önce ben de inanamadım ama gerçekmiş

--spoiler--

--spoiler--
beyler bu arada, başlığı önceden bilenler varsa şimdilik okumasın. sadece saçmalıyorum bu sefer. azcık bile eğlenmeyeceksiniz okurken.
--spoiler--

--spoiler--

bacağıma bakıyorum bir çizik oluşmuş. allah allah diyorum, allah adını iki kere anınca yanıma geliyor sorun mu var diyor yok diyorum bodrum bodrum diyorum he iyi o zman fedonu getireyim sana diyor ve fedon geliyor o gidiyor. fedonla saçma sapan bakışıyoruz ve o dayanılmaz karizmasına dayanamıyorum ve onunla oracıkta sevişiyorum. fedon diyor, he diyor, neden diyorum. ne neden diyor. sen neden ünlüsün diyorum. valla ben de bilmiyorum ama iyi bronzlaşmışım dimi diyor. hay canını diyorum fedon. canını gibeyim. cemil ipekçi kadar sevemedim seni diyorum. fedon darılıyor. cemil ipekçiyi neden mi andım, çünkü cemil adını severim. ipekse yıllarca aşık olmadaığm milyarlarca kızdan sadece birinin adı. birden farkediyorum, ben milyarlarca insanı tanımıyorum. bu büyük bir ekgiblik, hemen bir internet sitesi kuruyorum ve günde 2 kişi ziyaret ediyor burayı. üç ay boyunca bu böyle sürüp gidiyor. sonunda diğer kişiyle tanışıyorum. koltuğummuş. üzülüyorum. kahve yapayım mı abi diyor yap amk diyorum. koltuğumla oturup karşılıklı iki modern nesne gibi kahve içiyoruz.

işte o an, her şey güzel geliyor be.

içeri alıyor beni, poketopu iki kişi için çok küçük diyor ben dışarda kalacam diyor iyi amk diyorum. sonra fısıldamaya başlıyor, bizim şarkımız diyor. bizim şarkımız ne zaman başlayacak diyor, lan korkutuyosun beni diyorum fısıldamadan konuş. bu sefer hiç konuşmuyor kaltak. ve oracıkta saçlarımı kazıyor. adıma da sinan diyor, 28 yaşına kadar getiriyor beni. 43 olmak istiyordum ben oysaki. hayat işte, nerde ne olacağımızı bilemiyoruz. poke topunun altında sıçarken takların gitmesi için yapılmış bir boşluk görüyorum içerden atlıyorum ve kocaman bir denize düşüyorum. deniz dediysem bildiğin deniz yani, bizim makina fakültesinde okuyan ulusalcı mal. onun içersinde olmak istemiyorum hapşurmasını bekliyor hapşırıyor ve birden sağ elinin serçe parmağından fırlıyorum. ağzından ya da burnundan çıksam şaşırmayacak mal serçe parmağından çıkınca deliye dönüyor korkudan. kork binin evladı diyorum ve halay çekmeye başlıyorum yorum eşliğinde.

kızın yanına doğru gidiyorum, burnumdaki yükleri ata ata. kız bu durumdan rahatsız olacakki saçlarını kesiyor, hey diyorum saçlarını bile okşayamayacak mıyım. ?? oluyor gözleri hay dıbını gibeyim diyorum yine eşin manitasına rastlamışız. sucu karı diyorum ve bitane poketopun içine hapsediyorum onu. içim sıkıldıkça topu sıkıyorum misal. her neyse, kulağıma bik diye bir ses geliyor ama bu nasıl bir bik beyler biliyor musunuz? süper marionun biklerinden biri bu. evet. altın topluyor muallak aşağıda. yanına gidiyorum bıyık takıyorum tulum giyiyorum ve kurdele dökmeye başlıyorum. dökülen şey kurdeşen miydi aman giberler ben kurdele döküyorum. mario diyor ki lan diyor, prenses diyor, peşinden koştukça kaçıyor diyor, acaba ejderde gözü mü var bunun diyor. mario dertli. mario 12 cm. kanka sen italyansın ayarlarsın diyorum bi tane ateş topu yolluyor bana. vay huurnun evladı diyip poketopumda hapsettiğim eşin manitasını çıkartıp adama saldırtıyorum ama kız bana saldırıyor. içerde azmış. içerde oksijen azmış kız kafayı yemiş.

içersini birazdan kendimin de göreceğimi nerden bileyim amk.

reginanın yokluğuna dayanamayan öfkeli bir kalabalık taksim meydanında toplanıyor. kalabalığın öfkesini yemeğine katmak isteyen bir aşçı kalabalıkla anlaşmaya çalışıyor, yahu ben size krema vercem siz bana öfke diyor onu duymuyor kalabalık çünkü adamcağız dört boyutlu, bol sakallı. samanyolundan fırlama, zaten kaçımız samanyolundan fırlama değilizki? regina protestoları devam ederken vajina meraklısı bir aşiret de ayaklanıyor ülkelerine geri dönüyorlar. çocuklar dört gündür bende kalıyorlardı, tamam başımın üstünde yerleri var da giberim çok ağırlar. tüm bunları bir zeplinle izliyorum bu arada, sonra düşünüyorum lan diyorum bu zeplini kim icat etmişti. kim lafını düşünüyorum, isim olarak bile kullanılıyo misal bu kim lafı. hayatın garipliğine kendimi vermişken elindeki aynayla dikkatimi çekmeye çalışan bir kız görüyorum çatıların birinde.

amacına ulaşıyor da.

piano falan var odamda. hemen yanında bitane televizyon var içinde küçük adamlar adına şov denilen şeyi icra ediyolar. onlar icra ede dururken kapıma icra memurları dayanıyor. kapı çalınca mecbur ayağıya kalkıyorum, neil amstrong kadar şüpheliyim, belki ben de hollywoodda yapılmaydım her neyse. kapıyı açıyorum ellerinde iki tane burun spreyi tutan çok ciddi görünümlü iki çingene çıkıyor karşıma. şarkı söyleyelim mi diyorlar ve birden bire regina spektor oluyor biri. regina diyorum, abla ben sana aşığım dıbına koyayım. sorri diyor. onca yolu kalk gel, sori de sonra. giberim belanı kaltak diyorum ve onu bir kolona sokuyorum.

regina'nın arkasında bekleyenleri olduğunu nereden bilebilrdim ki.

aylardan yine körte. canım bir hayku okumak istiyor.

kolur motta şubi.
keyram juku ha.
te la, mesla.
kentaki lubbi.

lan buraya noldu ?

reserved

yazmıstın evet pek de güzel yazmıstın

ben buraya yazmamış mıydım lan.