülmez. Hiçbir harcamaları sorgulanmaz, hiçbir sırları açığa çıkmaz. … Önemli bir vazife olan Amerikan halkını uyarma ve aydınlatma konusunda sizlerden yardım istiyorum. Sizin yardımınız sayesinde rahatlıkla şunu söyleyebilirim: insan doğduğu şekilde olacaktır, özgür ve bağımsız.38

Kennedy’nin bu doğru tespitleri, oldukça korkunç bir şekilde karşılık görmüştür. Bu örnek, aslında, derin devleti ifşa etmeye çalışan liderlerin nasıl sindirildiğinin açık göstergesidir. Bu yolla pek çok lider korkutulmuş ve kendilerine dayatılanı yapmak zorunda kalmışlardır. Görüldüğü gibi süper güç ABD bile, bu korkunç sistemin bir kölesi olmaktan kurtulamamaktadır.

Hedef “Komünist ABD”

ingiliz derin devletinin, tüm dünyayı olduğu gibi ABD’yi ele geçirmiş olduğunu genel hatlarıyla gördük. Yukarıda bahsini ettiğimiz Amerikan başkanlarının derin devlet ile ilgili sözleri de bunu teyit eder niteliktedir. ingiliz derin devletinin Amerika hakimiyetine ilerleyen bölümlerde detaylı olarak değinilecektir.

Burada belirtilmesi gereken, 300’ler Komitesi ve bunun gibi ingiliz derin devletinin idaresi altındaki komiteler tarafından ABD’nin “komünistleştirilme” çabasıdır. Bu çaba, geçmişten bugüne kadar devam etmiş ve gizli bir sosyalist olan Obama’nın iki dönem başkanlığıyla oldukça ileri bir seviyeye ulaşmıştır.

300’ler Komitesi’nin organizasyon yapısı, ingiltere’nin eski ticari kuruluşu olup zaman içinde Doğu Hindistan Şirketi ve ingiliz Doğu Hindistan Şirketi’ne dönüşen firma yapılanmasına tıpatıp benzemektedir. Bu gizli örgüt daima Amerika’yı sosyalist-komünist bir devlet haline getirmeyi amaçlamıştır. Burada amaç bellidir: Amerika’da komünist düzeni hakim kıldıktan ve ABD üzerinde ingiliz idaresini kurduktan sonra diğer çağdaş ülkeleri denetim altına almak oldukça kolaylaşacaktır.39

ingiliz Doğu Hindistan Şirketi, komünizmi bir sistem olarak dünyaya yerleştiren derin devlet kurumudur. Komünizmin böylesine yerleşik bir hal alması ve pek çok ülkede yaşam bulması söz konusu kurumun faaliyetleri sonucu gerçekleşmiştir. ingiliz derin devletine göre Amerika’da da bu sistemin yerleşik kılınması gerekmektedir. Çünkü ABD, mutlaka kendi köklerine dönmeli ve ingiliz hakimiyeti altına girmelidir. Bunun için öncelikle eyalet ve federal anayasaların ortadan kaldırılması gerekmektedir. ingiliz derin devletinin çabası uzun zamandır bu yöndedir.

Dr. John Coleman, yaptığı araştırmalar sonucunda, ingiliz Doğu Hindistan Şirketi ve 300’ler Komitesi’ne bağlı olan Pasifik ilişkileri Enstitüsü’nün, 7 Aralık 1941 yılında Japonlarca gerçekleştirilen Pearl Harbour saldırısını finanse ettiğini belirtmektedir.40 Bilindiği gibi Pearl Harbour saldırısı ABD’yi, ingiltere’nin yanında II. Dünya Savaşı’na girmeye mecbur kılmıştır. Bu saldırı, ABD’nin ingiltere ile müttefik olarak savaşa girmesini isteyen Roosevelt için önemli bir koz olmuştur. Ayrıca bu saldırı sonrası, ingiltere tarafından uzun zamandır yapılan “Almanya’nın ABD’yi işgal etmek istediğine” yönelik propaganda çok geniş kitlelere yaygınlaştırılabilmiştir. Böylece ABD’nin savaşa katılması için tüm sebepler suni olarak oluşturulabilmiştir.

Pearl Harbour saldırısından Roosevelt’in bir ay öncesinden beri haberinin olduğu gizli bilgiler arasındadır. Bu saldırı sonrasında Japonların yeni saldırılar planladığına dair iddialar ayyuka çıkmış ve bu iddialar, yüzbinlerce kişinin yaşdıbını yitirdiği Tokyo bombardımanı ve iki atom bombası faciasını beraberinde getirmiştir. Amerika’nın savaştaki bu “desteği”, ingilizlerin içinde bulunduğu ittifakın savaşı kazanmasını sağlamıştır.

Görülebildiği gibi Amerika, geçmişten beri ingiliz derin devletinin hegemonyasında hareket etmek zorunda kalmış bir güçtür. Amerika’nın komünistleştirilmesi planı da geçmişten beri ingiliz derin devletinin gündeminde olan ve sistematik olarak uygulanan bir plandır. Aslında Amerika üzerinde geliştirilen bu politika zaman içinde kendisini çok daha açık şekilde göstermiştir. Önce ABD’nin anti-komünist kimliği ön plana çıkarılmış ve ABD, bu uğurda Kore ve Vietnam’da savaşmayı dahi göze almıştır. Bu, yine bir derin devlet planıdır ve dünyanın emperyalist gücünün kati ve kesin olarak komünizme karşı olduğunu vurgulamak için gösterilmiş bir çabadır. Fakat bütün bunlar olurken, ABD’yi komünizme doğru zütüren aşamaların hepsi teker teker yerine getirilmiş ve bugün ABD, komünizm belasına her zamankinden daha fazla yaklaşmıştır.

Komünizm Karşıtı ABD’nin Sosyalist Lideri

iki dönem boyunca ABD başkanı olarak görev yapmış olan Obama, ilk seçildiğinde savaş karşıtı politikalarıyla gündeme gelmiş ilk siyahi başkan olması ve özellikle ailesinin Müslüman kimliğe sahip olması nedeniyle hem savaş karşıtları nezdinde hem de dindarlar çerçevesinde büyük bir destek görmüştü. Obama şu an görevini devretmiştir. Fakat Obama’nın, ABD askerlerini Ortadoğu’dan çekme vaatlerinin zemin bulmadığı, Guantanamo’nun kapatılmadığı ve ABD’nin hava gücü ile Ortadoğu’ya halen müdahil olduğu bir gerçektir. Burada üzerinde durulması gereken, Obama’nın, başlarda ön plana çıkmamış olan sosyalist-komünist kişiliğidir.

Obama’nın senatör koltuğu kazanmasının ardından Amerikan Komünist Partisi’nin resmi açıklaması şu şekilde olmuştur: “Bu politik bağımsızlık alanında tarihi bir başarıdır”. Obama’nın başkanlık seçimlerini kazandığının ilan edilmesiyle söz konusu partinin internet sitesinde, “Partimiz birinci seçimde Obama’yı aktif olarak desteklemiştir” yazılmıştır. Nitekim Komünist Parti lideri John Bachtell 2015 yılında Obama’nın ilk başkanlık yarışında kendisine tüm eyaletlerde destek verdiklerini açıklamıştır.

2004 yılında Obama Iowa Demokrat Parti adaylığı için seçimleri kazandığında, Komünist Parti haftalık gazetesinde yayınlanan kutlama metninde şunlar yazılmıştır: “Bu zafer ilerici bir adımdan da öte, bir diyalektik sıçramadır. Marks eserlerinde defalarca bu sıçramaların bir devrimsel köstebek tarafından yapılabileceğini yazmıştır. Öyle ki bu köstebek çoğu zaman öyle derinlerde ilerler ki hareketi asla yüzeydekileri ele vermez.”41

Obama, gençliğinde komünist grupların sempatizanı olarak konferanslara katıldığını, hayatını anlatan bir kitap için verdiği röportajda David Mendel’e anlatmıştır.

Obama’ya başkanlık yarışında destek verenler hep komünist ve Marksist geçmişi olan kimselerdir. Örneğin Obama’nın senatör seçilmesi için destek kampanyasını başlatan ve yöneten Bill Ayers ve Bernardine Dorhn, Vietnam Savaşı döneminin en radikal iki Marksistidir. Obama’yı siyasete sokan ve siyasette akıl hocası olarak bilinen Alice Palmer, Sovyetler döneminde Sovyetler’e girmesine ve 27. Komünist Kongre’ye katılmasına izin verilen ilk siyahi Amerikalı gazetecidir. Obama’nın en yakın danışmanları olan Valerie Jarrett ve David Axelrod’un aileleri komünisttir. Obama’nın bağlı olduğu kilise, neo-Marksist Liberteryen teolojiyi takip eden kilise olarak bilinmektedir. Bu kilisenin rahiplerinden ve Obama’nın akıl hocalarından biri olan Addie Wyatt, Amerikan Komünist Partisi üyelerinden biridir.

Obama’nın uyguladığı ekonomik program da Marksist-Leninist ekonomik programı olarak nitelendirilmektedir.

