Üniversiteye doğru yürürken aklımda türlü hesaplar yaparken, birden tuttum Hazal'ın kolunu, döndü yüzüme,

"Hazal seni seviyorum" dedim gözlerinin derinliklerine bakarak.

Utanması bile yeterdi benim için.. ki öyle de oldu.. hafif gülerek kafasını sağa sola salladı,

"Teleri çok mu hoşuna gidiyor beni utandırmak?" dedi.

"utanınca çok güzel oluyorsun, o yüzden yapıyorum" dedim gülümseyerek.

"hadi gidelim artık" dedi. Gülümsüyordu lan.. acaba bir ufacık şans olabilir miydi..? sanmıyorum..

1 ay falan geçti aradan, her gün olmasa da her Hazal'ı gördüğüm gün bir kez daha açılıyordum ona.. artık bir beklentim kalmamıştı, beni sevsin ya da sevmesin çok da umursayacağım bir şey değildi.. her "seni seviyorum" dediğimde yanaklarının pembeleşip utanması bile yeterdi benim için..

platonik olmuştum artık, bir farkla..

duygularını paylaşan bir platonik..

Ama bir şey farketmiştim, Hazal'dan "bitanem" demesini isteyince, gözlerini kaçırmıyordu.. utanıyordu ama gözlerimin içine bakarak diyordu. Ve tekrardan kendini "ulaşılmaz bir güzellik" olarak düşünmeme sebebiyet veriyordu.

Her gün Hazal'ıma "seni seviyorum" demek.. çok güzeldi lan.. bir de onun utanıp narince gülümsemesi..

Peki karşılığını görmeden her gün bunları yapmak sıkıyor muydu beni..? asla.. hatta bakarsanız görevim gibi görmeye bile başlamıştım, pgibozun belki de "en hoş" yanı esir almıştı beni.. asla pişman da değildim.

Cuma akşamı Hazal'ın bizde kalmasını isteyecektim. Kalır mıydı kalmaz mıydı bilmiyordum, hatta intihar gözüyle bakıyordum.. olsun.. sadece şansımı denemek istedim. Fatih dışarıdaydı o ara, Beyza'yla. Aradım salon da otururken,

"efendim bitanem" dedi..

Bitanem demezse konuşmayacağım diye tehdit ediyordum aq.. napıyım..

"güzelim napıyorsun?"

"oturuyorum yurtta tek başıma, malum biliyorsun, sen?"

"ben de öyle oturuyorum evde, ya şey diyeceğim.. yarın bizde kalır mısın?"

Bir 5-10 saniye ses gelmedi.. öyle dersen tabi gelmez aq.. eve atar gibi te allam ya..

"bilmem ki" dedi.

"peki o zaman, olmaz demenin başka bir hali bu. Şansımı deniyim dedim, yanlış bir şey anladıysan da özür dilerim"

"ya hayıır, deme öyle, biraz şey oldum sadece.."

"korktun?"

"tam öyle denmez de tedirgin oldum işte :/"

"Hazal seni ne kadar sevdiğimi bilmiyorsun galiba, öyle bir şey olabilir mi sence?"

Ağır oynuyordum, ayrıca edebiyatın ummadık bir katkısı olmuştu bana.. konuşma jargonunu oldukça etkiliyordu..

"hayır Teleri, biliyorsun öyle bir şey düşünmeyeceğimi.. peki kalırım yarın, hem bir günde olsun kurtulmuş olurum bunlardan (:"

Bunu duymamla evin içinde spastik hareketler yaparak koşuşturmam bir oldu.. sonra beni o halde Hazal görürken hayal ettim.. utandım, kızardım aq..

Şansımı zorluyordum biliyorum, ama olsun kaybedecek bir şeyim yoktu sonuçta.

"kurtulmak mı istiyorsun onlardan?" dedim.

"hı hı"

"hala aynı mı davranıyorlar sana?"

"malesef" dedi bozuk bir şekilde.

O iki kaltağın zütlerine traktör römorku sokmak vardı da.. neyse,

"sen iste her gün kurtarıyım seni" dedim.

