her sabah kalktığımda mutlaka tuvalet ihtiyacımı giderdiğimden emin olurum. Ama uzun zamandır sabahları sıçamıyorum okula gidince daha 1 saat ders bile bitirmeden ucuna geliyor ders arasında direk tuvalete koşuyorum kolaçan ediyorum bakıyorum boş. iyi diyorum rahatım tam giriyorum kapıyı kapatıp donumu sıyırınca kapı açılıyor başka biri gelip pisuvara gidiyor neyse işi kısa sürer o zaman diyorum o tam çıkacakken başka birisi yan tuvalet kabinine girip sıçma işlevini yerine getirmeye çalışıyor fakat farkediyorum ki o da bu işte biraz çekingen tuvalette sadece ikimiz kalıyoruz çıt bile çıkmıyor derin bir sessizlik var hay mk diyorum içinden çattık suyu son seviyeye açıp biraz gürültü çıkartıyorum o arada biraz sıçıyorum o da bu fırsattan istifade fazla çaktırmadan bırakıyor bir iki ama sesi biraz geliyor tabi o kadar profesyonel değil. Benden sonra o açıyor suyu o zaman yine biraz sıçıyoruz bir iki defa karşılıklı suyu açıp kapatarak birbirimize jestler yapıyoruz fakat yetmiyor rahat rahat sıçmanın yerini tutmuyor. bendeki basınç gittikçe artıyor daha şiddetli sıçma isteği geliyor sıçma şiddetli olursa ses de şiddetli olur diyorum düşünüyorum en iyisi o pes edene kadar beklim diyorum ve de genellikle kazanıyorum yandaki çıkıyor rahat rahat sıçıyorum ama bazen de oluyor ki yandaki de ben de pes etmiyoruz ve ben en sonda dayanamayıp suyu son ses açıp patır patır bırakıyorum su tastan dışarı taşıyor yan kabine kadar gidiyor ama umurumda mı bu işi halletmeden kapatamam en son sıçma basıncım azalınca suyu kapatıp sessizce işimi bitirebiliyorum ve önce peçete sonra taharetle tuvaletten çıkıp her umumi tuvalette bulunan o dölümsü ve yapışkan pembe sabunla köpürtemeden elimi yıkıyorum derse gittiğimde ise ders bitmiş oluyor ama üzülmüyorum çünkü sıçmak dünyanın en güzel şeyi ve buna değer