Roma Kulübü (Club of Rome)
1940’larda ingiltere Kraliçesi Elizabeth, 31 farklı ülke toprağını kontrol ediyordu. Dünya kara parçalarının 6’da biri ona aitti ve bu toprakların değeri 28 trilyon dolar idi. II. Dünya Savaşı sonrası değişen dengeler, ingiliz derin devletinin farklı yapılanmalara yönelmesine neden olmuştur. Bunlardan biri de Roma Kulübü’dür.

Pek çok insan Roma Kulübü’nü, italya’da kurulmasından ve Katolik Kilisesi’ne bağlı olmasından dolayı kendi halinde özerk bir kurum olarak algılamaktadır. Oysa Roma Kulübü, 300’ler Komitesi’nin önemli bir parçası ve ingiliz derin devletinin farklı isimde faaliyet yapan bir koludur.

Roma Kulübü ve Bilderberg Grubu, 300’ler Komitesi’nin en önemli dış siyaset kurumlarıdırlar. Daha önce 300’ler Komitesi hedeflerini incelerken bahsettiğimiz “tek dünya devleti”, Roma Kulübü tarafından hayata geçirilecek şekilde inşa edilmiştir. Tek dünya devleti, başında ingiltere’nin olduğu, tüm dünyayı ingiliz derin devletinin yönettiği, tüm kaynakların ingiliz derin devletine aktığı bir sistemi ifade eder. Buna göre, yine daha önce belirttiğimiz gibi ibrahimi dinlerden farklı “tek bir din” olacak, insanları kapsamlı olarak dinsizleştirmek mümkün olmadığı için onların sahte bir din anlayışı etrafında toplanmaları sağlanacaktır. Böylelikle insanlar, ilahi dinlerin etkisinden çıkarılacak ve ingiliz derin devletinin dediklerini yapar hale geleceklerdir.

Tek dünya düzeni, özellikle 1990’lardan sonra belirginleşse de, geçmişi yüzlerce yıl öncesine dayanmaktadır. ABD’nin kuruluşundan maruz kaldığı iç savaşa kadar her detay, söz konusu düzenin varlığı için organize edilmiştir. Dr. John Coleman, dünya tarihinde ingiliz derin devleti tarafından en fazla kandırılmış olan halkın Amerikan halkı olduğunu belirtmektedir. Amerikan halkının şu anda yaşadığı yoğun moral çöküntüsünü buna bağlamakta ve Amerikan halkının tarihinde ilk defa çöküş sürecinde olduğunu bu kadar derinden hissettiğini belirtmektedir. Coleman’a göre bütün bunlar, ingiliz derin devletinin önemli bir kolu olan 300’ler Komitesi’nin ve onun himayesindeki Roma Kulübü’nün faaliyetleri sonucunda gerçekleştirilmiştir ki, bu tespit son derece doğrudur.42

Roma Kulübü’nün görevi, özellikle Amerika’da endüstriyelleşme karşıtı fikirler oluşturmak ve bunları yaymaktır. Fakirleşme, insanları dini inançlardan uzaklaştırma, halkı –özellikle gençleri– depresyona sürükleyerek pasif, yönlendirmeye açık, aciz topluluklar oluşturma, amaçsız kitleler yığını var etme bu grubun hedefleri arasında olmuştur. Uyuşturucu kullanımını artırma, homociksüelliği yaygın ve kabul edilir hale getirme, şeytana tapma, büyücülük gibi sapkın inanç şekillerini yaygınlaştırma, din ile ilgili olmayan tarikatlar oluşturma diğer hedeflerdendir.

300’ler Komitesi’nce yayınlanan Time, Perspective and Morale (Zaman, Perspektif ve Moral) isimli kitapta yazar Bernard Levin, Roma Kulübü’nün şu hedeflerine yer vermiştir:

insanların moralini terör stratejisiyle yıkmada kullanılacak önemli bir taktik şöyle açıklanabilir: Kişinin durumunu ve beklentilerini muğlak hale getirin. Sonra şiddet içeren cezalandırmalar ve çözüm içeren vaatler ve tutarsız habercilik yöntemiyle kişinin bulunduğu durumu iyice bilinmez hale sokun. Bu noktada kişi kendisine önerilen planların ve sunulan vaatlerin kendi yararına mı yoksa zararına mı olacağı konusunda şüpheye düşecektir. Bunu başardığınızda, planları ve amaçları olan ve bunlar için risk alabilecek kişiler bile ne yapılması konusunda hissettiği içsel karmaşa nedeni ile paralize olacaktır.43

insanlar ciddi şekilde bu sinsi planın pençesine düşmüş durumdadır. Yoğun kafa karışıklığı içinde çoğunlukla ahlaki değerlerini, planlarını, hedeflerini, yaşama sevinçlerini kaybetmiş hale gelmişlerdir. Dolayısıyla toplum, bir nevi ingiliz derin devleti tarafından güdülen bir güruh halini almaktadır. Şu anki manzaraya bakıldığında, ABD dahil dünyanın her tarafında, bu plan büyük ölçüde hayata geçirilmiş durumdadır.



Dipnotlar:

13. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 55

14. Dr. John Coleman, Diplomacy by Deception an Account of the Treasonous Conduct by the Governments of Britain and The United States, Bridger House Publishers, 1993, s. 1

15. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 54

16. Dr. John Coleman, Diplomacy by Deception an Account of the Treasonous Conduct by the Governments of Britain and The United States, Bridger House Publishers, 1993, s. 233.

17. Pink Humanist, ‘The Role of Some Smart 17th-Century Gays Should Not Be Overlooked in The History of Science” – http://iheu.org/pink-huma...erlooked-history-science/

18. Archives of the Royal Society; Record of the Royal Society; Dictionary of National Biography; Henry Lyons, History of the Royal Society inside Matt Cook (Ed), A Gay History of Britain; and John Gribbin, The Fellowship.

19. “Leading International Researchers to Begin Fellowships in UK” The Royal Society, 26 Ekim 2010,

https://royalsociety.org/...round-newton-fellowships/

20. “Cecil Rhodes”, Wikipedia, https://en.wikipedia.org/ wiki/Cecil_Rhodes

21. Matthew Sweet, “Cecil Rhodes & De Beers: Genocide Diamonds”, The Espresso Stalinist, https://espressostalinist...-beers-genocide-diamonds/

22. Matthew Ehret, “Cecil Rhodes, the Roundtable Movement and Eugenics”, The Canadian Patriot, 11 Nisan 2015, http://canadianpatriot.or...le-movement-and-eugenics/

23. Matthew Ehret, a.g.m.

24. “Commitee of 300”, Wikipedia, https://en.wikipedia.org/ wiki/Committee_of_300

25. Dr. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 27

26. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 70

27. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 29

28. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 45

29. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 47

30. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 49

31. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 60-61

32. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 72

33. Dr. John Coleman, Diplomacy by Deception an Account of the Treasonous Conduct by the Governments of Britain and The United States, Bridger House Publishers, 1993, s. 45.

34. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 24

35. Dr. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 41

36. “Theodore Roosevelt Quotes”, Goodreads, http://www . goodreads.com/quotes/162686-behind-the-ostensible-government-sits-enthroned-an-invisible-government-owing

37. “Invisible Government”, Goodreads, http://www.goodreads.com/...ype=quotes&tab=quotes

38. John F. Kennedy Speeches, “The President and the Press: Address before the American Newspaper Publishers Association”, April 27, 1961, https://www.jfklibrary.or...Association_19610427.aspx

39. Dr. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 44

40. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 79

41. Cliff Kincaid, “Obama’s Communist Mentor”, Accuracy in Media, 18 Şubat 2008, http://www.aim.org/aim-column/ obamas-communist-mentor/

42. Dr. John Coleman, 300’ler Komitesi, çev. Mert Akcanbaş, istanbul: Destek Yayınları, 2014, s. 113-114

43. Dr. John Coleman, a.g.e., s. 113

Tavistock Enstitüsü
Tavistock; 1921 yılında Londra’da ingiliz Ordusu Pgibolojik Savaş Bürosu Başkanı Sir John Rawlings-Reeese tarafından kurulmuştur. I. ve II. Dünya Savaşı yıllarında pgibolojik savaş örgütü olarak çalışan Tavistock Grubu, Rockefeller Vakfı’nın yaptığı büyük bağışlarla 1946 yılında görev alanı genişletilerek yeniden yapılandırılmıştır. Rockefeller; Tavistock’a daha geniş çaplı savaş araştırmaları yapma ve uygulama görevleri vermiştir. Uygulama alanı elbette dünyanın çeşitli bölgeleri ve özellikle ABD’dir. Enstitü ve gerçekleştirmekte olduğu çalışmaları, ABD’nin en iyi korunan sırrı olmaya devam etmektedir.

Tavistock Enstitüsü’nün ilham kaynağı, ünlü pgibanalist Sigmund Freud’un “insan davranışlarının kontrolü” konusundaki araştırmaları olmuştur. Enstitü, insan davranışlarını kontrol ederek, toplumları kendi çıkarları doğrultusunda biçimlendirmek amacıyla kurulmuştur. Bu, bir nevi pgibolojik etkilerle toplumları kontrol altına alma yöntemi olarak kurgulanmıştır.