Ses gelmedi az bir süre, bekledim..

"telefondan bile utandırıyorsun ya ne diyim :p"

Bakın..
bir kızın en güzel hallerinden biri utanmasıdır.. güzel yanakları pembeleşir, burun delikleri titreşir, gözleri hızlıca hareket etmeye başlar.. karşınızda bir sanat harikası görürsünüz.. utandırın sevdiğinizi.. güzel şeyler söyleyin..

sevdiğiniz mi yok..? geçin aynanın karşısına kendinize güzel aşk sözleri söyleyin.. utandırın aynadaki lavuğu.. ama utanınca şempanze gibi gözükme ihtimalimiz var.. gibtir edin ya da.. takılın normal :p

Ertesi gün Fatih'i evden gibtir edip Selim'lere yolladım. Azcık onlarla takılsın, Burak çakmasa bari geceleyin.. yok lan öyle bir çocuk değil o..

Bende saat 2-3 gibi markete gittim, yemek yapıcaktım Hazal'a, kendimi beğendirmeye çalışacaktım bir nevi..
10 liralık tavuk göğüs eti aldım, yarımşar kilo da çeri domatesi ve yeşil biber.. tamamdır, şiş yapıcaktım aq..

Eve geçince hemen bir yandan pilav yapmaya, bir yandan da şişleri tost makinasında pişirmeye başladım, masayı'da güzelce hazırladım, mumlar falan.. Fatih'in Beyza için aldığı mumlar(çaktırma)

Yemekler hazır olunca.. ki, pilav üstü şiş amk, neyse,

hazır olunca masaya dizdim her şeyi, ama mumları yakmadım, ev falan yanar aq züte gelmeyek.. Hazal'ı aradım her şey hazır olunca,

"Efendim Teleri"

"yemekler soğuyor nerdesin hala?"

"ne yemeği?"

"yemek yaptım ikimize :p"

"aa sahiden mi?" dedi, sesi biraz şaşırmış gibi geliyordu.

"ne sandın kızım, senin için yaptım aslında"

"tamam tamam geliyorum hemen"

"pijamalarını getirmeyi unutma ama :p"

Yine kısa süreliğine ses gelmedi, sonra sessizce,

"peki görüşürüz"

ahanda geliyor..

Masanın başında, "o var mı, şu iyi mi, şu bardak yarağa benzemiyor mu aq?" gibi hafif heyecanın etkisiyle saçmalarken zil çaldı, bir koşu gidip açtım.

Hazal'ın gülümseyen yüzüyle karşılaştım. Elinde poşet, içinde de pijamaları, pembe pembe onlarda.. pembe.. gibtiğimin rengi, nefret ettim teklif ettiğim geceden sonra..

"hoşgeldin" dedim, içeri buyur ederek.

"hoşbuldum" dedi gülümsemesini kesmeden, üstündeki hırkayı çıkarttı, şu beyaz olan var ya onu işte.. zaten hırkayı görünce yüzüm düştü aq.. yüzümü o halde görünce,

"kusura bakma Teleri" dedi, onun da biraz yüzü bozulmuştu.

Gülümsemeye çalışarak,

"hadi salona geçelim, yemek soğuyor" dedim.

iyi bir başlangıç olmamıştı, ama sonu benim açımdan istediğine ulaşmış olarak ve mutlu şekilde bitmeliydi..

Geçtik salona, tabi masayı gördü, hafif gülümsedi kendi kendine, sonra birden ciddileşti yüzü, durdu, bana döndü, gülümsedi..

"dışarıdan sipariş etmedin dimi :p" dedi.

"mutfakta var devamı, inanmıyorsanız bakın Hazal hanım.."

"inanıyorum.. senin dediğin her şeye inanıyorum Teleri" dedi.

Ne kastetti lan??

Gülümsedim, sandalyeyi çektim, teşekkür etti, oturdu.
Cebimden çakmağı çıkardım,

"ev soğudu ya şu mumları yaksam sorun olur mu?" dedim gülerek.

Ne yapayım aq.. ters bir cevap yiyipte mors olacağıma, espiriyle karışık sorar force olurum(compel tarzı..)

