öyle gönlümden koptu gitti

çaylak yemiştim bir haftadır yoktum, ilk entryi buraya girmessem ayıp olur şimdi...

şimdi efendim ben ara ara gelir burada içimi döker giderim,,, burada her kim neyi okumuş ise tamamı yaşanmış ve hala hazırda yaşananlarla ilgilidir...
bu muhterem hanımefendiyle yaşadıklarım gerçekten çok şiddetlidir,,, gariip şeylerde yaşadık beraber tehlikeli olanlarda vardı bu yaşanmışlıkların arasında muhteşem olanlarda,,, her ilişki sahibi insan gibi yaşadık tabi bizde ama zannedersem,,, yani birazda etrafımda ilişkileri olan insanların durumlarına bakarak da bunu anlamak mümkün oluyor,,, baya uç noktalarda bir seyri var imiş bu beraber yaşadığımız 7 yıllık ilişkimizin,,, beraber büyüdük desek yeridir her halde...

buraya gelip her kendimi söndürdüğüm de bilinsin ki ben burada aşk maceramı paylaşmıyorum... hayatımın ekgib kısmını içimden geldiğince yazıyorum sadece "doldurmaya filanda çalışmıyorum - acımı yaşıyorum - insan olmamı yaşıyorum" ... 7 yıl ben yaşında biri için çok önemli bir zaman dilimi ki bu şahsiyetle beraber büyüdüğümüzü de göz önünde bulundurduğumda,,, aslında biten sadece bir ilişki değildir bu çok açık ve net bir şekilde kendini bana göstermektedir de aynı zamanda... yarısı ekgib insanım lan işte bildiğin,,, sırdaşı olmayan sevgilisi olmayan seveni olmayan sevdiği olmayan kalbi olmayan fikri olmayan biriyim işte... yarısı ekgib yaşamaktayım... bir daha geri kazanma şansımın olmadığı bir yarım... bunu bacaklarını kaybedip tekerlekli sandalyeye mahkum olmuş alkolik eski bir askere benzeterek düşüne bilirsin... geri dönüş yok işte amk...

geçen gün aradı uzun zamandır aramıyordu... hepte aynı yerdeyken arayıp yakalıyor amk sinir edebiliyor hala... eminim bilerek yapıyordur... "metrobüs, otobüs, toplu taşıma işte" işten çıkış saatime denk getiriyor bilerek... hal hatır falan filan,,, yakında düğünü varmış hanımefendinin... bize de mutluluklar dilemek düşer ne diyeyim beddua mı edelim... ki tutmaz zaten, bir de ters teper gelir zütümüze girer...

neyse bende yarın uzun zamandan beridir konuştuğum hanım bir insanla buluşacağım bakalım... kendisinin bana karşı olan duygularından emin olmakla beraber hoş bir insan olduğu konusunda da ikna olmuş durumdayım ... acaba diyorum bu zaman her şeyin ilacıdır dediğimiz zımbırtı aslında bizim alışma evresinde ortaya koyduğumuz reaksiyon mudur?,,, herhalde öyle bir şeydir... şundan eminim ama bir daha asla biri beni onun sevdiği kadar sevmeyecektir... bundan emin oğlu eminim amk ki belkide beni bu hale getiren derbeder eden zehirde budur... sanılmasın ki ama onuda yer yüzünde benim sevdiğim kadar seve bilecek bir başka insan bulunsun...

perdeler açıldı sahne oyun oynamaya müsait...

ve hayat umarım her ikimiz için de dünyanın neresinde yaşıyor olursak olalım "bir birimizi unutabileceğimizi sanmıyorum da" mutluluk ve tam bir insan gibi yaşanmışlıklarla dolu geçer...

senden sonra ilk defa birine bir şeyler hissedecek oldum,,, hissettim de hatta ama işin içinden çıkamadım bir türlü,,, kafam karman çorman oldu iyice sıkıldım olan bitenden,,, etrafımda dönen yalan dolan sahtekarlıklardan,,,tam anlamıyla bıktım ve yaşam sevincimi de neredeyse tamamen yitirdim diye bilirim...