Enstitü bugün; Sussex Üniversitesi’nden, Stanford Araştırma Enstitüsü, Esalen, Massachusetts Institute of Tecnology (MiT), Hudson Enstitüsü, Heritage Vakfı, Georgetown Stratejik ve Uluslararası ilişkiler Araştırma Merkezi (CSiS), ABD Dışişleri kadrolarının eğitildiği Hava Kuvvetleri istihbaratı, RAND Corporation, Mitre Corporation, The Mount Pelerin Topluluğu, Trilateral Komisyon, Ditchley Vakfı ve Roma Kulübü gibi gizli gruplara kadar uzanan bir ilişkiler ağı geliştirmiştir. Tüm OSS (Office of Strategic Services – Stratejik Hizmetler Bürosu) ve CIA programları Tavistock’un rehberliğinde oluşturulmuştur.

Günümüzde Tavistock, ABD’deki vakıflar ağını 6 milyar dolarlık bir bütçe ile faaliyette tutmaktadır.44 Tavistock, stratejik misyonunu “Endüstriyel ulus-devletlerden post-endüstriyel küresel dünya devletine dönüş ve yönetimin az sayıda oligarka devredilmesi” olarak belirlemiştir. Daha açık ifade etmek gerekirse kurumun amacı, ingiliz derin devletinin kontrolü altında “Tek Dünya Devleti”ni inşa etmektir. Zaten hatırlanacağı gibi, oluşturulan tüm gizli kurumların ana hedefi bu olmuştur.

Tavistock’un bu uğurda üstlendiği görev, halka pgibolojik yollarla yaklaşabilmek ve pek çok konuda pgibanalitik etkilerle halkın gücünü kırabilmektir. Bunun başlıca yöntemi halkı etki altına alacak yöntemler geliştirmek olmuştur. Böylelikle halklar, ingiliz derin devletinin belirlediği derin dünya diktatörlerine muhalefet etmeyecek ve hali hazırda hedeflenen ve çoğunlukla komünist temellere dayanan tek dünya devletine doğru kanalize olacaktır. Aile, din, onur, milliyetçilik gibi kavramları çökertmek, cinsi sapıklık ve homociksüellik gibi toplumları içten içe bitiren, dejenere kavramları yaygınlaştırmak için teknikler geliştirmek Tavistock bilim adamlarınca yıllarca üzerinde çalışılan konuların başında gelmektedir.

Tavistock Enstitüsü, sürekli ve kitlesel beyin yıkama teknikleri üzerinde çalışmakta ve çoğu zaman bunları toplumlar üzerinde test etmektedir. insanları gerilim, korku ve endişe içinde bırakacak olaylar tasarlayarak, genel bir analiz yapılmakta ve pgibolojik ve sinirsel durumlarının değiştirilmesi amaçlanmaktadır. Pgibolojik anlamda endişenin toplumlara yerleştirilmesiyle, daha önce de incelediğimiz gibi, toplumları yönlendirmek oldukça kolay olmaktadır. ingiliz derin devletinin büyük hedeflerinden birinin daima toplumları kontrol altına almak olduğu unutulmamalıdır.

Kuru Kafa ve Kemikler (Skull and Bones)

1832 yılında William Huntington Russell ve Alphonso Taft tarafından Yale Üniversitesi’nde Society of Skull and Bones ismi ile kurulan, gizli yapısı ve üyelerinin özel seçilmesi nedeniyle ilgi çeken bir öğrenci topluluğudur. Her ne kadar Yale Üniversitesi ana karargah olarak benimsenmişse de, bu topluluğun kökenlerinin de ingiliz derin devleti ile bağlantılı olduğunu belirtmek gerekir. Yale Üniversitesi’nin ismi, ingiltere’de eğitim görmüş ve ingiliz Doğu Hindistan Şirketi’nin önemli bir temsilcisi olarak faaliyet göstermiş olan Elihu Yale adındaki kişiden gelmektedir. ingiliz Doğu Hindistan Şirketi’nin, ingiliz derin devletinin gizli faaliyetlerini ilk olarak üstlenen ve pek çok gizli kurumun ortaya çıkmasına neden olan bir ana merkez olduğundan bahsetmiştik. Elihu Yale de, söz konusu yapılanma içinde ticaretten elde ettiği büyük paralar ile ingiltere’ye dönmüş ve derin faaliyetlerine burada devam etmiştir. Connecticut’ta bir üniversiteye gönderdiği yüksek bağışlar neticesinde üniversitenin adı 1718 tarihinde Yale olarak değiştirilmiştir.45

Skull and Bones’a üye olabilmenin şartı WASP terimi ile açıklanır. Açılımı şudur: W=White (beyaz), AS=Anglo Sakson ve P=Protestan. Yani örgüte üyeliğin şartları, beyaz, Anglosakson ve Protestan olmaktır. Bir başka deyişle bu yapılanma için de ingiliz Anglosakson köken ve ingiltere’de ortaya çıkıp gelişen Protestanlık temel şartlar olarak aranmaktadır. Gruba alınacak kişilerin 6-7 kuşak öncesinden Anglosakson ve Protestan olmasına özen gösterilir. Yani söz konusu kişinin kökenleri, ingiltere’ye ait olmalıdır. Başka bir soy veya dinden gelenlerin kulübe kabul edilme ihtimalleri yoktur.

Aslında söz konusu kurum da, tek dünya devleti, dolayısıyla tek dünya dini esasına göre hareket etmektedir. Dolayısıyla gruba üyelik için Protestanlık şartı, sadece ingiliz kökenleri teyit etmek için şart koşulmuştur. Yoksa bilindiği gibi söz konusu kurumların hiçbiri dindar değildir; aksine hedef ateizmi yaygınlaştırabilmektir.

Topluluğun üye listesine, üniversite yönetimi de dahil olmak üzere kimsenin erişimi bulunmamaktadır. Her yıl bu örgüte 15 kişi girebilir ve bu kişiler daha sonra ülke içinde en kilit noktalara getirilirler. Söz konusu kişilerin akrabaları ve dostları da bu üyelikten paylarını alırlar. Bu gizli cemiyete girebilmek ancak davetle mümkündür; kabul töreni ise masonlarınkine çok benzemektedir. Tüm ritüeller masonlarınki gibi gizlidir; topluluk içinde dışarıya bilgi sızdırılması mümkün değildir.

Bu gizli yapılanma, Illuminati topluluğunun ABD ayağı olarak nitelendirilmektedir. Aradaki tek fark, söz konusu kurumun gençlere hitap ediyor oluşudur.

Söz konusu topluluğun etkisi oldukça fazladır. Gül Haç, Trilateral Komisyon ve CFR ile doğrudan ilişkileri bulunmaktadır. Örgütün son 150 yılda 2500’den fazla üyesi olmuştur ve bu kurum, yeni dünya düzeninin temel ideologlarından biri kabul edilmektedir. Söz konusu yapılanma, ingiliz derin devletinin ABD kontrolünü elinde tutmak adına önemli bir kozudur. Bu ve bunun gibi yapılanmalar sayesinde ingiliz derin devleti, tüm faaliyetlerini Avrupa’dan yönetmekte ve ABD’nin iç ve dış politikasına doğrudan etki etmektedir.

Dipnotlar:

44. “Russia or China…Whats your choice?” – https://cb 75948.com/tag/tavistock/

45. Kris Millegan, “The Order of the Skull and Bones: Everything You Always Wanted to Know, but Were Afraid to Ask”, Conspiracy Archive, http://www.conspiracyarchive.com/NWO/Skull_Bones.htm

Tek Dünya Devleti Hedefine Doğru

ingiliz derin devleti, bütün bu sayılanların dışında Mount Pelerin, Bohemian Grove, Gül-Haç kardeşliği gibi yan yapılanmalar altında da faaliyet göstermiştir. Tek dünya devleti hedefine, söz konusu kurumlar vasıtasıyla ulaşmaya çalışmış ve Cecil Rhodes’un savunduğu gibi sadece Anglosakson ırkının varlığı ve Anglosakson ırkının hakimiyeti üzerine bir güzergah belirlemiştir. 1700’ler sonrasında vakıflar vasıtasıyla geliştirilen bu faaliyetler, dünyada güçlü ülkeleri zayıflatma, hatta Osmanlı’da olduğu gibi yıkıma zütürme, kaynakları bol olan daha zayıf ülkeleri sömürgeleştirme, halkları umutsuzluğa ve belirsizliğe doğru sürükleme gibi hedeflerini sistematik şekilde gerçekleştirerek günümüzün ürkütücü tablosunu ortaya çıkarmıştır.

içinde bulunduğumuz dönem, ingiliz derin devletinin, faaliyetlerini her zamankinden daha rahat ve kapsamlı şekilde gerçekleştirdiği bir dönemdir. Bu nedenledir ki, söz konusu mafya yapılanmasının gizli faaliyetleri artık her zamankinden daha fazla ses getirmektedir. Darwinizm, tam planlandığı gibi bütün dünyada yaygınlaştırılabilmiş, uyuşturucu ve dejenerasyon büyük ölçüde hakim edilmiş, homociksüellik reddedilemez bir “yaşam biçimi” olarak toplum baskısıyla dayatılmış ve ingiliz derin devletinin emirlerinden çıkmaya çalışan liderler derhal görevlerinden indirilmişlerdir. Dolayısıyla şu anda, tıpkı 1700’lerde planlandığı gibi, ABD de dahil olmak üzere bütün dünya devletleri, ingiliz derin devletinin hakimiyeti altında hareket etmektedir.

