üçüncü nesil yüzünden sözlük bitti

sokakta, işyerinde, okulda, markette; kısacası her yerde görebileceğiniz; sığ, seviyesiz, saygısız tartışmalar inci sözlük e de yansıdı. akla hayale gelebilecek tüm konular aynı şekilde işleniyor artık burada. siyaset, futbol, din, ekonomi, mizah; ne gelirse aklınıza. hepsi aynı seviyesizlikle, aynı sıradanlıkla. düşünceden, saygıdan uzak.

işe gidiyorum, pek sevgili iş arkadaşlarım ile iki çift laf edeyim diyorum başlıyorlar sallamaya. "allahsızlar gebersin", "ermeniler şöyle olsun", "akp süperdir", "işsizlik yok, iş beğenmeme var", "ekonomi şahane", "yahudiler i sabun yapacaksın"...
daralıyorum, sıkılıyorum, ekmek derdi katlanıyorum mecburen. eve geliyorum, diyorum biraz inci sözlük okuyayım, yeni fikirler göreyim, ezberim bozulsun, sarsılayım, şaşırayım istiyorum. bir de bakıyorum ki iş arkadaşlarım kendilerine takma isimler bulmuş, burada da aynı yüksek sesleri ile bağırmaya devam ediyorlar. eskiden severek okuduğum, kendilerinden bir şeyler öğrendiğim insanları ise bulamıyorum.
anlıyorum ki onlar da sıkılmışlar artık bu ortamdan. bir konuyu anlatırken, tartışırken "ne oldu, rengin soldu" seviyesi ile ayar yemekten bıkmışlar. konu hakkında iki satır okumadan, iki sayfalık kelamlar edenlerden bıkmışlar. artık yazmıyorlar doğal olarak.

bir de madalyonun diğer yanı var. çok komik, çok bilen, çok akılcı yazarlar da var elbette. bu kişiler de maalesef ayar verme aşkı ile yanıp tutuşup, her hıyarım var diyene tuzlukla koşturuyorlar. kendilerine hakim olamıyorlar ve maalesef diğerlerinden pek de farklı olamıyorlar.

(inci sözlük yapısı itibari ile böyle durumlara müdehale etmeyecek bir oluşum. böyle de olmalı zaten. bu da başka bir başlık konusu. bunu da başkaları anlatsın.)

çokça bahsedildi bu konudan farklı şekillerde. "yedi ayda devrimci kesildi", "işte yine artislik yapıyor ukelanın biri", "sen ne okudun da her taku biliyorsun", "beyaz türk" sözlerini duyuyorum şimdiden.

bu yazdıklarım ne böbürlenmektir, ne de kendimi kaf dağının ardına koymaktır. olsa olsa serzeniştir. maalesef benim çevremdeki insanların büyük çoğunluğu bahsettiğim profilden oluşuyor. beni eğlendirmeye, güldürmeye sevkeden insanları dinleyebileceğim kaynaklarımdan bir tanesi de yavaş yavaş sıradanlaşıyor, kayboluyor.