hepsi senin yüzünden...

dün akşam bir iftar organizasyonuna katıldım sevgili patronumuzla aynı masadaydık,,, normalde beni pek sevmez bilirim,,, bilmek neymiş hatta bunu net bir şekilde bana hissettirir zaman zaman,,, sallamıyorum ama bende... 3 ortaklar ve iyi polis kötü polis oynadıklarını düşünerek hala çalışmakta olduğum pozisyonda çalışmaya devam ediyorum...
dün akşam bütün çalışanlar iftar organizasyonuna davetliydi ve sevgili patronlarımızda bizlere katıldılar...
iftardan sonra bu beni pek sevmeyen patronumuzla beraber beylikdüzünden karşıya beraber aynı araçla geçtikte yolda biraz konuşma fırsatımız oldu... bana " sen nişanlı değilmiydin? ne zaman evleniyorsun? " diye sordu... aslında ben başıma gelenlerle ilgili bilgisi olduğunu düşünüyordum, yanılmışım,,, sevgili müdürüm benimle ilgili hiç bir gelişmeyi aktarmadığı gibi bunu da aktarmamış tabi ki...
ayrıldığımızı söylediğimde gerçekten üzüldüğünü hissettim "hissettirdi" demek daha doğru olur sanırım... arabada üç kişiydik,,, ikisi beraber önce "aaaaa... hayırlısı neyse o olsun... " dediler aynı anda... bende "herkes için hayırlısı olsun umarım. yapacak bir şey yok" dedim ve o arada sevgili patronumuz... , ilk evliliğini 3 ay sürdürdüğünü ve sonra boşandığını... ikinci evliliğini de yıllar sonra yaptığını ve çok mutlu olduğunu filan söyledi ve ekledi ilk eşiyle ilgili.
( patron )
- ilk eşimle ankara da 7 ay nişanlı kaldık her şey son derece güzeldi ve evlendim ben bununla,,, 3. ayın sonlarında ben bunun bir hareketini gördüm ve tak diye anında bitirme kararı aldım... yakın bir tarihte de bitirdim... iyi ki bitirmişim diyorum şimdi çünkü şimdi ki eşimle evlendim ve çok mutluyum...
( ben )
- nişanlılıktan önce birlikteliğiniz varmıydı ?
( patron )
- yok... "benim anladığım tanıştıktan kısa bir süre sonra evlenme kararı alıp nişanlanmışlar"
( ben )
- bizim tam 7 yıllık bir aşk hikayemiz vardı... 6 yıllık fırtınalı bir ilişkinin ardından bir yıl boyuncada nişanlı kaldık ve ayrıldık...
( patron )
- böyle ilişkilerde iki taraf içinde hayat hiç kolay olmaz.,,, bundan sonra karşınıza çıkacak her insan da "ikiniz içinde söylüyorum " birbirinizin özelliklerinizi arayacaksınız... "çok haklıydı"
( patron )
- sen zorluk çektiysen o da çekiyordur o bağlar öyle kolay kopmaz,,, hele bir de bir birinizi sevdiyseniz ikinizin de işi çok zor... " sevmek ne demek..bir birimize ibadet ediyorduk ki biz "
( ben )
- o yakın bir tarihte evlendi yalnız ...
( patron )
- onun için daha zor işte evlendiği kişide senin iyi özelliklerini arayacaktır...

kısa süreli bir sessizlik oldu 3 erkek arabanın içinde durumu hayal edip gerçeklik payını hesaplıyorduk...

neyse çok uzatmaya gerek yok böyle konuşa konuşa geldik ve beni bıraktılar... arabadan indim ve benzer düşünceler girdabının ortasında eller cepte,,, cepte hayal kırıklığı eve doğru yürüdüm... aklımın bir tarafında senden kalan kırıntılar,,,bir diğer tarafında yeniden kalbimin olduğunu hatırlamama sebep olanla eve attım kendimi...