Dünyadaki pek çok lider, Chatham House gibi derin devlete ait kurumlarda yapılmış gizli görüşmelere mutlaka katılmıştır. Liderlerin yol haritaları, daima bu gizli görüşmelerin sonrasında belirlenmiştir. Bir ülke adına verilecek ani ve önemli kararlar, mutlaka bu gizli kurumlar tarafından kararlaştırılmıştır. Bu kurumların ana karargahları, yukarıda detaylarını verdiğimiz gizli yapılanmalar olmuştur. Şu anda ekonomik dalgalanmalardan politik krizlere, savaş kararlarından askeri darbelere kadar dünyada gelişen her olay, derin devletin bu ana karargahlarında alınan kararlardır.

Bugüne kadar ciddi anlamda fark edilemeyen, fark edenler için ise başa çıkılması zor böylesine güçlü bir yapılanmanın artık deşifre edilme ve feshedilme vakti gelmiştir. Dünyayı gün geçtikçe daha fazla ırkçılık, dinsizlik, komünizm, homociksüellik, açlık, kıtlık gibi belalara sürükleyen bu gizli oluşum, tüm yönleriyle ve her fırsatta ortaya çıkarılmalıdır. Bilinmelidir ki, bugüne kadar gerçek suçlu tam olarak teşhis edilememiş, daima hedef saptırılmıştır. Hedefi tespit ederken, asıl kaynağın ingiliz derin devleti olduğu asla unutulmamalıdır. Bundan sonra yapılması gereken, dünyayı kendi istediği şekilde yönlendirmek isteyen bu gizli oluşumun tuzaklarının farkında olmak, oynanan oyunu akılcı şekilde tespit edebilmek ve akılcı bir mücadele ile bu vebanın üstesinden gelebilmektir.

Unutulmamalıdır; burada amaç ingiliz derin devletini oluşturan ve bu yapılanmada yer alan kişileri doğruya yöneltebilmek, yaptıklarının yanlışlığını bilimsel ve ahlaki olarak gösterebilmek ve onları ilmi yollarla değiştirebilmektedir. Yine unutulmamalıdır; dünya zaten deccal ve Mehdi yanlılarının mücadele alanıdır. Bu mücadele mutlaka ilmi yollarla yapılması gereken etkili bir mücadele olmalıdır. içinde bulunduğumuz ahir zamanda Mehdi yanlılarının galip geleceği Allah’ın izniyle kesindir. işte bu nedenle, bilmeden deccal yanlısı olmuş kesimleri teşhis etmek ve onlara doğruyu göstermek, mutlaka Mehdi yanlılarının hedefi olmalıdır.

Sabret; senin sabrın ancak Allah(ın yardımı) iledir. Onlar için hüzne kapılma ve kurmakta oldukları hileli-düzenlerden dolayı sıkıntıya düşme. Şüphesiz Allah korkup-sakınanlarla ve iyilik edenlerle beraberdir. (Nahl Suresi, 127-128)

Güç ve iktidar Yalnızca Allah’ındır
ingiliz derin devletini genel hatlarıyla tanıttığımız bu bölüm boyunca, geçmiş tarihlerden itibaren gizli yollarla oluşturulmuş ve dünyaya çeşitli yollarla hakim olmuş bir deccali akımı tarif etmiş olduk. Bütün bunları okurken ve bundan sonraki bölümleri incelerken, şu önemli gerçek asla akıldan çıkarılmamalıdır: Dünya bir imtihan yeridir. iyi ve kötünün yaratılma amacı da tam olarak budur. iyi ve kötü karşı karşıya gelmeli ve bu mücadele sonucunda her kişi kendi tarafını belli etmelidir.

Fakat her şeyden önemlisi, iyileri de kötüleri de yaratan Allah’tır. Bunların hiçbiri Allah’tan bağımsız değildir. Dolayısıyla kötülük yapanların hedefleri de, tuzakları da Allah’ın kontrolündedir. Onlar, kendileri aksini iddia etmeye çalışsalar da, Allah’ın dediğini yapmak dışında başka bir şeye güç yetiremezler.

Tüm güç, tüm kudret, alemlerin Rabbi olan, tüm alemlere hükmeden, her şeyden haberi olan ve her şeye gücü yeten Yüce Allah’a aittir.

Dolayısıyla, tuzakları kuran gizli güçler, ne kadar güçlü görünürlerse görünsünler, Allah’ın Katında değersiz ve önemsizdirler. Allah’a muhtaç birer kuldurlar. Rabbimiz’in ayette belirttiği gibi, onların düzenleri dağları yerinden oynatacak güçte dahi olsa, bu düzen, Allah’ın kudreti karşısında bozulmaya ve dağılıp yok olmaya mahkûmdur.

Gerçek şu ki, onlar hileli-düzenler kurdular. Oysa onların düzenleri, dağları yerlerinden oynatacak da olsa, Allah Katında onlara hazırlanmış düzen vardır. (ibrahim Suresi, 46)

Bu kitapta anlatılanlar, dünyada imtihanın gereği olarak yerleşik hale gelmiş deccali düzeni deşifre etmek ve bununla mücadele yollarını göstermek amacını taşımaktadır. Dünyadaki imtihan ortamında elbette iyiler, kendilerini belli etmek ve kötülerin düzenlerini ortadan kaldırmak için bu önemli mücadeleyi gerçekleştirmekle yükümlüdürler. Bu, kişinin Allah’a kendisini ispat etmesinin de bir yoludur. Ancak bu mücadele sırasında asıl olması gereken, Allah’ın tüm bu tuzakları geçersiz ve bozguna uğramış olarak yarattığını unutmamaktır. Allah, bu bozgunun gerçekleşmesi için vesileler olmasını ister. ilmi mücadele yoluyla çaba gösterenler, bu bozgunun temellerini hazırlayan vesileler olacaklardır.

Yine unutulmamalıdır ki, bu dünyada zorluk içinde bırakılan sayısız insan bulunmaktadır. Bu vahim manzara karşısında “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diyerek kenara çekilen insanlar çoğunluktadır. Kendilerine hiçbir zararın dokunmayacağını sanmakta ve zulme karşı sessiz durarak kendilerini karlı zannetmektedirler. Oysa Allah, bizden, zorluk içindeki insanlar için mücadele etmemizi istemektedir. Allah, kuşkusuz yeryüzünde zulüm bırakmayacak ve bu insanlara uygulanan zulmün karşılığını elbette verecektir. Fakat dünyadaki mücadele ortamı, imtihanın gereği olarak, “bizim” mücadele ortamımızdır. Allah’a güvenerek, Allah’a sığınarak, Allah’tan isteyerek, bu zulmü ortadan kaldırmak için ilmi ve fikri olarak elimizden geleni yapmak yükümlülüğümüzdür.

Şu anda Hz. Mehdi (as) ve Hz. isa (as)’ın zuhurunu göreceğimiz ahir zamandayız. Rabbimiz’in Kuran, Tevrat, incil ve hadislerle müjdelediği şekilde, tüm güzelliklerin yaşanacağı, zulmün kalmayacağı ve bir damla kanın dahi dökülmeyeceği ahir zamanı karşılayacağız. Şunu biliyoruz ki, deccal taraftarlarının gücü veya planları ne kadar güçlü olursa olsun, Hz. Mehdi (as) ve Hz. isa (as) karşısında yenilmiş olacaklardır. Ahir zamanda zulüm işleyen hiçbir güç kalmayacak, herkes Hz. Mehdi (as) ve Hz. isa (as)’ın nüfuzu altında iyi ve güzele yönelecektir. insanlığı değiştirmek ve düzeltmek ve onların tümünü o kutlu döneme hazırlamak Allah’a karşı sorumluluğumuzdur.

Allah, suçlu-günahkarlar istemese de, hakkı (hak olarak) Kendi kelimeleriyle gerçekleştirecektir. (Yunus Suresi, 82)

Gerçek şu ki, onlar hileli-düzenler kurdular. Oysa onların düzenleri, dağları yerlerinden oynatacak da olsa, Allah Katında Onlara hazırlanmış düzen vardır.
(ibrahim Suresi, 46)

2. Bölüm: I. DÜNYA SAVAŞI VE iNGiLiZ DERiN DEVLETi
Osmanlı’ya Yönelik Politika Değişikliği

I. Dünya Savaşı, ingiliz derin devletinin, 19. yüzyılın başlarından itibaren sürdürdüğü küresel sömürü düzenini koruma, geliştirme ve kendisine yönelen tehditleri etkisiz hale getirme stratejisinin en son askeri ayağıdır. Bu stratejinin ilk aşamaları ekonomik, siyasi ve diplomatik süreçlerdir. Bu süreçleri ingiltere, 19. yüzyıl boyunca kendisi açısından önemli gördüğü iki büyük imparatorluğa karşı yönetti. Bunlardan ilki hem Avrupa’da gitgide güçlenmeye ve söz sahibi olmaya hem de dünya sömürgeciliğinde pay aramaya başlayarak ingiltere’nin en büyük rakibi haline gelen Alman imparatorluğu’ydu. ikincisi de birçok yönden her dönemde ilgi alanında tuttuğu Osmanlı imparatorluğu’ydu.