Güldü o da,

"ahaha oluur, bende üşüdüm biraz :p" dedi, dedi ama yine yaktı içimi.. ısındı..

Aq.. millet sevdiği kıza 3-4 çeşit "modern" diye tabir ettikleri yemekleri yaparlar, ben..? pilav üstü şiş amk..

Yemeği yerken hep Hazal'ı izledim, çatal bıçağı kullanışı, tutuşu, su içerken ki nefesinin biraz hızlanması, ve tabi ki.. bakışlarımı farkettiğinde utanması..

Yemekler bitince(yarısını yiyemedi Hazal, doydu) film açmayı teklif ettim kabul etti.. "Son Şarkı" diye bir film bulmuştum onu taktım VCD'ye..

Yine sınırları zorlamaya kararlıydım, yan yana oturuyorduk ama bir yastık mesafesi vardı, battı balık yan gider aga.. Hazal'a dönüp,

"Hazal.. boynun ağrımıyor mu senin öyle ya?" dedim, iyimser bir şekilde.

"ağrımıyor, yastık var hem" dedi.

Hay.. olmadı bu sefer.. önüme döndüm, film zaten gibimde değil, masayı incelemeye başladım aq.. ki o sıra omzumda bir yumuşaklık hissettim, kalbim hızlandı, çevirdim kafamı başını koymuş omzuma..

o mutsuz halime kıyamamış demek ki.. ama aramız da hala hafif mesafe vardı, o mesafeyi de kapatmak bana kalmıştı, cesaretimi toplayıp koluna omzumu attım, biraz daha geldi, geldi lan..

şimdi sevgililer gibi sarılıydık.. hiç bu kadar yakın olmamıştı, saçlarının, kendisinin güzel kokusunu hissediyordum burnumda, o an ki mutluluğumla dayanamadım.. saçlarından öptüm..

Galiba şimdi taku yedim..

Çok yanlış yaptım derken, kaldırdı kafasını ve en içten gülümsemesini yerleştirdi yanaklarına.. bende gülümsedim, ama ne gülümseme, ağzım yırtılacaktı..

nasıl mutlu hissettim lan.. tekrardan omzuma koydu kafasını, ben de alabildiğim "ilk ve son" yetkiyi onu daha da sarmalayıp, sevgilimmiş gibi sahiplenerek kullandım..

Hazal.. belki aşık değildi ama değer veriyordu bana, sırf benim mutluluğum için sarılıyordu, bitanem diyordu, "utanmasına rağmen" kızmıyordu. Ben bu kızdan nasıl kopabilirdim ki? nasıl sevgimi içime atabilirdim?

Ben Hazal'ın kokusunda boğulmuş, biraz da mutluluktan kendimden geçmişken film bitmiş bile.. Hazal hafif hıçkırıyor, endişelendim, çenesinden hafifçe tutup kaldırdım kafasını.. ağlamış lan sessizce kız..

"Hazal iyi misin, niye ağladın?

Sulu gözlerle gülümsedi,

"duygusalmış ya nereden buldun bu filmi"

"ben niye duygulanmadım fazla acaba?" dedim, izlemiş gibi hissettirerek.

"filmi izlemediğinden olabilir mi? :p" dedi hafif kıkırdayarak.

Utandım aq.. yüzüm kızardı.. gözlerim yere doğru kaçtılar, şapşal bir gülümseme yerleşti yanaklarıma,
o halimi görünce, gülme tuttu birden Hazal'ı,

"ahaha of Teleri, yapımı değiştirdin resmen, duygu değişimi geçirtiyorsun iki saniyede"

Ben karakter değişimi geçirirken, Hazal'da duygu değişimi başlamıştı bile.. kime niyet kime kısmet demişler, aşk duygusuna da geçiş olsaydı iyiydi..

Kafamı kaldırdım, gülmesi geçip gülümsemeye başlayan güzelliğe,

"anladım şimdi seni, utanınca halini falan" dedim.

"anladıysan utandırmazsın artık dimi?" dedi.

