Ebru bir yandan ağlıyor bir yandan konuşuyordu.

"2 yıl oldu"dedi.

2 yıla rağmen acısı tazeydi.

Peki nasıl oldu dediğimde gözyaşlarını silip kendini toparladı ve anlatmaya başladı..

-Bende 2 aya yakın bir süre yoğun bakımda kalmışım.

Bunları bana teyzem anlattı çünkü kazadan sonra yoğun bakımdan çıkana kadar olan hiçbir şeyi hatırlamıyorum.

Benden de iyice umudu kesmişler bir ara.

Hatta doktorlar her defasında hazırlıklı olun herşeye diyorlarmış.

O süre içinde bir deri bir kemik kalmışım, taninamiyacak hale gelmisim.

Gözlerimi açtığımda ilk annemi ve babamı sordum haliyle.

Tabi akrabalarım o durumda bana öldüklerini söylemediler, benim gibi yoğun bakımda olduklarını durumlarının iyiye gittiğini söylediler.

Öldüklerini öğrenmem ise amcam ve yengemin beni uyuyor sanıp yanımda annem ve babamın öldüklerini nasıl soyleyeceklerini konuşurken oldu.

O an benim için çektiğim en büyük açılardan daha büyük acı;duyduğum en ağır laflardan daha ağır bir laf olmuştu...

Beyler neredeyse 140 gun olmus bazi islerim yuzunden yarim kaldi ve devam edemedim sonra. baslikta dedigim gibi 1yilda olsa yine devam ettirip bitiririm hikayeyi ama zaman gibinti gerekli ilgi yok beni yazmaya iten seyler yok yani. tekrar soyluyorum ne olursa olsun hikayeyi bu sene icinde bitiririm yalnizca biraz zaman

-Babam özel bir şirkette çalışıyordu o zamanlar.

Annem ise ev hanimiydi.

Babamın işi gereği sürekli bir yerlere, başka şehirlere taşınıyorduk.

Çok azimli ve çalışkan olduğu için işinde sürekli yükseliyor,ona bağlı olarak da başka yerlere tayin ediliyordu.

Lise zamanımda asosyal bir tip olmamın nedeni de bir yere uyum sağlamadan hemen tasinmamamizdi.

En son buraya tayini çıktı.

Nedense buraya gelmeyi hiç istemiyordum ve babama işi bırakması için çok yalvardım hatta birkaç gün konuşmadım onunla.

Ama sonuç olarak yine tası tarağı toplayıp yola çıktık..

Aksama doğru Batuhan geldi ama Hasan ortalıklarda gözükmüyordu.

Batuhan a sorduğumda o da haberi olmadığını söyledi.

Aradim meşgule verdi muallak.

kesin bir kızın yanında kendini hayattan soyutlamis bir şekilde dolaşıyordur diye çok üstelemedim.

Akşam yatarken telefona bir baktım bilin bakalım kimden mesaj gelmiş.

Ebru iyi geceler yakışıklı:p yazıp göndermiş.

Normalde yazmayacaktim ama dur bende üstüne gidiyim yeter kendimi kızlardan uzak tuttuğum dedim ve işe koyuldum...

-'Gel seni annem ve babamla tanıştıriym' dedi...

O an sanki kafamdan aşağı kaynar sular dökülür gibi olmuştu.

Tek bir kelime dahi edemedim.

Sadece mezar taşlarına ve gözleri dolmuş olan Ebruya bakıyordum.

Soldaki mezarda (benim adımla aynı olduğu için) heleluv Yılmaz, sagdakinde ise Aysel Yılmaz yazıyordu.

Ebru nun yüzüne tekrar baktığımda toprakla oynadığını, birşeyler mırıldandanırken gözlerinden süzülen yaşları gördüm.

Anne baba acısı kadar aci-agir bir şey yoktur galiba bu dünyada...

Gidip Ebru nun yanına oturdum ve gözlerindeki yaşları sildim.

O an sadece 'basin saolsun gerçekten çok üzgünüm..'diyebildim.

Sonra zaten boğazım dugumlendi ve salıverdim gözyaşlarımı...

Mezarlıktan ayrıldıktan sonra bir süre yürüdük hiç konusmadan.

Sadece rüzgarın sesi ve içimizde kopan fırtınalar.