Almanya için durum çok karmaşık değildi. imparatorluğun, herhangi bir şekilde ilerlemesinin ve güçlenmesinin durdurulması gerekiyordu.46 Ancak Osmanlı söz konusu olduğunda durum daha karmaşıktı. Çünkü ingiliz derin devletinin, Osmanlı üzerinde hem çıkarları hem de endişeleri vardı. Çıkar bakımından Osmanlı, ingiltere için son derece

stratejik ve ekonomik değere sahipti. Doğu Akdeniz, Mısır, Süveyş ve Filistin gibi hem Hindistan’a geçiş yolu üzerinde bulunan hem de büyük doğal zenginliklere sahip olan Ortadoğu bölgesi, ingiliz hegemonyası için büyük önem taşıyordu. Bu yüzden ingiliz derin devleti kendisini daima, Osmanlı’nın dahil olacağı muhtemel senaryoları büyük bir titizlikle kontrol altında tutma ve yönetme mecburiyetinde hissetti.

Zor dönemler geçiren Osmanlı, eğer bir fırsatını bulup güçlenerek kendi ayakları üzerinde duracak hale gelirse, dünya çapında bir güç ve rakipsiz bir islam Birliği’nin lideri konumuna gelecekti. ingiliz derin devleti ise, Osmanlı liderliğindeki bir islam Birliği’ni daima bir tehdit ve rakip olarak görmüştü. Osmanlı’nın çökmesi ise, imparatorluğu dönemin en büyük güçlerinden olan Rus Çarlığı’na ya da Alman imparatorluğu’na kaptırma ihtimalini beraberinde getirirdi. Bu da, ingiliz derin devletinin Ortadoğu hayallerinin sonu demekti.

Bu yüzden ingiliz derin devleti, 1878 Berlin Antlaşması’ndan sonra ciddi politika değişikliğine gitti. Osmanlı toprağı olan Kıbrıs ve Mısır’ı ele geçirmekle birlikte, Osmanlı’nın kontrolsüz bir şekilde dağılmasını engellemeye çalıştı. Çünkü, çıkarlarının zedelenmesini istemiyordu. Osmanlı’nın toprak bütünlüğünün korunması politikasına daha uygundu. Bu arada da Osmanlı’yı ekonomik ablukalarla ve siyasi manevralarla kendine bağımlı hale getirerek kontrollü bir hakimiyet sürecini işletti. Bu süreç içinde sinsi ve hain politikalarını Osmanlı’yla yakın bir dost ve müttefik ilişkisi görünümünde sürdürdü.

19. yüzyılın sonlarına doğru ingiliz derin devletinin baskıcı politikalarından, sayısız hile ve entrikalarından bunalan Osmanlı’nın bu boyunduruktan kurtulma amacıyla Almanlara yakınlaşması bütün dengeleri değiştirdi. Osmanlı’nın elinden göz göre göre gittiğini gören ingiliz derin devleti için artık Osmanlı’nın toprak bütünlüğü önem taşımaz hale geldi. ingiliz derin devleti için Osmanlı’nın sistematik şekilde yok edilmesi ve topraklarının işgal edilmesi artık yegane çözüm gibi görünüyordu. Hedeflediği dünya hegemonyası, ancak bu şekilde sağlanacaktı. Bu çözüme ulaşmak için en ideal yol da, tarafları, süreci ve sonuçları daha baştan planlanmış ve hesaplanmış, askeri işgali doğal ve meşru hale getirecek bir büyük savaşı başlatmaktı. işte ingiliz derin devletinin yürüttüğü yüzyıllık stratejinin, ekonomik ve siyasi kanallar tükenince başvurduğu son aşama, I. Dünya Savaşı’ydı.

Şimdi, bu son askeri harekata kadar giden süreci en başından itibaren inceleyelim.

ingilizlerin Osmanlı’nın Çöküşünü Hazırlayan Ekonomik Tuzağı: Baltalimanı Antlaşması

19. yüzyıla gelindiğinde Osmanlı imparatorluğu, Avrupa devletlerinin ağır askeri, siyasi ve ekonomik baskıları altında ezilmeye başlamıştı. Yunan isyanının sürdüğü 1827’de ingiliz, Fransız ve Rus filoları Navarin’de Osmanlı donanmasını yenilgiye uğratmış, 1828 yılında patlak

veren Osmanlı-Rus Harbi’nde Ruslar 1829’da Edirne’yi alarak istanbul’a yaklaşmışlardı. Bu durum karşısında Padişah II. Mahmut, 1829 yılında imzalanan Edirne Antlaşması’yla savaşa son verdi. Ancak Yunanistan’ın bağımsızlık kazanması bazı şartları değiştirdi. Yunan isyanı sırasında II. Mahmut, Mısır Valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa’ya Yunan isyanının bastırılmasına yardım etmesi halinde kendisine Mora Valiliğini de vereceğini vaat etmişti. Yunanistan’ın bağımsızlığı ile bu vaat anldıbını yitirdi. Mehmet Ali Paşa’nın Şam Valiliği isteğinin de II. Mahmut tarafından reddedilmesi ortaya Mısır Meselesi denilen problemi çıkardı. Bu kriz esnasında Fransa’nın Mısır’ı tutması, ingiltere’nin ise tarafsız görünümü karşısında Osmanlı, Ruslarla 1833’te bir yardımlaşma ve saldırmazlık anlaşması olan Hünkar iskelesi Antlaşması’nı imzaladı.

Osmanlı’yı Ruslara kaptırıyor olmanın telaşıyla ingiliz derin devleti, Fransa’yı da yanına alarak anlaşmayı protesto etti. Hatta bir ingiliz donanmasını izmir önlerine gönderecek kadar ileri gitti. Araya Avusturya’yı sokarak Çar’ı anlaşmadan çekilmeye ikna ederken, diğer yandan Osmanlı’ya Mehmet Ali Paşa ve Rus tehdidine karşı askeri destek teklifi sundu. Elbette ingiltere’nin bu hizmeti karşılıksız olmayacaktı. Bu hizmete karşılık 1838’de Osmanlı, ingiltere’ye yönelik bir nevi genişletilmiş kapitülasyonlar anldıbına gelen “Serbest Ticaret Antlaşması”nı (Baltalimanı Antlaşması) imzaladı. Bir ingiliz hayranı olan Sadrazam Mustafa Reşit Paşa’nın da, ölüm döşeğindeki Padişah’ın antlaşmayı imzalamaya ikna etmede önemli rolü oldu.

ingilizlerin sözde “batılılaşma”, “liberalleşme”, “gelişme” sloganlarıyla oldubittiye getirdiği bu antlaşma, gerçekte, Osmanlı’nın yıkımının habercisiydi. Bu anlaşma sayesinde ingiltere, yarı-sömürge haline getirdiği imparatorluğu, çöküşüne kadar belini doğrultamayacağı bir ekonomik yıkımın içine sürüklemekteydi. Baltalimanı Antlaşması’yla, başta ingiltere olmak üzere Batı ülkelerine, kapitülasyonların bile çok daha ötesinde haklar ve imtiyazlar tanındı. Osmanlı Devleti, önce ingilizlerin sonra tüm Avrupa’nın açık pazarı haline geldi.

Antlaşma, Osmanlı’nın zararına olacak tek taraflı ve bağlayıcı maddelerle doluydu. Bu antlaşmayla, zaten yürürlükteki kapitülasyonlara ek olarak, “Büyük Britanya uyruklarına ve gemilerine” yeni ayrıcalıklar tanınmış ve bu ayrıcalıkların “şimdi ve sonsuza dek süresiz olarak geçerli” olduğu hükme bağlanmıştı. Buna göre, yurt içi ticarette, Türk tüccarlar %12 vergi öderken, ingiliz tüccarlar %5 vergi ödüyordu. Herhangi bir Türk ürünü, ingiliz bir tüccar ya da vekili tarafından ihracat amacıyla satın alınırsa, bu ürünleri satın alan ingiliz tüccar ya da vekili, hiçbir ticari kısıtlamaya bağlı olmayacak ve dilediği gibi davranmakta serbest olacaktı.

Her açıdan ingiltere’nin çıkarlarına yönelik yaptığı eşsiz katkılar nedeniyle, dönemin ingiltere Dışişleri Bakanı Henry Palmerston anlaşmayı, “Capo d’Opera” yani “şaheser” olarak tanımlıyordu.47 Bir yandan da ingiliz derin devletinin klagib sahte dostluğu ve ikiyüzlülüğü içinde, alttan alta yıkımın eşiğine getirdiği Osmanlı’yı, “Osmanlı Devleti ticari ilişkilerinde, serbest ticareti, dünyadaki bütün devletler içinde en geniş biçimde uygulayan ülkedir” sözleriyle sırtını sıvazlayarak övmeyi de ihmal etmiyordu. Bugün de ingiliz derin devletinin temsilcilerinden Türkiye veya Türklere yönelik herhangi bir övgü, takdir ya da sözde destek geldiğinde, bu tarihi örneği hatırlayarak, perde arkasında gizlenen sinsi planı görebilmek gerekmektedir.