Der demez, elimi yanağına koydum, gözlerine baktım, hafif gülümseyerek

"bu kız utanınca çok güzel oluyor ama.."

Şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=isC24rUtO5U

Hiç bir tepki vermedi, yine yüzü kızardı ama kafasını eğmedi, gözlerime baktı sadece.. ben.. ben çektim gözlerimi.. kalbim yerinden çıkacaktı, ben irkildim, öyle baktı ki, sanki, "ben de utandırabilirim seni" diyordu. ilk defa gözlerimiz o kadar birbirine kenetlenmiş kalmıştı..

Bir savaş veriyordum, hem içimde hem dışımda, ve o savaşa ilk defa Hazal'da katılmıştı o an.. ve ilk karşılaşmamızda nakavt etmişti beni.. bir insan yenilgiye bu kadar sevinir mi.. ben sevindim, çünkü;

Aylarca süren, sevgimi bu kıza her defasında anlatmaya çalışmam bir şey tetiklemişti o an Hazal'da.. acımış olabilirdi bana, "bu çocuk çok peşimden koşuyor, yazık ya üzülüyorum onun için" demişti belki de.. yahut sadece oyunuma katılmak istemişti ve karşısındaki "arkadaşına"
değer verdiği için, bir çok kez yaptığı gibi onun mutlu olması için yapmış olabilirdi, ya da..

olabilecek en ufak ihtimal olarak, o da bir şeyler hissetmeye başlamıştı bana karşı.. her ne kadar bu ihtimal gözümde imkansız olarak gözüksede..

büyük bir duygu karmaşası içinde çektim gözlerimi gözlerinden, yüzüm donuklaştı, önüme baktım. Bu sefer çeneden hafif tutup kaldıran Hazal oldu, kaldırdım yüzümü, gözlerime baktı,

"hemen pes ediyorsun ama?"

Derin bir nefes aldım,

"aynada kendine öyle bak, kendinden kaçarsın" dedim.

"çok mu kötü baktım?" dedi yüzü düşerek.

"çok güzel baktın" dedim gülümseyerek. Güldü.

Saat 8'e yaklaşıyordu, evde yapacak bir şey olmadığından dışarı çıkmayı düşündüm, bir kaç saniye sessizlikten sonra,

"dışarı çıkalım mı?" dedim.

"olur, nereye gidicez?"

"Nereye istersen prenses.." dedim, gülümsedi,

Ve işaret parmağını yanağına koyup düşünmeye başladım, yine onu izledim ben de, sonra birden gözlerini büyütüp,

"lunaparka gidelim mi?" dedi.

Hay lunaparkı gibiyim.. gitti amk, gibti attı yine moralimi..

Hayır, saf ve temiz biliyorum ama biraz aklına getirsene be kızım, en son gittiğimiz de hiçte hoş değildi hatırlarsan..

Yüzü düştü, aynı benim gibi..

"özür dilerim başka bir yere gidelim" dedi, önüne bakarak.

Bundan sonra "ya herro ya merro" benim için.. kalktım ayağa, bir şey demeden ceketimi ve hırkasını alıp salona geçtim.

"noldu, nereye gidiyoruz?" dedi, yine yüzü düşük şekilde.

"lunapark'a, hadi kalk" dedim gülümseyerek.

Çocuklar gibi sevindi lan.. ters etki işe yaramıştı bir kez daha.. sarıldı ayağa kalkıp, elimde hırkasıyla bende sarıldım, saçlarını öptüm, her ne kadar sarılma amacımız farklı olsa da ikimiz de halimizden memnunduk. Çekti kendini, gülümseyerek,

"teşekkür ederim, kırmadığın için" dedi.

Seni kıracağıma, Küçük Teleri yavşağının kafasını kırarım güzelim..

"hoyt" diye bağırdı yavşak. Uyandı aq.. sessiz..

Hiç kırmadım o güne kadar Hazal'ı, kırmakta yoktu aklımda, kıramazdım zaten bilerek. Hırkasını giydirdim, evden çıktık. Minibüsle Safranbolu'ya geçtik. Yaşadığım ağır trajediden 1.5 ay falan geçmesine rağmen lunaparka gelince ister istemez çöküş yaşadım içimde. Ama Hazal'a belli etmemeliydim. Sadece eğlenmesi lazımdı.