O gün başka birşey yapmadık direk yurduna bıraktım ebruyu.

Uzulmemesini ben hep yanında olacağını vs.gibi şeyler söyledim.

Gulumsedi hafifçe sarıldı "biliyorum "dedi ve arkasını dönüp yurduna doğru gitti.

Arkasindan bakarken bir iç çektim ve bir çöp sigarayı atesledim anında cigerlerle buluşturmak üzere.

Bugün yeterince yanmıştı ama bir de fiilen yakalim dedim çok mu..

-iyi geceler güzellik,sen bu kadar erken mi yatiyorsun?

+Yoo yatmiyorum yani sen konuşalım dersen yatmam ama uyuycaksan yapacak başka biseyim yok uyurum galiba...

Bu nasıl bir laf cevirmedir aq.

-Benimde uykum yok aslında biraz konussak iyi olur.

Beyler o gece yine iyi ki yapmışım dediğim şeylerden birini yapmıştım.

Hem gece 4 e kadar mesajlatik hem hafta sonunu beraber geçirmek için söz almıştım...

-Babam çok hızlı sürerdi arabayı ve erkenden gidebilmek hızlıca yerleşmek için ayrı bir hızlı sürüyordu o gün.(Burda yine gözleri doldu.)

Ve kaçınılmaz olarak da buraya yakın bir ilçede o yüksek hızla defalarca takla attık.

Canım babam hemen oracıkta can vermiş.

Annem ve ben komaya birkaç gün sonra da yoğun bakıma alinmisiz.

Annem de 14 gün sonra vefat etmiş.(Burda ağlamak yerini hıçkırıklara bıraktı)...

Sabah erken kalktığımda Hasan daha uyuyordu.

Batuhan da ortalıklarda gozukmedigi için büyük ihtimal okula gitmişti.

Madem baş basayiz güzel bir eşek şakası yapmanın tam sırası deyip işe koyuldum.

Batuhan suyun yarısını kendi üstüne döktüğü için ona bisey yapmamaya karar verdim.

Telefonunu aldım ve rehberini karıştırmaya başladım.

Aslı okul diye bir numara vardı ve mesajlarda da en son onla konuştuğunu gördüm.

Dünkü konustugu kız oldugundan emin olmak icin birkac mesaja da baktim(esegi saglam kaziga baglamak lazim).

kendi numaramı aslı okul diye kaydettim ve telefonu yanına koyup okula doğru yola çıktım.

Ne söyleyeceğimi kafamda kurduktan sonra arama tuşuna bastım.

Bakalim bir insan ne kadar yusuf yusuf olabiliyormus.

Birkac kere daha çaldıktan sonra telefonu açtı.

Uykulu bir sesle...

Bu gecelik de bu kadar olsun bu partlar sıkıcıydı özet şeklindeydi ama telafi edeceğimiz günler geliyor..

Okuyan panpalarıma iyi geceler..

-Tabi beraberinde pgibolojik tramvalar, sıkıntılar da beraberinde geldi.

Her gün yanlarindaydim onların.

Şimdiyse haftada bire düştü.

Hayirsiz evladım işte...

Anne baba kusura bakmayın hayatın kosusturmacasina yalanina aldanıp sizi bosladim bu aralar.

Lütfen beni affedin sizi çok seviyorum deyip toprağa birkaç damla gözyaşı daha birakti.

En son iyice kötüleştiğini görünce elinden tutup uzak bir yere zütürdüm.

+Tamam yeterince harab ettin kendini annen baban böyle görse nasıl üzülürlerdi biliyor musun?

Gözlerini gözlerime kenetleyip:

"Heleluv beni birakmayacaksin hiç demi.Soz ver bana lütfen bırakma sende beni.

Sana her baktığımda babamı görüyorum ben kokunda kokusunu alıyorum konuşmaların hareketlerin aynı o.

Lütfen sende bırakıp gitme.." deyip boynuma sarıldı ve yeniden hıçkırıklara boğuldu.

Bir sure oylece kaldık hiç ayrılmadan..

Onu daha fazla uzmemek için sağlam durmaya çalışıyordum ama en sonunda tekrar saliverdim kendimi...

O kendini toparlayana kadar tek kelime dahi etmedik...

Sonra tekrardan konuşmaya başladı...