Baltalimanı Antlaşması’yla, dış piyasalara karşı gümrük duvarları indirildi ve hiçbir koruma önlemi alınmadan iç ticaretteki tüm ruhsat ve kayıtlar ortadan kaldırıldı. Bu, yabancı rekabete hazır olmayan ve yeni yeni gelişmeye başlayan Türk sanayiine en büyük darbeyi vurdu. Pamuk, ipek, yün ve tiftik dokuma, deri işleme, madencilik, tarım vb. gibi yerli üretime dayalı sanayiler, günden güne zarara uğrayarak can çekişir hale geldi ve sonunda yok oldu. Bir süre sonra bu ürünler işlenmeden, yalnızca çok düşük fiyatlara yabancılara hammadde olarak satılır hale geldi. 1838’den önce yalnızca iç tüketimi karşılamakla kalmayıp yurtdışı pazarlara da ihraç edilen pek çok yerli sanayi ürünü, 1850’lere gelindiğinde neredeyse tamamen ithal edilmekteydi.

Diğer yandan, dış ticaretten sağlanan vergi gelirlerinin Batılılara sağlanan ayrıcalıklar sebebiyle düşmesi, devlet bütçesinin açıkları ile birleşince, Osmanlı Devleti büyük bir mali krizin içine girdi. 1854 yılında, Kırım Savaşı’nın da getirdiği maliyetlerin altından kalkamayan Osmanlı Devleti, zaten bozuk olan ekonomisini düzeltebilmek amacıyla tarihinde ilk kez dış borç almak zorunda kaldı. ingiltere de, bu borçlanmayı büyük bir iştiyakla teşvik etti. Bunun üzerine Osmanlı devlet yöneticileri, 24 Ağustos 1854 tarihinde, Mısır’dan gelecek vergiyi teminat göstererek, Londra’da Palmer, Paris’te Goldschmidt kurumlarından 3 milyon ingiliz Lirası borç aldı.

Bu ilk borçtan sonra alınan borçların ardı arkası kesilmedi ve Osmanlı Devleti yıkılana kadar da bu borçlar ödenemedi. 1854’te alınan ilk borçtan 20 yıl sonra Osmanlı Devleti moratoryum ilan ederek iflasını açıkladı. I. Dünya Savaşı’na kadar geçen sürede devlet, 243 milyon Osmanlı Lirası dış borç almış ve toplamda 409 milyon Osmanlı Lirası tutarında dış borç yükü altına girmiştir.

Bunun sonucunda, imparatorluğun alacaklıları devletin en sağlam gelirlerine el koydu. Batılı ülkelerin alacaklıları tarafından kurulan Düyun-u Umumiye-i Osmaniye Meclisi, isminden yerli gibi anlaşılsa da, başta ingilizler olmak üzere, Hollandalı, Fransız, Alman, italyan ve öncelikli alacaklılar temsilcilerinden oluşan yedi kişilik bir kuruldu. Osmanlı’nın dış borçlarını denetleyen bu kurul, devlet bütçesinin üçte birinden fazlasını oluşturan tütün, tuz, ipek, içki, pul ve av vergilerine el koymuştu. Çünkü bu vergi kalemleri, toplanması en kolay olan ve güvence altındaki vergilerdi.

ingilizlerin kontrolündeki Düyun-u Umumiye memurları yanlarına jandarmaları alarak köylünün, çiftçinin ürünlerine el koyar ve söz konusu vergileri tahsil ederlerdi. Anadolu ve Ege’de Düyun-u Umumiye memurlarının jandarmayı da kullanarak yaptıkları vergi tahsilatına ilişkin sayısız zulüm vakaları tarihe geçmiştir.

Osmanlı’yı çöküşe zütüren bu borçlar, Osmanlı’nın yıkılışından sonra Türkiye Cumhuriyeti’ne miras kaldı ve ödenmesi ancak 100 yıl sonra, 1954 yılında tamamlanabildi. Oysa ingilizlerle Baltalimanı Serbest Ticaret Antlaşması’nın imzalandığı 1838 tarihinde, Osmanlı’nın hiçbir dış borcu yoktu. ingiliz derin devletinin sinsi entrikaları, Osmanlı’yı hem borçlu hem de dost Rusya başta olmak üzere pek çok ülke ile sorunlu hale getirdi.

Görüldüğü gibi Osmanlı döneminde ilk dış borç, ingiliz derin devletinin oyunları sonucunda ingiltere’ye yönelik olmuş ve bu borçlanma, çöküşün de başlangıcı olmuştur. Osmanlı’ya uygulanan Serbest Ticaret Antlaşması ve bunu kademe kademe takip eden kriz ve iflas süreci, ingiliz derin devletinin ülkeleri yıkımın eşiğine getirmek için uyguladığı sinsi, karmaşık, çok aşamalı ve uzun vadeli planlara önemli bir örnektir.

Savaşa Giden Süreci ingiliz Derin Devleti Dizayn Etmiştir

Birçok tarihçiye göre, Osmanlı’nın gerçek yıkılış tarihi Borçlar Kurulu’nun (Düyun-u Umumiye Meclisi) ilan edildiği 20 Aralık 1881’dir. Ne var ki, ingiliz derin devleti açısından oluşan bu son derece elverişli ortama rağmen, ingilizler, I. Dünya Savaşı’na kadar 37 yıl boyunca Osmanlı’yı askeri olarak işgal etmemiştir. Bunun tek nedeni, bu topraklar üzerinde hak iddia eden Fransa, Almanya ve Rusya gibi dönemin büyük güçleriyle Osmanlı’yı paylaşmak istememesidir.

Bu yüzden ingiliz derin devleti, rakiplerini ekarte edebileceği ve Osmanlı üzerinde, kendi denetiminde bir işgal ve hakimiyet süreci başlatabileceği uygun bir tarihe kadar beklemeyi tercih etmiştir. Belirlenen bu tarih, I. Dünya Savaşı’dır. ingiliz derin devleti, bu süreç zarfında en önemli rakibi Almanları zaten karşı cepheye almış, Bolşevik Devrimini finanse edip körükleyerek Osmanlı üzerinde hak iddia eden Rusları da saf dışı bırakmıştır. Bolşevik ihtilalinin en büyük parasal destekçilerinden birinin ingiliz Lord Alfred Milner olması rastlantı değildir. Milner, daha önceki bölümlerde tanıttığımız ingiliz derin devletinin derin güçlerinden “Round Table” örgütünün organizatörü ve başıdır. Bu örgüt, Lord Rothschild tarafından da desteklenmektedir.48

Yukarıda belirttiğimiz gibi, I. Dünya Savaşı öncesi dönemde Osmanlı Devleti, neredeyse tüm devletler tarafından fiilen yıkılmış olarak görülmektedir. Ancak, son darbeyi vuracağı ana kadar Osmanlı’nın toprak bütünlüğünün korunması ingiltere’nin işine gelmiştir. ingiliz derin devleti, dağılma süreci yavaşlatılmış ve bu aşamada her yönden kendisine bağımlı hale getirilmiş bir Osmanlı’yı daha çok tercih etmiştir. Çünkü Osmanlı’nın idaresi altındaki bölgeler, stratejik ve ekonomik olarak ingiliz derin devleti için çok önemli bölgelerdir. Diğer yandan, 19. yüzyılın sonlarında Mezopotamya ve iran’da zengin petrol yataklarının tespit edilmesi, gelişmiş sanayiye sahip ingiltere’nin bölgeye olan iştahını daha da kabartmıştır.

Ne var ki, bu aşamada, Rusların Balkanları nüfuzu altına alarak Yeşilköy’e kadar inmesi ve bunun devamında 13 Temmuz 1878’de imzalanan Berlin Antlaşması, ingiliz derin devletinin son bir yüzyıldır izlediği Osmanlı’nın toprak bütünlüğünü koruma politikasının sonu olmuştur. Bu tarihten sonra ingiltere, Osmanlı’nın elden gitmekte olduğu endişesiyle sahte dost ve müttefik maskesini bir kenara bırakarak askeri müdahalelerine başlamıştır. ilk etapta 25 Mayıs 1878’de “Rusya’ya karşı

üs olarak kullanma ve bu yolla Osmanlı’ya yardımcı olma” bahanesiyle Osmanlı’nın bir parçası olan Kıbrıs Adası’nı işgal ederek Ada’ya askerlerini çıkarmış ve Kıbrıs’ın yönetimini ele geçirmiştir. Rusya’ya karşı yardım bahanesiyle Kıbrıs’ı isteyen ingilizlere, ingiliz derin devletinin baskısı altındaki Padişah II. Abdülhamit, tereddütsüz olarak Kıbrıs’ı sunmuştur. I. Dünya Savaşı’nın başlamasıyla 1914’de bir kararname yayınlayan ingiltere, Kıbrıs’ı resmen ilhak ettiğini açıklamıştır. Türkiye ise Lozan Konferansı ile Kıbrıs’ın bu durumunu resmen kabul etmek zorunda kalmıştır. Dolayısıyla II. Abdülhamit’in ingilizlere yaptığı Kıbrıs “ikramı”, ingilizlerin Osmanlı’yı fiziki işgal planının ilk ciddi aşaması sayılabilir.