Jeton aldım bir kaç tane, aklıma direk dönme dolaba binmek geldi, çoğu aşığın uyguladığı taktiği bir de ben deniyeyim dedim. Hazal'a sormadan, tuttum kolundan doğru dönme dolaba.. bindik, karşılıklı oturuyoruz, hafif yükselmeye başlayınca,

"Hazal, korkuyorum ben, gelsene yanıma" dedim, o da gülerek,

"uff Teleri, hiç bir fırsatı kaçırmıycaksın dimi" dedi.

"ne alakası var ya korkuyorum, gelsene kızım sinir etme adamı" dedim, kızmaya çalışarak.

"manyak yaa" der gibi güldü. Oturdu yanıma,

"sarılayım mı sarılmayayım mı" diye düşünürken o sarıldı.. bu kız benim içimi dışımı biliyor, ne düşündüğümü hatta, ama kendisi hakkında da hiç bir ipucu vermiyor..

sarılınca ben de sardım hemen sevdiğimi, kafasına başımı yasladım, sanki o korkuyormuşta ben onu koruyormuşum gibi olduk.. başımı kaldırdım, kulağına yaklaştım,

"beni çok iyi tanıyorsun"

"tanıyorum"

Acaba rahatsız oluyor muydu davranışlarımdan? bana katlanmak zorunda mı kalıyordu? o an merak oluştu içimde,

"Hazal, beni mutlu etmek için böyle davranıyorsun, sağol, ama rahatsızlık duyuyorsan yapmam bir daha" dedim emin bir ses tonunda.

Kafasını kaldırdı, baktı gözlerime,

"hayır Teleri, rahatsız olmuyorum, hatta.. şey.. hoşuma gidiyor sanırım" dedi, kıkır kıkır gülerek.

Akşam ki en düşük ihtimal bir anda alevlendi içimde, ateş bastı birden.

Olabilir miydi lan? Hazal gerçekten sevebilir miydi beni? yoksa Teleri'yi mutlu etmek için mi davranıyordu yine?

Hiç bitmesin istediğim anlar bitmişti, indik oradan, çarpışan arabalara binmek istedi ama izin vermedim.
Düşeceğim kadar düştüm.. atlı karıncaya binmek istedi, zorla zütürdü. Utana sıkıla binmek zorunda kaldım aq..

iki üç velet gülse de,

"gibtir lo" tarzı bakışlarım yüzünden ebeveynlerinin yanlarına gittiler.

Eğlendik, Hazal eğlendi.. saat gece yarısına yaklaşırken çocuklar gibi kalmak isteyip şımaran Hazal'ı zor çıkardım lunaparktan..

100.yıl'a geçip, eve geldik. Salona geçtik, tv'yi açtım, saat'e baktım 23:20.. Hazal'a,

"uykun var mı?" dedim.

"birazcık" dedi. Ben de gülerek,

"bir filme daha dayanabilir misin?" dedim.

"yarısında uyursam nolucak" dedi gülerek.

"o zaman nolur nolmaz pijamalarını giy :p"

"peki"

Odaya gitti, 3-4 dakika sonra geldi, pembe çok yakışıyor bu kıza lan, yok böyle bir sevimlilik.. kapıdan bir iki adım attı durdu, bana baktı..

"çok tatlı olmuşsun yine" dedim, Gülümsedi,

"teşekkür ederim" dedi.

Uyku vakti Hazal hanım..

Geldi oturdu yanıma, zula yaptığım filmlerden(erotik olmayan) bir tane daha açtım, ışığı da kapadım, sadece televizyonun ışığı vardı. Çekinme falan umrumda değildi o gece, bir de Hazal'ım pembelikler içinde olunca oturduktan sonra direk elimi attım omzuna. Güldü, yanaştı yanıma, kafasını omzuma koydu tekrardan.

Film başladı da kime başladı? bana mı.. hayır, Hazal'a mı.. sanırım..