Günün geri kalanı çok durgun geçti benim için.

Hasan bir iki sakalasmaya çalıştı ama baktı bende hareketlilik yok uğraşmayı bırakıp gibtir etti beni.

Kafami yastığa koyup Erkenden yattım o gün.

aklima geldikçe gözüm doluyor tabi tutamayıp boşaltıyordum kendimi.

Eski heleluv yeniden mi canlaniyordu yoksa.

Hayır hayır bu olmamaliydi kesinlikle.

o gece kendimle bir anlaşma yaptım ve ebruya da kendime de bu olayı unutturacaktim.

Yeni umutlarla yarına başlamak dileğiyle daldım uykuya..

-(Gülerek hatta anirarak)Lan tamam sakin ben heleluv sabah değiştim numaraları şaka yapıyor dedim küfürü ben yedim amk.

Siniri geçmemiş bir şekilde bir posta da bana kaydı orda.

ben tabi gülmekten kendimi alamıyorum.

Şaka da yapılmıyor pekekente...

Bi 10 dkden o da hazırlanıp yanıma geldi.

Bu kez siniri geçmiş gülüyordu muallak.

Ya böyle ava giderken avlanirsin diye dalga geçiyor bir de.

Yine okula havalı bir giriş yaptık dikkatler bizde olsun diye.

Burda alayınızın dıbına koruz adam olun mesajı vermek amaç.

baştan otoriteyi sağlam tutacaksın ki sonra musallat olmasınlar.

bakalim başarabilecek miydik?..

Yoksa ebemizi gibecekler ama daha haberimiz yok muydu?

Hep birlikte göreceğiz...

O gün sıradan geçti bir iki kez ebruyla oturduk.

Yurda gittik batak blöf tarzı kart oyunları oynadik.

Haftanın son günü çıkışta ebruyla sözleşmis yemek yiyecektik.

Yemek ismarlatacaktim şimdi erkeğiz ama çok ısrar etti kiramadim napiym(işime geldi amk ne kırmaması).

Kantinin önünde ebruyu beklerken siyah takımlı 3 kişi (1i önde diğerleri arkada Polat Alemdarcilik oynuyorlar sanki)yaklasti yanıma ve önde yürüyen yaklaştıkça da taşak kokan oğlan elini uzatarak;..

Hafta sonunu söz verdiğim gibi Ebruyla geçirdik.

O burda yaşadığı için şehri gezdirdi tanıttı.

Şehrin geneli doğal güzellik olduğu için tercih etmiştim burayı gerçekten de öyleydi.

Yesilligin, ağaçların arasından akan dere, kuş cıvıltıları insana huzur veriyordu...

Dolaşırken birbirimize sorular soruyor tanımaya calisiyorduk.

Ona lisede başımdan geçenleri anlatınca hem çok üzüldü hemde çok şaşırdı.

olayin baş kahramanlarını tanıyordu ne de olsa.

Hayirlisi böyleymiş deyip teselli verdi uzulmememi söyledi..

O gün akşama kadar dışarda takildik.

Gözlemledigim kadarıyla yanımda çok mutlu oluyordu kız.

Benim de hafiften kanım kaynamaya başladı ne yalan söyleyeyim.

Sanki diğer kızlardan farkliydi.

yani sevgili veya sexbody gözüyle değilde daha çok kanka kardeş gözüyle baktığını o gün anladım.

Analiz yeteneğim iyidir bu konuda kendime guvenirim.

Yani anlayacağınız ebruyla aramda bişey geçmesi çok küçük bir ihtimal hatta imkansız diyebilirim.

ilerde iyi bir kanka-arkadas olabilirdik belki.

Zaman gösterecekti bunu...

Yanlarindaki adamlar her an üstüne atlayacakmis gibi bakıyorlardı.

o an arkadan gelen ebruyu görünce hadi eyvallah deyip ok gibi firladim yanına.

Ebru noldu kim bunlar falan sordu ama sınıftan arkadaşlar falan deyip gecistirdim.

Nereye düştük böyle amk dedim kendi kendime...

Bu gecelik bu kadar burdan okuyanlara selam olsun.
Okuyan kendini belli etsin bi zahmet.
Herkese iyi Geceler elimden geldiğince yazmaya çalışacağım kalın sağlıcakla..