Burada günümüze bir gönderme yapacak olursak, ingiliz derin devleti, Türkiye’deki 15 Temmuz 2016 kalkışması öncesinde ve sonrasında Güney Kıbrıs’taki üssüne ciddi bir askeri yığınak yapma faaliyeti içine girmiştir. Savaş uçakları, helikopterler, askeri çıkarma gemileri ve özel kuvvetlerden oluşan bu askeri konuşlanmanın gerekçesini de ingilizler “olası bir iç savaş veya karışıklık durumunda Türkiye’deki ingiliz vatandaşlarını kurtarmak” olarak belirtmiştir. ingiliz yetkililer, “gerekli görüldüğünde” Türkiye topraklarına girecek olan ingiliz güçlerinin ateş etme yetkisine de sahip olacağını söylemiştir.49 Bu durum Türk kamuoyunda da Türk medyasında da ittifakla bir “işgal planı” olarak algılanmıştır.

Buradan açıkça anlaşılacağı gibi ingiliz derin devleti tarafından izlenen süreç, önce ülkeyi isyan, kalkışma, darbe girişimi gibi karışıklıklara, hatta mümkünse iç savaşa sürükleyerek o ülkeyi ekonomik, siyasi ve askeri açıdan zayıflatmaktır. Ardından da, “vatandaşlarını koruma”, “insani yardım”, “insani müdahale”, “barışçıl müdahale” gibi suni bahanelerle o ülkeye askeri bir işgal gerçekleştirmektir. Tarihe şöyle bir baktığımızda, aslında ingiliz derin devletinin planlarının çoğu zaman bu süreç dahilinde işlediğini görebilmek mümkündür.

ilginç olan, ingiliz derin devletinin Türkiye’yi işgal planlarında başlangıç noktasının yüz yıl sonra yine Kıbrıs olmasıdır. Bu durum, bugünkü gizli planın sonraki aşamalarının da benzer olacağına dair haklı şüpheleri artırmaktadır. Nitekim ingiliz derin devletinin, Kıbrıs’ın ardından 1882’de Mısır yönetimini ele geçirme metodu, yukarıda bahsettiğimiz birkaç aşamalı sürecin tarihsel bir kopyasıdır.

Neyse ki, 15 Temmuz’da Cumhurbaşkanımız, hükümetimiz, güvenlik güçlerimiz ve halkımız, ingiliz derin devletinin bu sinsi planına dev bir set oluşturmuşlardır. Fakat bu hain plan, hala gündemdedir. ingiliz derin devleti, bu hain planı gerçekleştirmek için sürekli olarak yol arayışındadır. Dolayısıyla, tehlikenin hala sürdüğünü bilmek ve teyakkuzda olmak gerekmektedir. Allah’ın izniyle ingiliz derin devleti, Türkiye üzerinde karanlık emellerine asla ulaşamayacaktır.

ingiliz Derin Devletinin Mısır’ı işgal Planı

Süveyş Kanalı, ingiltere’nin Uzakdoğu’daki sömürgeleriyle çok önemli bir bağlantı yolu haline geldiği gibi Doğu Akdeniz’in ticari önemini de kat kat artırmıştı. Bu yüzden ingilizler, Kanal’ın 1869’da açılmasından itibaren, Mısır üzerinde yürüttükleri ekonomik ve siyasi oyunlarla, Mısır’ı günden güne borç batağına, ardından iflasa sürükleyerek bu işgalin zeminini hazırlamışlardır. ingiliz derin devletinin bu işgal planı, yine bir Osmanlı toprağı üzerinde sinsice uygulanmıştır.

ingiltere, en başından beri Osmanlı’ya doğru ilerleyen Rusya’nın, Doğu Akdeniz’i kontrolü altına almak amacıyla Mısır’a göz diktiğini biliyordu. Çar Nikola, ingiliz Elçisi Hamilton Seymour’a Osmanlı imparatorluğu’nun paylaşılmasını önerirken, Osmanlı Devleti için “hasta adam” deyimini kullanıyor ve Girit Adası ile Mısır’ın da kendilerine bırakılmasını istiyordu. Bu yüzden elini çabuk tutması gerektiğini bilen ingiliz derin devleti ilk hamleyi kendisi yapmıştır. Mısır halkı içine fitne ve ayrılık tohumları atmış, provokasyon ve propaganda yöntemleri ile bir kısım Mısır halkının Osmanlı aleyhinde ayaklanmasını teşvik etmiştir. isyanı kışkırtan ve isyanın liderliğini yapan da yine ingiliz derin devletinin adamı olan Mısırlı Miralay Ahmet irabi’dir.

Ahmet irabi, iskenderiye’yi kuşatıp, yine ingiliz derin devletinin tahrikleriyle şehirdeki sayısız insanı katletmiş ve evlerini yaktırmıştır. Bu kişilere, şehirdeki yüzlerce ingiliz vatandaşı da dahildir. Başından beri ingiliz derin devletinin kurguladığı bu senaryo, Mısır’a askeri müdahalenin sözde meşru zeminini oluşturmuştur. irabi’nin planlı katliamı üzerine ingiltere, “vatandaşlarını kurtarmak amacıyla” Fransa’yla birlikte birer filo göndererek, iskenderiye şehrini sabahtan itibaren altı buçuk saat topa tutmuş ve şehirde taş taş üstünde bırakmamıştır. ingiliz derin devleti, vatandaşlarını kurtarmak adına başlattığı bu katliam sırasında kendi vatandaşlarını katletmekten de çekinmemiştir.

Görüldüğü gibi ingiliz derin devleti, Süveyş Kanalı’nı ele geçirmek için böyle iç içe geçmiş bir oyun oynayarak iskenderiye’deki yüzlerce vatandaşının ölümüne bile bile göz yummuştur. Sonuçta, zaten kendi kontrolünde olan isyancıları etkisiz hale getiren ingiliz ordusu, eski Hıdiv’in (valinin) önünde resmigeçit yapmış ve görünürde Osmanlı’ya bağlı ancak ingilizlerin yönetiminde bir Mısır ortaya çıkmıştır. istanbul ve Padişah bu duruma itiraz edince ingiliz derin devleti, Sırbistan, Karadağ, Bulgar ve en son olarak Ermeni ayaklanmalarını kışkırtarak Osmanlı’yı sindirme operasyonları düzenlemiştir.

ingiliz Derin Devletinin islam Birliği’ni Önleme Çabaları

ingiliz derin devletinin en büyük kabusu Almanya’nın, Osmanlı’nın “Panislamizm” politikasını desteklemesiydi.50 Eğer Osmanlı’nın islam ülkeleri üzerinde yeniden canlandırmaya çalıştığı bu birlik ruhu başarıya ulaşacak olursa, ingiliz derin devletinin bölge üzerinde yüzyıldır uyguladığı projeler hezimete uğrayacaktı. Buradan da ingiliz derin devletinin nihai amacının, kendisi için en büyük tehdit olarak gördüğü islam Birliği’nin oluşumunu engellemek olduğu anlaşılmaktadır.

ingiliz derin devletinin küresel zulüm ve sömürü düzeninin başındaki deccaliyet, varlığına en büyük tehdit olarak ilahi hak ve adaletin temsilcisi olan sarsılmaz bir islam Birliği’ni görmektedir. islam Birliği’ni kuracak ve başına geçecek olan Hz. Mehdi (as)’ın da deccaliyet sistemini yok edeceğini çok iyi bilmektedir. Peygamber Efendimiz (sav)’in 1400 yıl öncesinden Hz. Mehdi (as)’ın istanbul’dan çıkacağını alametleriyle bildirmesi, deccaliyetin neredeyse iki yüzyıldır bütün ilgi ve dikkatini bu noktaya yoğunlaştırmıştır. Bu nedenle, Türkiye’yi parçalayıp istanbul’u ele geçirmek deccali sistem için günümüze kadar süren en büyük hedef ve “Megalo idea” haline gelmiştir. Ancak bilinmelidir ki, deccal taraftarlarının bu amaçla geliştirdiği karmaşık ve çok aşamalı tüm plan, proje ve stratejiler, her seferinde Mehdiyete zemin hazırlamaktadır. Nihai olarak da tüm bunlar, Allah’ın izniyle, Hz. Mehdi (as)’ın zuhur edip dünyaya huzur ve adalet getirmesine vesile olacaktır.

Deccali sistemin taraftarları, son derece üstün bir zekayla ve her türlü dünyevi imkan ve şeytani destekle hareket etmelerine rağmen, aynı derecede de akılsızlık sergilediklerinden, Allah’ın sonsuz aklını ve Allah’ın planının tüm planların üzerinde olduğu gerçeğini görememektedirler. Bu yüzden deccali sistem, her daim yenilmeye ve yok olmaya mahkumdur. Batıl, hakkın karşısında daima yenik düşmüştür ve öyle de olacaktır.