Elimi omzumdaki saçlarına attım, okşamaya başladım hafiften. Karanlıktı ama gülümsüyordu, görüyordum. Hafiften yaklaştım kulağına,

"hoşuna gidiyor mu?" dedim gülümseyerek. O da gözlerini filmden ayırmayarak,

"hı hı" dedi.

Öptüm saçlarından,

"Telerii" diye kızdı.. kızmaya çalıştı.. ama gülerek nereye kızıyosun?

Tekrardan saçlarını okşamaya başladım, ses etmedi, filmi izlemeye de çalıştım bir yandan. Tabi hiç bir gibim anlamadım, olsun Hazal'ın saçlarını okşamakta yeterliydi benim için..

Filmin bitmesine yakın düşündüğüm şey olmuştu, Hazal saçlarını okşamama dayanamayıp bedenini bırakmıştı uykuya. Göğsümdeydi başı, hafif elimle tutup kalktım koltuktan, kucağıma alıp odama zütürdüm.

Pike'yi çekip yatırdım.. pembe pembe yatıyordu.. uyurken o kadar savunmasız, o kadar sevimli yatıyordu ki yanına yatıp sarılmak istedim, ama yapmadım.. yapmazdım da asla..

yapacağım tek bir şey vardı..

sevdiğim uyurken onu izlemek..

Benim yerimde başka biri olsaydı, büyük ihtimalle Hazal'dan nefret ederdi.. "ben aşkımı itiraf ettim o da karşılık vermedi" diye. Hatta nefret etmekle kalmayıp, belki de ağır küfürler ederdi arkasından. "normal" bir durum aslında, şu an her kesimde tanık olabiliyoruz bu duruma,

erkek ya da kız aşık olur.. sevdiğine çok iyi davranır, ondan başka kimseyi.. hatta hiçbir şeyi gözü görmez.. bir gün dayanamaz, tüm cesaretini toplayıp sevdiğine döker duygularını.. sonra?

sonra da, sevdiğinin onu sevmediği durumuyla karşı karşıya kalır.. susar.. ağlar.. hayata küser.. en sonunda ise bu "duygu yüklenimi" karşısında tüm hisleri "nefrete" dönüşür. söver arkasından.. hem de bir zamanlar en hassasiyette bulunduğu konuda bile.. erkekse, sevdiğine "huur" der umursamadan.. kız ise, "huur çocuğu".

Peki ben? ben nasıl dayandım, dayanmaya çalıştım.. bir pgiboz olan Teleri, duyguları en önce onun değişmesi gerekirken nasıl olur da kararlı ve pes etmeyen bir adama dönüşmüştü..?

cevabı aslında oldukça basit..
"gerçekten aşık olmuştum"

Evet.. gerçekten dedim.. insanlar.. nereden bakarsak bakalım, güzel ya da yakışıklı bir karşı cinsi gördüğünde, yahut, kalbini hafif heyecanlandıracaj karşı cinse rastlayınca hemen "ben aşık oldum yaa" damgasını yapıştırırlar. iki gün sonra ise(haftalar ya da aylar olabilir), sevdiğini ilk gördüğü anda ki o hissin kaybolduğunu farkedip üzülürler, bilmezler ki "gerçekten" aşık olmadıklarını, sadece bir anlık hoşlantı olduğunu..

Tıpkı benim Alaraya karşı bir anlık hissim gibi, ertesi sabaha kadardı o histe.. fakat.. Hazal? onu gördüğüm her an, sanki ilk gördüğüm gibi hissettiriyordu bana.. bitmek tükenmeyen bir sevgi vardı içimde.. tam olarak dudaklarından dökülmese de "sana aşık değilim" demişti..

Teleri kaçmadı, küfretmedi, Teleri vazgeçmedi.. arzusunun ve sevgisinin peşinden koştu.. sonucunda sevdiği kız omzunda uyuya kaldı..

Sevdi Teleri.. bir çocuğun annesine olan sevgisi gibi.. kaderin bir daha canını yakabilme korkmasına rağmen.. mütemadiyen..