(Allah) Gökten bir su indirdi de dereler kendi miktarınca çağlayıp aktı. Sel de yüze vuran bir köpük yüklendi. Bir süs veya bir meta sağlamak için ateşte üzerine yakıp-erittikleri şeyler (madenler)de de bunun gibi bir köpük (artık) vardır. işte Allah, hak ile batıla böyle örnekler verir. Köpüğe gelince, o atılır gider, insanlara yarar sağlayacak şey ise, yeryüzünde kalır. işte Allah örnekleri böyle vermektedir. (Rad Suresi, 17)
inkar edenler birbirlerinin velileridir. Eğer siz bunu yapmazsanız (birbirinize yardım etmez ve dost olmazsanız) yeryüzünde bir fitne ve büyük bir bozgunculuk (fesat) olur.
(Enfal Suresi, 73)

Dipnotlar:

46. Aşağıda 1890-1913 periyodu için verilen rakamlar Almanya’nın neden durdurulması gerektiğinin önemli göstergeleridir. Bu bağlamda ifade edilen yıllar arasında ingiltere’nin nüfusu 37,4 milyondan 45,6 milyona çıkarken, aynı dönemde Alman nüfusu 49,2’den 66,9 milyona çıkmıştır. Demir, çelik üretimi ingiltere’de 8 milyon tondan 7,7 milyona düşerken, Almanya 4,1’den 17,6 milyona çıkarmıştır. Keza kömür tüketiminde de benzer bir tablo olup ingiltere belirtilen dönemde tüketimini 145 milyon tondan 195 milyona, Almanya da 71 milyon tondan 187 milyon tona çıkarmıştır. – Paul Kennedy, Büyük Güçlerin Yükseliş ve Çöküşleri, Çev. Birtane Karanakçı, 12. Baskı, istanbul: iş Bankası Yayınları, 2010, s. 248-250

47. Doğan Avcıoğlu, Türkiye’nin Düzeni, l. Cilt, 5. Baskı, Ankara: Bilgi Yayınevi, 1971, s.73

48. Gary Allen, None Dare Call It A Conspiracy, New York: Buccaneer Books, 1971, s. 92-93

49. “ingiliz Ordusu’ndan Türkiye’ye Müdahale Hazırlığı”, Odatv, 29.07.2016, http://odatv.com/ingiliz-...hazirligi-2907161200.html

50. 1898 yılında Osmanlı imparatorluğu’nu ziyaret eden Almanya Kayseri 2. Wilhelm, bu ziyareti esnasında Şam’a da gitmiş ve burada Selahattin Eyyübi’nin türbesini ziyaret etmiştir. Ziyareti esnasında yaptığı “Yüce Sultan ve O’nu halife olarak bağırlarına basan tüm dünyaya yayılmış 300 milyon Müslüman halkını temin ederim ki, Almanya’nın Kayseri ilelebet onların dostu olacaktır.” Sözüyle Almanya’nın, Panislamizm politikasını destekleyeceğini göstermiştir. Sean McMeekin, Berlin Bağdat Demiryolu, Çev. Azize F. Çakır, istanbul: Picus Yayınları, 2012, s. 31

ingiliz Derin Devletinin Osmanlı’yı Parçalama Stratejisi

ingiliz derin devleti, Avrupa’daki ülkeler ve imparatorluklar arasındaki gerilimleri, sinsi taktiklerle, günden güne tırmandırarak, küçük bir kıvılcımla dev bir savaşın patlak vereceği bir ortam hazırladı. ingiliz derin devleti en sonunda kiralık bir katilin düzenlediği hain bir suikastla I. Dünya Savaşı’nı başlattı.

Osmanlı Devleti, en başından itibaren böyle bir savaştan itilaf Devletleri’nin galip çıkacağını öngörüyordu. Bu nedenle, ısrarla ve birçok girişimlerde bulunarak ingiltere, Fransa ve Rusya’yla uzlaşmaya, onların tarafında yer almaya büyük gayret gösterdi. Dönemin Osmanlı Hükümeti, Enver, Talat ve Cemal Paşa’lar vasıtasıyla bu ülkelerle birçok temas kurdu. Ancak, ingiltere’nin zaten bu savaşı çıkarmadaki en büyük amaçlarından biri Osmanlı topraklarını ele geçirmek olduğu için bu çabalar karşılıksız kaldı. ingiltere, Osmanlı’nın ittifak veya saldırmazlık paktı tekliflerini her seferinde reddetti.

Osmanlı yönetimi de başka seçenek kalmayınca, tam da ingiliz derin devletinin planladığı gibi Almanlarla ittifak kurarak, Almanya yanında savaşa girmek zorunda kaldı. Osmanlı Devleti savaşa girer girmez, ingiliz derin devleti hiç vakit kaybetmeden Osmanlı Devleti’ni parçalama politikasına başladı. ingiltere, Osmanlı Devleti’ne savaş açmadan sadece iki gün önce, 3 Kasım 1914’te Kuveyt’i himayesine aldığını ilan etti. 5 Kasım’da da Kıbrıs’ı ilhak ettiğini ve 18-19 Aralık’ta ise Mısır üzerine himaye kurduğunu açıkladı. Bu sayede Akdeniz ve Mısır’daki egemenliğini pekiştirdiği gibi Ortadoğu’ya giden deniz yolunun denetimini de sağlayabilecekti.

Bu süreç devam ederken ingiliz derin devleti, Osmanlı’yı içten çökertmek amacıyla, Osmanlı’ya bağlı Hintlileri, Arapları ve diğer azınlıkları, merkezi yönetime karşı kışkırtma politikaları izliyordu. Bu sayede, Osmanlı’nın parçalanmasının hızlı, pratik ve kendisi açısından minimum kayıpla gerçekleşmesini amaçlıyordu.

Derin devlet elemanları bu şekilde, ulusçuluk propagandasını tebaalara yayarak bölgesel isyan ve ayrılıkları körüklediler. Bu propagandada en büyük hedef, Halife’nin “Cihad-ı Ekber” (Büyük Savaş) ilanıyla Osmanlı bayrağı altında birleşebilecek olan Hintli ve Arap topluluklarını durdurabilmek, muhtemel bir islam ordusunun oluşmasını engelleyebilmekti. Arapları Osmanlı’ya ve Halife’nin “Cihad-ı Ekber” ilanına karşı kışkırtmak için ingiliz derin devleti, Albay T. E. Lawrence ve Gertrude Bell gibi dönemin ünlü derin devlet ajanlarını kullandılar.

ingiliz derin devleti, 30 Nisan 1915’te, Yemen’in Sabya şeyhi Şeyh Seyyid’le, 26 Aralık’ta Suudi Şeyhi Abdulaziz ibni Suud’la, 3 Kasım 1916’da da Katar Şeyhi’yle antlaşmalar yaptı. Bunun sonucunda, Osmanlı Devleti’nin 23 Kasım 1914’te ilan ettiği “Cihad-ı Ekber” ilanı da, ingiliz derin devletinin Araplar üzerindeki bu bölücü faaliyeti nedeniyle etkisiz kaldı.

ingilizlerin, Cihad-ı Ekber ilanını, Müslüman topluluklara geçersiz göstermek için öne sürdüğü mantıklar da son derece sinsi ve bölücü bir zihniyetin eseriydi. 4 Haziran 1915’te Cidde açıklarına gelen bir ingiliz kruvazörü tarafından dağıtılan ve söz konusu şeytani mantıkların yer aldığı beyannamede şu iddialar yer alıyordu:

◉ Osmanlı’nın, Hıristiyan bir ülkeyle (Almanya) ittifak yaptığı için ilanın geçersiz olduğu,

◉ Almanya’nın, içinde bulunduğu güç durumdan istifade ederek Türk Hükümeti’ni para ve vaatlerle aldatıp yanlış bir savaşa soktuğu,

◉ Almanların, ingilizlerin uyruğundaki milyonlarca Müslümanı, baş düşmanı olan ingilizlere karşı kışkırtmak amacıyla Osmanlı’ya cihat ilanı verdirttiği,

◉ Böyle bir cihada katılacakların, Almanya’nın çıkarları uğruna kendilerini feda edecekleri,

◉ ingiliz, Fransız ve Rus uyruğundaki Müslümanların tümünün, Türklerin izlediği yanlış yola karşı oldukları…

Bu tür provokasyona dayalı mantık ve argümanlarla, Osmanlı buyruğu altındaki birçok Arap ve Müslüman topluluk, Osmanlı aleyhine döndürülmüş ve Padişah tarafından yapılan cihat ilanına icabet etmeleri engellenmiş oldu. Bu durum, söz konusu azınlıkların, ingiliz derin devleti tarafından daha kolay yönlendirilmelerine ve bulundukları bölgelerde bağımsızlık ilan ederek ayaklanmalarına da sebep oldu. Bu ayaklanmalar yavaş yavaş bu bölgeleri Osmanlı’dan koparacak ve söz konusu toplulukların ingiliz derin devletinin himayesine girmesine neden olacaktı.